The authors state “An Unsolved Ques

The authors state “An Unsolved Question,” namely “whether this phenomenon is essentially
inevitable for most children of this age, or whether it is a consequence of an excessively



`algorithmic’ (and meaningless) program of instruction.” I can think of perhaps a thousand
other reasons why these children do not apply other things that they know in order to spot
errors in subtraction. Having taught at the college level for many years, I have always been
struck by how few students can apply material that they learn in one course to the problems
of another course. It seems that people compartmentalize what they learn, and it seems
very hard for them (us) to break down those compartment walls and use things that we learn
in, say, calculus, to do things in, say, physics. So I think the “unsolved question” is childish
in the extreme, the observed phenomenon being neither of the two possibilities that are
offered, but instead a complex mixture of about one million human factors that couldn’t
possibly be analyzed in a meaningful way with questionnaires and sample problems and logic and other irrelevancies like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เขียนรัฐ "อันไม่ถาม คือ "ไม่ว่าปรากฏการณ์นี้เป็นหลักหลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับเด็กมากที่สุดของยุคนี้ หรือไม่ว่าจะเป็นผลมาจากการมากเกินไป

'อัลกอริทึม' (และความหมาย) โปรแกรมการสอน" ข้าพเจ้าคิดว่า บางทีพันเหตุผลอื่น ๆ ว่าทำไมเด็กเหล่านี้ไม่ใช้สิ่งอื่น ๆ ที่พวกเขารู้ว่าเพื่อจุดข้อผิดพลาดในการลบ มีสอนในระดับวิทยาลัยหลายปี ฉันได้รับเสมอจากกี่นักเรียนสามารถใช้วัสดุที่พวกเขาเรียนรู้ในหลักสูตรหนึ่งปัญหาของหลักสูตรอื่น ดูเหมือนว่า คน compartmentalize เรียนอะไร และดูเหมือนยากมากสำหรับพวกเขา (เรา) เพื่อแบ่งช่องผนังเหล่านั้น และใช้สิ่งที่เราเรียนรู้ใน พูด แคลคูลัส ทำ พูด ฟิสิกส์ ผมคิดว่า "ไม่ถาม" จะหน่อมแน้มในสุดขีด ปรากฏการณ์ที่สังเกตได้ทั้งสองทางที่มีเสนอ แต่ส่วนผสมที่ซับซ้อนของปัจจัยมนุษย์ประมาณหนึ่งล้านที่ไม่สามารถอาจวิเคราะห์ในทางความหมายแบบสอบถาม และตัวอย่างปัญหา และตรรกะ และอื่น ๆ irrelevancies เช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐผู้เขียน "เป็นคำถามที่ยังไม่แก้" กล่าวคือ "ไม่ว่าปรากฏการณ์นี้เป็นหลัก
หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับเด็กมากที่สุดของยุคนี้หรือไม่ว่าจะเป็นผลมาจากการมากเกินไป
??
` อัลกอริทึม '(และความหมาย) โปรแกรมการเรียนการสอน. "ฉันสามารถคิด บางทีอาจจะเป็นพัน
สาเหตุอื่น ๆ ที่เด็กเหล่านี้ไม่สามารถใช้สิ่งอื่น ๆ ที่พวกเขารู้เพื่อที่จะมองเห็น
ความผิดพลาดในการลบ มีการเรียนการสอนในระดับวิทยาลัยเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาฉันได้รับเสมอ
หลงโดยวิธีการที่นักเรียนไม่กี่สามารถใช้วัสดุที่พวกเขาได้เรียนรู้ในหลักสูตรหนึ่งในการแก้ไขปัญหา
ของหลักสูตรอื่น ดูเหมือนว่าคน compartmentalize สิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้และดูเหมือน
ยากมากสำหรับพวกเขา (เรา) จะทำลายลงผนังช่องเหล่านั้นและใช้สิ่งที่เราได้เรียนรู้
ในการพูดแคลคูลัสที่จะทำสิ่งที่อยู่ในการพูด, ฟิสิกส์ ดังนั้นผมจึงคิดว่า "คำถามยังไม่แก้" เป็นเด็ก
ในสุดขีดปรากฏการณ์ที่สังเกตเป็นทั้งสองเป็นไปได้ที่จะ
นำเสนอ แต่แทนที่จะเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของประมาณหนึ่งล้านปัจจัยมนุษย์ที่ไม่
อาจจะได้รับการวิเคราะห์ในทางที่มีความหมายกับ แบบสอบถามและปัญหาตัวอย่างและตรรกะและ irrelevancies อื่น ๆ เช่นว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานะของผู้เขียน " คำถามที่ติดใจ " คือ " ปรากฏการณ์นี้เป็นหลักว่าหลีกเลี่ยงสำหรับเด็กส่วนใหญ่ในวัยนี้ หรือ ว่ามันเป็นผลพวงของมากเกินไป` " ( และไร้สาระ ) ชุดคำสั่งโปรแกรมการเรียนการสอน . " ฉันคิดว่าบางทีเป็นพันเหตุผลอื่น ๆทำไมเด็กเหล่านี้ไม่ใช้เรื่องอื่น ๆที่พวกเขารู้เพื่อจุดข้อผิดพลาดในการลบ . มีการสอนในระดับวิทยาลัยเป็นเวลาหลายปีฉันได้เสมอหลงโดยวิธีการที่นักเรียนไม่สามารถใช้วัสดุที่พวกเขาได้เรียนรู้ในหลักสูตรหนึ่งในปัญหาของหลักสูตรอื่น ดูเหมือนว่าคนจัดแบ่งสิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้ และดูเหมือนว่ามันยากสำหรับพวกเขา ( สหรัฐอเมริกา ) การแบ่งช่องที่ผนัง และใช้สิ่งที่เราเรียนรู้ใน , กล่าว , แคลคูลัส , ทำในสิ่งที่พูด , ฟิสิกส์ ดังนั้นผมจึงคิดว่า " คำถาม " คดีที่ยังเป็นเด็กในสุดโต่ง สังเกตปรากฏการณ์ได้ทั้งสองประการที่เสนอ แต่เป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของประมาณหนึ่งล้านคน ปัจจัยยังไม่ได้เลยอาจจะใช้ในลักษณะที่มีความหมายกับแบบสอบถาม ตัวอย่างปัญหาตรรกะและความไม่สอดคล้องและอื่น ๆ เช่นที่