It begins the moment you set foot a

It begins the moment you set foot ashore, the moment
you step off the boat's gangway. The heart suddenly, yet vaguely,
sinks. It is no lurch of fear. Quite the contrary. It is as if the life-
urge failed, and the heart dimly sank. You trail past the
5 benevolent policeman and the inoffensive passport officials,
through the fussy and somehow foolish customs - we don't really
think it matters if somebody smuggles in two pairs of false-silk
stockings - and we get into the poky but inoffensive train, with
poky but utterly inoffensive people, and we have a cup of
10 inoffensive tea from a nice inoffensive boy, and we run through
small, poky but nice and inoffensive country, till we are landed
in the big but unexciting station of Victoria, when an inoffensive
porter puts us into an inoffensive taxi and we are driven through
the crowded yet strangely dull streets of London to the cosy yet
15 strangely poky and dull place where we are going to stay. And
the first half-hour in London, after some years abroad, is really a
plunge of misery. The strange, the grey and uncanny, almost
deathly sense of dullness is overwhelming. Of course, you get
over it after a while, and admit that you exaggerated. You get
20 into the rhythm of London again, and you tell yourself that it is
not dull. And yet you are haunted, all the time, sleeping or
waking, with the uncanny feeling: It is dull! It is all dull! This
life here is one vast complex of dullness! I am dull! I am being
dulled! My spirit is being dulled! My life is dulling down to
25 London dullness.
This is the nightmare that haunts you the first few weeks
of London. No doubt if you stay longer you get over it, and find
London as thrilling as Paris or Rome or New York. But the
climate is against me. I cannot stay long enough. With pinched
30 and wondering gaze, the morning of departure, I look out of the
taxi upon the strange dullness of London's arousing; a sort of
death; and hope and life only return when I get my seat in the
boat-train, and hear all the Good-byes! Good-bye! Good-bye!
Thank God to say Good-bye!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันจะเริ่มขณะที่คุณตั้งเท้าขึ้นฝั่งในขณะนี้
คุณก้าวออกจากทางเดินของเรือ หัวใจก็ยังคลุมเครือ, อ่างล้างมือ
มันเป็นฉับพลันของความกลัวไม่ ค่อนข้างตรงกันข้าม มันเป็นถ้าชีวิต
ผลักดันให้ประสบความล้มเหลวและหัวใจรางทรุด คุณทางผ่านมา
ตำรวจเมตตา 5 และเจ้าหน้าที่หนังสือเดินทางไม่น่ารังเกียจ
ผ่านด่านศุลกากรจุกจิกและโง่อย่างใด - ที่เราทำไม่ได้จริงๆ
คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ถ้าใคร smuggles ในสองคู่เท็จถุงน่องผ้าไหม
- และเราจะได้เป็นรถไฟน่าเบื่อ แต่ไม่น่ารังเกียจที่มีผู้คน
น่าเบื่อ แต่ไม่น่ารังเกียจอย่างเต็มที่และเรามีถ้วยชา
ไม่น่ารังเกียจ 10 จากเด็กไม่น่ารังเกียจดี และเราจะดำเนินการผ่านประเทศ
ขนาดเล็กน่าเบื่อ แต่ที่ดีและไม่น่ารังเกียจจนเรามีที่ดิน
อยู่ในสถานีใหญ่ แต่น่าตื่นเต้นของวิกตอเรียเมื่อไม่น่ารังเกียจ
ประตูทำให้เราเข้าไปในรถแท็กซี่ไม่น่ารังเกียจและเราจะขับรถผ่านถนน
ยังน่าเบื่อแปลกแออัดของกรุงลอนดอนไปยังอบอุ่น
15 สถานที่แปลกน่าเบื่อและน่าเบื่อที่พวกเราจะไปอยู่ และ
แรกครึ่งชั่วโมงในลอนดอนหลังจากปีบางส่วนในต่างประเทศเป็นจริงกระโดด
จากความทุกข์ยาก แปลกประหลาดสีเทาและเกือบ
รู้สึกเหมือนคนตายจากความหมองคล้ำเป็นอย่างดี แน่นอนคุณจะได้รับ
มากกว่านั้นหลังจากที่ในขณะที่และยอมรับว่าคุณยุ้ย คุณจะได้รับ
20 เป็นจังหวะของลอนดอนอีกครั้งและคุณบอกตัวเองว่ามันเป็น
ไม่น่าเบื่อ และยังคุณกำลังหลอกหลอนตลอดเวลานอนหรือ
ตื่นด้วยความรู้สึกประหลาด: มันเป็นน่าเบื่อ! มันเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ! ชีวิต
นี้ที่นี่เป็นหนึ่งในที่ซับซ้อนมากมายของความหมองคล้ำ! ผมเบื่อ! ฉันเป็นทื่อ
! จิตวิญญาณของฉันจะถูกทื่อ! ชีวิตของฉันคือการ dulling ลงไป
ความหมองคล้ำลอนดอน 25.
นี้เป็นฝันร้ายที่คอยหลอกหลอนคุณไม่กี่สัปดาห์แรก
ของกรุงลอนดอน สงสัยถ้าคุณอยู่ไม่นานคุณได้รับมากกว่านั้นและหา
ลอนดอนเป็นที่น่าตื่นเต้นเช่นปารีสหรือโรมหรือ new york แต่สภาพภูมิอากาศ
ผิดฉัน ฉันไม่สามารถอยู่ได้นานพอ ด้วยสายตาบีบ
30 และสงสัยว่าตอนเช้าของการเดินทางผมมองออกไปจากรถแท็กซี่
เมื่อความหมองคล้ำแปลกของกรุงลอนดอนปลุกใจ;การเรียงลำดับของความตาย
; และความหวังและชีวิตเพียงกลับมาเมื่อฉันได้รับที่นั่งของฉันใน
เรือรถไฟและฟังทุกสิ่งดีลาก่อน! ดีลาก่อน! ดีลาก่อน!
ขอบคุณพระเจ้าที่จะพูดดีลาก่อน!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เริ่มในขณะที่คุณก้าวขึ้นฝั่ง ขณะ
ก้าวออก gangway ของเรือ ห้องทันใดนั้น ยัง คลับ,
ล้างมือ Lurch กลัวไม่ได้ ค่อนข้างทางการ เป็นเหมือนชีวิต-
กระตุ้นล้มเหลว และหัวใจมีจม คุณพ่วงท้ายเลย
5 กลายตำรวจและเจ้าหน้าที่ หนังสือเดินทางที่เป็นอันตรายน้อย
ผ่านศุลกากรจู้จี้ และโง่อย่างใด - เราไม่จริง ๆ
คิดว่า มันเป็นเรื่องถ้าใคร smuggles ในสองคู่ของปลอมไหม
ถุงน่อง - และเราได้เข้าไปในรถไฟ poky แต่เป็นอันตรายน้อย ด้วย
poky แต่เป็นอันตรายน้อยโคตรคน และเรามีถ้วยของ
10 ชาเป็นอันตรายน้อยจากเด็กผู้ชายเป็นอันตรายน้อยที่ดี และเราทำงานผ่าน
เล็ก poky แต่ประเทศที่ดี และเป็นอันตรายน้อย จนเรามีที่ดิน
ในสถานีวิคตอเรียขนาดใหญ่ แต่ไม่น่าตื่นเต้นเมื่อความเป็นอันตรายน้อย
ทำให้กระเป๋าเราเป็นแท็กซี่เป็นอันตรายน้อย และเราจะขับเคลื่อนผ่าน
ที่แออัดยังแพงกว่าทู่ถนนลอนดอนต้องโคซี่ยัง
15 poky แพงกว่า และน่าเบื่อสถานที่ที่เราจะไปพัก และ
ครึ่งชั่วโมงแรกในลอนดอน หลังจากต่างประเทศบางปี เป็นการ
น้ำของทุกข์ แปลก สีเทา และเขา พิลึก เกือบ
อวกาศความเซ็งถูกครอบงำ แน่นอน คุณได้
ทับหลัง และยอมรับการปรับสมดุลของที่ คุณแสง คุณ
20 เป็นจังหวะของลอนดอนอีกครั้ง และบอกตัวเองว่า
ทู่ไม่ และยังได้ บ้านผี ตลอดเวลา นอน หรือ
ปลุก มีความรู้สึกเขาพิลึก: ก็น่าเบื่อ มันเป็นทั้งหมดน่าเบื่อ นี้
ชีวิตนี่จะเซ็งมากมายหนึ่งที่ซับซ้อน ฉันน่าเบื่อ ฉันกำลังกำลัง
dulled เป็นการ dulled จิตวิญญาณของฉัน ชีวิตของฉันเป็น dulling ลงไป
25 ลอนดอนเซ็ง.
เป็นฝันร้ายที่ haunts สองสามสัปดาห์แรก
ลอนดอน มีข้อสงสัยอยู่อีกต่อไป คุณได้รับมัน และค้นหา
น่าตื่นเต้นเป็นปารีส หรือโรม หรือนิวยอร์กลอนดอน แต่
อากาศอยู่กับฉัน ฉันไม่พักนานพอ กับ pinched
สายตา 30 และ wondering เช้าห้อง ขอดูของ
แท็กซี่ตามเซ็งแปลกลอนดอนของ arousing การเรียงลำดับของ
ตาย และความหวังและชีวิตเท่านั้นกลับได้รับของฉันที่นั่งในการ
เรือรถไฟ ฟัง Good-byes ทั้งหมด Good-bye Good-bye
ขอบคุณพระเจ้ากล่าวลา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เริ่มต้นช่วงเวลาที่คุณตั้งค่าไว้เดินเท้ามาขึ้นฝั่งช่วงเวลาที่
คุณก้าวลงจากเรือของเรือ ใจก็ยังไม่รู้ว่าอะไรแน่
อ่างล้างหน้า. ไม่มีความกลัวให้ค้างเติ่ง ขัดต่อได้เลยทีเดียว. โรงแรมคือเป็นว่าชีวิต -
เรียกร้องให้ล้มเหลวและหัวใจได้รางเลือนลง คุณเส้นทางผ่านนายตำรวจใจพระ
5 และเจ้าหน้าที่หนังสือเดินทางไม่น่ารังเกียจ
ผ่านวุ่นวาย ภายใน และไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดด่านศุลกากรโง่ - เราทำไม่ได้จริงๆ
คิดว่าเรื่องถ้ามีคน smuggles ในสองคู่ของความผิดพลาด - ผ้าไหม
ถุงเท้าและเราจะเข้าไปในที่โผล่แต่ไม่น่ารังเกียจรถไฟ,พร้อมด้วย
โผล่แต่ก็ไม่น่ารังเกียจคนและเรามีถ้วยของ
10 ไม่น่ารังเกียจชาที่ดีไม่น่ารังเกียจเด็กและเราได้ดำเนินการผ่าน
ตามมาตรฐานขนาดเล็ก,โผล่แต่ที่สวยงามและไม่น่ารังเกียจประเทศ,จนกว่าเราจะได้ลงจอด
ในขนาดใหญ่แต่ unexciting สถานีของ Victoria ,เมื่อที่ไม่น่ารังเกียจ
พนักงานยกกระเป๋าจะทำให้เราเข้าไปในรถแท็กซี่ไม่น่ารังเกียจและขับรถผ่านถนนสายต่างๆยังไม่น่าเบื่ออย่างประหลาดแน่น
ตามมาตรฐานของ London เพื่อที่อบอุ่นแต่ยังคง
15 ที่แปลกและน่าเบื่อโผล่ที่เรากำลังจะเข้าพัก และ
ครึ่งปีแรก - ชั่วโมงในกรุงลอนดอนหลังจากปีบางอย่างในต่างประเทศเป็นจริงๆ
แบบลาดเทที่มีความทุกข์ น่าแปลกที่ความรู้สึก
เกือบจะเหมือนคนตายสีเทาและซอกหลืบของจางลงเป็นอย่างท่วมท้น แน่นอนว่าคุณจะได้รับสัญลักษณ์
หลังจากนั้นก็มากกว่าในขณะที่และยอมรับว่าคุณพูดเกินความเป็นจริง คุณจะได้รับ
20 เข้ากับจังหวะการเต้นของหัวใจของลอนดอนอีกครั้งและคุณบอกกับตัวเองว่าเป็นสัญลักษณ์
ไม่น่าเบื่อ แต่คุณจะหลอกหลอนเวลานอนหลับพักผ่อนหรือทั้งหมด
ตื่นขึ้นพร้อมด้วยความรู้สึกประหลาดที่น่าเบื่อ เป็นอันน่าเบื่อทั้งหมด
ชีวิตนี้เป็นหนึ่งคอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่ของจางลง ผมน่าเบื่อ ผมเป็นการอับทึบอย่าง
จิตวิญญาณของผมมีการอับทึบอย่าง ชีวิตของฉันจะเริ่มหมองลงไป
25 กรุงลอนดอนไม่เป็นเงา.
นี้คือฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนคุณไม่กี่สัปดาห์แรกที่
ของ London . ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหากท่านได้เข้าพักได้อีกต่อไปคุณจะได้รับมากกว่าและค้นหา
ลอนดอนเป็นความน่าตื่นตาตื่นใจและ Paris หรือโรมหรือ New York แต่
สภาพ อากาศที่มีต่อเรา ฉันไม่สามารถเข้าพักเป็นระยะเวลานานพอ พร้อมด้วยถูกบีบอัด
30 และสงสัยว่าการจ้องมองยามเช้าของการออกเดินทางผมมองออกไปนอก
รถแท็กซี่ที่เมื่อไม่เป็นเงาประหลาดของ London ปลุกการเรียงลำดับของ
แห่งชีวิตและความหวังและส่งคืนเฉพาะเมื่อได้รับที่นั่งของฉันใน
เรือ - รถไฟและได้ยินเสียงที่ดี - ส่งแขกทั้งหมด ดี - ลาก่อน! ดี - ลาก่อน!
ขอบคุณพระเจ้าจะบอกว่าดี - ลา!