The wind, of course, can’t stand up

The wind, of course, can’t stand up, shout, whistle on fingers, kick, thump, or say anything. But the wind that the poet is writing about must have been so strong that it reminded him of an angry person, so he wrote about the wind as if it were an angry person.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลม แน่นอน ไม่สามารถยืนขึ้น ตะโกน นกหวีดบนนิ้วมือ เตะ thump หรือพูดอะไร แต่ต้องได้รับลมที่กวีจะเขียนเกี่ยวกับแรงที่มันเขานึกถึงคนที่โกรธ เพื่อให้เขาเขียนเกี่ยวกับลมเป็นถ้าจะเป็นคนที่โกรธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลมของหลักสูตรไม่สามารถลุกขึ้นยืนตะโกนนกหวีดนิ้วเตะกระหน่ำหรือพูดอะไร แต่ลมที่กวีจะเขียนเกี่ยวกับจะต้องได้รับที่แข็งแกร่งเพื่อที่จะทำให้เขานึกถึงคนโกรธเขาจึงเขียนเกี่ยวกับลมราวกับว่ามันเป็นคนโกรธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลมแน่นอน ไม่สามารถยืน ตะโกน นกหวีดบนนิ้วมือ เตะๆ หรือพูดอะไร แต่สายลมที่กวีที่เขียนเกี่ยวกับต้องแข็งแรงมาก มันทำให้เขานึกถึงคนที่โกรธเขาเขียนเกี่ยวกับลม เช่น ถ้าเป็นคนโกรธ