It had been two weeks since Dongwoo

It had been two weeks since Dongwook kissed Seunghyun but it was as if it had never happened. Despite the intimacy of the kiss and the situation as a whole, the kiss itself was brief enough that it could have been passed off as very intimate skinship, even if a bit questionable. It didn't necessarily mean anything. And both men were happy to pretend it didn't. Things were not the least bit awkward between them which was a further indication that the kiss really was not a big deal. Of course nobody knew about it because that could just bring on a string of unwanted questions or make them wonder about any possible feelings about it all. Besides, it wasn't exactly something you just brought up in conversation. So, they just went on about their daily lives and continued joking with each other constantly whenever they happened upon each other in the halls, meetings, or worked with each other.

Their schedules had been quite hectic leaving no time for them to actually get together or even have a meal together at the company. Seunghyun spent most of his time with his members, at photoshoots, or working otherwise while Dongwook spent all his time on his own duties. It was on a Saturday morning that Seunghyun's phone went off to a text from the older.

[How late does your schedule run today?]

[It could be until 2 or 3 in the morning but I have a long break in the middle of the day.]

[Oh, I'm done early at 1. Do you want to eat?]

[Okay. I'll be at the company too we can just leave from there.]

[See you at 1 my handsome dongsaeng!]

The younger smiled as he pictured the radiant smile on his hyung's face and chuckled as he slipped his phone into his pocket, turning his attention back to the half-written lyrics on his screen. "Who was that?" asked Jiyong casually but still in leader mode. "Dongwook hyung." Jiyong nodded and continued to work on his own lyrics as well before saying, "Are you going out drinking?" Seunghyun laughed and said, "We don't just drink! Especially not at lunch." Jiyong laughed at his hyung's response and the two continued to work, only talking when it came to consulting each other's lyrics.

It was true that Seunghyun and his hyung did enjoy drinking together but that had not happened in a long time. They had both been too busy or otherwise tired to go out drinking. It had started when Seunghyun was the only one old enough from his group to drink and Dongwook, of course, had gladly taken him along when he went out. The two had started bonding from the beginning and the nights out only solidified their friendship. At 1pm there was a knock on the door of the studio where Jiyong and his fellow rapper were working and Dongwook stepped in without waiting for a response. "What’s up, hyung," said Jiyong without looking up from the paper he was writing on. Having found his groove he didn't want to break. The older just smiled and said, “I’m here to steal TOP away for a bit.”

"Ah, hyung, I'm almost ready," said Seunghyun as the older nodded. After just a couple minutes he gathered his things and said, "I'll see you later tonight for practices," to which Jiyong simply nodded. The two men walked out of the studio and into the empty hallway, where the oldest felt he could now talk without disturbing anybody. "Are you in the mood for anything specifically?" The younger shook his head and left the decision up to his hyung. "Well, since you have to come back here we can go to a good beef stew restaurant nearby. We can just walk there, ne?" Seunghyun nodded and pressed the button on the elevator to take them down to the main lobby.

They headed out of the company's facilities to be immediately greeted by waiting and screaming fans right outside the gates. Despite this, it was relatively safe for the two to walk around unaccompanied in this area due to the vicinity of the label building and security that came with it. It was not too uncommon for some of the artists to step out around here. They smiled and waved politely at the fans who were polite enough to not mob them despite their high energy and enthusiasm. They rounded a corner and walked for a couple minutes before Dongwook motioned to the entrance of the restaurant. "You wanted to stay really close then," the younger laughed. The older laughed as well and said simply, "I thought it would be easier."

A small bell clinked on the door to alert the staff of new customers. A young hostess stepped out from the back room and, wearing her best smile, said, "Welcome. We are ready to seat you." The two followed her into a back dining area and settled into their seats. "So, were you working on new songs?"

"Ne," said the younger as he looked through the menu.

“For BigBang?”

“Ne, no more side-projects for now.”

“Ah, I see. It’s time for a comeback.”

“How about you?”

“I’m solo, Seunghyun-ah, I don’t have side projects.”

The younger glared at him, the intensity of his gaze a stark contrast to the twinkling eyes and grin of the older. He just laughed at his dongsaeng’s characteristic reaction as he finally made a selection. After placing their order they sat in silence for a couple of minutes. Though it was not uncomfortable, it was slightly different than usual. This was, after all, the first time the two were alone together or out for anything other than business since their kiss in the dressing room. This realization seemed to have struck both of them at the same time as their eyes flicked toward each other and, with pink-tinted cheeks, they both quickly looked away. Seunghyun cleared his throat and said, “Hyung-“ but stopped short because he didn’t know what to say or even if he wanted to say anything.

Dongwook looked up to see the younger with his eyes cast downward, cheeks still pink, lower lip caught between his teeth. He couldn’t help but find his embarrassment endearing though he was feeling pretty much the same way. He resolved to break the tension without actually mentioning the incident directly. He reached over to pat the younger’s arm and said, “Yah! This is really unnecessary.” His plan seemed to work because the younger did not wince at his touch and relief spread across his face. He nodded and his tensed body instantly relaxed into the hand still placed on his arm. The older smiled encouragingly and swept his hand back down, lightly brushing the younger’s hand with his slender fingers.

It was with that touch that they both felt the tiniest jolt run through them- a jolt they had not felt since that night two weeks ago. Even that was not enough to throw either one back into temporary awkwardness, each casually reconciling the jolt in his own way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะได้รับสองสัปดาห์ตั้งแต่ Dongwook รั้ง Seunghyun แต่ก็เหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น แม้จะมีระดับของการจูบและสถานการณ์โดยรวม จูบตัวเองถูกย่อพอที่มันไม่รับแล้วปิดเป็น skinship มากใกล้ชิด แม้ว่าอาจเป็นบิต มันไม่ได้หมายความว่า อะไร และทั้งสองคนมีความสุขจะทำไม่ได้ สิ่งที่มีไม่น้อยที่สุดมากตกใจระหว่างที่มีการระบุเพิ่มเติมว่า การจูบจริง ๆ ไม่ใหญ่ แน่นอนไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เนื่องจากที่เพียงสามารถนำในสายที่ไม่ต้องถาม หรือสงสัยเกี่ยวกับความรู้สึกใด ๆ เป็นไปได้เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดให้ สำรอง มันไม่ได้ว่าสิ่งที่คุณเพิ่งขึ้นมาในการสนทนา ดังนั้น พวกเขาเพียงแค่ไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน และหยอกล้อกันตลอดเวลาเมื่อพวกเขาเกิดขึ้นตามกันในห้องโถง ประชุม หรือทำงานกันอย่างต่อเนื่อง

กำหนดการของพวกเขาได้ค่อนข้างรีบปล่อยระยะเวลาให้ได้รับกัน หรือแม้แต่รับประทานกันที่บริษัท Seunghyun ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขาเวลาเขาสมาชิก photoshoots หรือทำงานอื่นในขณะที่ Dongwook ใช้เวลาของเขาในหน้าที่ของตัวเอง ก็เมื่อเช้าวันเสาร์ว่า โทรศัพท์ของ Seunghyun ไปปิดข้อความจากเก่า

[ความล่าช้าทำกำหนดการของงานวันนี้]

[อาจเป็น 2 หรือ 3 ในช่วงเช้า ได้มีเวลาหยุดพักยาวในกลางวัน]

[โอ้ ฉันทำช่วงที่ 1 คุณต้องการกิน]

[เค จะที่บริษัท เกินไปเราสามารถทิ้งจากกัน]

[ดูคุณ 1 dongsaeng ของฉันหล่อ]

ยิ้มอายุน้อยกว่าเขาภาพรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเขา hyung และเบา ๆ เป็นเขาเล็ดรอดโทรศัพท์ของเขาลงในกระเป๋าของเขา เปิดสนใจกลับไปเขียนครึ่งเพลงบนหน้าจอของเขา "ใครนะ" ถาม Jiyong ลวก ๆ แต่ยังอยู่ ในโหมดผู้นำ "Dongwook hyung"Jiyong พยักหน้า และยังคงทำงานเพลงของเขาเองเช่นก่อนว่า "เป็นคุณออกดื่มไป" Seunghyun หัวเราะ และกล่าวว่า "เราไม่เพียง ดื่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านอาหาร" Jiyong หัวเราะตอบ hyung ของเขาและทั้งสองยังคงทำงาน พูดคุยเท่านั้น เมื่อไปปรึกษาเนื้อเพลงของผู้อื่นมา

ก็จริงที่ Seunghyun hyung เขาได้เพลิดเพลินกับเครื่องดื่มกัน แต่ที่ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นเวลานาน พวกเขาทั้งสองได้อย่างเหนื่อยออกดื่มไป หรือไม่ มันได้เริ่มต้นเมื่อ Seunghyun เดียวเก่าพอจากของกลุ่มเครื่องดื่มและ Dongwook แน่นอน มีเจ้าหน้าที่นำเขาไปเมื่อเขาออกไป ทั้งสองได้เริ่มต้นงานตั้งแต่เริ่มต้น และคืนออกหล่อมิตรภาพของพวกเขาเท่านั้น ที่ 1 มีเสียงเคาะประตูของสตูดิโอที่ Jiyong และแรพเพื่อนของเขาได้ทำงาน และ Dongwook ในก้าวโดยไม่รอคำตอบ "อะไรจะเกิดขึ้น hyung กล่าวว่า Jiyong โดยหาจากเขาถูกเขียนบนกระดาษ มีพบร่องเขาเขาไม่ได้ต้องแบ่งกัน เก่าเพียงแค่ยิ้ม และกล่าว ว่า "ฉันนี่จะขโมยไปด้านบนจะ"

"Ah, hyung ฉันเกือบพร้อม กล่าวว่า Seunghyun เป็นพยักหน้าแบบเก่า หลังจากเพียงไม่กี่ นาทีเขารวบรวมสิ่งของเขากล่าวว่า "เจอคืนนี้ภายหลังการปฏิบัติ การ Jiyong ที่เพียงแค่พยักหน้า ชายสองคนเดินออก จากสตูดิโอ และ เป็นห้อง โถงว่าง ที่สักหลาดเก่าเขาสามารถตอนนี้พูดคุยโดยไม่รบกวนใครด้วย "คุณใจอารมณ์อะไรโดยเฉพาะหรือไม่" การจับศีรษะ และซ้ายตัดสินใจถึง hyung เขา "ดี เนื่องจากคุณมีมากลับมาที่นี่ เราสามารถไปร้านอาหารแกงเนื้อดีบริเวณใกล้เคียง เราสามารถเดิน ne " Seunghyun พยักหน้า แล้วกดปุ่มในลิฟต์จะนำพวกเขาลงไปล็อบบี้หลัก

พวกเขาหัวออกจากสิ่งอำนวยความสะดวกของบริษัทจะได้รับการต้อนรับทันที โดยรอ และกรีดร้องแฟน ๆ ขวาด้านนอกประตู แม้นี้ ก็ค่อนข้างปลอดภัยสำหรับทั้งสองเดินดังที่ในพื้นที่นี้เนื่องจากใกล้เคียงกับป้ายชื่ออาคารและความปลอดภัยที่มาพร้อมกับการ ไม่ใช่ของศิลปินจะก้าวเดินออกไป พวกเขายิ้ม และ waved สุภาพที่แฟน ๆ ที่สุภาพพอไม่ม็อบแม้ มีพลังงานสูงและความกระตือรือร้นของพวกเขา เขาปัดมุม และเดินสองนาทีก่อน Dongwook motioned เพื่อเข้าร้าน "คุณต้องการเข้าพักจริง ๆ ปิดแล้ว คนหัวเราะ หัวเราะทั้งเก่า และกล่าวเพียง "ฉันคิดว่า มันจะง่ายขึ้น"

ระฆังเล็ก(หลายใบ)ประตูเตือนพนักงานของลูกค้าใหม่ มัคคุเทศก์หนุ่มก้าวออกจากห้องหลัง และ สวมรอยยิ้มของเธอดีที่สุด กล่าว ว่า "ยินดีต้อนรับ เราพร้อมที่จะที่นั่งคุณ" สองตามเธอไปกลับพื้นที่รับประทานอาหาร และชำระเงินเป็นที่นั่งของพวกเขา "ดังนั้น คุณทำงานอยู่บนเพลงใหม่"

"Ne กล่าวว่า ในวัยเขามองผ่านเมนู

"สำหรับ BigBang "

"มุ ไม่เพิ่มเติมด้านโครงการตอนนี้"

"Ah เห็นด้วย ได้เวลากลับมา"

"คุณ"

"ฉันโซ Seunghyun อา ไม่มีโครงการด้านการ"

อา glared ที่เขา ความเข้มของสายตาของเขาแตกต่างสิ้นเชิงกับแววตาและรอบ ๆ ไร้ของตัวเก่า เขาเพียงหัวเราะที่ปฏิกิริยาลักษณะ dongsaeng ของเขาเขาได้ทำการเลือกในที่สุด หลังจากวางใบสั่งของพวกเขา พวกเขานั่งในความเงียบในสองสามนาที แต่ไม่อึดอัด ไม่แตกต่างกันเล็กน้อยกว่าปกติ คือ หลังจากที่ทุก เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองถูกคนเดียวกัน หรือวันอื่นนอกเหนือจากธุรกิจตั้งแต่จูบของพวกเขาในห้องแต่งตัว จริงนี้ดูเหมือนจะ มีหลงทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกันเป็นตา flicked ต่อกัน และ มีแก้มสีชมพูระบายสี พวกเขาทั้งสองได้อย่างรวดเร็วมองไป Seunghyun ล้างคอของเขา และกล่าว ว่า "Hyung-" แต่สั้น ๆ หยุด เพราะเขาไม่รู้จะพูดอะไร หรือ แม้ว่าเขาอยากพูดอะไร

Dongwook มองขึ้นไปดูอายุ ด้วยตาของเขาโยนลง แก้มยังราคา lip สีชมพู ล่างติดอยู่ระหว่างฟันของเขา เขาไม่สามารถช่วย แต่พบความลำบากใจของเขาว่าเขารู้สึกสวยมากเหมือนรักกัน เขาได้ทำลายความตึงเครียด โดยจะ กล่าวถึงเหตุการณ์โดยตรง เขาถึงกว่า pat อายุของแขน และกล่าว ว่า "Yah นี้คือไม่จำเป็นจริงๆ" แผนของเขาดูเหมือนจะ ทำงานเนื่องจากยังอายุได้ไม่ wince ที่เขาสัมผัสและบรรเทาที่กระจายทั่วทั้งใบหน้าของเขา เขาพยักหน้า และร่างกายของเขา tensed ผ่อนคลายทันทีในมือที่ยัง วางอยู่บนแขนของเขา เก่ายิ้ม encouragingly และกวาดมือกลับลง แปรงเบา ๆ มืออายุของ ด้วยมือของเขาสเลนเดอร์

มันถูกกับที่ที่พวกเขาทั้งสองรู้สึกกระตุกน้อยที่สุดที่เรียกใช้ผ่านเขา - กระตุกจะได้ไม่รู้สึกตั้งแต่คืนนั้นสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็ไม่เพียงพอที่จะทิ้งอย่างใดอย่างหนึ่งหนึ่งกลับเป็น awkwardness ชั่วคราว แต่ละตั้งใจกระทบยอดกระตุกในทางของเขาเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มา 2 อาทิตย์ หลังจากดองวุคจูบซึงฮยอนแต่มันเป็นถ้ามันไม่เคยเกิดขึ้น แม้จะมีความใกล้ชิดของจูบและสถานการณ์ทั้งหมด จูบตัวเองสั้นๆพอว่า มันอาจจะผ่านจากการสัมผัสใกล้ชิดมาก ถ้าสงสัยนิดหน่อย มันไม่ได้หมายความว่าอะไร และทั้ง 2 คนมีความสุขที่จะแกล้งไม่ได้สิ่งที่ไม่อึดอัดแม้แต่น้อย ระหว่างนั้นซึ่งก็เป็นข้อบ่งชี้ต่อไปว่าจูบจริงๆ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แน่นอนไม่มีใครรู้เกี่ยวกับมันเพราะแค่นำสตริงของคำถามที่ไม่พึงประสงค์หรือทำให้พวกเขาสงสัยเกี่ยวกับความรู้สึกที่เป็นไปได้ใด ๆเกี่ยวกับมันทั้งหมด อีกอย่าง มันไม่ได้ตรงกับสิ่งที่คุณเพิ่งนำขึ้นในการสนทนา ดังนั้นพวกเขาไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของพวกเขาและยังคงล้อเล่นกับแต่ละอื่น ๆตลอดเวลา เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเกิดขึ้นเมื่อแต่ละอื่น ๆในหอ ประชุม หรือทำงานกับแต่ละอื่น ๆ

ตารางเวลาของพวกเขาได้รับค่อนข้างยุ่ง กลับไม่มีเวลาสำหรับพวกเขาที่จะได้รับจริงด้วยกัน หรือแม้แต่ทานข้าวด้วยกันที่บริษัท ซึงฮยอนใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขากับสมาชิกที่ถ่ายภาพให้กับเขา ,หรือทำงานอื่นในขณะที่ดองวุคใช้เวลาทั้งหมดของเขาในเวลางานของเขาเอง มันเป็นเช้าวันเสาร์ที่ซึงฮยอนโทรศัพท์ไปข้อความจากพี่สาว

[ ดึกแค่ไหนไม่ของคุณตารางวิ่งวันนี้ ]

[ มันอาจจะถึง 2 หรือ 3 ในตอนเช้า แต่ต้องหยุดยาว ในช่วงกลางของวัน ]

[ ผมเสร็จก่อน ที่ 1 คุณต้องการกินอะไร ? ]

[ ตกลงผมจะอยู่ที่บริษัทด้วย เราก็ออกจากที่นั่น ]

[ เห็นคุณที่ 1 หล่อมากน้อง ! ]

น้องยิ้มที่เขานึกภาพรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของพี่เขาก็หัวเราะและโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าของเขา การเปลี่ยนความสนใจของเขากลับไปครึ่งเขียนเนื้อเพลงบนหน้าจอของเขา นั่นใคร ? " ถาม จียงได้แต่ยังอยู่ในโหมดผู้นำ” พี่ดองวุค ." จียงพยักหน้าและยังคงทำงานในเนื้อเพลงของเขาเองเช่นกัน ก่อนจะพูดว่า " คุณไปดื่มมาเหรอ ? " ซึงฮยอนหัวเราะและพูดว่า " เราอย่าดื่ม ! โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่เที่ยง " จียงหัวเราะของเขาพี่ชายตอบรับและทั้งสองยังคงทำงาน แต่เมื่อมันมาเพื่อพูดคุยปรึกษากันและกัน

เนื้อเพลงมันก็จริงที่ซึงฮยอนและพี่ของเขาได้เพลิดเพลินกับการดื่มด้วยกัน แต่ที่ไม่ได้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว พวกเขาทั้งคู่ต่างยุ่งเกินไปหรือเบื่ออย่างอื่นที่จะออกไปดื่ม มันเริ่มเมื่อซึงฮยอนเป็นคนเดียวพอเก่าจากกลุ่มของเขาดื่มและดองวุค แน่นอน มีเจ้าหน้าที่พาเขาไป เมื่อเขาออกไปแล้วทั้งสองเริ่มผูกพันจากจุดเริ่มต้นและคืนเพียงก้อนมิตรภาพของพวกเขา ตอนบ่ายโมงมีการเคาะประตูของสตูดิโอที่จียง กับเพื่อนของเขาและแร็ปเปอร์กำลังดองวุคก้าวเข้ามาโดยไม่รอการตอบรับ " เกิดอะไรขึ้น พี่จียง " พูดโดยไม่เงยหน้าจากกระดาษที่เขาเขียนใน ไม่พบร่อง เขาไม่อยากหยุดพี่สาวเพียงแค่ยิ้มและกล่าวว่า " ผมมาที่นี่เพื่อขโมยด้านบนไปหน่อย "

" เอ่อ พี่ครับ ผมพร้อมแล้ว " ซึงฮยอนเป็นพี่พยักหน้า หลังจากเพียงไม่กี่นาที เขารวบรวมเรื่องของเขาและกล่าวว่า " ผมจะได้เจอคุณคืนนี้เพื่อการปฏิบัติ " ซึ่ง จียงเพียงแค่พยักหน้า ชายสองคนเดินออกมาจากสตูดิโอและทางเดินที่ว่างเปล่าที่เก่าแก่ที่สุด รู้สึกว่าตอนนี้เขาสามารถพูดได้โดยไม่ต้องรบกวนใคร . คุณกำลังอยู่ในอารมณ์อะไรเป็นพิเศษมั้ย ? " น้องส่ายศีรษะแล้วตัดสินใจเอง " พี่ของเขา แต่คุณต้องกลับมาที่นี่ ไปกินเนื้อตุ๋นร้านอาหารใกล้เคียง เราสามารถเดินไปที่นั่น ใช่มั้ย ? " ซึงฮยอนพยักหน้า และกดที่ปุ่มในลิฟต์ที่จะพาพวกเขาลงมาที่ล็อบบี้หลัก

พวกเขากำลังออกจากเครื่องของ บริษัท ที่จะต้องทักทายรอร้องแฟนอยู่ด้านนอกประตู ถึงแม้ว่ามันค่อนข้างปลอดภัยสำหรับสองที่จะเดินตามลำพังในพื้นที่นี้เนื่องจากบริเวณป้ายชื่ออาคารและความปลอดภัยที่มากับมัน มันไม่ค่อยปกติ บางส่วนของศิลปินที่จะก้าวออกจากที่นี่เขายิ้มและโบกมือให้แฟนๆที่สุภาพที่สุภาพพอที่จะไม่ม็อบนั้นแม้จะสูงพลังงานและความกระตือรือร้นของพวกเขา มันกลมมุมและเดิน 2-3 นาทีก่อนดองวุคจึงถึงทางเข้าร้านอาหาร " คุณต้องการที่จะอยู่ใกล้ๆ แล้ว " น้องหัวเราะ พี่สาวหัวเราะเช่นกัน และกล่าวเพียงว่า " ฉันคิดว่ามันน่าจะง่ายกว่านะ

"กระพรวน clinked บนประตูที่จะแจ้งเตือนเจ้าหน้าที่ของลูกค้าใหม่ เด็กหนุ่มก้าวออกมาจากห้องด้านหลัง ใส่เต็มที่ ยิ้มและกล่าวว่า " ยินดีต้อนรับ เราพร้อมที่จะนั่งคุณ " สองคนตามเธอเข้าไปในพื้นที่รับประทานอาหารและตัดสินในที่นั่งของพวกเขา . " ดังนั้น คุณกำลังทำเพลงใหม่ " ?

" เน " บอกว่า น้องเขาดูผ่านเมนู

" บิ๊กแบง ? "

" นี่ไม่มีข้างอีกโครงการแล้ว "

" อ่อ ได้เวลากลับมา "

" แล้วเธอล่ะ "

" ชั้นเดี่ยว ซึงฮยอนอ่า ฉันไม่ได้มีโครงการด้าน "

น้องถลึงตามองเขา ความเข้มของเขาจ้องมองสิ้นเชิงกับแววตาและรอยยิ้มของผู้สูงอายุ เขาก็หัวเราะเยาะเขาน้องลักษณะปฏิกิริยาเป็นในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเลือกหลังจากวางของพวกเขาเพื่อที่พวกเขานั่งอยู่ในความเงียบสักสองสามนาที ถึงแม้ว่ามันไม่อึดอัด มันแตกต่างกันเล็กน้อยกว่าปกติ มันเป็น , หลังจากทั้งหมด , ครั้งแรกที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันตามลำพัง หรือสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ธุรกิจตั้งแต่จูบของพวกเขาในห้องแต่งตัว การรับรู้นี้ทำเอาทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน ดวงตาของสะบัดไปแต่ละอื่น ๆและกับสีชมพูอ่อน แก้ม ทั้งคู่รีบมองออกไป ซึงฮยอนล้างคอของเขาและกล่าวว่า " พี่ " แต่หยุดสั้น ๆเพราะไม่รู้จะพูดอะไร หรือถ้าเขาต้องการบอกอะไร

ดองวุคมองไปเห็นน้องกับตาของเขาทอดลง แก้มก็ชมพู ริมฝีปากล่างถูกจับระหว่างฟันของเขาเขาไม่สามารถช่วย แต่หาอายของเขาเป็นที่รักแม้ว่าเขาจะรู้สึกสวยมากเหมือนกัน เขาได้รับการแก้ไขเพื่อลดความตึงเครียด โดยแท้จริงแล้ว พูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยตรง เขาเอื้อมมือไปลูบแขนน้อง บอกว่า " นี่ ! นี้ไม่จำเป็นจริงๆ " แผนของเขาดูเหมือนจะทำงาน เพราะน้องไม่ได้สะดุ้ง สัมผัสของเขา และโล่งอกที่กระจายอยู่ทั่วใบหน้าของเขาเขาพยักหน้าและเกร็งตัวทันทีผ่อนคลายในมือยังวางอยู่บนแขนของเขา พี่ยิ้ม encouragingly และกวาดมือลงเบา ๆแปรงน้องมือกับนิ้วเรียวยาว

มันกับการสัมผัสที่พวกเขาทั้งสองรู้สึกกระตุกนิดๆ วิ่งผ่านพวกเขา -- พวกเขาไม่ได้รู้สึกช็อคตั้งแต่คืนนั้น เมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนนั่นก็ไม่เพียงพอที่จะโยนให้กลับมาเป็นผู้ดำเนินรายการชั่วคราวแต่ละแบบคืนดีๆ
ในทางของเขาเอง