The phosphorus mass-balances (Fig.

The phosphorus mass-balances (Fig. 2) showed no differences in
retained TP (51.5–53.9%, i.e. 7.4–7.8 g TP kg feed−1) or solid TP
waste (37.0–41.3%, i.e. 5.4–6.0 g TP kg feed−1), while the output of
dissolved waste TP decreased significantly (P=0.018) with PPC supplementation
from 10.5% in the diet A to 3.0% in diet D corresponding
to a decrease from 1.5 to 0.4 g TP kg feed−1. The residual TP varied
from 8 to 15% with no obvious trends related to the dietary treatment
groups, meaning that less TP was recovered than consumed by the
fish. As for N, residual TP reflected general measurement uncertainties,
time variation in sampling, and the fact that different analytical
methods had to be applied for measuring retained and solid
versus dissolved waste TP.
3.3. Growth and feed conversion ratio (experiment 2)
The fish generally accepted all diets, and the sum of feed waste
was less than 1% of the administered feed per diet. The fish grew
from an average initial weight of 65.7±13.3 g to an average final
weight for all dietary treatment groups of 182.0±48.1 g during the
57 feeding days of the second experiment. There were no significant
differences in overall SGR, TGC or FCR between the dietary treatment
groups during the 57 feeding days (Table 3). Twelve fish died during
the study, and the deaths were not associated with any specific dietary
treatment group.
4. Discussion
Organic production of herbivorous and omnivorous aquaculture
species such as tilapia and catfish appears to be relatively straight forward
as organic feedstuff may largely cover their nutritional needs
and therefore readily replace conventional feedstuff (e.g., Craig and
Mclean, 2005; Li et al., 2006). Formulating organic diets for carnivorous
species is a much larger challenge due to their high protein/
essential amino acid requirement and the ban against adding
synthetic amino acids in organic feed (EU, 2007). The present study

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟอสฟอรัสมวลดุล (Fig. 2) แสดงให้เห็นความแตกต่างไม่สะสม TP (51.5 – 53.9% เช่น 7.4 – 7.8 g TP กก. feed−1) หรือแข็ง TPเสีย (37.0 – 41.3% เช่น 5.4 – 6.0 g TP กก. feed−1), ในขณะที่ผลผลิตของส่วนยุบเสีย TP ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.018) กับ PPC แห้งเสริมจาก 10.5% ในอาหาร A 3.0% ในอาหาร D ตรงลดลงจาก 1.5 ไป 0.4 g TP feed−1 kg ส่วนที่เหลือจาก TP ที่แตกต่างกันจาก 8 ถึง 15% มีแนวโน้มไม่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับการรักษาอาหารกลุ่ม หมายถึง ถูกกู้ TP น้อยกว่าการบริโภคโดยการปลา สำหรับ N, TP เหลือสะท้อนความไม่แน่นอนวัดทั่วไปเปลี่ยนแปลงเวลาในการสุ่มตัวอย่าง และความจริงที่แตกต่างกันวิเคราะห์มีวิธีที่จะใช้สำหรับวัดการสะสม และเป็นของแข็งเมื่อเทียบกับส่วนยุบเสีย TP.3.3 การเจริญเติบโตและอัตราการแปลงตัวดึงข้อมูล (ทดสอบ 2)ปลาโดยทั่วไปยอมรับอาหารทั้งหมด และผลรวมของอาหารเสียไม่น้อยกว่า 1% สารปกครองต่ออาหาร การเติบโตของปลาจากน้ำหนักเริ่มต้นเฉลี่ยของ 65.7±13.3 จะมีสุดท้ายเฉลี่ยน้ำหนักกลุ่มรักษาอาหารทั้งหมดของ 182.0±48.1 ในระหว่างการ57 วันทดลองที่สองให้อาหาร ไม่มีไม่สำคัญความแตกต่างใน SGR, TGC หรือ FCR โดยรวมระหว่างการรักษาอาหารกลุ่มระหว่าง 57 อาหารวัน (ตาราง 3) ปลาสิบสองเสียชีวิตในระหว่างการการศึกษา และเสียชีวิตไม่เกี่ยวข้องกับอาหารมีเฉพาะสำหรับผู้รักษากลุ่มการ4. สนทนาผลิต herbivorous และ omnivorous เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอินทรีย์พันธุ์ปลานิลและปลาดุกปรากฏจะค่อนข้างตรงไปข้างหน้าต้องเป็นเกษตรอินทรีย์เราอาจใหญ่ครอบคลุมการโภชนาการและดังนั้น แทนเราทั่วไปพร้อม (เช่น เคร็ก และลาด 2005 Li et al., 2006) อาหารอินทรีย์สำหรับ formulating กินเนื้อคือ ความมากท้าทายใหญ่เนื่องจากโปรตีนของพวกเขา /กรดอะมิโนจำเป็นความต้องการและบ้านกับการเพิ่มกรดอะมิโนสังเคราะห์ในอาหารอินทรีย์ (EU, 2007) การศึกษาปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟอสฟอรัสมวลยอด (รูป. 2) แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างใน
การเก็บรักษาไว้ TP (51.5-53.9% คือ 7.4-7.8 กรัม TP กก feed-1) หรือ TP ของแข็ง
เสีย (37.0-41.3% คือ 5.4-6.0 กรัม TP กก. feed-1) ในขณะที่การส่งออกของ
เสีย TP ละลายลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.018) กับการเสริม PPC
จาก 10.5% ในอาหารถึง 3.0% ในอาหารที่สอดคล้อง D
ลดลง 1.5-0.4 กรัม TP กก feed-1 เหลือ TP แตกต่างกัน
8-15% และมีแนวโน้มที่เห็นได้ชัดที่เกี่ยวข้องกับการรักษาอาหาร
กลุ่มหมายความว่าน้อย TP หายกว่าการบริโภคโดย
ปลา ในฐานะที่เป็นรุ่น N, TP เหลือสะท้อนให้เห็นถึงความไม่แน่นอนการวัดโดยทั่วไป
การเปลี่ยนแปลงเวลาในการเก็บตัวอย่างและความจริงที่ว่าในการวิเคราะห์ที่แตกต่างกัน
วิธีการก็จะถูกนำมาใช้สำหรับการวัดสะสมและมั่นคง
เมื่อเทียบกับของเสีย TP ละลาย.
3.3 การเจริญเติบโตและอัตราการเปลี่ยนอาหาร (ทดลองที่ 2)
ปลาที่ยอมรับโดยทั่วไปอาหารทั้งหมดและผลรวมของการเสียอาหาร
ได้น้อยกว่า 1% ของฟียาต่ออาหาร ปลาเติบโต
จากน้ำหนักเริ่มต้นเฉลี่ย 65.7 ± 13.3 g เพื่อสุดท้ายเฉลี่ย
น้ำหนักสำหรับกลุ่มอาหารทั้งหมด 182.0 ± 48.1 กรัมในช่วง
57 วันของการให้อาหารทดลองที่สอง ไม่มีนัยสำคัญมี
ความแตกต่างในภาพรวม SGR, TGC หรือ FCR ระหว่างการรักษาอาหาร
กลุ่มในช่วงวันให้อาหาร 57 (ตารางที่ 3) สิบสองปลาเสียชีวิตในระหว่าง
การศึกษาและการเสียชีวิตที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการบริโภคอาหารใด ๆ ที่เฉพาะเจาะจง
กลุ่มการรักษา.
4 อภิปราย
ผลิตเกษตรอินทรีย์ของการเพาะเลี้ยงสัตว์กินพืชและกินไม่เลือก
สายพันธุ์เช่นปลานิลและปลาดุกที่ดูเหมือนจะค่อนข้างตรงไปตรงมา
เป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์อินทรีย์ส่วนใหญ่อาจครอบคลุมความต้องการทางโภชนาการของพวกเขา
และดังนั้นจึงพร้อมที่จะเปลี่ยนวัตถุดิบอาหารสัตว์แบบเดิม (เช่นเครกและ
Mclean, 2005; Li et al, 2006. ) กำหนดอาหารอินทรีย์สำหรับกินเนื้อ
สายพันธุ์ที่เป็นความท้าทายที่ใหญ่มากเนื่องจากมีโปรตีนสูงของพวกเขา /
ความต้องการกรดอะมิโนที่จำเป็นและห้ามกับการเพิ่ม
กรดอะมิโนสังเคราะห์ในอาหารอินทรีย์ (EU 2007) การศึกษาครั้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอสฟอรัส มวลสารยอด ( รูปที่ 2 ) พบว่า ไม่มีความแตกต่างใน
สะสม TP ( 51.5 และ 56.5 % คือ 7.4 – 7.8 กรัม TP กิโลกรัมอาหาร− 1 ) หรือของแข็ง TP
ของเสีย ( 35 ) ค่า % คือ 5.4 และ 6.0 กรัม TP กิโลกรัมอาหาร− 1 ) ในขณะที่ผลผลิตของ
ละลาย TP ของเสียลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p = 0.018 ) กับ PPC เสริม
จาก 10.5% ในอาหารเป็น 3.0% ในอาหาร D เหมือนกัน
จะลดลงจาก 1.5 0.4 กรัม TP กิโลกรัมอาหาร− 1TP เหลือหลากหลาย
8 15% ไม่มีชัดเจน แนวโน้มที่เกี่ยวข้องกับการรักษาอาหาร
กลุ่มหมายความว่า TP น้อยหายมากกว่าที่บริโภคโดย
ปลา ส่วน N TP เหลือสะท้อนความไม่แน่นอนการวัดทั่วไป
รูปแบบเวลาในการสุ่มตัวอย่าง และความจริงที่ว่าวิธีการวิเคราะห์
แตกต่างกันที่จะใช้สำหรับการวัดและการแข็งเมื่อเทียบกับ TP ของเสียละลาย
.
3.3 .การเจริญเติบโตและอัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นเนื้อ ( การทดลองที่ 2 )
ปลาโดยทั่วไปยอมรับอาหาร และผลรวมของอาหารขยะ
มีไม่ถึงร้อยละ 1 ของจัดการอาหารต่ออาหาร ปลาโต
จากการเฉลี่ยน้ำหนักเริ่มต้นเท่ากับ 65.7 ± 13.3 กรัมน้ำหนักสุดท้ายเฉลี่ยสำหรับการรักษาอาหาร
กลุ่ม 182.0 ± 48.1 กรัมในอาหาร
57 วันของการทดลองที่สอง
มีไม่แตกต่างกันความแตกต่างในเมล็ดโดย TGC หรือใช้ระหว่างการรักษาอาหาร
กลุ่มในช่วง 57 ให้อาหารวัน ( ตารางที่ 3 ) ปลาสิบตายในระหว่าง
การศึกษาและการตายไม่ได้เกี่ยวข้องกับการรักษาใด ๆ โดยเฉพาะกลุ่มอาหาร
.
4 การผลิตพืชอินทรีย์ การอภิปราย

กินทั้งพืชและสัตว์ และการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชนิดต่างๆ เช่น ปลานิล และปลาดุก ดูเหมือนจะค่อนข้างตรงไปตรงมา
เป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์อินทรีย์อาจส่วนใหญ่ครอบคลุมความต้องการของโภชนาการ
จึงพร้อมแทนที่อาหารสัตว์แบบปกติ ( เช่น เครกและ
McLean , 2005 ; Li et al . , 2006 ) สูตรอาหารอินทรีย์สำหรับพืชกินแมลง
ชนิดเป็นความท้าทายใหญ่มากเนื่องจากมีโปรตีนสูง /
ความต้องการกรดอะมิโนที่จำเป็น และห้ามเติมกรดอะมิโนสังเคราะห์ในอาหารอินทรีย์
( EU , 2007 ) การศึกษาปัจจุบัน