Jue Yu nodded his head. His pair of

Jue Yu nodded his head. His pair of eyes under the moonlight had shifted slightly: “That day, the one who tampered with his eyes and made him blind, who is that person actually??”

“This…….” Xiao Bao retreated a step, Couldn’t help but look away, “I…..”

Jue Yu watched closely at his reaction, for quite a while, then lightly said: “It’s alright. You can go back.”

He also warned: “Do not say anything to your Master.”

Jue Yu turned his body. Under the shaded dim light of the night he went to the inner Palace, to the storehouse where the files were stored. He leaped onto the roof lightly, soundlessly he slipped into the storehouse. Each and every folder were placed neatly according to its particular time of record. Stack upon stack were piled up. He searched among the lined up shelves, occasionally extending his arm to get some more files. Under the trifling moonlight, he browsed and looked over the files.

A long while later, on his exquisite face appeared a satisfied smile.

It was already deep in the night.

-----

The Emperor was alone in his Imperial Study, drowned in his thought. The door was creaking, followed by a stepping sound which treaded towards him in the room.

Without opening his eyes, he spoke: “Regarding this matter, you are extremely careful and concerned. Come and go. Go and come.”

Jue Yu pursed his lips, said: “I do this for my own satisfaction.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jue Yu เลยต้องศีรษะของเขา ตาภายใต้แสงจันทร์คู่ของเขาก็ขยับเล็กน้อย: "วัน หนึ่งที่เปลี่ยนแปลงกับดวงตาของเขา และทำให้เขาตาบอด ใครเป็นคนที่จริง??""นี่..." เสี่ยวเปาสภาพระส่ำขั้นตอน ไม่สามารถช่วย แต่มองออกไป, "ฉันได้... "Jue Yu เฝ้าดูอย่างใกล้ชิดที่ปฏิกิริยาของเขา ครู่ แล้วเบา ๆ กล่าวว่า: "ก็ไม่เป็นไร คุณสามารถกลับไป"เขายังเตือน: "ไม่พูดอะไรให้อาจารย์ของคุณ"Jue Yu เปิดร่างกายของเขา ภายใต้แสงเงาของคืน เขาไปภายในวัง การคลังที่เก็บแฟ้ม เขา leaped บนหลังคาเบา ๆ เงียบกริบเขาเล็ดรอดเข้ามาให้ชมอีก ทุกโฟลเดอร์ถูกวางไว้อย่างเรียบร้อยตามเวลาของเรกคอร์ดเฉพาะ กองหลังกองกำลังคั่ง เขาหาระหว่างชั้นวางเรียงรายขึ้น บางครั้งขยายแขนของเขาจะได้รับแฟ้มบางแฟ้มเพิ่มเติม ใต้แสงจันทร์ trifling เขาเรียกดู และมองไปแฟ้มระยะยาวในภายหลัง ใบหน้าสวยงามปรากฏ รอยยิ้มพอใจมันเป็นอยู่แล้วในเวลากลางคืน-----จักรพรรดิเป็นคนเดียวในห้องอิมพีเรียล จมน้ำในความคิดของเขา ประตูถูก creaking ตาม ด้วยเสียงก้าวที่ treaded ต่อเขาในห้องโดยไม่ต้องเปิดตาของเขา เขาพูด: "เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณได้ระมัดระวัง และกังวลมาก มา และไป ไป และมา"Jue Yu pursed ริมฝีปากของเขา กล่าวว่า: "ฉันสำหรับความพึงพอใจของตัวเอง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จือยูพยักหน้า คู่ของเขาดวงตาใต้แสงจันทร์ขยับเล็กน้อย: "วันนั้นเป็นผู้หนึ่งที่ดัดแปลงด้วยตาของเขาและทำให้เขาตาบอดซึ่งเป็นบุคคลที่จริง ??" . "นี้ ...... " เสี่ยวเปาถอยขั้นตอนไม่สามารถ ช่วย แต่มองออกไป "ฉัน ... .. " จือยูจับตาดูอย่างใกล้ชิดในการเกิดปฏิกิริยาของเขามากในขณะที่แล้วเบา ๆ กล่าวว่า "มันไม่เป็นไร คุณสามารถกลับไป ". นอกจากนี้เขายังเตือน:". อย่าพูดอะไรกับอาจารย์ของท่าน " จือยูหันร่างกายของเขา ภายใต้แสงสลัวสีเทาของคืนเขาไปพระราชวังชั้นในเพื่อจะโกดังที่ไฟล์ที่ถูกเก็บไว้ เขากระโดดไปบนหลังคาเบาเงียบกริบเขาเล็ดรอดเข้าคลัง แต่ละคนและทุกโฟลเดอร์ถูกวางไว้อย่างเป็นระเบียบตามระยะเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการบันทึก สแต็คบนสแต็คที่ถูกซ้อนขึ้น เขาค้นหาในหมู่ชั้นวางเรียงรายขึ้นบางครั้งการขยายแขนของเขาที่จะได้รับบางไฟล์อื่น ๆ อีกมากมาย ภายใต้แสงจันทร์จิ๊บจ๊อยเขาเรียกดูและมองข้ามไฟล์. ในขณะที่ยาวต่อมาบนใบหน้าที่สวยงามของเขาปรากฏรอยยิ้มพอใจ. มันเป็นอยู่แล้วลึกลงไปในเวลากลางคืน. ----- จักรพรรดิเป็นคนเดียวในการศึกษาอิมพีเรียลของเขาจมน้ำตาย ในความคิดของเขา ประตูถูกเอี๊ยดตามด้วยเสียงซึ่งถูกบดขยี้ก้าวต่อเขาในห้องพัก. โดยไม่ต้องเปิดตาของเขาเขาพูด: "เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างมากที่คุณใช้ความระมัดระวังและความกังวล มาและไป. ไปและเข้ามา ". จือยูเม้มริมฝีปากของเขากล่าวว่า". ฉันทำเช่นนี้เพื่อความพึงพอใจของตัวเอง "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู ยู พยักหน้า . ดวงตาคู่นี้ของเขาภายใต้แสงจันทร์ได้เปลี่ยนเล็กน้อย : " วันนั้น คนที่มายุ่งกับตาของเขา และทำให้เขาตาบอด คนๆนั้นจริงๆ ? "" . . . . . . . " เสี่ยวเปาถอยกลับขั้นตอน ไม่สามารถช่วย แต่มองไป " ฉัน . . . . "จู ยู ดูอย่างใกล้ชิดที่ปฏิกิริยาของเขา สักพัก แล้วค่อย ๆ กล่าวว่า " ไม่เป็นไร คุณสามารถกลับไป”นอกจากนี้เขายังเตือนว่า " อย่าพูดให้เจ้านายของคุณจู ยู เปิดตัวของเขา ภายใต้แสงสลัวแรเงาของคืนเขาไปในวัง เพื่อเก็บของที่ไฟล์ถูกเก็บไว้ เขากระโดดลงบนหลังคาเบาๆ อยู่เงียบ ๆเขาจะแอบเข้าไปในโกดัง แต่ละคนและทุกโฟลเดอร์ที่ถูกวางไว้อย่างเรียบร้อยตามเวลาที่เฉพาะเจาะจงของการบันทึก กองเมื่อกองอยู่เป็นภูเขา เขาค้นในเรียงรายขึ้นชั้น บางครั้งขยายแขนของเขาที่จะได้รับไฟล์บางไฟล์เพิ่มเติม ภายใต้แสงจันทร์เล็กน้อย เขาเรียกดู และค้นหาผ่านไฟล์สักพักต่อมา บนใบหน้าที่งดงามของเขาปรากฏรอยยิ้มพอใจ .มันอยู่ลึกในเวลากลางคืน-----พระราชาอยู่ในการศึกษาหลวงของเขาจมอยู่ในความคิดของเขา ประตูถูกแง้ม ตามมาด้วยเสียง ซึ่ง treaded ก้าวต่อ เขาอยู่ในห้องโดยไม่ต้องเปิดดวงตาของเขา เขาพูด : " เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณจะระมัดระวังและกังวล มาและไป ไปและมา " .จู ยู pursed ริมฝีปากของเขา , กล่าวว่า : " ผมทำเพื่อความพึงพอใจของฉันเอง "