Principal Hannibal T. Buckley, the

Principal Hannibal T. Buckley, the 28-year
veteran leader of Faribault High School,
home of the Fighting Gamecocks, was a
man with a problem. Throughout his long
stewardship of Faribault, in the long annals
of its illustrious history, his school had been
lacking in the most essential mission of its
charter. The shame of Faribault cast a long
shadow over his legacy, and Hannibal T.
Buckley, the last caretaker of the proud
Buckley family name, felt the ignominy like
a broadsword thrust through his still beating
heart.
Oh, the school wasn’t suffering through a
budget crisis. It was a steady mid-pack
performer academically. The teachers did their jobs adequately enough, the
students were docile and the parents rarely caused any problems. No, this was
worse than all that.
The source of Principal Buckley’s mortification?
The football team had never, in his 28 years, won more than two games in a
season.
The Fighting Gamecocks were the perpetual cellar dwellers of the Hi-Valley
Conference, and the doormat of the state double-A teams. No matter how
many coaches Principal Buckley fired, no matter how much equipment he
bought, no matter how much shouting he directed towards the players and
coaches, no matter how much of the budget he spent building his stadium, no
matter how many academic rules he broke for the players, that team just could
not win if their lives depended on it.
Sadly, he knew why. His students were the biggest bunch of wimps ever
assembled. The school district was full of the sons of white-collar workers who
never did a day of hard work in their lives, and were adverse to breaking a
sweat. His student body was made up of computer programmers,
mathematicians, scientists and artists. Loafers, the whole lot of them. Loafers.
That was Principal Buckley’s curse.
Without the warriors he needed to truly wage warfare on the gridiron, there
was no hope. He planned to retire at the end of the year, and his last chance to
save his reputation was slipping through his fingers. So far, the team was 0 and
2, with eight games to go. It was his final opportunity to scale the mountain
that had always thwarted him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮันนิบาลหลักต. Buckley ปี 28ทหารผ่านศึกผู้นำของ Faribault มัธยมบ้านของ Gamecocks ต่อสู้ มีการคนที่ มีปัญหา ตลอดความยาวของเขาดูแลของ Faribault ในพงศาวดารยาวของประวัติยาว โรงเรียนของเขาได้ขาดในภารกิจสำคัญที่สุดของมันกฎบัตรการ ความอัปยศของ Faribault โยนยาวเงากว่าของท่าน และฮันนิบาลต.Buckley ล่าสุดผู้ดูแลภูมิใจชื่อครอบครัว Buckley รู้สึก ignominy เช่นbroadsword เป็นกระตุกผ่านการตีของเขายังคงความเต็มใจโอ้ โรงเรียนไม่ได้ทุกข์ทรมานผ่านการงบประมาณวิกฤติ มันเป็นแพ็คกลางที่มั่นคงนักแสดงเดิม ครูทำงานอย่างเพียงพอเพียงพอ การนักเรียนมี docile และผู้ปกครองไม่ค่อยเกิดปัญหาใด ๆ ไม่ คำแย่กว่าที่แหล่งที่มาของหลัก Buckley mortificationทีมฟุตบอลไม่ พระปี 28 ชนะมากกว่าสองเกมในการฤดูกาลGamecocks ต่อสู้ถูกชาวห้องเก็บถาวรของ Hi-หุบเขาห้องประชุม และ doormat ของทีม A สองรัฐ ไม่ว่าวิธีผู้สอนหลายหลัก Buckley ยิง ไม่อุปกรณ์เท่าไรเขาซื้อ ไม่ shouting เท่าใดเขาโดยตรงต่อผู้เล่น และโค้ช ไม่ว่าจำนวนงบประมาณที่เขาใช้สร้างสนามกีฬาของเขา ไม่เรื่องกฎวิชาการจำนวนที่เขายากจนสำหรับผู้เล่น ที่ทีมเพิ่งได้ไม่ชนะถ้าชีวิตขึ้นอยู่กับมันเศร้า เขารู้ทำไม นักเรียนเขามีกลุ่มใหญ่ที่สุดของ wimps เคยรวบรวม อำเภอโรงเรียนเป็นบุตรของแรงงาน white-collar เต็มที่ไม่ได้วันทำงานอย่างหนักในชีวิตของพวกเขา และมีร้ายจะแบ่งเป็นเหงื่อออก ศพนักศึกษาถูกสร้างขึ้นจากคอมพิวเตอร์โปรแกรมเมอร์mathematicians นักวิทยาศาสตร์ และศิลปิน รองเท้าไม่มีส้น มากทั้งของพวกเขา รองเท้าไม่มีส้นที่ถูกแช่งหลัก Buckleyโดยนักรบ เขาต้องการค่าจ้างแท้จริงสงครามบน gridiron มีความหวังไม่ได้ เขาวางแผนจะออกปลายปี และโอกาสสุดท้ายของเขาบันทึกชื่อเสียงของเขาได้ลื่นไถลผ่านนิ้วมือของเขา เพื่อห่างไกล ทีมนั้นเป็น 0 และ2 กับแปดเกมไป มันเป็นโอกาสสุดท้ายของเขาเพื่อเขาที่มีเสมอ thwarted เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮันนิบาลหลักตบัคลี่ย์ 28 ปีผู้นำเก๋าของเบาท์โรงเรียนมัธยมบ้านของไก่ชนปเป็นคนที่มีปัญหา ตลอดระยะเวลาที่เขาดูแลของเบาท์ในประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงของโรงเรียนของเขาได้รับการขาดในภารกิจที่สำคัญที่สุดของการเช่าเหมาลำ อัปยศของเบาท์โยนยาวเงามากกว่ามรดกของเขาและฮันนิบาลตบัคลี่ย์ที่ดูแลสุดท้ายของความภาคภูมิใจที่ชื่อครอบครัวบัคลี่ย์รู้สึกอับอายเหมือนแรงผลักดันผ่านการตีดาบของเขายังคงมีหัวใจ. โอ้โรงเรียนที่ไม่ได้ผ่านความทุกข์วิกฤติงบประมาณ มันเป็นความมั่นคงแพ็คกลางแสดงด้านวิชาการ ครูทำงานของพวกเขาอย่างเพียงพอพอนักเรียนมีความเชื่องและผู้ปกครองไม่ค่อยก่อให้เกิดปัญหาใด ๆ ไม่มีนี้เป็นที่เลวร้ายยิ่งกว่าทุกที่. แหล่งที่มาของหลักของบัคลี่ย์อับอายหรือไม่ทีมฟุตบอลไม่เคยใน 28 ปีเขาได้รับรางวัลมากกว่าสองเกมในฤดูกาล. ศึกไก่ชนเป็นชาวใต้ดินตลอดกาลของ Hi-หุบเขาประชุมและพรมเช็ดเท้าของรัฐทีมคู่-A ไม่ว่าหลายโค้ชหลักบัคลี่ย์ยิงไม่ว่าอุปกรณ์ที่เขาซื้อไม่ว่าเท่าใดตะโกนเขาโดยตรงต่อผู้เล่นและโค้ชไม่ว่าเท่าใดของงบประมาณที่เขาใช้ในการสร้างสนามกีฬาของเขาไม่ว่ากี่กฎวิชาการเขายากจนสำหรับผู้เล่นของทีมที่เพิ่งจะไม่ชนะถ้าชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับมัน. น่าเศร้าที่เขารู้ว่าทำไม นักเรียนของเขาถูกพวงที่ใหญ่ที่สุดของ wimps เคยประกอบ โรงเรียนเทศบาลก็เต็มไปด้วยลูกหลานของแรงงานปกขาวใครไม่เคยเป็นวันของการทำงานอย่างหนักในชีวิตของพวกเขาและมีอาการไม่พึงประสงค์ที่จะทำลายเหงื่อ นักศึกษาของเขาถูกสร้างขึ้นจากโปรแกรมคอมพิวเตอร์, นักคณิตศาสตร์นักวิทยาศาสตร์และศิลปิน รองเท้าไม่มีส้น, จำนวนมากทั้งของพวกเขา รองเท้าไม่มีส้น. นั่นคือการสาปแช่งหลักของบัคลี่ย์. โดยไม่ต้องนักรบที่เขาต้องการอย่างแท้จริงสงครามค่าจ้างในตะแกรงที่มีความหวังไม่ เขาวางแผนที่จะเกษียณอายุในตอนท้ายของปีและเป็นโอกาสสุดท้ายของเขาที่จะบันทึกชื่อเสียงของเขาได้รับการลื่นไถลผ่านนิ้วมือของเขา เพื่อให้ห่างไกลทีมเป็น 0 และ2 กับแปดเกมที่จะไป มันเป็นโอกาสสุดท้ายของเขาที่จะไต่ภูเขาที่ขัดขวางเขาเสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาจารย์ใหญ่ ฮันนิบาล ที บัคลี่ย์ , 28 ปี
ทหารผ่านศึกผู้นำโรงเรียนแฟรีโบ
บ้านจากการต่อสู้ , ไก่ชน , คือ
ผู้ชายที่มีปัญหา ตลอดการดูแลระยะยาว
ของแฟรีโบ ในพงศาวดารของประวัติศาสตร์ยาวนาน
มีชื่อเสียงของโรงเรียนของเขาได้
ขาดในภารกิจที่สำคัญที่สุดของ
กฎบัตร ความอับอายของแฟรีโบทอดเงายาว
เหนือมรดกของเขาและฮันนิบาล T .
บัคลี่ย์ผู้ดูแลสุดท้ายของภูมิใจ
ชื่อครอบครัวบัคลี่ย์รู้สึกว่าพวกเขาชอบ
เป็นดาบใหญ่แทงทะลุหัวใจเขายังเต้นอยู่
.
อ้อ โรงเรียนไม่ทุกข์ผ่าน
วิกฤตงบประมาณ . มันคือผลงานที่แพ็ค
กลางมั่นคงด้านวิชาการ . ครูไม่เพียงพอเพียงพอ ,
นักเรียนตั้งแต่พ่อแม่ไม่ค่อยก่อให้เกิดปัญหาใด ๆ ไม่ นี่

แย่กว่านั้นแหล่งที่มาของหลักของบัคลีย์ฟาน ?
ทีมฟุตบอลไม่เคยใน 28 ปีของเขาชนะเกมมากกว่าสองในฤดูกาล
.
สู้ไก่ชนเป็นเนืองนิตย์อาศัยอยู่ใต้ดินของไฮหุบเขา
การประชุม และพรมเช็ดเท้า ของรัฐเป็นคู่ทีม ไม่ว่า
หลายเส้นหลัก บัคลี่ย์ ไล่ออก ไม่ว่าอุปกรณ์เขา
ซื้อไม่ว่าตะโกนเขาโดยตรงต่อผู้เล่นและโค้ช
ไม่ว่าเท่าใดของงบประมาณที่เขาใช้สร้างสนามของเขาไม่มี
กี่วิชาการกฎเขายากจนสำหรับผู้เล่น ทีมที่เพิ่งได้
ไม่ชนะถ้าชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับมัน .
เศร้า เขารู้ว่าทำไม นักเรียนของเขาถูกกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของคนอ่อนแอที่เคย
ประกอบโรงเรียนเต็มไปด้วยลูกหลานของแรงงานปกขาวที่
ไม่เคยทำวันของการทำงานอย่างหนักในชีวิตของพวกเขา และได้รับยาเพื่อแบ่ง
เหงื่อ นักเรียนของเขาถูกสร้างขึ้นจากโปรแกรมเมอร์คอมพิวเตอร์
นักคณิตศาสตร์ นักวิทยาศาสตร์ และศิลปิน ขี้เกียจ , มากทั้งของพวกเขา ขี้เกียจ นั่นคือหลักของบัคลี่ย์

ไม่มีนักรบต้องคำสาป เขาต้องการอย่างแท้จริงบนตะแกรงค่าจ้างสงคราม ,มี
ไม่มีความหวัง เขาวางแผนที่จะออกในช่วงปลายปี และโอกาสสุดท้ายที่จะ
บันทึกชื่อเสียงของเขาลื่นไถลผ่านมือของเขา ดังนั้นไกล , ทีมงาน 0
2 กับ 8 เกม ไป มันเป็นโอกาสสุดท้ายของเขาขนาดภูเขา
ที่ คอยขัดขวางเขา