Arrow A: Partners (both states and

Arrow A: Partners (both states and societal actors) shape or constitute
NGOs;
Arrow B: NGOs constitute networks;
Arrow C: Networks constitute both states and societal partners; and
back to
Arrow A: The cycle begins again with states and societal actors
constituting NGOs as partners.
This is not the only cycle of social construction in world politics, nor
is it an exhaustive characterization of this cycle, but the diagram points
to a significant process that will reward further research.
The triangle is drawn to emphasize the intriguing reality that states
of all levels of power occupy a dual position vis-à-vis NGOs and networks. In the structural power relation designated by arrow A, national
states are crucial partners for virtually all international NGOs, by
authorizing their existence through legal status and regulation in their
countries of origin (Bloodgood and Reinalda), and by authorizing and/
or resisting their access to countries of operations (Dijkzeul, Hertel,
McMahon, Andersen, DeMars). In either role, states may seek either
to tighten bonds of accountability by NGO partners to themselves
(Balboa, Ohanyan, Mingst and Muldoon), or, conversely, to divest
themselves of responsibility by devolving it to NGOs (Hertel, Dijkzeul,
DeMars). Here states exercise agency, but they are experienced as
structure in the daily life of the NGOs they constitute. In arrow B, as
NGOs perform their anchoring practices they generate skeins of relationships with political and societal partners that are thereby constituted as networks. Finally, arrow C indicates the second side of state
duality, by which networks constitute and shape states. This is a
constructivist form of power, which is often structural.
An important implication of this cycle of NGO social construction
is that direct NGO agency to change government policies—which is
the focus of most NGO research, may be less important than indirect
NGO power, impacting states structurally through networks. Tracing
all this requires several rotations around the cycle of NGO social construction, as governments partner with societal actors to constitute
NGOs, NGOs constitute networks, and networks sometimes constitute
or reconstitute states.
Every chapter of this book addresses both NGO agency and structure
in some way. But structural arguments, being more elusive, deserve
attention. Reinalda identifies critical historical junctures in the aftermath of major wars at which the victors remake the structure of world
politics in part by creating new intergovernmental organizations: the Concert of Europe in 1815, the League of Nations in 1919, and the
United Nations in 1945. Mingst and Muldoon document a structural
shift since the 1990s in both the way governance is conducted in the
real world, and in the “global governance” literature to understand
those processes. The new structural factors, all of which feature NGOs,
include a burgeoning role for nonstate actors, transnational processes
of social learning, and a growing global concern for both power and
normative accountability. Hertel maps the structural terrain of “publicprivate partnerships”—consisting of NGOs, hybrid organizations, and
for-profit corporations which have largely taken over the regulation of
labor relations in much of the developing world, thereby displacing
both state and IGO regulation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลูกศร a:พันธมิตร (อเมริกาและนักนิยม) รูปร่าง หรือเป็นองค์กรพัฒนาเอกชนลูกศร b: Ngo เป็นเครือข่ายลูกศร c:เครือข่ายรวมทั้งอเมริกาและพันธมิตรสังคม และกลับไปตอบ:ลูกศรรอบเริ่มต้นอีกครั้งกับอเมริกาและนักสังคมองค์กรพัฒนาเอกชนประกอบเป็นคู่ค้านี่ไม่ใช่รอบเดียวของสังคมโลกทางการเมือง หรือเป็นคุณลักษณะที่ครบถ้วนสมบูรณ์ของรอบนี้ แต่จุดไดอะแกรมกระบวนการสำคัญที่จะตอบรับต่องานวิจัยรูปสามเหลี่ยมออกเพื่อเน้นความเป็นจริงที่น่าสนใจที่ระดับทั้งหมดของอำนาจครอบครองคู่ตำแหน่ง vis ลง vis องค์กรพัฒนาเอกชนและเครือข่าย ในความสัมพันธ์ทางโครงสร้างอำนาจตามลูกศร A แห่งชาติอเมริกาเป็นคู่ค้าสำคัญแทบทุกประเทศจี โดยอนุญาตให้มีที่อยู่ผ่านทางกฎหมายและกฎระเบียบในการประเทศต้นกำเนิด (Bloodgood และ Reinalda), และ โดยการอนุมัติ และ /หรือต่อต้านการเข้าประเทศของการดำเนินงาน (Dijkzeul, Hertelแม็กแมเฮิน แอนเดอร์ DeMars) ในบทบาทใด อเมริกาอาจหาอย่างใดอย่างหนึ่งการของความรับผิดชอบโดย NGO พันธมิตรเอง(บัล Ohanyan, Mingst และ Muldoon), หรือ ในทางกลับ กัน จะปลดตัวเองรับผิดชอบโดย devolving กับ Ngo (Hertel, DijkzeulDeMars) นี่อเมริกาใช้แทน แต่พวกเขามีประสบการณ์เป็นโครงสร้างในชีวิตประจำวันขององค์กรพัฒนาเอกชนที่ถือเป็น ในลูกศร B เป็นองค์กรพัฒนาเอกชนดำเนินปฏิบัติ anchoring ของพวกเขาที่พวกเขาสร้าง skeins ของความสัมพันธ์กับพันธมิตรทางการเมือง และสังคมจึงประกอบกันเป็นเครือข่าย ในที่สุด ลูกศร C บ่งชี้ด้านที่สองของรัฐเป็นคู่ ซึ่งถือเป็นเครือข่าย และรูปร่างรัฐ นี้เป็นการแบบฟอร์มเนมของพลังงาน ซึ่งมักจะเป็นโครงสร้างปริยายที่สำคัญวงจรนี้ของโครงสร้างทางสังคมองค์กรพัฒนาเอกชนเป็นหน่วยงาน NGO ที่ตรงการเปลี่ยนแปลงนโยบายรัฐบาล — ซึ่งเป็นจุดเน้นของงานวิจัยส่วนใหญ่ในองค์กรพัฒนาเอกชน อาจสำคัญกว่าทางอ้อมNGO พลังงาน ผลกระทบต่อรัฐต่อผ่านเครือข่าย การสืบค้นกลับทั้งหมดนี้ต้องหมุนหลายรอบของ NGO สังคมก่อสร้าง เป็นรัฐบาลกับสังคมนักแสดงจะเป็นองค์กรพัฒนาเอกชน องค์กรพัฒนาเอกชนเป็นเครือข่าย และบางครั้งเป็นเครือข่ายหรือสร้างขื้นใหม่ที่อเมริกาทุกบทของหนังสือเล่มนี้เน้นโครงสร้างและหน่วยงาน NGOในบางวิธี แต่โครงสร้างอาร์กิวเมนต์ ว่องไวมาก สมควรความสนใจ Reinalda junctures ประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่ระบุในผลพวงของสงครามใหญ่ที่ชนะการ remake โครงสร้างของโลกการเมืองในส่วนการสร้างองค์กรใหม่ว่าด้วย: คอนเสิร์ตของยุโรปในปี 1815 สันนิบาตชาติ 1919 และสหประชาชาติในปี 1945 Mingst และเอกสาร Muldoon ก่อสร้างเปลี่ยนตั้งแต่ปี 1990 ในกำกับวิธีการทั้งสองจะดำเนินการในการโลก แห่งความจริง และ ในวรรณคดี "กำกับดูแลโลก" เพื่อทำความเข้าใจกระบวนการเหล่านั้น ปัจจัยโครงสร้างใหม่ ซึ่งมีองค์กรพัฒนาเอกชนรวมถึงมองเห็นบทบาทสำหรับนักแสดง nonstate กระบวนการข้ามชาติการเรียนรู้ทางสังคม และความกังวลทั่วโลกเพิ่มขึ้นสำหรับทั้งพลังงาน และกฎเกณฑ์ความรับผิดชอบ Hertel แผนที่ภูมิประเทศโครงสร้างของ "พันธมิตร publicprivate" — ประกอบด้วยองค์กรพัฒนาเอกชน องค์กรไฮบริด และบริษัทโทรศัพท์ที่ถ่ายส่วนใหญ่ผ่านการควบคุมของแรงงานสัมพันธ์ในโลกกำลังพัฒนา จึงแทนทั้งรัฐและกฎระเบียบของ IGO

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลูกศร: พันธมิตร (ทั้งรัฐและนักแสดงทางสังคม) รูปร่างหรือเป็นการ
เอ็นจีโอ;
ลูกศร B: เอ็นจีโอถือเป็นเครือข่าย
ลูกศร C: เครือข่ายถือว่าทั้งสองรัฐและคู่ค้าทางสังคม; และ
กลับไปที่
ลูกศร: วงจรเริ่มต้นอีกครั้งกับรัฐและนักแสดงทางสังคม
. ประกอบเป็นองค์กรพัฒนาเอกชนในฐานะหุ้นส่วน
นี้ไม่ได้เป็นรอบเดียวของการก่อสร้างทางสังคมในการเมืองโลกไม่
ว่าจะเป็นตัวละครที่ครบถ้วนสมบูรณ์ของรอบนี้ แต่จุดแผนภาพ
อย่างมีนัยสำคัญ กระบวนการที่จะตอบแทนการวิจัยต่อไป.
สามเหลี่ยมจะถูกวาดขึ้นเพื่อเน้นความเป็นจริงที่รักที่รัฐ
ทุกระดับของอำนาจครองตำแหน่งคู่ Vis-a-Vis องค์กรพัฒนาเอกชนและเครือข่าย ในความสัมพันธ์กับโครงสร้างอำนาจที่กำหนดโดยลูกศรชาติ
สหรัฐอเมริกาเป็นพันธมิตรที่สำคัญสำหรับองค์กรพัฒนาเอกชนเกือบทั้งหมดต่างประเทศโดย
ให้อำนาจการดำรงอยู่ของพวกเขาผ่านสถานะทางกฎหมายและกฎระเบียบในของพวกเขา
ประเทศต้นทาง (Bloodgood และ Reinalda) และด้วยการให้สิทธิ์และ /
หรือการต่อต้านการเข้าถึงของพวกเขา ไปยังประเทศของการดำเนินงาน (Dijkzeul, Hertel,
แม็คมานเซน, Demars) ในบทบาทของทั้งสองรัฐอาจแสวงหาอย่างใดอย่างหนึ่ง
ที่จะกระชับพันธบัตรของความรับผิดชอบโดยพันธมิตรองค์กรพัฒนาเอกชนเพื่อตัวเอง
(โบอา Ohanyan, Mingst และ Muldoon) หรือตรงกันข้ามจะปลด
ตัวเองจากความรับผิดชอบโดยจุติไปยังองค์กรพัฒนาเอกชน (Hertel, Dijkzeul,
Demars) นี่คือการออกกำลังกายรัฐหน่วยงาน แต่พวกเขาจะมีประสบการณ์เป็น
โครงสร้างในชีวิตประจำวันของเอ็นจีโอพวกเขาเป็น ในลูกศร B เป็น
องค์กรพัฒนาเอกชนที่ดำเนินการปฏิบัติที่ยึดของพวกเขาพวกเขาสร้างหลอดของความสัมพันธ์กับพันธมิตรทางการเมืองและสังคมที่มีการบัญญัติจึงเป็นเครือข่าย สุดท้ายลูกศร C แสดงให้เห็นด้านที่สองของรัฐ
คู่โดยที่เครือข่ายเป็นการรูปร่างและรัฐ นี่คือ
รูปแบบคอนสตรัคติของการใช้พลังงานซึ่งมักจะเป็นโครงสร้าง.
นัยสำคัญจากวงจรขององค์กรพัฒนาเอกชนก่อสร้างทางสังคม
คือการที่หน่วยงานองค์กรพัฒนาเอกชนโดยตรงในการเปลี่ยนนโยบายที่รัฐบาลเป็น
จุดสำคัญของการวิจัยองค์กรพัฒนาเอกชนส่วนใหญ่อาจจะมีความสำคัญน้อยกว่าอ้อม
อำนาจองค์กรพัฒนาเอกชน ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างรัฐผ่านเครือข่าย ติดตาม
ทั้งหมดนี้ต้องใช้การหมุนหลายรอบวงจรขององค์กรพัฒนาเอกชนก่อสร้างทางสังคมในฐานะหุ้นส่วนรัฐบาลกับนักแสดงของสังคมจะเป็น
องค์กรพัฒนาเอกชนองค์กรพัฒนาเอกชนที่ประกอบขึ้นเป็นเครือข่ายและเครือข่ายบางครั้งเป็นการ
หรือสร้างขื้นใหม่รัฐ.
บทที่ทุกคนที่อยู่ในหนังสือทั้งองค์กรพัฒนาเอกชนหน่วยงานนี้และโครงสร้าง
ในทางใดทางหนึ่ง . แต่ข้อโต้แย้งที่มีโครงสร้างเป็นที่เข้าใจยากมากขึ้นสมควรได้รับ
ความสนใจ Reinalda ระบุ junctures ประวัติศาสตร์ที่สำคัญในผลพวงของสงครามใหญ่ที่ชนะ remake โครงสร้างของโลก
การเมืองในส่วนของการสร้างองค์กรระหว่างรัฐบาลใหม่: คอนเสิร์ตของยุโรปในปี 1815, สันนิบาตแห่งชาติในปี 1919 และ
สหประชาชาติในปี 1945 Mingst และ Muldoon เอกสารโครงสร้าง
การเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ปี 1990 ทั้งในวิธีการกำกับดูแลจะดำเนินการในที่
โลกแห่งความจริงและใน "การกำกับดูแลระดับโลก" วรรณกรรมเพื่อให้เข้าใจ
กระบวนการเหล่านั้น ปัจจัยโครงสร้างใหม่ทั้งหมดซึ่งมีเอ็นจีโอ
รวมถึงบทบาทที่กำลังบูมสำหรับนักแสดง nonstate กระบวนการข้ามชาติ
ของการเรียนรู้ทางสังคมและเติบโตกังวลทั่วโลกสำหรับทั้งอำนาจและ
ความรับผิดชอบกฎเกณฑ์ Hertel แผนที่ภูมิประเทศโครงสร้างของ "ความร่วมมือ publicprivate" -consisting ขององค์กรพัฒนาเอกชนองค์กรไฮบริดและ
แสวงหาผลกำไรสำหรับ บริษัท ที่มีการดำเนินการส่วนใหญ่กว่ากฎระเบียบของ
แรงงานสัมพันธ์มากในประเทศกำลังพัฒนาจึงแทนที่
ทั้งของรัฐและกฎระเบียบ IGO