Stefania comes to ThailandComing to

Stefania comes to Thailand

Coming to Thailand to take up her studies at Bangkok University only days after the bloody Ratchaprasong crackdown, Italian Stefania Pittia didn’t know what to expect.

Stefania comes to Thailand, part 1

Stefania Pittia

I am 25 years old and I am an Italian University student. When I realized that I would have the opportunity to study for 2 months at Bangkok University International, I was very excited. I had travelled a lot with my parents since I was a child, but being alone in an eastern country with the difficulties of language, culture and religion while at the same time attending university courses trying to get good scores – those were going to be hardchallenges for me despite my strongmotivation. I did not know that Thailand would slowly enter my heart. Stefania Pittia THE BEGINNING: My Thai experience did not start in the best way. In fact, I came in contact with one troublesome aspect of the country when I was still in Italy: the Thai political crisis. It was on the 26th of May 2010 that I had to change my flight ticket, arriving in Thailand 3 days later. I was afraid of the situation since TV journalists had shown blood and violence in the city. Fortunately, when I arrived in the “Land of smiles”, the situation was pretty calm. However, I did see a notice at the entrance to the passport check in Survanabhumi Airport warning passengers about the curfew imposed in Bangkok. So, for the first week I stayed in my residence ROOM day and night. Then, I started to go around the city. The main attraction for tourists was to take pictures from the BTS of the burned Central World. After one month I went to a bar IN A HOTEL near that shopping mall and there was still a smell of burning. STRONG FEELINGS: In order to come into contact with Thailand and Thai people, I started to look at them and learn from them. I tasted their typical foods, for example PAD THAI, FRIED RICE, TOM YAM, PAPAYA SALAD. I really loved the way they sell food along the streets. In the evening I used to go out and see the markets, while walking around the city. One evening a strange thing happened to me – an indirect effect of the political crisis. While shopping in a street market, I saw a wallet. I asked the price from the seller; it was cheap but the wallet was somewhat flawed, so I said that I did not want to buy it. The seller was persistent, however, trying to convince me to buy the wallet. I said: “no thank you. Sorry” The seller got angry with me and in a frustrated way she threw away the wallet saying that she had to sell something. She needed the MONEY. I was really scared. Three months of closure and zero profits as the result of the political troubles were behind her emotional response.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Stefania มายังประเทศไทยมาประเทศไทยเพื่อใช้ศึกษาของเธอที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพวันเดียวหลังจากการปราบปรามนองเลือดราชประสงค์ Stefania อิตาลี Pittia ไม่รู้ว่าสิ่งที่คาดหวังStefania มาถึงประเทศไทย ตอนที่ 1Stefania Pittiaผมอายุ 25 ปี และผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอิตาลี เมื่อฉันรู้ว่า ฉันจะมีโอกาสไปเรียนที่นานาชาติมหาวิทยาลัยกรุงเทพ 2 เดือน ผมตื่นเต้นมาก ผมได้เผื่อเวลามากกับพ่อตั้งแต่เด็ก แต่คนเดียวในประเทศตะวันออกด้วยความยากลำบากของภาษา วัฒนธรรมและศาสนาในขณะเวลาเดียวกันร่วมมหาวิทยาลัยหลักสูตรพยายามที่จะได้คะแนนดี – ผู้ที่จะเป็น hardchallenges สำหรับฉันแม้ฉัน strongmotivation ผมไม่รู้ว่า ประเทศไทยจะช้าใส่หัวใจของฉัน Stefania Pittia ต้น: ประสบการณ์ไทยไม่ได้เริ่มต้นในทางดี ในความเป็นจริง ผมมากับแง่มุมแก้ปัญหาหนึ่งของประเทศเมื่อยังอยู่ในอิตาลี: วิกฤตทางการเมืองไทย มันเป็นที่ 26 พฤษภาคม 2553 ที่ผมต้องเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินของฉัน มาถึงประเทศไทยภายหลัง 3 วัน กลัวสถานการณ์เนื่องจากผู้สื่อข่าวทีวีก็แสดงเลือดและความรุนแรงในเมือง โชคดี เมื่อฉันมาถึง "ดินแดนแห่งรอยยิ้ม" สถานการณ์ไม่สงบสวย อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เห็นแจ้งล่วงหน้าทางเข้าเพื่อตรวจสอบหนังสือเดินทางในสนามบิน Survanabhumi ผู้โดยสารเตือนเกี่ยวกับเคอร์ฟิวบังคับในกรุงเทพ ดังนั้น สำหรับสัปดาห์แรก น้ำฉันอาศัยห้องกลางวันกลางคืน จากนั้น ผมเริ่มไปรอบเมือง แหล่งท่องเที่ยวหลักสำหรับนักท่องเที่ยวสามารถ ถ่ายรูปจากบีทีเอสของเซ็นทรัลเวิลด์ที่เขียนได้ หลังจากหนึ่งเดือน ผมก็ไปบาร์ในโรงแรมห้างสรรพสินค้านั้น และยังคงมีกลิ่นเผาไหม้ ความรู้สึกแข็งแกร่ง: เพื่อมาไปยังฝั่งคนไทยและประเทศไทย ฉันเริ่มที่จะมองพวกเขา และเรียนรู้จากพวกเขา ผมลิ้มรสอาหารของพวกเขาโดยทั่วไป เช่นผัดไทย ข้าวผัด ต้มยำ ส้มตำ จริง ๆ ฉันรักวิธีพวกเขาขายอาหารตามท้องถนน ในตอนเย็น ที่ผมใช้ออกไป และดูตลาด ในขณะที่เดิน หนึ่งในตอนเย็นสิ่งแปลกเกิดขึ้นกับผมผลกระทบทางอ้อมของวิกฤตทางการเมือง ในขณะที่ช้อปปิ้งในตลาดนัด ผมเห็นเป็นกระเป๋าสตางค์ ถามราคาจากผู้ขาย มีราคาถูก แต่กับถูกค่อนข้าง flawed ดังนั้นฉันกล่าวว่า ฉันไม่ได้ไม่ต้องซื้อ ผู้ขายได้แบบ อย่างไรก็ตาม พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผมซื้อกับ ฉันกล่าวว่า: "ไม่ขอบคุณ ขอ"ผู้มีโกรธกับฉัน และแบบผิดหวัง เธอโยนเก็บกระเป๋าที่พูดว่า เธอมีขายบางสิ่งบางอย่าง เธอจำเป็นต้องใช้เงิน ผมกลัวจริง ๆ สามเดือนปิดและศูนย์กำไรเป็นผลลัพธ์ของปัญหาทางการเมืองอยู่เบื้องหลังของเธอตอบสนองทางอารมณ์ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Stefania มาถึงประเทศไทยมาถึงประเทศไทยจะใช้การศึกษาของเธอที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพวันเท่านั้นหลังจากการปราบปรามนองเลือดราชประสงค์, อิตาลี Stefania Pittia ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่คาดหวัง. Stefania มาถึงประเทศไทยส่วน 1 Stefania Pittia ผมอายุ 25 ปีและฉัน am นักศึกษามหาวิทยาลัยอิตาลี เมื่อฉันรู้ว่าฉันจะได้มีโอกาสในการศึกษา 2 เดือนที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพอินเตอร์ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ผมได้เดินทางมากกับพ่อแม่ตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก แต่อยู่คนเดียวในประเทศตะวันออกด้วยความยากลำบากของภาษาวัฒนธรรมและศาสนาในขณะที่ในเวลาเดียวกันเรียนมหาวิทยาลัยพยายามที่จะได้รับคะแนนที่ดี - ผู้ที่กำลังจะเป็น hardchallenges สำหรับผมแม้จะ strongmotivation ของฉัน ผมไม่ทราบว่าประเทศไทยก็จะค่อย ๆ เข้าสู่หัวใจของฉัน Stefania Pittia ต้น: ประสบการณ์ของไทยของฉันไม่ได้เริ่มต้นในทางที่ดี ในความเป็นจริงผมเข้ามาติดต่อกับแง่มุมหนึ่งลำบากของประเทศเมื่อฉันยังคงอยู่ในอิตาลี: วิกฤตการเมืองไทย มันเป็น 26 พฤษภาคม 2010 ว่าผมต้องเปลี่ยนตั๋วเที่ยวบินของฉันมาถึงในประเทศไทย 3 วันต่อมา ผมกลัวของสถานการณ์ตั้งแต่นักข่าวทีวีได้แสดงให้เห็นเลือดและความรุนแรงในเมือง โชคดีที่เมื่อฉันมาถึงใน "ดินแดนแห่งรอยยิ้ม" เป็นสถานการณ์ที่สวยสงบ แต่ผมไม่เห็นแจ้งให้ทราบล่วงหน้าที่จะเข้าตรวจสอบหนังสือเดินทางผู้โดยสารเตือน Survanabhumi Airport ประมาณเคอร์ฟิวที่กำหนดในกรุงเทพฯ ดังนั้นสำหรับสัปดาห์แรกที่ผมอยู่ในที่อยู่อาศัยที่ห้องของฉันทั้งกลางวันและกลางคืน จากนั้นผมก็เริ่มที่จะไปรอบเมือง แหล่งท่องเที่ยวหลักสำหรับนักท่องเที่ยวคือการถ่ายภาพจากบีทีเอสของเผาเซ็นทรัลเวิลด์ หลังจากหนึ่งเดือนผมไปบาร์เป็นหนึ่งในโรงแรมที่อยู่ใกล้กับห้างสรรพสินค้าที่ยังคงมีกลิ่นของการเผาไหม้ STRONG ความรู้สึก: เพื่อที่จะเข้ามาติดต่อกับประเทศไทยและคนไทยผมเริ่มที่จะมองพวกเขาและเรียนรู้จากพวกเขา ผมลิ้มรสอาหารตามแบบฉบับของพวกเขาตัวอย่างเช่นผัดไทย, ข้าวผัด, ต้มยำ, ส้มตำ ผมรักวิธีที่พวกเขาขายอาหารตามถนน ในตอนเย็นฉันใช้ในการออกไปดูตลาดในขณะที่เดินไปรอบ ๆ เมือง เย็นวันหนึ่งสิ่งที่แปลกเกิดขึ้นกับฉัน - ผลกระทบทางอ้อมของวิกฤตทางการเมือง ในขณะที่ช้อปปิ้งในตลาดถนนฉันเห็นกระเป๋าสตางค์ ผมถามราคาจากผู้ขาย; มันก็ถูก แต่กระเป๋าสตางค์มีข้อบกพร่องบ้างดังนั้นผมบอกว่าผมไม่ได้ต้องการที่จะซื้อมัน ผู้ขายได้รับการถาวร แต่พยายามที่จะโน้มน้าวให้ฉันไปซื้อกระเป๋าสตางค์ ฉันกล่าวว่า "ไม่ขอขอบคุณ ขอโทษ "ผู้ขายโกรธกับฉันและในทางผิดหวังที่เธอโยนกระเป๋าสตางค์บอกว่าเธอต้องขายอะไร เธอจำเป็นต้องใช้เงิน ผมกลัวจริงๆ สามเดือนของการปิดศูนย์และผลกำไรที่เป็นผลมาจากปัญหาทางการเมืองที่อยู่เบื้องหลังการตอบสนองทางอารมณ์ของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สเตฟานี่มาถึงประเทศไทย

มาเมืองไทยเพื่อไปเรียนที่ ม. กรุงเทพ ราชประสงค์ วันเท่านั้นหลังจากการปราบปรามนองเลือด pittia สเตฟาเนียอิตาลีไม่คาดหวังอะไร

สเตฟาเนียมาไทย ส่วนที่ 1

สเตฟาเนีย pittia

ผมมีอายุ 25 ปี และข้าเป็นอิตาเลียนมหาวิทยาลัยนักศึกษาเมื่อฉันตระหนักว่าฉันอาจจะได้มีโอกาสไปศึกษาเป็นเวลา 2 เดือนที่กรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยนานาชาติ ฉันตื่นเต้นมาก ผมได้เดินทางมากกับพ่อแม่มาตั้งแต่ยังเด็ก แต่การอยู่คนเดียวในประเทศทางตะวันออกกับความยากของภาษาวัฒนธรรมและศาสนาในขณะที่ในเวลาเดียวกันเข้ามหาวิทยาลัย มักจะพยายามที่จะได้รับคะแนนที่ดี และนั่นจะเป็น hardchallenges สำหรับฉันแม้จะ strongmotivation ของฉัน ผมไม่รู้ว่าประเทศไทยจะค่อยๆ เข้าสู่หัวใจ สเตฟานี่ pittia เริ่มต้น : ประสบการณ์ของไทยไม่ได้เริ่มต้นในวิธีที่ดีที่สุด ในความเป็นจริงฉันมาติดต่อกับลักษณะปัญหาของประเทศตอนอยู่ที่อิตาลี : วิกฤตทางการเมืองไทย มันเป็น วันที่ 26 พฤษภาคม 2553 ที่ผมต้องเปลี่ยนตั๋วเที่ยวบินของฉันมาถึงในไทย 3 วันต่อมา ผมกลัวสถานการณ์ตั้งแต่นักข่าวทีวีเป็นเลือดและความรุนแรงในเมือง โชคดี , เมื่อฉันมาถึงใน " ดินแดนแห่งรอยยิ้ม " สถานการณ์ที่ค่อนข้างสงบอย่างไรก็ตาม ฉันได้เห็น สังเกตทางเข้าหนังสือเดินทางตรวจสอบใน survanabhumi สนามบินเตือนผู้โดยสารเกี่ยวกับกำหนดเคอร์ฟิวในเขตกรุงเทพมหานคร ดังนั้น ในช่วงสัปดาห์แรก ผมอยู่ในห้องพัก วันและคืน จากนั้นผมเริ่มที่จะไปรอบ ๆเมือง แหล่งท่องเที่ยวหลักสำหรับนักท่องเที่ยวได้ถ่ายภาพจากรถไฟฟ้าของเผาเซ็นทรัลเวิลด์หลังจากหนึ่งเดือนฉันไปที่บาร์ในโรงแรมใกล้ที่ช้อปปิ้งมอลล์ และยังคงมีกลิ่นไหม้ ความรู้สึกที่เข้มแข็ง เพื่อที่จะเข้ามาติดต่อกับประเทศไทยและคนไทย ผมเริ่มดู และเรียนรู้จากพวกเขา ฉันได้ลิ้มรสอาหารทั่วไปของพวกเขา ตัวอย่างเช่น ไทย ผัดข้าวผัด ต้มยำ สลัดมะละกอ ฉันรักวิธีที่พวกเขาขายอาหารตามถนนในตอนเย็น ผมเคยออกไปดูตลาด ในขณะที่เดินไปรอบ ๆเมือง เย็นวันหนึ่งสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นกับฉันสำหรับผลกระทบทางอ้อมจากวิกฤตทางการเมือง ในขณะที่ช้อปปิ้งในตลาดที่ถนนเห็นกระเป๋าเงิน ผมถามราคาจากผู้ขาย คือ ราคาถูก แต่ ตังค์ค่อนข้างสมบูรณ์ ผมบอกว่า ผมไม่ได้ต้องการที่จะซื้อมัน ผู้ขายเป็นแบบถาวร อย่างไรก็ตามพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผมซื้อกระเป๋าสตางค์ ฉันกล่าวว่า " ไม่ค่ะ ขอบคุณ ขอโทษ " ผู้ขายโมโหและผิดหวัง เธอทิ้งกระเป๋าแล้วบอกว่าต้องขายอะไร เธอต้องการเงิน ผมกลัวจริงๆ สามเดือนของการปิดและศูนย์กำไรจากผลของปัญหาทางการเมืองอยู่เบื้องหลัง อารมณ์เธอ