The nature of economic development

The nature of economic development in a more globalized world has strengthened the role of international migration in the economy of Thailand. Income disparities among countries have generally widened so that there is a stronger incentive to migrate. A number of features of economic development in Thailand have stimulated international migration. Much of the manufacturing sector is financed by foreign direct investment, and those companies employ both highly skilled and low-skilled migrant workers. As both outbound and inbound international migration have increased, private recruitment and placement agencies have been established that promote and facilitate migration. The Government of Thailand has promoted the country as a destination for international tourism, medical care, secondary and tertiary education, and retirement, each of which leads to an increase in international migration.
There are more than 3.5 million persons without Thai nationality living in the country, including many long-term residents and children of migrants born in Thailand. More than 3.0 million of them are working in the country.
Thailand has been attracting low-wage workers from neighbouring countries as well from countries further away since at least the early 1990s. It initiated a policy to register workers from Myanmar in ten provinces along the border in 1992. That policy has steadily expanded in scope to include workers in low-skilled occupations from Cambodia, the Lao People’s Democratic Republic and Myanmar in every province in Thailand. In 2010, there were one million workers from those three countries at some stage of registration and approximately 1.4 million dependents and others who were not registered.
The Government of Thailand is attempting to put in place a system to recruit all migrant workers from the three neighbouring countries through formal procedures. It signed Memoranda of Understanding with the three countries for that purpose in 2002 and 2003. By the end of 2010, however, fewer than 80,000 migrant workers had entered the country through that formal process.
The Alien Employment Act of 2008 regulates the employment of low-skilled migrant workers according to the three guiding principles of national security, protecting work opportunities for Thai persons, and establishing a level of labour migration that would support the growth and development of Thailand. In 2006, Thailand began implementing a process that requires low-skilled migrant workers to have their nationality verified by their country of origin before they are eligible to obtain a work permit in Thailand. That process has been beset by operational problems, however, and by the end of February 2011, only 550,000 migrant workers had completed the nationality verification process. However, the Government has recently opened a new registration for migrant workers in the country, beginning in June 2011, that gave irregular migrant workers a renewed opportunity to regularize their status.
While most public and policy attention is focused on low-skilled migration to Thailand, it should not be overlooked that the country’s relatively open economy also attracts large numbers of professional, managerial and highly skilled workers from a wide range of countries around the world. In 2010, more than 100,000 foreigners held work permits in these occupations.
The Government of Thailand also has in place a process to regulate the deployment of Thai workers to other countries. While Thailand does not have a comprehensive policy on the overseas deployment of migrant workers, their recruitment and placement is governed by the Recruitment and Job-Seekers Protection Act of 1985, which was amended in 1994 and 2001. The Government has signed bilateral agreements with several of the main destination economies to regulate this temporary labour migration, and approximately 150,000 migrant workers have been formally deployed overseas each year since 1999.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธรรมชาติของการพัฒนาเศรษฐกิจในโลกยุคโลกาภิวัตน์มากขึ้นบทบาทของการย้ายระหว่างประเทศในเศรษฐกิจประเทศไทย ความแตกต่างของรายได้ระหว่างประเทศมีขยายโดยทั่วไปเพื่อให้มีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งในการโยกย้าย คุณลักษณะบางอย่างของการพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศไทยมีถูกกระตุ้นการย้ายระหว่างประเทศ ของภาคการผลิตมีเงินทุนหลักจากการลงทุน และบริษัทที่จ้างแรงงานทั้งทักษะ และ ฝีมือต่ำ เป็นการย้ายระหว่างประเทศขาออก และขาเข้าได้เพิ่มขึ้น มีการกำหนดหน่วยงานสรรหาบุคลากรและการจัดวางส่วนที่ส่งเสริม และอำนวยความสะดวกในการโยกย้าย รัฐบาลไทยได้ส่งเสริมประเทศเป็นปลายทาง การท่องเที่ยวระหว่างประเทศ แพทย์ น่าศึกษา เกษียณ อายุ ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการย้ายระหว่างประเทศมีมากกว่า 3.5 ล้านคนไม่ มีสัญชาติไทยอาศัยอยู่ในประเทศ รวมทั้งพักอาศัยระยะยาวจำนวนมากและเด็กอพยพที่เกิดในประเทศไทย กว่า 3.0 ล้านของพวกเขากำลังทำงานในประเทศไทยได้รับการดึงดูดแรงงานค่าจ้างต่ำจากประเทศเพื่อนบ้านเช่นจากประเทศต่อไปตั้งแต่ที่น้อยที่สุดช่วงปี 1990 จะเริ่มต้นนโยบายการลงทะเบียนแรงงานจากพม่า 10 จังหวัดชายแดนในปี 1992 ว่า นโยบายได้ขยายขอบเขตการรวมแรงงานในการประกอบอาชีพมีทักษะต่ำจากกัมพูชา ประชาชนลาว สาธารณรัฐประชาธิปไตย และพม่าในทุกจังหวัดในประเทศไทยอย่างต่อเนื่อง ใน 2010 มีหนึ่งล้านคนจากประเทศที่สามในบางขั้นตอนการลงทะเบียน และผู้อยู่ในอุปการะประมาณ 1.4 ล้าน และคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ลงทะเบียนรัฐบาลไทยกำลังพยายามวางไว้ในระบบการรับสมัครแรงจากสามประเทศที่ใกล้เคียงวิธีทาง มันลงนามบันทึกความเข้าใจกับประเทศที่สามเพื่อวัตถุประสงค์ในปี 2002 และ 2003 โดยสิ้นปี 2010 อย่างไรก็ตาม แรงงานน้อยกว่า 80,000 ได้ป้อนประเทศผ่านขั้นตอนที่เป็นทางการกฎหมายการจ้างงานคนต่างด้าว 2551 ควบคุมการจ้างงานของแรงงานฝีมือต่ำตามสามแนวความปลอดภัยแห่งชาติ ป้องกันโอกาสในการทำงานสำหรับคนไทย และสร้างระดับของการย้ายแรงงานที่จะสนับสนุนการเติบโตและพัฒนาของประเทศไทย ในปี 2549 ประเทศไทยเริ่มใช้กระบวนการที่ต้องใช้แรงงานฝีมือต่ำมีสัญชาติของตนตรวจสอบ โดยประเทศเดิมของตนก่อนที่จะมีสิทธิขอรับใบอนุญาตทำงานในประเทศไทย กระบวนการที่มีการรุมเร้าจากปัญหาการดำเนินงาน อย่างไรก็ตาม และปลาย 2554 กุมภาพันธ์ เพียง 550,000 แรงได้เสร็จกระบวนการตรวจสอบสัญชาติ อย่างไรก็ตาม รัฐบาลได้ล่าสุดได้เปิดการลงทะเบียนใหม่สำหรับแรงงานในประเทศ เริ่มตั้งแต่ 2554 มิถุนายน ที่ให้แรงงานข้ามชาติที่ผิดปกติมีโอกาสต่ออายุ regularize สถานะในขณะที่ความสนใจสาธารณะและนโยบายส่วนใหญ่มุ่งเน้นการโยกย้ายต่ำฝีมือไทย มันควรไม่มองข้ามว่า เศรษฐกิจของประเทศค่อนข้างยังดึงดูดจำนวนมากของผู้ปฏิบัติงานมืออาชีพ บริหาร และผู้เชี่ยวชาญจากหลากหลายประเทศทั่วโลก ใน 2010 ชาวต่างชาติมากกว่า 100,000 ถือใบอนุญาตทำงานในอาชีพเหล่านี้รัฐบาลไทยได้ในมีกระบวนการควบคุมการใช้งานของแรงงานไทยไปยังประเทศอื่น ๆ ในขณะที่ไทยไม่มีนโยบายครอบคลุมในการใช้งานในต่างประเทศของแรงงาน การสรรหาบุคลากรและการจัดวางถูกควบคุม โดยสรรหาและผู้สมัครงานป้องกันกระทำปี 1985 ซึ่งถูกเปลี่ยนแปลงในปี 1994 และปี 2001 รัฐบาลได้ลงนามข้อตกลงทวิภาคีกับหลายประเทศทางการควบคุมนี้การโยกย้ายแรงงานชั่วคราว และแรงงานประมาณ 150,000 รับอย่างเป็นทางใช้ในต่างประเทศแต่ละปีตั้งแต่ปี 2542

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธรรมชาติของการพัฒนาเศรษฐกิจในโลกยุคโลกาภิวัตน์ที่มีความเข้มแข็งมากขึ้นบทบาทของการย้ายถิ่นระหว่างประเทศในทางเศรษฐกิจของประเทศไทย ความแตกต่างทางรายได้ระหว่างประเทศได้กว้างขึ้นโดยทั่วไปเพื่อให้มีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งในการโยกย้าย จำนวนของคุณสมบัติของการพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศไทยยังเป็นการกระตุ้นการย้ายถิ่นระหว่างประเทศ มากของภาคการผลิตเป็นทุนโดยการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศและ บริษัท ผู้จ้างแรงงานข้ามชาติทั้งที่มีทักษะสูงและมีทักษะต่ำ ขณะที่ทั้งสองขาออกและขาเข้าระหว่างประเทศการโยกย้ายได้เพิ่มขึ้นการรับสมัครและการจัดวางภาคเอกชนที่ได้รับการยอมรับว่าการส่งเสริมและอำนวยความสะดวกในการโยกย้าย รัฐบาลไทยได้รับการเลื่อนตำแหน่งประเทศที่เป็นปลายทางสำหรับการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ, การดูแลทางการแพทย์, การศึกษามัธยมศึกษาและอุดมศึกษาและการเกษียณอายุของแต่ละคนซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการย้ายถิ่นระหว่างประเทศ.
มีกว่า 3.5 ล้านคนโดยไม่ต้องใช้ชีวิตที่มีสัญชาติไทยในที่มี ประเทศรวมทั้งผู้อยู่อาศัยในระยะยาวจำนวนมากและเด็กของแรงงานข้ามชาติที่เกิดในประเทศไทย มากกว่า 3.0 ล้านของพวกเขากำลังทำงานอยู่ในประเทศ.
ไทยได้รับการดึงดูดแรงงานค่าแรงต่ำจากประเทศเพื่อนบ้านเป็นอย่างดีจากประเทศห่างไกลอย่างน้อยตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 มันริเริ่มนโยบายที่จะลงทะเบียนแรงงานจากประเทศพม่าในจังหวัดสิบตามแนวชายแดนในปี 1992 นั่นนโยบายมีการขยายตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องอยู่ในขอบเขตที่จะรวมถึงคนงานในการประกอบอาชีพที่มีทักษะต่ำจากกัมพูชาสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวและพม่าในทุกจังหวัดในประเทศไทย ในปี 2010 มีหนึ่งล้านคนงานจากทั้งสามประเทศในขั้นตอนของการลงทะเบียนและประมาณ 1.4 ล้านคนอยู่ในความอุปการะและอื่น ๆ ที่ไม่ได้ลงทะเบียน.
รัฐบาลไทยมีความพยายามที่จะวางในสถานที่ระบบการรับสมัครแรงงานข้ามชาติทุกคนจากสามเพื่อนบ้าน ประเทศผ่านขั้นตอนอย่างเป็นทางการ ลงนามบันทึกความเข้าใจกับประเทศที่สามเพื่อวัตถุประสงค์ที่ในปี 2002 และ 2003 โดยสิ้นปี 2010 แต่แรงงานข้ามชาติน้อยกว่า 80,000 ได้เข้าประเทศผ่านกระบวนการอย่างเป็นทางการว่า.
พระราชบัญญัติการจ้างงานคนต่างด้าวของปี 2008 ควบคุมการจ้างงานต่ำ แรงงานข้ามชาติ -skilled ตามสามหลักการแนวทางของการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติปกป้องโอกาสในการทำงานสำหรับคนไทยและการสร้างระดับของการเคลื่อนย้ายแรงงานที่จะรองรับการเติบโตและการพัฒนาของประเทศไทย ในปี 2006 ประเทศไทยเริ่มดำเนินการขั้นตอนที่ต้องใช้แรงงานข้ามชาติที่มีทักษะต่ำจะมีสัญชาติของตนตรวจสอบโดยประเทศต้นกำเนิดก่อนที่พวกเขามีสิทธิ์ที่จะได้รับใบอนุญาตทำงานในประเทศไทย กระบวนการที่ได้รับการรุมเร้าด้วยปัญหาการดำเนินงานอย่างไรและในตอนท้ายของเดือนกุมภาพันธ์ 2011 เพียง 550,000 แรงงานข้ามชาติได้เสร็จสิ้นกระบวนการพิสูจน์สัญชาติ อย่างไรก็ตามรัฐบาลได้เปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้การลงทะเบียนใหม่สำหรับแรงงานข้ามชาติในประเทศที่เริ่มต้นในเดือนมิถุนายน 2011 ที่ให้แรงงานข้ามชาติที่ผิดปกติเป็นโอกาสที่จะต่ออายุระเบียบสถานะของพวกเขา.
ในขณะที่ภาครัฐและนโยบายความสนใจมากที่สุดคือการมุ่งเน้นการย้ายถิ่นที่มีทักษะต่ำเข้ามาในประเทศไทย ก็ไม่ควรที่จะมองข้ามว่าเศรษฐกิจที่ค่อนข้างเปิดประเทศที่ยังดึงดูดจำนวนมากของคนงานมืออาชีพและการบริหารจัดการที่มีทักษะสูงจากหลากหลายประเทศทั่วโลก ในปี 2010 มากกว่า 100,000 ชาวต่างชาติที่ถือใบอนุญาตทำงานในการประกอบอาชีพเหล่านี้.
รัฐบาลไทยนอกจากนี้ยังมีในสถานที่กระบวนการในการควบคุมการใช้งานของแรงงานไทยไปยังประเทศอื่น ๆ ในขณะที่ประเทศไทยไม่ได้มีนโยบายที่ครอบคลุมเกี่ยวกับการใช้งานในต่างประเทศของแรงงานข้ามชาติ, การสรรหาและตำแหน่งของพวกเขาถูกควบคุมโดยพระราชบัญญัติจัดหางานและการหางานการป้องกันของปี 1985 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมในปี 1994 และปี 2001 รัฐบาลได้ลงนามในข้อตกลงทวิภาคีกับหลาย ในประเทศปลายทางหลักในการควบคุมการเคลื่อนย้ายแรงงานนี้ชั่วคราวและแรงงานข้ามชาติประมาณ 150,000 ได้รับการใช้งานอย่างเป็นทางการในต่างประเทศในแต่ละปีตั้งแต่ปี 1999