Fish and shrimp larvae require prey containing essential
amino acids (Wilson 2003) and essential fatty
acids such as docosahexenoic acid (22:6n-3, DHA),
eicosapentaenoic acid (20:5n-3, EPA) and arachidonic
acid (20:4n-6, ARA). It is well documented that
essential amino acids and fatty acids in live foods are
the main factors required for survival and growth of
¢sh and shrimplarvae (Howell & Tzoumas1991; Evjemo
& Olsen1997; Payne & Rippingale 2000; Hernandez
Molejon & Alvarez-Lajonchere 2003; Kanazawa
2003).
Although Artemia nauplii is widely used as live
feed, they do not provide optimal nutritional requirements
for ¢sh and shrimp larvae. The biggest disadvantages
of Artemia are the marked variations in the
cost, physical properties and nutritional quality
among di¡erent sources. Nutrient de¢ciencies of different
Artemia strains have been associated with the
characteristics of the biotopes that these organisms
inhabit (Leger, Bengtson, Simpson & Sorgeloos
1986). To overcome some of these shortcomings, enrichment
of Artemia has been proposed and used
widely (Sorgeloss, Levans, Leger & Tackaert 1993;
Czesny, Kolkovski, Dabrowski & Culver 1999).
Although enrichment of the Artemia has improved
its nutritional value such as an increase in DHA and
EPA to the levels found in copepod species
(DHA515^28 mg g1 dry weight; EPA510^
28 mgg1dry weight) (Dehert1999), other nutrients
such as free amino acids are still de¢cient (Helland,
Terjesen & Berg 2003). A possible solution to these
shortcomings could be the introduction of other live
food organisms, such as copepods. Sargent, McEvoy
and Bell (1997) noted the advantage of using
copepods as live feed due to the prevalence of phospholipids
rather than triacylglycerols in these zooplankton. In addition, copepods are nutritious
larval feeds with a relatively high DHA to EPA
ratio, and they do not require enrichment (Dehert
1999; Nanton & Castell 1999; Toledo, Golez, Doi &
Ohno 1999). Among the very many bene¢ts that
application of copepod food could have in aquaculture
industries are: improved larval survival
(Shields, Bell, Luizi, Gara, Bromage & Sargent 1999),
higher growth rates (Stttrup & Norsker 1997),
better pigmentation (Spenelli 1979; Stttrup, Shields,
Gillespie, Gara, Sargent, Bell, Henderson, Tocher,
Sutherland, Naess, Mangor Jenson, Nass, van der
Meeren, Harboe, Sanchez, Sorgeloos & Fitzgerald
1998), improved gut development (Luizi, Gara,
Shields & Bromage 1999) and being a source of exogenous
enzymes (Munilla-Moran, Stark & Barbour
1990).
Calanoids, harpacticoids and cyclopoids are the
three groups of copepods that can be used as a live
food source in ¢sh/shrimp culture (Payne & Rippingale
2000, 2001; Farhadian 2006). Cyclopoid copepod,
Apocyclops dengizicus, is indigenous to Malaysia
and abundant in local coastal waters (Farhadian
2006). This species is easily cultured at a salinity
range of 20 to 30 g L1 and a temperature between
25 to 35 1C (Farhadian 2006). Apocyclops dengizicus
has six naupliar (85^240 mm size) and ¢ve copepodid
(320^680 mm size) stages (Alvarez Valderhaug &
Kewalramani 1979; Farhadian 2006). This wide
spectrum of sizes makes it a more suitable prey for
¢sh/shrimplarvae.As for feeding habits, A. dengizicus
consumes a wide range of cultured microalgae
species, namely: Nannochloropsis oculata, Isochrysis
galbana, Chaetocerous calcitrans and Tetraselmis
tetrathele (Farhadian 2006; Farhadian, Yuso¡ &
Arshad 2008), which makes it more convenient for
culture.
This paper aims to determine the nutritional
values, production and development of A. dengizicus
fed C. calcitrans and T. tetrathele and their combination.
Fish and shrimp larvae require prey containing essentialamino acids (Wilson 2003) and essential fattyacids such as docosahexenoic acid (22:6n-3, DHA),eicosapentaenoic acid (20:5n-3, EPA) and arachidonicacid (20:4n-6, ARA). It is well documented thatessential amino acids and fatty acids in live foods arethe main factors required for survival and growth of¢sh and shrimplarvae (Howell & Tzoumas1991; Evjemo& Olsen1997; Payne & Rippingale 2000; HernandezMolejon & Alvarez-Lajonchere 2003; Kanazawa2003).Although Artemia nauplii is widely used as livefeed, they do not provide optimal nutritional requirementsfor ¢sh and shrimp larvae. The biggest disadvantagesof Artemia are the marked variations in thecost, physical properties and nutritional qualityamong di¡erent sources. Nutrient de¢ciencies of differentArtemia strains have been associated with thecharacteristics of the biotopes that these organismsinhabit (Leger, Bengtson, Simpson & Sorgeloos1986). To overcome some of these shortcomings, enrichmentof Artemia has been proposed and usedwidely (Sorgeloss, Levans, Leger & Tackaert 1993;Czesny, Kolkovski, Dabrowski & Culver 1999).Although enrichment of the Artemia has improvedits nutritional value such as an increase in DHA andEPA to the levels found in copepod species(DHA515^28 mg g1 dry weight; EPA510^28 mgg1dry weight) (Dehert1999), other nutrientssuch as free amino acids are still de¢cient (Helland,Terjesen & Berg 2003). A possible solution to these
shortcomings could be the introduction of other live
food organisms, such as copepods. Sargent, McEvoy
and Bell (1997) noted the advantage of using
copepods as live feed due to the prevalence of phospholipids
rather than triacylglycerols in these zooplankton. In addition, copepods are nutritious
larval feeds with a relatively high DHA to EPA
ratio, and they do not require enrichment (Dehert
1999; Nanton & Castell 1999; Toledo, Golez, Doi &
Ohno 1999). Among the very many bene¢ts that
application of copepod food could have in aquaculture
industries are: improved larval survival
(Shields, Bell, Luizi, Gara, Bromage & Sargent 1999),
higher growth rates (Stttrup & Norsker 1997),
better pigmentation (Spenelli 1979; Stttrup, Shields,
Gillespie, Gara, Sargent, Bell, Henderson, Tocher,
Sutherland, Naess, Mangor Jenson, Nass, van der
Meeren, Harboe, Sanchez, Sorgeloos & Fitzgerald
1998), improved gut development (Luizi, Gara,
Shields & Bromage 1999) and being a source of exogenous
enzymes (Munilla-Moran, Stark & Barbour
1990).
Calanoids, harpacticoids and cyclopoids are the
three groups of copepods that can be used as a live
food source in ¢sh/shrimp culture (Payne & Rippingale
2000, 2001; Farhadian 2006). Cyclopoid copepod,
Apocyclops dengizicus, is indigenous to Malaysia
and abundant in local coastal waters (Farhadian
2006). This species is easily cultured at a salinity
range of 20 to 30 g L1 and a temperature between
25 to 35 1C (Farhadian 2006). Apocyclops dengizicus
has six naupliar (85^240 mm size) and ¢ve copepodid
(320^680 mm size) stages (Alvarez Valderhaug &
Kewalramani 1979; Farhadian 2006). This wide
spectrum of sizes makes it a more suitable prey for
¢sh/shrimplarvae.As for feeding habits, A. dengizicus
consumes a wide range of cultured microalgae
species, namely: Nannochloropsis oculata, Isochrysis
galbana, Chaetocerous calcitrans and Tetraselmis
tetrathele (Farhadian 2006; Farhadian, Yuso¡ &
Arshad 2008), which makes it more convenient for
culture.
This paper aims to determine the nutritional
values, production and development of A. dengizicus
fed C. calcitrans and T. tetrathele and their combination.
การแปล กรุณารอสักครู่..
Fish and shrimp larvae require prey containing essential
amino acids (Wilson 2003) and essential fatty
acids such as docosahexenoic acid (22:6n-3, DHA),
eicosapentaenoic acid (20:5n-3, EPA) and arachidonic
acid (20:4n-6, ARA). It is well documented that
essential amino acids and fatty acids in live foods are
the main factors required for survival and growth of
¢sh and shrimplarvae (Howell & Tzoumas1991; Evjemo
& Olsen1997; Payne & Rippingale 2000; Hernandez
Molejon & Alvarez-Lajonchere 2003; Kanazawa
2003).
Although Artemia nauplii is widely used as live
feed, they do not provide optimal nutritional requirements
for ¢sh and shrimp larvae. The biggest disadvantages
of Artemia are the marked variations in the
cost, physical properties and nutritional quality
among di¡erent sources. Nutrient de¢ciencies of different
Artemia strains have been associated with the
characteristics of the biotopes that these organisms
inhabit (Leger, Bengtson, Simpson & Sorgeloos
1986). To overcome some of these shortcomings, enrichment
of Artemia has been proposed and used
widely (Sorgeloss, Levans, Leger & Tackaert 1993;
Czesny, Kolkovski, Dabrowski & Culver 1999).
Although enrichment of the Artemia has improved
its nutritional value such as an increase in DHA and
EPA to the levels found in copepod species
(DHA515^28 mg g1 dry weight; EPA510^
28 mgg1dry weight) (Dehert1999), other nutrients
such as free amino acids are still de¢cient (Helland,
Terjesen & Berg 2003). A possible solution to these
shortcomings could be the introduction of other live
food organisms, such as copepods. Sargent, McEvoy
and Bell (1997) noted the advantage of using
copepods as live feed due to the prevalence of phospholipids
rather than triacylglycerols in these zooplankton. In addition, copepods are nutritious
larval feeds with a relatively high DHA to EPA
ratio, and they do not require enrichment (Dehert
1999; Nanton & Castell 1999; Toledo, Golez, Doi &
Ohno 1999). Among the very many bene¢ts that
application of copepod food could have in aquaculture
industries are: improved larval survival
(Shields, Bell, Luizi, Gara, Bromage & Sargent 1999),
higher growth rates (Stttrup & Norsker 1997),
better pigmentation (Spenelli 1979; Stttrup, Shields,
Gillespie, Gara, Sargent, Bell, Henderson, Tocher,
Sutherland, Naess, Mangor Jenson, Nass, van der
Meeren, Harboe, Sanchez, Sorgeloos & Fitzgerald
1998), improved gut development (Luizi, Gara,
Shields & Bromage 1999) and being a source of exogenous
enzymes (Munilla-Moran, Stark & Barbour
1990).
Calanoids, harpacticoids and cyclopoids are the
three groups of copepods that can be used as a live
food source in ¢sh/shrimp culture (Payne & Rippingale
2000, 2001; Farhadian 2006). Cyclopoid copepod,
Apocyclops dengizicus, is indigenous to Malaysia
and abundant in local coastal waters (Farhadian
2006). This species is easily cultured at a salinity
range of 20 to 30 g L1 and a temperature between
25 to 35 1C (Farhadian 2006). Apocyclops dengizicus
has six naupliar (85^240 mm size) and ¢ve copepodid
(320^680 mm size) stages (Alvarez Valderhaug &
Kewalramani 1979; Farhadian 2006). This wide
spectrum of sizes makes it a more suitable prey for
¢sh/shrimplarvae.As for feeding habits, A. dengizicus
consumes a wide range of cultured microalgae
species, namely: Nannochloropsis oculata, Isochrysis
galbana, Chaetocerous calcitrans and Tetraselmis
tetrathele (Farhadian 2006; Farhadian, Yuso¡ &
Arshad 2008), which makes it more convenient for
culture.
This paper aims to determine the nutritional
values, production and development of A. dengizicus
fed C. calcitrans and T. tetrathele and their combination.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ปลาและกุ้งวัยอ่อนต้องใช้เหยื่อที่มีกรดอะมิโนจำเป็น
( วิลสัน 2003 ) และกรดไขมันที่จำเป็น เช่น กรด docosahexenoic
( 22:6n-3 , DHA )
( 20:5n-3 , EPA eicosapentaenoic acid ) และกรดอะราคิโดนิก
( 20:4n-6 , ARA ) มันเป็นเอกสารที่ดีที่
กรดอะมิโนที่จำเป็นและกรดไขมันในอาหารอยู่เป็นปัจจัยหลักที่จำเป็นสำหรับความอยู่รอด
และการเจริญเติบโตของ¢ SH และ shrimplarvae ( Howell & tzoumas1991 ; evjemo
& olsen1997 ; เพน& rippingale 2000 ; Hernandez
molejon &อัลวาเรซ lajonchere 2003 ; คานาซาว่า
ถึงแม้ว่าอาร์ท 2003 ) nauplii ใช้กันอย่างแพร่หลายเช่นสด
อาหารที่พวกเขาไม่ได้ให้คุณค่าทางโภชนาการที่เหมาะสมสำหรับความต้องการ
¢ sh และกุ้งตัวอ่อน ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดของอาร์ทีเมียเป็นเครื่องหมาย
การเปลี่ยนแปลงในต้นทุนคุณสมบัติทางกายภาพและคุณภาพทางโภชนาการ ของ ดิ ¡
erent แหล่ง สารอาหาร เดอ ¢ ciencies ของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันมีความสัมพันธ์กับอาร์ทีเมีย
ลักษณะของ biotopes เหล่านี้สิ่งมีชีวิต
อาศัยอยู่ ( Leger เบงส์สัน , ซิมป์สัน , & sorgeloos
1986 ) ที่จะเอาชนะบางส่วนของข้อบกพร่องเหล่านี้เสริม
ระดับได้รับการเสนอและใช้กันอย่างแพร่หลาย ( sorgeloss ลีแวน
, ,
& Leger tackaert 1993 ;czesny kolkovski , dabrowski & Culver , 1999 ) .
ถึงแม้ว่าการเพิ่มคุณค่าของอาร์ทีเมียดีขึ้น
คุณค่าทางโภชนาการของมัน เช่น การเพิ่มขึ้นของ DHA และ EPA ระดับ
( ที่พบในสัตว์ชนิด dha515
28 มิลลิกรัมกรัมน้ำหนักแห้ง 1 ; epa510
28 mgg 1dry น้ำหนัก ) ( dehert1999 ) , รัง อื่น ๆเช่น กรดอะมิโน
ฟรียัง เดอ ¢ cient ( helland
terjesen &เบิร์ก , 2003 ) การแก้ไขเหล่านี้
ข้อบกพร่องที่อาจจะแนะนำอื่น ๆสด
สิ่งมีชีวิตในอาหาร เช่น โคพิปอด . ซาร์เจนท์ McEvoy
, และกระดิ่ง ( 1997 ) ได้กล่าวถึงประโยชน์ของการใช้
โคพิปอดเป็นอาหารสด เนื่องจากความชุกของ phospholipids
มากกว่าไตรกลีเซอรอลในสัตว์ . นอกจากนี้ โคพิปอดจะลด
หนอนฟีดที่มี DHA EPA
อัตราส่วนที่ค่อนข้างสูง และพวกเขาไม่ต้องการ ( dehert
2542 ;nanton &กา ตล 1999 ; Toledo , golez , ดอย&
โอโนะ 1999 ) ของเยอะดี¢ TS ที่
การอาหารได้ในเขตอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
: การปรับปรุงตัวอ่อนรอด
( โล่ เบล luizi การา , โบรเมิจ&ซาร์เจนท์ , 1999 ) , อัตราการเจริญเติบโตสูงกว่า ( St
ttrup & norsker 1997 )
ดีกว่าผิวคล้ำ ( spenelli ttrup St , 1979 ; โล่
Gillespie , การ่าซาร์เจนท์ , ระฆัง , เฮนเดอร์สัน , tocher
, ,ซัทเทอร์แลนด์ naess mangor นซ , เจนสัน , , ฟาน เดอร์ meeren harboe
, ,
&ซานเชส sorgeloos ฟิตซ์เจอรัลด์ , 1998 ) พัฒนาดีขึ้น ( luizi การาโล่ , ,
&โบรเมิจ 1999 ) และเป็นแหล่งของเอนไซม์ภายนอก
( munilla มอแรน สตาร์ค& Barbour
calanoids 1990 ) harpacticoids cyclopoids , และ เป็น
3 กลุ่มของโคพิปอดที่สามารถใช้เป็นสด
แหล่งอาหารในวัฒนธรรม SH / กุ้ง¢ ( เพน& rippingale
2000 , 2001 ; farhadian 2006 ) cyclopoid เขต
apocyclops dengizicus เป็นชนพื้นเมืองไปยังมาเลเซีย
และมากมายน้ำชายฝั่งท้องถิ่น ( farhadian
2006 ) ชนิดนี้เลี้ยงง่ายที่ความเค็ม
ช่วง 20 ถึง 30 กรัมต่อลิตร 1 และอุณหภูมิระหว่าง 25-35 c (
farhadian 2006 ) apocyclops dengizicus
( 85 naupliar มีหกขนาด 240 มม. ) และ¢ได้ copepodid
( 320
ขนาด 680 มม. ) ระยะ ( อัลวาเรซ valderhaug &
kewalramani 1979 ; farhadian 2006 ) สเปกตรัมที่กว้าง
ขนาดทำให้มันเหมาะสมมากกว่าเหยื่อ
¢ SH / shrimplarvae.as สำหรับนิสัยการกินอาหาร อ. dengizicus
กินหลากหลายสายพันธุ์เพาะเลี้ยงสาหร่าย
, คือ : nannochloropsis oculata ตัวอ่อนหอยที่เลี้ยงด้วย isochrysis
, ,
chaetocerous เตตร้าเซลมีส calcitrans และtetrathele ( farhadian 2006 ; farhadian yuso ¡ , &
arshad 2008 ) ซึ่งทำให้มันสะดวกสำหรับ
วัฒนธรรม บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณค่าทางโภชนาการ
การผลิตและการพัฒนาของ dengizicus
เลี้ยง C . calcitrans และ ต. tetrathele และการรวมกันของพวกเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..