We proposed “the distracted preyhyp

We proposed “the distracted prey
hypothesis”, which asserts that extraneous and relatively
continuous stimuli (of any modality that is perceived) are
capable of reallocating attention and distracting animals
from performing biologically important task (e.g., predator
detection, foraging, sleeping).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเสนอ "ต้องคอยกังวลเหยื่อสมมติฐาน" ซึ่งยืนยันว่า ไม่เกี่ยวข้อง และค่อนข้างมีสิ่งเร้าอย่างต่อเนื่อง (ของ modality ใด ๆ ที่เป็นการรับรู้)สามารถปันความสนใจ และรบกวนสัตว์จากการทำงานชิ้นสำคัญ (เช่น พรีเดเตอร์ตรวจสอบ ของขวัญ นอน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรานำเสนอ
"เหยื่อฟุ้งซ่านสมมติฐาน" ซึ่งอ้างว่าไม่เกี่ยวข้องและค่อนข้างเร้าอย่างต่อเนื่อง (จากกิริยาใด ๆ ที่เป็นที่รับรู้) มีความสามารถในการจัดสรรความสนใจและสัตว์รบกวนจากการปฏิบัติงานที่สำคัญทางชีวภาพ(เช่นล่าการตรวจสอบอาหาร, การนอนหลับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราเสนอ " ฟุ้งซ่านเหยื่อ
สมมติฐาน " ซึ่งยืนยันว่าไม่เกี่ยวข้อง และค่อนข้าง
อย่างต่อเนื่องสิ่งเร้า ( ใด ๆซึ่งถูกรับรู้ว่าเป็น
สามารถ reallocating ความสนใจและสมาธิสัตว์
จากการปฏิบัติงานทางชีวภาพที่สำคัญ ( เช่น Predator
ตรวจหา เช่น นอน )