Shruti wants to ensure that becomin

Shruti wants to ensure that becoming self-sufficient and successful will bring about a behavioural change among the people she works with, that women artisans will be treated at par with men in terms of not just pay but also respect.

SheMeansBusiness powered by eBay
Shruti Jaiswal grew up in the midst of a loving and close-knit joint family in the temple town of Varanasi. As one of the youngest, she was indulged by her parents, her brother and various uncles and aunts. However, unlike many young people, she was, from a young age, aware of the privileges she enjoyed because of the family she was born into. Others, she knew, were not so fortunate. Women from the lower socio-economic strata of Indian society, especially in relatively conservative places like Varanasi, had to work doubly hard to achieve anything for themselves.
Shruti was just out of school when a chance conversation with a few women who worked as domestic help in the area she grew up in, opened up a new direction in her life. “These women wanted to start a tailoring unit,” she recalls. “But unsupportive husbands and societal pressure to first mind their home left them with no choice but to put aside their dreams.” The conversation set her thinking and a plan took shape, eventually becoming her first venture, ClutchOn in 2009. Shruti was only 19 then.
ClutchOn gave underprivileged women, including the ones Shruti had spoken to, the opportunity to make and sell handmade bags. She had them trained in stitching, knitting and the basics of running a business to make their venture self-sustainable. Shruti herself planned to study further and moved out of Varanasi. ClutchOn no longer exists, but all the women who were a part of the venture today work with other tailoring units; one even runs her own business.

In 2014, having completed a post-graduate course in Rural Management from Xavier Institute of Management, Bhubaneswar (XIMB), Shruti was hired by one of India’s top banks. In a month she realised her heart wasn’t in it. While doing the course, Shruti had travelled across small towns and cities for various projects and experienced first-hand the problems faced by women, especially those trying to improve their lot in life. It was time to do something about what she had seen.
During her social entrepreneurship classes at XIMB, Shruti had developed the concept of RooohServe and registered it in a competition called “The Green Store Challenge”. The concept made it to the finals and won her a scholarship to carry out research and further develop the project in Germany. However, the high cost and her parents’ wariness about her moving abroad on her own led her to turn down the offer.
They say you can’t repress an idea whose time has come, and Roooh (as it’s popularly known) took root in Shruti’s hometown itself. It gives underprivileged women the skills they need to bloom as artisans, crafting and creating beautiful Indian ethnic wear including traditional and contemporary sarees, lehengas and suits, all with elegantly and painstakingly executed embroidery and other embellishments. The driving principle behind RooohServe is to ensure that artisans are paid fairly and give the customer value for money.

“It is a guilt-free shopping experience for customers,” explains Shruti. “They get to wear their dream outfits and help the ones creating those outfits.” Getting this idea across has been the biggest hurdle so far. Ironically, Shruti has also faced the problem of being “too young” for people to take her seriously. “At one point, I even changed the way I dressed so that I would appear older!” she laughs.
From a humble yet enthusiastic beginning in September 2014, Roooh has grown rapidly. From just 10 orders a month to begin with, it now gets 7-10 orders per day. The 9-person team includes six artisans, one logistics specialist and one supervisor, apart from Shruti herself.

A day at Roooh is filled with discussions. It is less of a team in the traditional sense and more of a large family. People stick together, helping each other with their personal problems too. It’s what makes the place comfortable, re-assuring and empowering. The workshop is a second home, sometimes more loved than their own homes. It is a place where they can forget all that they have been through and just be normal individuals. Nobody looks at them with pity for what they have undergone; it is a sisterhood born of hope for a bright future.

“It’s not just about providing them a skill or a job or an income,” says Shruti, “but about giving them something that will provide sustainable growth for years to come”. She has helped them get their Aadhar cards and enrolled them in schemes like the PM’s Jan Dhan Yojana. She’s also arranged for them to attend tailoring and design courses to sharpen their skills. The women now clearly understand the importance of being financially independent and being in control of their own lives. There’s also counselling to ensure team members do not fall victim to middlemen who might attempt to exploit vulnerable women.

Reena, a young artisan at Roooh, is somewhat shy when I tell her I want speak to her about her work. And yet, when she begins talking about her work and her skills, her voice is alive with optimism. She’s come a long way from the domestic violence she endured before she was abandoned by her husband. Reena was depressed for a long time after that. When she returned to her parents’ home, she was seen as a burden. A chance meeting with Shruti at a sewing centre was the first step to turning her life around. Even after joining Roooh, it took her time to move beyond the trauma she had endured. Today, she dreams of living on her own and marrying again though her brothers don’t want her to (she earns more than them and the family would lose out on her income!).

This is exactly the type of difference that Shruti dreamed of making through Roooh. In the long run, she wants to ensure that becoming self-sufficient and successful will bring about a behavioural change among the people she works with, that women artisans will be treated at par with men in terms of not just pay but also respect. And in doing so, she wants to bring the charm of locally made, hand-crafted products using traditional techniques – many of which are fast disappearing – to a larger market.

Online marketplaces provide them the right platform – RooohServe sells on many of them and has recently registered on eBay. These channels have helped women like Shruti to embark on her passion with a minimal capital of Rs 13,000 and a potential nationwide customer base.

Already, Shruti’s venture has begun getting the attention it deserves – she has been chosen as one of the six winners of eBay’s SheMeansBusiness contest.
Roooh is slowly coming into its own though for Shruti it will always be her baby. The young entrepreneur is engaged to be married soon and says the upcoming wedding will make no difference to her aspirations as a businesswoman. I gently quiz her about whether her priorities might change and the reaction is one of outrage. “Men are never asked such questions,” she says pointedly.
Shruti seems to be the living embodiment of Rumi’s words, ‘When you do things from your soul, you feel a river moving in you, a joy.’ After all, the word Roooh is derived from the Urdu/Farsi word ruh, which means soul or spirit. Indeed, everything made at RooohServe stems from the soul of its artisans who find immense joy in their creations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชรูติอยากให้แน่ใจว่า บาง และประสบความสำเร็จจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมคนที่เธอทำงานกับ ผู้หญิงช่างฝีมือจะได้รับราคาพาร์ผู้ชายในรูปของค่าจ้างไม่เพียง แต่ยัง เคารพSheMeansBusiness ขับเคลื่อน ด้วย eBayชรูติ Jaiswal โตท่ามกลางความรัก และ close-knit ร่วมครอบครัวในวัดเมืองพาราณสี เป็นหนึ่งลูก เธอถูก indulged โดยพ่อแม่ พี่ชายของเธอ และลุง และต่าง ๆ aunts อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนคนหนุ่มสาวมากมาย เธอ จากวัย ตระหนักถึงสิทธิพิเศษที่เธอชอบ เพราะเธอเกิดในครอบครัว ผู้อื่น รู้ ไม่ให้โชคดี ผู้หญิงจากชั้นสังคมเศรษฐกิจต่ำของสังคมอินเดีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานค่อนข้างหัวเก่าเช่นพาราณสี ทำงานหนักสองเหตุการณ์จะบรรลุสิ่งใดด้วยตนเองได้ชรูติเพิ่งออกจากโรงเรียนเมื่อมีโอกาสพูดคุยกับผู้หญิงกี่ทำงานเป็นความช่วยเหลือประเทศในพื้นที่เธอเติบโตขึ้นใน เปิดทิศทางใหม่ในชีวิตของเธอ "ผู้หญิงเหล่านี้ต้องการเริ่มต้นหน่วย tailoring เธอเรียกคืน "แต่สามี unsupportive และนิยมดันไปก่อน ใจบ้านของพวกเขาทิ้งพวกเขาไม่เลือกแต่การวางเฉยความฝัน" การสนทนาตั้งเธอคิด และวางแผนเอารูปร่าง เป็น กิจการแรกของเธอ ClutchOn ในปี 2009 ในที่สุด ชรูติ 19 เท่านั้นClutchOn ให้ผู้หญิงด้อยโอกาส รวมทั้งที่มีพูดชรูติการ โอกาสในการทำ และขายถุงมือ เธอได้ไปรับการฝึกอบรมในการเย็บ การถัก และพื้นฐานของการทำธุรกิจเพื่อให้กิจการของตนเองอย่างยั่งยืน ชรูติตัวเองวางแผนเรียนต่อ และย้ายจากพาราณสี ClutchOn ไม่มีอยู่แล้ว แต่ผู้หญิงที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกิจการวันนี้ทำงานกับหน่วยอื่น ๆ tailoring หนึ่งได้ทำธุรกิจของตนเองในปี 2014 มีหลักสูตรบัณฑิตจัดการชนบทจากชรูติสซาเวียร์สถาบันการจัดการ ภุพเนศวร (XIMB), การให้เสร็จสมบูรณ์ถูกว่าจ้าง โดยธนาคารสูงสุดของอินเดีย ในเดือนที่เธอเองก็ยังคิด หัวใจของเธอไม่มัน ขณะทำหลักสูตร ชรูติได้เดินทางไปทั่วเมืองและเมืองต่าง ๆ โครงการและประสบการณ์แรกคงปัญหากับผู้หญิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่พยายามที่จะปรับปรุงมากในชีวิตของพวกเขา มันเป็นเวลาที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้เห็นในระหว่างเรียนผู้ประกอบการทางสังคมที่ XIMB ชรูติได้พัฒนาแนวคิดของ RooohServe และลงทะเบียนในการแข่งขันที่เรียกว่า "เดอะกรีนเก็บความท้าทาย" แนวคิดทำให้ในรอบชิงชนะเลิศ และชนะเธอทุนการดำเนินงานวิจัย และพัฒนาโครงการในประเทศเยอรมนี อย่างไรก็ตาม ค่าใช้จ่ายสูงและ wariness ของพ่อแม่เกี่ยวกับการต่างประเทศของเธอเคลื่อนไหวตนเองนำเธอพลิกลงข้อเสนอพวกเขากล่าวว่า คุณไม่สามารถปราบปรามการคิดเวลาที่มา และ Roooh (ตามที่มันถูกเรียกขานกัน) เอารากในบ้านเกิดของชรูติตัวเอง มันทำให้ผู้หญิงด้อยโอกาสต้องเบ่งเป็นช่างฝีมือ งานหัตถกรรมทักษะ และสร้างสวยงามอินเดียชาติพันธุ์สวมใส่รวมทั้งแบบดั้งเดิม และร่วมสมัย sarees, lehengas และชุด ทั้งหมดพร้อมตกแต่ง และบรรจงดำเนินการเย็บปักถักร้อยและการตกแต่งอื่น ๆ หลักการขับขี่หลัง RooohServe ให้ช่างฝีมือได้รับค่าจ้างค่อนข้าง และให้ลูกค้าค่าเงินได้"มันเป็นความผิดฟรีช้อปปิ้งประสบการณ์สำหรับลูกค้า อธิบายชรูติ "พวกเขาได้สวมชุดความฝันของพวกเขา และช่วยคนสร้างชุดเหล่านั้น" รับความคิดนี้ผ่านแล้วรั้วกระโดดข้ามที่ใหญ่ที่สุดเพื่อให้ห่างไกล แดกดัน ชรูติยังต้องเผชิญกับปัญหาของการเป็น "ยังเด็กเกินไป" สำหรับคนที่จะพาเธออย่างจริงจัง "จุดหนึ่ง ได้เปลี่ยนวิธีแต่งให้ผมจะปรากฏเก่า" เธอหัวเราะทีจากยังไงก็ ยังกระตือรือร้นเริ่มต้นในเดือนกันยายนปี 2014, Roooh ได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จากใบสั่งเพียงแค่ 10 เดือน จะเริ่มต้นด้วย ได้ทันทีรับสั่ง 7-10 ต่อวัน ทีม 9 คนรวมถึงช่างฝีมือ 6 โลจิสติกส์หนึ่งผู้เชี่ยวชาญ และผู้ควบคุม งานหนึ่ง จากชรูติตัวเองA day at Roooh is filled with discussions. It is less of a team in the traditional sense and more of a large family. People stick together, helping each other with their personal problems too. It’s what makes the place comfortable, re-assuring and empowering. The workshop is a second home, sometimes more loved than their own homes. It is a place where they can forget all that they have been through and just be normal individuals. Nobody looks at them with pity for what they have undergone; it is a sisterhood born of hope for a bright future.“It’s not just about providing them a skill or a job or an income,” says Shruti, “but about giving them something that will provide sustainable growth for years to come”. She has helped them get their Aadhar cards and enrolled them in schemes like the PM’s Jan Dhan Yojana. She’s also arranged for them to attend tailoring and design courses to sharpen their skills. The women now clearly understand the importance of being financially independent and being in control of their own lives. There’s also counselling to ensure team members do not fall victim to middlemen who might attempt to exploit vulnerable women.Reena, a young artisan at Roooh, is somewhat shy when I tell her I want speak to her about her work. And yet, when she begins talking about her work and her skills, her voice is alive with optimism. She’s come a long way from the domestic violence she endured before she was abandoned by her husband. Reena was depressed for a long time after that. When she returned to her parents’ home, she was seen as a burden. A chance meeting with Shruti at a sewing centre was the first step to turning her life around. Even after joining Roooh, it took her time to move beyond the trauma she had endured. Today, she dreams of living on her own and marrying again though her brothers don’t want her to (she earns more than them and the family would lose out on her income!).This is exactly the type of difference that Shruti dreamed of making through Roooh. In the long run, she wants to ensure that becoming self-sufficient and successful will bring about a behavioural change among the people she works with, that women artisans will be treated at par with men in terms of not just pay but also respect. And in doing so, she wants to bring the charm of locally made, hand-crafted products using traditional techniques – many of which are fast disappearing – to a larger market.Online marketplaces provide them the right platform – RooohServe sells on many of them and has recently registered on eBay. These channels have helped women like Shruti to embark on her passion with a minimal capital of Rs 13,000 and a potential nationwide customer base.Already, Shruti’s venture has begun getting the attention it deserves – she has been chosen as one of the six winners of eBay’s SheMeansBusiness contest.Roooh is slowly coming into its own though for Shruti it will always be her baby. The young entrepreneur is engaged to be married soon and says the upcoming wedding will make no difference to her aspirations as a businesswoman. I gently quiz her about whether her priorities might change and the reaction is one of outrage. “Men are never asked such questions,” she says pointedly.Shruti seems to be the living embodiment of Rumi’s words, ‘When you do things from your soul, you feel a river moving in you, a joy.’ After all, the word Roooh is derived from the Urdu/Farsi word ruh, which means soul or spirit. Indeed, everything made at RooohServe stems from the soul of its artisans who find immense joy in their creations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Shruti ต้องการที่จะให้แน่ใจว่ากลายเป็นแบบพอเพียงและประสบความสำเร็จจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในหมู่คนที่เธอทำงานร่วมกับที่ผู้หญิงช่างฝีมือจะได้รับการปฏิบัติที่ตราไว้กับผู้ชายในแง่ของการไม่ได้เป็นเพียงจ่าย แต่ยังเคารพ. SheMeansBusiness ขับเคลื่อนด้วยอีเบย์Shruti Jaiswal เติบโตขึ้นมาในท่ามกลางของครอบครัวร่วมกันด้วยความรักและใกล้ชิดในเมืองพารา ณ สีพระวิหารของ เป็นหนึ่งในผู้ที่อายุน้อยที่สุดเธอก็ตามใจโดยพ่อแม่ของเธอและพี่ชายของเธอลุงและป้าต่างๆ แต่แตกต่างจากสาว ๆ หลายคนเธอก็จากวัยเด็กตระหนักถึงสิทธิพิเศษเพราะเธอมีความสุขของครอบครัวที่เธอเกิดมา อื่น ๆ , เธอรู้ว่าเขาไม่ได้โชคดี ผู้หญิงจากที่ต่ำกว่าชั้นทางเศรษฐกิจและสังคมของสังคมอินเดียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่ค่อนข้างหัวโบราณเช่นพารา ณ สีมีการทำงานเป็นทวีคูณยากที่จะบรรลุอะไรสำหรับตัวเอง. Shruti เป็นเพียงแค่ออกจากโรงเรียนเมื่อการสนทนาโอกาสที่มีผู้หญิงไม่กี่คนที่ทำงานเป็นความช่วยเหลือในประเทศ ในพื้นที่ที่เธอเติบโตขึ้นมาในเปิดขึ้นทิศทางใหม่ในชีวิตของเธอ "ผู้หญิงเหล่านี้อยากจะเริ่มต้นหน่วยการตัดเย็บ" เธอจำได้ว่า "แต่สามี unsupportive และความดันสังคมไปก่อนใจบ้านของพวกเขาเหลือพวกเขาไม่มีทางเลือก แต่ใส่กันความฝันของพวกเขา." การสนทนาการตั้งค่าการคิดและวางแผนเอารูปของเธอในที่สุดกลายเป็น บริษัท ร่วมทุนครั้งแรกของเธอในปี 2009 ClutchOn Shruti เป็นเพียง 19 แล้ว. ClutchOn ให้ผู้หญิงด้อยโอกาสรวมทั้งคน Shruti ได้พูดกับโอกาสที่จะทำและขายถุงที่ทำด้วยมือ พวกเธอได้รับการฝึกฝนในการเย็บถักและพื้นฐานของการดำเนินธุรกิจที่จะทำให้กิจการของพวกเขาด้วยตัวเองอย่างยั่งยืน Shruti ตัวเองวางแผนที่จะศึกษาต่อไปและย้ายออกจากเมืองพารา ณ สี ClutchOn ไม่มีอยู่แล้ว แต่ผู้หญิงทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งของการร่วมทุนในวันนี้การทำงานกับหน่วยงานการตัดเย็บอื่น ๆ ; หนึ่งยังดำเนินธุรกิจของเธอเอง. ในปี 2014 หลังจากเสร็จสิ้นหลักสูตรหลังจบการศึกษาในการบริหารจัดการชนบทจากซาเวียร์สถาบันการจัดการ, Bhubaneswar (XIMB) Shruti ถูกจ้างโดยหนึ่งในธนาคารชั้นนำของประเทศอินเดีย ในเดือนเธอรู้ว่าหัวใจของเธอไม่ได้อยู่ในมัน ในขณะที่ทำหลักสูตร Shruti ได้เดินทางไปทั่วเมืองเล็กและเมืองสำหรับโครงการต่าง ๆ และมีประสบการณ์มือแรกปัญหาที่ต้องเผชิญกับผู้หญิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่พยายามที่จะปรับปรุงมากในชีวิตของพวกเขา มันเป็นเวลาที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้เห็น. ในช่วงชั้นเรียนของเธอเป็นผู้ประกอบการทางสังคมที่ XIMB, Shruti ได้พัฒนาแนวคิดของ RooohServe และลงทะเบียนในการแข่งขันที่เรียกว่า "ความท้าทายร้านค้าสีเขียว" แนวคิดทำให้มันไปรอบชิงชนะเลิศและได้รับรางวัลทุนการศึกษาของเธอที่จะดำเนินการวิจัยและพัฒนาโครงการในประเทศเยอรมนี แต่ค่าใช้จ่ายสูงและระมัดระวังพ่อแม่ของเธอเกี่ยวกับการย้ายของเธอในต่างประเทศของเธอเองทำให้เธอหันมาเสนอ. พวกเขากล่าวว่าคุณไม่สามารถระงับความคิดที่มีเวลามาและ Roooh (มันเป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย) เอารากใน บ้านเกิดของตัวเอง Shruti มันทำให้ผู้หญิงด้อยโอกาสทักษะที่พวกเขาต้องการที่จะบานสะพรั่งเป็นช่างฝีมืองานหัตถกรรมและการสร้างที่สวยงามสวมใส่ชาติพันธุ์อินเดียรวมทั้ง sarees แบบดั้งเดิมและร่วมสมัย lehengas และเหมาะสมกับทั้งหมดที่มีการเย็บปักถักร้อยอย่างหรูหราและดำเนินการอย่างระมัดระวังและการปรุงแต่งอื่น ๆ หลักการผลักดันอยู่เบื้องหลัง RooohServe เพื่อให้แน่ใจว่าช่างฝีมือจะได้รับเงินอย่างเป็นธรรมและให้มูลค่าของลูกค้าสำหรับเงิน. "มันเป็นความผิดของการช้อปปิ้งฟรีสำหรับลูกค้า" Shruti อธิบาย "พวกเขาได้รับการสวมใส่ชุดฝันของพวกเขาและช่วยให้คนที่สร้างชุดเหล่านั้น." การเดินทางข้ามความคิดนี้ได้รับการกีดขวางที่ใหญ่ที่สุดเพื่อให้ห่างไกล กระแทกแดกดัน Shruti ได้เผชิญหน้ากับยังมีปัญหาของการเป็น "เด็กเกินไป" สำหรับคนที่จะพาเธออย่างจริงจัง "ณ จุดหนึ่งผมก็เปลี่ยนวิธีที่ฉันแต่งตัวเพื่อที่ฉันจะปรากฏเก่า!" เธอหัวเราะ. จากจุดเริ่มต้นต่ำต้อยยังกระตือรือร้นในเดือนกันยายนปี 2014 Roooh ได้เติบโตอย่างรวดเร็ว จากคำสั่งซื้อเพียง 10 เดือนที่จะเริ่มต้นกับมันตอนนี้ได้รับการสั่งซื้อ 7-10 ต่อวัน ทีม 9 คนรวมถึงหกช่างฝีมือผู้เชี่ยวชาญหนึ่งจิสติกส์และเป็นหนึ่งในผู้บังคับบัญชานอกเหนือจาก Shruti ตัวเอง. วันที่ Roooh ที่เต็มไปด้วยการอภิปราย มันเป็นน้อยของทีมงานในความหมายดั้งเดิมและอื่น ๆ ของครอบครัวขนาดใหญ่ คนติดกันช่วยกันอื่น ๆ ที่มีปัญหาส่วนตัวของพวกเขาด้วย มันเป็นสิ่งที่ทำให้สถานที่ที่สะดวกสบายอีกครั้งเชื่อมั่นและเสริมสร้างศักยภาพ การประชุมเชิงปฏิบัติการเป็นบ้านหลังที่สองในบางครั้งคนที่คุณรักมากกว่าบ้านของตัวเอง มันเป็นสถานที่ที่พวกเขาสามารถลืมสิ่งที่พวกเขาได้รับการผ่านและเพียงแค่เป็นรายบุคคลตามปกติ ไม่มีใครมองไปที่พวกเขาด้วยความสงสารสำหรับสิ่งที่พวกเขาได้รับ; มันเป็นพี่น้องที่เกิดจากความหวังสำหรับอนาคตที่สดใส. "มันไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการให้พวกเขามีทักษะหรืองานหรือรายได้กล่าวว่า" Shruti "แต่เกี่ยวกับการให้พวกเขามีสิ่งที่จะช่วยให้การเจริญเติบโตที่ยั่งยืนสำหรับปีที่ผ่านมา" เธอได้ช่วยให้พวกเขาได้รับบัตร Aadhar ของพวกเขาและพวกเขาลงทะเบียนเรียนในโครงการเช่นของ PM ม.ค. Dhan Yojana เธอยังจัดขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะเข้าร่วมการตัดเย็บและออกแบบหลักสูตรเพื่อเพิ่มพูนทักษะ ผู้หญิงในขณะนี้อย่างชัดเจนเข้าใจถึงความสำคัญของการเป็นอิสระทางการเงินและอยู่ในการควบคุมของชีวิตของตัวเอง นอกจากนี้ยังมีการให้คำปรึกษาเพื่อให้แน่ใจว่าสมาชิกในทีมไม่ตกเป็นเหยื่อของพ่อค้าคนกลางที่อาจจะพยายามใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ผู้หญิง. Reena เป็นช่างหนุ่มที่ Roooh เป็นที่ค่อนข้างขี้อายเมื่อฉันบอกเธอว่าผมต้องการพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับการทำงานของเธอ และยังเมื่อเธอเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการทำงานและทักษะของเธอเสียงของเธอยังมีชีวิตอยู่กับการมองในแง่ดี เธอมาเป็นทางยาวจากความรุนแรงในครอบครัวเธอก่อนที่เธอจะทนถูกทอดทิ้งโดยสามีของเธอ Reena ถูกกดดันเป็นเวลานานหลังจากนั้น เมื่อเธอกลับไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอเธอถูกมองว่าเป็นภาระ การประชุมที่มีโอกาส Shruti ที่ศูนย์เย็บผ้าเป็นขั้นตอนแรกที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปรอบ ๆ แม้หลังจากที่เข้าร่วม Roooh ก็เอาเวลาที่เธอนอกเหนือไปจากการบาดเจ็บที่เธอได้ทน วันนี้เธอมีความฝันของการใช้ชีวิตของเธอเองและแต่งงานอีกครั้งแม้ว่าพี่ชายของเธอไม่ต้องการให้เธอ (เธอมีรายได้มากกว่าพวกเขาและครอบครัวจะสูญเสียออกรายได้ของเธอ!). ตรงนี้เป็นชนิดของความแตกต่างที่ฝัน Shruti ทำให้ผ่าน Roooh ในระยะยาวเธอต้องการที่จะให้แน่ใจว่ากลายเป็นแบบพอเพียงและประสบความสำเร็จจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในหมู่คนที่เธอทำงานร่วมกับที่ผู้หญิงช่างฝีมือจะได้รับที่ตราไว้กับผู้ชายในแง่ของการจ่ายเงินไม่ได้เป็นเพียง แต่ยังเคารพ และในการทำเช่นนั้นเธอต้องการที่จะนำเสน่ห์ของที่ทำในประเทศ, ผลิตภัณฑ์มือที่สร้างขึ้นโดยใช้เทคนิคแบบดั้งเดิม - หลายแห่งซึ่งเป็นหายไปอย่างรวดเร็ว -. ไปยังตลาดที่มีขนาดใหญ่กว่าตลาดออนไลน์ให้พวกเขาแพลตฟอร์มที่เหมาะสม- RooohServe ขายในหลายพวกเขาและ เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ลงทะเบียนบนอีเบย์ ช่องทางเหล่านี้ได้ช่วยให้ผู้หญิงที่ชอบ Shruti ที่จะเริ่มดำเนินการในความรักของเธอที่มีทุนน้อยที่สุดของอาร์เอส 13,000 และฐานลูกค้าทั่วประเทศที่มีศักยภาพ. แล้วร่วม Shruti ได้เริ่มได้รับความสนใจมันสมควร - เธอได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในหกผู้ชนะของอีเบย์ การประกวด SheMeansBusiness. Roooh จะค่อยๆเข้ามาในตัวของมันเอง แต่สำหรับ Shruti มันจะเป็นลูกของเธอ ผู้ประกอบการหนุ่มคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้และบอกว่างานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นจะสร้างความแตกต่างเพื่อเป็นแรงบันดาลใจของเธอไม่เป็นนักธุรกิจ ฉันเบา ๆ เธอตอบคำถามเกี่ยวกับว่าลำดับความสำคัญของเธออาจมีการเปลี่ยนแปลงและเกิดปฏิกิริยาเป็นหนึ่งของความชั่วร้าย "ผู้ชายที่ไม่เคยถามคำถามเช่น" เธอกล่าวอย่างชัดเจน. Shruti น่าจะเป็นศูนย์รวมความเป็นอยู่ของคำรุมิที่ 'เมื่อคุณทำสิ่งต่าง ๆ จากจิตวิญญาณของคุณคุณรู้สึกไปในแม่น้ำเจ้าความสุข. หลังจากที่ทุกคำ Roooh จะมาจากคำภาษาอูรดู / ฟาร์ซิรูห์ซึ่งหมายความว่าจิตวิญญาณหรือจิตวิญญาณ อันที่จริงทุกอย่างที่ทำใน RooohServe เกิดจากจิตวิญญาณของช่างฝีมือของผู้ที่พบความสุขอันยิ่งใหญ่ในสร้างสรรค์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาห์รูติ ปันอยากให้แน่ใจว่า กลายเป็นแบบพอเพียงและประสบความสำเร็จจะนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของประชาชนที่เธอทำงานด้วย ที่ช่างฝีมือสตรีจะได้รับการปฏิบัติที่ตราไว้กับมนุษย์ในแง่ของไม่เพียง แต่ยังจ่ายเคารพ

shemeansbusiness ขับเคลื่อนด้วยอีเบย์
ชาห์รูติ ปัน jaiswal โตมาท่ามกลางความรักและใกล้เคียงร่วมครอบครัวถัก ในเมืองวัดแห่งเมืองพาราณสี เป็นหนึ่งในเด็กเธอถูกตามใจจากพ่อแม่ของเธอ พี่ชายของเธอและลุงๆป้าๆ อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนคน หนุ่มสาวหลายคนเธอตั้งแต่อายุยังน้อย ตระหนักถึงสิทธิที่เธอชอบเพราะครอบครัวเธอเกิดใน คนอื่นรู้ไม่ได้โชคดีดังนั้น ผู้หญิงจากล่างของสังคมชนชั้นสังคมอินเดีย โดยเฉพาะในสถานที่ค่อนข้างหัวโบราณเช่นเลห์ ,ต้องทำงานหนักเป็นสองเท่า เพื่อบรรลุสิ่งที่ตนเอง .
ชาห์รูติ ปันเพิ่งออกจากโรงเรียนเมื่อมีโอกาสสนทนากับผู้หญิงที่เคยเป็นไม่กี่ประเทศช่วยในพื้นที่ที่เธอเติบโตขึ้นมา เปิดทิศทางใหม่ในชีวิตของเธอ " ผู้หญิงเหล่านี้ต้องการที่จะเริ่มต้นการตัดเย็บชุด " เธอเล่าว่า" แต่สามี unsupportive และสังคมกดดันก่อนใจบ้านของพวกเขาออกจากพวกเขาด้วยไม่มีทางเลือก แต่ต้องละทิ้งความฝัน . " การสนทนาชุดคิดและวางแผนเอารูปร่าง ในที่สุดกลายเป็นลงทุนครั้งแรกของเธอ clutchon ในปี 2009 ชาห์รูติ ปันอายุแค่ 19 แล้ว .
clutchon ให้ผู้หญิงด้อยโอกาส รวมถึงคนที่ชาห์รูติ ปันได้พูดกับ โอกาสที่จะทำและขาย แฮนด์เมด กระเป๋าเธอมีฝึกเย็บ ถัก และพื้นฐานของการดำเนินธุรกิจ เพื่อให้ธุรกิจของตนเองอย่างยั่งยืน ชาห์รูติ ปันเองวางแผนที่จะเรียนเพิ่มเติม และย้ายออกจากเมืองพาราณสี clutchon ไม่มีอีกต่อไป แต่ผู้หญิงทั้งหมดที่เป็นส่วนหนึ่งของ บริษัท วันนี้ทำงานกับอื่น ๆปรับปรุงหน่วย แม้กิจการของเธอเอง

ใน 2014 ,มีจบระดับบัณฑิตศึกษาหลักสูตรการบริหารในชนบทจากซาเวียร์สถาบันการจัดการ Bhubaneswar ( ximb ) , ชาห์รูติ ปันถูกจ้างโดยหนึ่งในด้านบนของอินเดียธนาคาร ในหนึ่งเดือน เธอตระหนักใจไม่ได้อยู่กับตัว ในขณะที่ทำหลักสูตร ชาห์รูติ ปันได้เดินทางข้ามเมืองเล็กและเมืองสำหรับโครงการต่าง ๆ และมีประสบการณ์มือแรกปัญหาของผู้หญิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่พยายามที่จะปรับปรุงมากในชีวิตของพวกเขา . มันคือเวลาที่จะทำบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้เห็น . .
ในระหว่างเรียน ผู้ประกอบการสังคมที่เธอ ximb ชาห์รูติ ปัน , มีการพัฒนาแนวคิดของ rooohserve และลงทะเบียนในการแข่งขันที่เรียกว่า " ร้านสีเขียวที่ท้าทาย "แนวคิดที่ได้เข้าชิงรางวัลของเธอ และทุนการศึกษา เพื่อดําเนินการวิจัยและพัฒนาโครงการ ใน เยอรมนี อย่างไรก็ตาม ค่าใช้จ่ายสูง และพ่อแม่ของเธอ ความระมัดระวังเกี่ยวกับเธอย้ายต่างประเทศเองทำให้เธอปฏิเสธข้อเสนอ พวกเขากล่าวว่าคุณไม่สามารถเอาชนะ
ความคิดที่มีเวลาได้มา และ roooh ( เป็นที่รู้จักแพร่หลาย ) เอารากในชาห์รูติ ปันบ้านเกิดตัวเองมันให้แก่สตรีผู้ด้อยโอกาส มีทักษะที่พวกเขาต้องการที่จะบานสะพรั่ง Artisans , หัตถกรรมและการสร้างที่สวยงามของอินเดียชาติพันธุ์ทั้งแบบดั้งเดิมและร่วมสมัย สวมใส่ sarees , ชุด lehengas และทั้งหมดที่มีหรูหราและระมัดระวังการเย็บปักถักร้อยและ embellishments อื่น ๆ ขับหลัง rooohserve หลักคือเพื่อให้แน่ใจว่าช่างจะจ่ายอย่างเป็นธรรม และให้คุณค่าของลูกค้าเงิน

" มันเป็นตราบาปฟรีช้อปปิ้งประสบการณ์ลูกค้า อธิบายว่า " ชาห์รูติ ปัน . " พวกเขาได้สวมชุดความฝันของพวกเขาและช่วยให้คนที่สร้างชุดเหล่านั้น . " ความคิดนี้ผ่านได้กีดขวางที่ใหญ่ที่สุดเพื่อให้ห่างไกล แดกดัน , ชาห์รูติ ปันยังประสบกับปัญหาของการเป็น " เด็กเกินไป " สำหรับคนที่จะใช้เวลาของเธออย่างจริงจัง " ที่จุดหนึ่งฉันอาจจะเปลี่ยนวิธีที่ฉันแต่งตัวเพื่อที่ฉันจะปรากฏเก่า ! " เธอหัวเราะ .
จากจุดเริ่มต้นต่ำต้อยยังกระตือรือร้นในเดือนกันยายนปี 2014 roooh ได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จากแค่ 10 คำสั่งต่อเดือนเริ่มต้นกับมันตอนนี้ได้ 7-10 ใบต่อวัน ทีม 9-person รวมถึงหกช่างฝีมือ , ผู้เชี่ยวชาญโลจิสติกส์และหัวหน้างาน นอกจากชาห์รูติ ปันเอง

วันที่ roooh เต็มไปด้วยการอภิปรายมันน้อยของทีมในความรู้สึกแบบดั้งเดิมมากขึ้นของครอบครัวขนาดใหญ่ คนอยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือกัน มีปัญหาส่วนตัวของพวกเขาด้วย มันเป็นสิ่งที่ทำให้สถานที่สบาย กำลังมั่นใจ และเพิ่มศักยภาพ . การประชุมเชิงปฏิบัติการเป็นบ้านหลังที่สอง บางครั้งรักมากขึ้นกว่าบ้านของพวกเขาเอง มันเป็นสถานที่ที่พวกเขาสามารถลืมทุกอย่างที่พวกเขาได้รับผ่านทางและเป็นบุคคลปกติไม่มีใครมองเขาด้วยความสงสารกับสิ่งที่พวกเขาได้รับ เป็นพี่น้องเกิดความหวังสำหรับอนาคตที่สดใส

" มันไม่เพียง แต่เกี่ยวกับการให้พวกเขามีทักษะหรืองานหรือรายได้ กล่าวว่า ชาห์รูติ ปัน แต่เรื่องการให้ สิ่งที่จะให้เติบโตอย่างยั่งยืนสำหรับปีมา " เธอได้ช่วยให้พวกเขาได้รับบัตร aadhar และลงทะเบียนเรียนไว้ในโครงร่างเหมือน PM ของแจน ธัน yojana .เธอยังจัดการให้พวกเขาเข้าร่วมการตัดเย็บและหลักสูตรการออกแบบเพื่อเหลาทักษะของพวกเขา ผู้หญิงตอนนี้เข้าใจความสำคัญของการเป็นอิสระทางการเงิน และมีการควบคุมชีวิตของพวกเขาเอง นอกจากนี้ยังให้คำปรึกษาเพื่อให้แน่ใจว่าสมาชิกในทีมไม่ตกเป็นเหยื่อของพ่อค้าคนกลางที่อาจพยายามที่จะใช้ประโยชน์จากผู้หญิงอ่อนแอ

รีน่า เป็นเด็กที่ roooh ช่างฝีมือ ,เป็นคนค่อนข้างขี้อาย ถ้าฉันบอกเธอว่าฉันต้องการพูดกับเธอเรื่องงานของเธอ แต่เมื่อเธอเริ่มพูดเรื่องงานของเธอและทักษะของเธอ เสียงของเธอยังมีชีวิตอยู่ในแง่ดี เธอมาไกลจากความรุนแรงในครอบครัวที่เธอต้องทน ก่อนที่เธอจะถูกทอดทิ้งจากสามีของเธอ รีน่าเศร้าเป็นเวลานานหลังจากนั้น เมื่อเธอกลับไปบ้านพ่อแม่ของเธอ เธอถูกมองว่าเป็นภาระมีโอกาสพบปะกับชาห์รูติ ปันที่เย็บศูนย์เป็นขั้นตอนแรกเพื่อเปลี่ยนชีวิตเธอ แม้หลังจากที่เข้าร่วม roooh มันเอาเวลาที่จะย้ายเกินบาดแผลที่เธอต้องอดทน . วันนี้เธอฝันของชีวิตของเธอเองและแต่งงานอีกครั้ง แม้ว่าพี่ชายของเธอไม่อยากให้เธอ ( เธอมีรายได้มากกว่าพวกเขาและครอบครัวจะสูญเสียรายได้ ! เธอ )