Better management of supply inputs

Better management of supply inputs and timely delivery of
products and services at the lowest possible cost are effective
practices for achieving sustainable business success (Cox and
Chicksand, 2006). Supply chain management integrates suppliers,
manufacturers, distributors, and customers to meet final consumer
needs and expectations efficiently and effectively (Cox, 1999).
Appropriate global supply chain strategies can be developed
depending upon market characteristics and by simultaneously
seeking to achieve higher levels of customer responsiveness at a
lower total cost to the supply chain as a whole (Christopher and
Towill, 2002). In the context of the food supply chain, many studies
have already been conducted with different approaches, all aiming
at enhancing the food supply chain efficiency. In his work, Fearne
(1998) explored the evolution of supply chain partnerships in the
British beef industry as driven by changing consumer demand,
food safety legislation, and a concentrated and highly competitive
retail sector. Van der Vorst et al. (1998) investigated the impact of
supply chain management on logistical performance indicators in
food supply chains. They also conducted a case study on a food
chain in which a simulation model was used to quantify the effects
of alternative configurations and operational management concepts
(Van der Vorst et al., 1998). In another paper, Fearne and
Dedman (2000) examined the factors driving UK food suppliers
of private-label products, including the meat and fresh produce
sectors, towards a culture of innovation and value creation; they
identified the key distinguishing characteristics of some of the
most successful private-label suppliers. Furthermore, Fearne et al.
(2001) focused on the potential for quality assurance schemes to
reduce the risks associated with fresh beef supply chain as perceived
by consumers. Their paper reported the findings of two
exploratory case studies of retailer-led quality assurance schemes
for beef in Germany and Italy (Fearne et al., 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาการบริหารจัดการปัจจัยการผลิตจัดหาและส่งมอบทันเวลาผลิตภัณฑ์และบริการที่สุดได้มีประสิทธิภาพปฏิบัติเพื่อให้บรรลุความสำเร็จทางธุรกิจอย่างยั่งยืน (ค็อกซ์ และChicksand, 2006) บริหารห่วงโซ่อุปทานรวมซัพพลายเออร์ผู้ผลิต จำหน่าย และลูกค้าเพื่อตอบสนองผู้บริโภคขั้นสุดท้ายความต้องการและความคาดหวังอย่างมีประสิทธิภาพ และมีประสิทธิภาพ (ค็อกซ์ 1999)สามารถพัฒนากลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานทั่วโลกที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับ ตามลักษณะตลาด และโดยพร้อมกันแสวงหาเพื่อตอบสนองลูกค้าในระดับสูงลดต้นทุนรวมในโซ่อุปทานทั้งหมด (คริสโตเฟอร์ และTowill, 2002) ในบริบทของอาหารซัพพลายเชน การศึกษามากมายแล้วได้ดำเนิน ด้วยวิธีแตกต่างกัน มีเป้าหมายทั้งหมดที่เพิ่มอาหารซัพพลายเชนอย่างมีประสิทธิภาพ ในงานของเขา Fearne(1998) สำรวจวิวัฒนาการของหุ้นห่วงโซ่อุปทานในการอุตสาหกรรมเนื้ออังกฤษขับเคลื่อน โดยการเปลี่ยนความต้องการผู้บริโภคกฎหมายความปลอดภัยอาหาร และความเข้มข้น และแข่งขันสูงภาคการค้าปลีก Van der Vorst et al. (1998) ตรวจสอบผลกระทบของจัดหาบริหารห่วงโซ่บน logistical วัตรในห่วงโซ่อุปทานของอาหาร พวกเขายังดำเนินการกรณีศึกษาอาหารโซ่ที่ใช้แบบจำลองในการกำหนดปริมาณผลกำหนดค่าทดแทนและแนวคิดการจัดการการดำเนินงาน(Van der Vorst et al., 1998) ในกระดาษอื่น Fearne และDedman (2000) ตรวจสอบปัจจัยที่ผลักดันผู้จำหน่ายอาหารของสหราชอาณาจักรป้ายชื่อส่วนตัวผลิตภัณฑ์ รวมถึงเนื้อสดภาค ต่อวัฒนธรรมของนวัตกรรมและการสร้างค่า พวกเขาระบุคีย์ที่แยกลักษณะของการจำหน่ายป้ายชื่อส่วนตัวประสบความสำเร็จมากที่สุด นอกจากนี้ Fearne et al(2001) เน้นศักยภาพสำหรับแผนงานการประกันคุณภาพการลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานเนื้อสดมองเห็นผู้บริโภค กระดาษของพวกเขารายงานการค้นพบของสองกรณีศึกษาเชิงบุกเบิกแผนงานประกันคุณภาพที่นำตัวแทนจำหน่ายสำหรับเนื้อในเยอรมนีและอิตาลี (Fearne และ al., 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการที่ดีขึ้นของปัจจัยการผลิตการจัดหาและการส่งมอบทันเวลาของ
ผลิตภัณฑ์และบริการที่มีค่าใช้จ่ายที่ต่ำที่สุดที่มีประสิทธิภาพ
การปฏิบัติเพื่อให้บรรลุความสำเร็จทางธุรกิจอย่างยั่งยืน (Cox และ
Chicksand 2006) การจัดการห่วงโซ่อุปทานรวมซัพพลายเออร์,
ผู้ผลิต, ผู้จัดจำหน่ายและลูกค้าเพื่อตอบสนองผู้บริโภคขั้นสุดท้าย
กับความต้องการและความคาดหวังที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผล (Cox, 1999).
ที่เหมาะสมกลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานทั่วโลกสามารถที่จะพัฒนา
ขึ้นอยู่กับลักษณะของตลาดและโดยพร้อมกัน
ที่กำลังมองหาเพื่อให้บรรลุระดับที่สูงขึ้นของลูกค้า การตอบสนองที่
ค่าใช้จ่ายรวมลดลงถึงห่วงโซ่อุปทานโดยรวม (คริสโตและ
Towill, 2002) ในบริบทของห่วงโซ่อาหาร, การศึกษาจำนวนมาก
ได้รับการดำเนินการด้วยวิธีการที่แตกต่างกันทั้งหมดมีเป้าหมาย
ที่การเพิ่มแหล่งอาหารประสิทธิภาพห่วงโซ่ ในการทำงานของ Fearne
(1998) สำรวจวิวัฒนาการของความร่วมมือห่วงโซ่อุปทานใน
อุตสาหกรรมเนื้อวัวจากอังกฤษเป็นแรงผลักดันจากการเปลี่ยนแปลงความต้องการของผู้บริโภค,
การออกกฎหมายความปลอดภัยของอาหารและความเข้มข้นและมีการแข่งขันสูง
ภาคการค้าปลีก แวนเดอร์ Vorst และคณะ (1998) การศึกษาผลกระทบของการ
จัดการห่วงโซ่อุปทานในตัวชี้วัดประสิทธิภาพโลจิสติกใน
ห่วงโซ่อุปทานของอาหาร พวกเขายังดำเนินการกรณีศึกษาเกี่ยวกับอาหาร
ห่วงโซ่ซึ่งในแบบจำลองได้ถูกใช้ในปริมาณผลกระทบ
ของการกำหนดค่าทดแทนและแนวคิดการจัดการการดำเนินงาน
(Van der Vorst et al., 1998) ในกระดาษอีก Fearne และ
Dedman (2000) การตรวจสอบปัจจัยที่ผลักดันสหราชอาณาจักรผู้ผลิตอาหาร
ของผลิตภัณฑ์ฉลากเอกชนรวมทั้งเนื้อสัตว์และผักผลไม้สด
ภาคต่อวัฒนธรรมของนวัตกรรมและการสร้างมูลค่า; พวกเขา
ระบุลักษณะเด่นที่สำคัญของบางส่วนของ
ซัพพลายเออร์ที่ประสบความสำเร็จที่สุดส่วนตัวฉลาก นอกจาก Fearne et al.
(2001) มุ่งเน้นไปที่ที่มีศักยภาพสำหรับรูปแบบการประกันคุณภาพเพื่อ
ลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานเนื้อสดตามการรับรู้
ของผู้บริโภค กระดาษของพวกเขาได้รายงานผลการวิจัยของทั้งสอง
กรณีศึกษาสำรวจของร้านค้าปลีกที่มีคุณภาพนำรูปแบบการประกัน
สำหรับเนื้อวัวในประเทศเยอรมนีและอิตาลี (Fearne et al., 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการที่ดีของการจัดหาปัจจัยการผลิตและการส่งมอบทันเวลา
ผลิตภัณฑ์และบริการในราคาที่ถูกที่สุดที่เป็นไปได้ เพื่อให้บรรลุความสำเร็จทางธุรกิจ
แนวทางปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพอย่างยั่งยืน ( Cox และ
chicksand , 2006 ) การจัดการโซ่อุปทานรวมซัพพลายเออร์
ผู้ผลิต , จำหน่ายและลูกค้าเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคได้อย่างมีประสิทธิภาพ และความคาดหวังสุดท้าย

( Cox , 1999 )ที่เหมาะสมสำหรับกลยุทธ์ห่วงโซ่อุปทานสามารถพัฒนา
ขึ้นอยู่กับลักษณะของตลาดและโดยพร้อมกัน
ต้องการบรรลุระดับที่สูงขึ้นของการตอบสนองลูกค้าใน
ลดค่าใช้จ่ายรวมห่วงโซ่อุปทานโดยรวม ( คริสโตเฟอร์และ
towill , 2002 ) ในบริบทของการจัดหาอาหารโซ่
หลายการศึกษาได้ดำเนินการด้วยวิธีการที่แตกต่างกันทั้งหมดเล็ง
ในการเพิ่มอุปทานโซ่อาหารอย่างมีประสิทธิภาพ ในงานของเขา fearne
( 1998 ) สำรวจวิวัฒนาการของอุปทานความร่วมมือห่วงโซ่อุปทานในอุตสาหกรรมเนื้อเป็นแรงผลักดันจากอังกฤษ

เปลี่ยนความต้องการของผู้บริโภค , กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร และเข้มข้นและภาคการค้าปลีกที่แข่งขัน
อย่างมาก ฟาน เดอร์ vorst et al . ( 2541 ) ได้ศึกษาผลกระทบของห่วงโซ่อุปทานการจัดการ logistical

ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพในห่วงโซ่อุปทานอาหาร นอกจากนี้ยังได้ทำการศึกษาอาหาร
โซ่ซึ่งในแบบจำลองที่ใช้วัดปริมาณผลกระทบของทางเลือกและแนวคิดการจัดการค่า

+ ( ฟาน เดอร์ vorst et al . , 1998 ) ในกระดาษอื่น fearne และ
เดดแมน ( 2000 ) ได้ศึกษาปัจจัยที่ทำให้ UK อาหารซัพพลายเออร์
ของป้ายชื่อส่วนตัวผลิตภัณฑ์ รวมทั้งเนื้อสัตว์และภาคผลิต
สดต่อวัฒนธรรมของนวัตกรรมและการสร้างคุณค่า พวกเขา
ระบุคีย์ลักษณะเด่นของบางส่วนของป้ายชื่อส่วนตัว
ประสบความสำเร็จมากที่สุดซัพพลายเออร์ นอกจากนี้ fearne et al .
( 2001 ) ที่เน้นศักยภาพเพื่อการประกันคุณภาพรูปแบบ

ลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับโซ่อุปทานเนื้อสดตามการรับรู้
โดยผู้บริโภค กระดาษรายงานผล 2
สำรวจกรณีศึกษาร้านค้าปลีกทำให้การประกันคุณภาพรูปแบบ
เนื้อในเยอรมันและอิตาลี ( fearne et al . , 2001 )