1) Diverse perspectives: The realiz

1) Diverse perspectives: The realization that conventional natural resource management has tended to
try to solve problems from a narrow range of options has been one of the main motivators for
13
participation. Often, for example, citizens in resource extraction communities believe they must
chose between preserving the environment and economic well being. As long as the perspectives
voiced in addressing the issue are only those of a particular sector (class, ethnic group, industry,
occupation), development of alternatives to such zero sum thinking is not likely to occur, and other
voices who may present less stark alternatives will be excluded from the discussion. By seeking
perspectives of those who have not conventionally participated in decision making, the community
may develop other options that will allow for solutions that serve multiple interests, rather then
trading off one for the other (see Freire 1973, Chambers 1983, Habermas 1989).
2) Systematic learning: Participatory resource management is often an ongoing process that values
constant learning and adaptation to new insights and constantly changing conditions. Communities
develop a process for understanding the local economic, social, and natural system and analyzing how
actions and policies impact that system. By establishing processes that encourage constant learning
and adaptation, communities debunk the myth of the silver bullet that will solve the problems in
perpetuity. They are more likely to decide to take actions to address identified important issues, but
develop a systematic approach to measure the impacts of those actions. Community members are
likely to begin valuing their own insights and knowledge systems if they are helped to develop a
systematic way of learning about the ecological, social, and economic system in which they live—and
evaluating actions in reference to those systems. Ultimately natural resource management should be
about empowering communities to improve their quality of life through better investments in their
natural resources. Through developing a systematic learning approach, community members
potentially develop the tools for ongoing analysis in the management of natural resources, rather than
having to depend on outside experts (Pretty and Chambers 1994, Guijt, et al. 1999, Innis and
Boherman 1999).
3) Context specificity: Conventional natural resource management often presents technologies and
methods that can be applied in many places simultaneously. Examples of this are the agricultural
technologies, such as hybrid seeds, that were widely distributed to farmers as improvements with
relatively little adaptation to the local ecological, economic, and social context. While these
technologies created some improvements in quality of life for some farmers, they also contributed to
ecological and social problems (Hazel 1990, Pretty 1996, Allen and Bosch 1999). Participatory
approaches often emerge out of an effort to create development processes that are much more rooted
in the local context. Communities carry out activities, such as transect walks, where a group from the
community walk across the various ecosystems and microclimates of their community or farm, to
understand the ecological/environmental, social, and economic aspects that make up their community.
The community and outside experts together identify issues, propose solutions, and evaluate actions
14
based on an understanding of the local context. Outside technology may be brought in, but is adopted
based on, rather than in spite of, the local context (Savory 1989, Pretty and Chambers 1994).
4) Group inquiry: Often conventional development involves decisions made by a small group within
the community, often in collaboration with outside experts (sometimes scientists) who interact with
other development experts or researchers, but not others in the local community. Many participatory
approaches, in constrast, explicitly attempt to widen the circle of decision making to involve more of
the community. Group inquiry involves an open process where community members meet and
identify the major issues of concern and existing community assets and begin a process of identifying
possible solutions for those concerns, using local tools as much as possible. Numerous
methodologies, such as the development of cognitive maps, have been developed to facilitate group
inquiry into problems and possible solutions (see Slim and Thompson 1996, and Rocheleau 1994).
5) Facilitating External Agents. While most of the writing on participatory approaches has
emphasized the need for empowerment of local citizens, many approaches also recognize that
external development agents (either from government agencies or non-local non-governmental
organizations) will play a key role shaping management of natural resources and development at the
community level. These external agents can provide technical and scientific knowledge,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1) หลากหลายมุมมอง: การรับรู้ที่การจัดการทรัพยากรธรรมชาติทั่วไปมีแนวโน้มที่จะพยายามที่จะแก้ปัญหาจากแคบมีช่วงของตัวเลือกได้รับหนึ่งในผู้หลักสำหรับ13มีส่วนร่วม มักจะ อย่าง ประชาชนในชุมชนสกัดทรัพยากรเชื่อพวกเขาต้องเลือกระหว่างการรักษาสภาพแวดล้อมและเศรษฐกิจอยู่ ตราบเท่าที่มุมมองเปล่งเสียงในการจัดการกับปัญหามีเฉพาะผู้ที่มีส่วนต่าง ๆ (ชั้น กลุ่มชาติพันธุ์ อุตสาหกรรมอาชีพ), การพัฒนาทางเลือกจะคิดผลรวมศูนย์ดังกล่าวไม่น่าจะเกิดขึ้น และอื่น ๆเสียงที่อาจแสดงตัวเลือกน้อยลงสิ้นเชิงจะถูกแยกออกจากการสนทนา โดยการแสวงหามุมมองของผู้ที่ไม่ได้ตามอัตภาพเข้าร่วมในการตัดสินใจ ชุมชนอาจพัฒนาตัวเลือกอื่น ๆ ที่จะช่วยให้การแก้ไขปัญหาที่ให้ความสนใจหลาย แทนแล้วซื้อขายปิดตัวอื่น (ดู 1973 เที่ยว Chambers 1983, Habermas 1989)2) เป็นระบบการเรียนรู้: การจัดการทรัพยากรแบบมีส่วนร่วมมักจะเป็นกระบวนการต่อเนื่องที่มีค่าการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องและดัดแปลงข้อมูลและเงื่อนไขที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ชุมชนพัฒนากระบวนการสำหรับการทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจ สังคม และธรรมชาติในท้องถิ่น และวิเคราะห์อย่างไรดำเนินการและนโยบายส่งผลกระทบต่อระบบนั้น โดยการสร้างกระบวนการที่ส่งเสริมการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องและการปรับตัว ตำนานของกระสุนเงินที่จะแก้ปัญหาในการหักล้างความชุมชนชั่ว พวกเขามีแนวโน้มที่จะตัดสินใจดำเนินการเพื่อระบุประเด็นสำคัญ แต่พัฒนาแนวทางระบบการวัดผลกระทบของการกระทำเหล่านั้น มีสมาชิกในชุมชนจะเริ่มประเมินค่าข้อมูลเชิงลึกและระบบความรู้ของตนเองถ้าพวกเขาจะช่วยพัฒนาความอย่างระบบการเรียนรู้เกี่ยวกับระบบนิเวศ สังคม และทางเศรษฐกิจที่พวกเขาอาศัย — และประเมินผลการดำเนินการอ้างอิงถึงระบบเหล่านั้น ในที่สุด ควรเป็นการจัดการทรัพยากรธรรมชาติเกี่ยวกับการส่งเสริมศักยภาพชุมชนในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตผ่านการลงทุนที่ดีในการทรัพยากรธรรมชาติ ผ่านการพัฒนาวิธีการเรียนรู้อย่างเป็นระบบ สมาชิกชุมชนอาจพัฒนาเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์อย่างต่อเนื่องในการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติ แทนไม่ต้องพึ่งผู้เชี่ยวชาญภายนอก (สวยและแชมเบอร์ 1994, Guijt, et al. 1999, Innis และทาง Boherman ที่ 1999)3) ความจำเพาะบริบท: การจัดการทรัพยากรธรรมชาติทั่วไปมักจะนำเสนอเทคโนโลยี และวิธีที่สามารถใช้ได้ในหลาย ๆ พร้อมกัน ตัวอย่างนี้คือ การเกษตรเทคโนโลยี เช่นเมล็ดพันธุ์ไฮบริด ที่ถูกเผยแพร่กันอย่างแพร่หลายให้เกษตรกรเป็นการปรับปรุงด้วยค่อนข้างน้อยปรับตัวให้ท้องถิ่นเศรษฐกิจ นิเวศวิทยา และบริบททางสังคม ในขณะนี้เทคโนโลยีสร้างปรับปรุงในคุณภาพชีวิตของเกษตรกรบาง พวกเขายังใหระบบนิเวศ และสังคมปัญหา (สีน้ำตาลแดง 1990, 1996 สวย อัลเลน และ Bosch 1999) มีส่วนร่วมวิธีมักจะเกิดจากความพยายามที่จะสร้างกระบวนการพัฒนาที่มีรากมากขึ้นในบริบทท้องถิ่น ชุมชนดำเนินกิจกรรม transect เดิน เช่นกลุ่มจากการชุมชนเดินข้ามระบบนิเวศต่าง ๆ และ microclimates ของชุมชนหรือฟาร์ม การเข้าใจระบบนิเวศ/สิ่งแวดล้อม ด้านสังคม และเศรษฐกิจซึ่งทำให้ชุมชนของพวกเขาชุมชนและผู้เชี่ยวชาญภายนอกโดดระบุปัญหา เสนอแก้ปัญหา และประเมินผลการดำเนินการ14ตามความเข้าใจในบริบทท้องถิ่น ภายนอกเทคโนโลยีอาจนำเข้า แต่ถูกนำมาใช้คะแนนบน แทน แม้ บริบทท้องถิ่น (คาว 1989 สวย และ Chambers 1994)4) กลุ่มคำถาม: การพัฒนาทั่วไปมักจะเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจกลุ่มเล็ก ๆ ภายในชุมชน มักจะทำงานร่วมกันกับผู้เชี่ยวชาญภายนอก (บางครั้งนักวิทยาศาสตร์) ที่โต้ตอบกับผู้เชี่ยวชาญพัฒนา หรือนักวิจัย แต่ไม่ใช่ในชุมชนท้องถิ่น หลายคนมีส่วนร่วมวิธี ในความเปรียบต่าง ความพยายามขยายวงของการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับของอย่างชัดเจนชุมชน สอบถามกลุ่มเกี่ยวข้องกับกระบวนการเปิดที่การตอบสนองสมาชิกในชุมชน และระบุปัญหาสำคัญของความกังวลและสินทรัพย์ที่มีอยู่ในชุมชน และเริ่มกระบวนการของการระบุการแก้ไขปัญหาสำหรับข้อกังวลเหล่านั้น การใช้เครื่องมือท้องถิ่นมากที่สุด มากมายวิธีการ เช่นการพัฒนาความรู้ความเข้าใจแผนที่ ได้รับการพัฒนาเพื่อให้กลุ่มถามปัญหาและการแก้ไขปัญหา (ดู Slim และ 1996 ทอมป์สัน และ Rocheleau 1994)5) อำนวยความสะดวกภายนอกแทน ในขณะที่มีมากที่สุดของการเขียนในแนวทางแบบมีส่วนร่วมเน้นความจำเป็นสำหรับการเสริมสร้างศักยภาพของประชาชนในท้องถิ่น หลายวิธียังรู้จักที่ตัวแทนการพัฒนาภายนอก (ทั้งจากหน่วยงานราชการหรือไม่เอกชนท้องถิ่นองค์กร) จะมีบทบาทสำคัญที่สร้างการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและการพัฒนาที่ตัวระดับชุมชน ตัวแทนภายนอกเหล่านี้สามารถให้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ และทางเทคนิค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1) มุมมองที่หลากหลาย: ตระหนักว่าการจัดการทรัพยากรธรรมชาติทั่วไปมีแนวโน้มที่จะ
พยายามที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นจากช่วงแคบ ๆ ของตัวเลือกที่ได้รับหนึ่งในแรงจูงใจหลักสำหรับ
13
การมีส่วนร่วม บ่อยครั้งเช่นประชาชนในชุมชนสกัดทรัพยากรเชื่อว่าพวกเขาจะต้อง
เลือกระหว่างการรักษาสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ ตราบใดที่มุมมอง
เปล่งออกมาในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเพียงผู้ของภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (ระดับกลุ่มชาติพันธุ์อุตสาหกรรม
อาชีพ) การพัฒนาทางเลือกในการเช่นการคิดผลรวมศูนย์ไม่น่าจะเกิดขึ้นและอื่น ๆ
เสียงที่อาจนำเสนอสิ้นเชิงน้อย ทางเลือกที่จะได้รับการยกเว้นจากการอภิปราย โดยการแสวงหา
มุมมองของผู้ที่ไม่ได้เข้าร่วมอัตภาพในการตัดสินใจชุมชน
อาจจะพัฒนาตัวเลือกอื่น ๆ ที่จะช่วยให้การแก้ปัญหาที่ผลประโยชน์ต่างๆจากนั้นค่อนข้าง
ปิดการซื้อขายหนึ่งสำหรับอื่น ๆ (ดู Freire 1973 Chambers ปี 1983 ฮาเบอร์ 1989)
2) การเรียนรู้ระบบการจัดการทรัพยากรที่มีส่วนร่วมมักจะเป็นกระบวนการต่อเนื่องที่มีค่า
การเรียนรู้อย่างต่อเนื่องและการปรับตัวเพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่และเงื่อนไขที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ชุมชน
พัฒนากระบวนการสำหรับการทำความเข้าใจเศรษฐกิจสังคมและเป็นธรรมชาติระบบท้องถิ่นและการวิเคราะห์วิธี
การดำเนินการและนโยบายที่ส่งผลกระทบต่อระบบ โดยการสร้างกระบวนการที่ส่งเสริมการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง
และการปรับตัวของชุมชนหักล้างตำนานของ bullet เงินที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นใน
ความเป็นอมตะ พวกเขามีแนวโน้มที่จะตัดสินใจที่จะใช้เวลาดำเนินการเพื่อแก้ไขปัญหาที่สำคัญระบุ แต่
การพัฒนาวิธีการระบบการวัดผลกระทบจากการกระทำเหล่านั้น สมาชิกในชุมชนมี
แนวโน้มที่จะเริ่มต้นการประเมินมูลค่าเชิงลึกและระบบความรู้ของตัวเองว่าพวกเขาจะช่วยในการพัฒนา
อย่างเป็นระบบของการเรียนรู้เกี่ยวกับระบบนิเวศสังคมเศรษฐกิจและระบบที่พวกเขาอาศัยอยู่และ
การดำเนินการประเมินผลในการอ้างอิงถึงระบบเหล่านั้น ในท้ายที่สุดการจัดการทรัพยากรธรรมชาติควรจะ
เกี่ยวกับการเสริมสร้างศักยภาพของชุมชนในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของพวกเขาผ่านการลงทุนของพวกเขาดีขึ้นใน
ทรัพยากรทางธรรมชาติ ผ่านการพัฒนาวิธีการเรียนรู้อย่างเป็นระบบสมาชิกในชุมชน
ที่อาจเกิดขึ้นการพัฒนาเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์อย่างต่อเนื่องในการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติมากกว่า
ไม่ต้องขึ้นอยู่กับผู้เชี่ยวชาญภายนอก (พริตตี้และห้องผู้พิพากษาปี 1994 Guijt, et al. 1999 Innis และ
Boherman 1999)
3) บริบทเฉพาะเจาะจง: การจัดการทรัพยากรธรรมชาติธรรมดามักจะนำเสนอเทคโนโลยีและ
วิธีการที่สามารถนำไปใช้ในหลายสถานที่พร้อมกัน นี่คือตัวอย่างของเกษตร
เทคโนโลยีเช่นเมล็ดพันธุ์ลูกผสมที่มีการกระจายอย่างกว้างขวางให้กับเกษตรกรทั้งการปรับปรุงที่มี
การปรับตัวค่อนข้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ในระบบนิเวศเศรษฐกิจและบริบททางสังคมท้องถิ่น ขณะที่เหล่านี้
เทคโนโลยีสร้างการปรับปรุงบางส่วนในคุณภาพชีวิตของเกษตรกรบางพวกเขาก็มีส่วนทำให้
เกิดปัญหาในระบบนิเวศและสังคม (Hazel ปี 1990 พริตตี้ 1996 อัลเลนและบ๊อช 1999) มีส่วนร่วมใน
แนวทางที่มักจะโผล่ออกมาจากความพยายามที่จะสร้างกระบวนการพัฒนาที่มีมากหยั่งรากลึกมากขึ้น
ในบริบทท้องถิ่น ชุมชนดำเนินกิจกรรมเช่นผ่าเดินซึ่งเป็นกลุ่มจาก
การเดินเท้าชุมชนทั่วระบบนิเวศต่างๆและพันธ์ของชุมชนหรือฟาร์มของพวกเขาที่จะ
เข้าใจลักษณะของระบบนิเวศ / สิ่งแวดล้อมสังคมและเศรษฐกิจที่ทำขึ้นในชุมชนของพวกเขา.
ชุมชนและ ผู้เชี่ยวชาญภายนอกร่วมกันระบุปัญหาเสนอโซลูชั่นและประเมินผลการดำเนินการ
14
บนพื้นฐานของความเข้าใจในบริบทท้องถิ่น เทคโนโลยีด้านนอกอาจจะนำเข้ามา แต่ถูกนำมาใช้
บนพื้นฐานมากกว่าทั้งๆที่บริบทท้องถิ่น (เผ็ดปี 1989 สวยและ Chambers 1994).
4) สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมกลุ่ม: บ่อยครั้งที่การพัฒนาแบบเดิมที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจของคนกลุ่มเล็ก ๆ ที่อยู่ใน
ชุมชน มักจะอยู่ในความร่วมมือกับผู้เชี่ยวชาญภายนอก (นักวิทยาศาสตร์บางครั้ง) ที่โต้ตอบกับ
ผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาอื่น ๆ หรือนักวิจัย แต่ไม่ได้คนอื่น ๆ ในชุมชนท้องถิ่น มีส่วนร่วมหลาย
วิธีใน constrast อย่างชัดเจนพยายามที่จะขยายวงของการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลเพิ่มเติมของ
ชุมชน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มกระบวนการเปิดที่สมาชิกในชุมชนพบและ
ระบุประเด็นสำคัญของความกังวลและทรัพย์สินของชุมชนที่มีอยู่และเริ่มต้นกระบวนการของการระบุ
การแก้ปัญหาที่เป็นไปได้สำหรับประเด็นเหล่านี้โดยใช้เครื่องมือในท้องถิ่นให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หลาย
วิธีเช่นการพัฒนาองค์ความรู้แผนที่ได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในกลุ่ม
สอบสวนปัญหาและการแก้ปัญหาที่เป็นไปได้ (ดูที่บางเฉียบและ ธ อมป์สันปี 1996 และ Rocheleau 1994).
5) อำนวยความสะดวกในตัวแทนภายนอก ขณะที่ส่วนใหญ่ของการเขียนเกี่ยวกับแนวทางการมีส่วนร่วมได้
ย้ำถึงความจำเป็นสำหรับการเสริมสร้างศักยภาพของประชาชนในท้องถิ่นหลายวิธีนอกจากนี้ยังรับรู้ว่า
ตัวแทนพัฒนาภายนอก (ทั้งจากหน่วยงานภาครัฐหรือไม่ในท้องถิ่นที่ไม่ใช่ภาครัฐ
องค์กร) จะมีบทบาทสำคัญในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติการสร้าง และการพัฒนาใน
ระดับชุมชน ตัวแทนภายนอกเหล่านี้สามารถให้ความรู้ทางด้านเทคนิคและวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ) หลากหลายมุมมอง : ตระหนักว่า การจัดการทรัพยากร ธรรมชาติ ธรรมดา ได้มีแนวโน้มพยายามที่จะแก้ปัญหาจากช่วงแคบของตัวเลือกที่ได้รับหนึ่งในแรงจูงใจหลักสำหรับ13 .การมีส่วนร่วม มักจะ ตัวอย่างเช่น ประชาชนในชุมชน สกัดทรัพยากรเชื่อว่าพวกเขาต้องเลือกระหว่างการรักษาสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจเป็นอย่างดี ตราบเท่าที่มุมมองเสียงในการแก้ไขปัญหาเฉพาะของภาคอุตสาหกรรมโดยเฉพาะ ( เรียนกลุ่มชาติอุตสาหกรรมอาชีพ ) , การพัฒนาทางเลือกในการคิด เช่น ศูนย์ไม่น่าจะเกิดขึ้น และอื่น ๆเสียงที่อาจเสนอทางเลือก สตาร์คน้อยกว่าจะถูกแยกออกจากการสนทนา โดยแสวงหามุมมองของผู้ที่ไม่ได้โดยทั่วไปมีส่วนร่วมในการตัดสินใจในชุมชนอาจพัฒนาตัวเลือกอื่น ๆที่จะช่วยให้โซลูชั่นที่ตอบสนองผลประโยชน์หลาย แต่แล้วการซื้อขายออกหนึ่งสำหรับอื่น ๆ ( เห็น Freire 1973 ห้อง 1983 ฮาเบอร์ 1989 )2 ) การเรียนรู้อย่างเป็นระบบ : การจัดการทรัพยากรแบบมีส่วนร่วมมักจะเป็นกระบวนการต่อเนื่องที่ค่าการเรียนรู้และการปรับตัวคงที่ข้อมูลเชิงลึกใหม่อย่างต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงของสภาพ ชุมชนพัฒนากระบวนการเข้าใจท้องถิ่น เศรษฐกิจ สังคม และธรรมชาติ และวิเคราะห์ว่า ระบบการกระทำและนโยบาย ผลกระทบของระบบ โดยการสร้างกระบวนการที่ส่งเสริมการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องและการปรับตัวของชุมชน debunk ตำนานของกระสุนเงินที่จะแก้ไขปัญหาในความเป็นอมตะ พวกเขามีแนวโน้มที่จะตัดสินใจเลือกใช้ การกระทำที่อยู่ที่ระบุปัญหาที่สําคัญ แต่พัฒนาเป็นระบบการวัดผลกระทบของการกระทำเหล่านั้น สมาชิกในชุมชนเป็นที่ดูเหมือนว่าจะเริ่มเจาะลึกคุณค่าของตัวเองและระบบความรู้ ถ้าจะช่วยพัฒนาเป็นระบบวิธีของการเรียนรู้เรื่องนิเวศวิทยา สังคม และระบบเศรษฐกิจที่พวกเขาอาศัยอยู่ และการประเมินการกระทำเพื่ออ้างอิงในระบบนั้น การจัดการทรัพยากรธรรมชาติ ควรสุดเกี่ยวกับการสร้างความเข้มแข็งให้ชุมชน เพื่อปรับปรุงคุณภาพของชีวิตของพวกเขาผ่านการลงทุนที่ดีขึ้นในของพวกเขาทรัพยากรธรรมชาติ ผ่านการพัฒนาวิธีการเรียนการสอนอย่างเป็นระบบ สมาชิกในชุมชนอาจพัฒนาเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์อย่างต่อเนื่องในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ มากกว่าต้องขึ้นอยู่กับผู้เชี่ยวชาญภายนอก ( สวยและห้อง 1994 guijt et al . ปี 1999 อินนิส และboherman 1999 )3 ) เฉพาะบริบท : การจัดการทรัพยากร ธรรมชาติและปกติมักจะแสดงเทคโนโลยีวิธีการที่สามารถใช้ในหลายสถานที่พร้อมกัน ตัวอย่างนี้เป็นเกษตรเทคโนโลยี เช่น เมล็ดพันธุ์ลูกผสมที่ถูกกระจายอย่างกว้างขวางให้กับเกษตรกรว่ามีการปรับปรุงด้วยการปรับตัวค่อนข้างน้อย เพื่อท้องถิ่น ทางนิเวศวิทยา เศรษฐกิจ และบริบททางสังคม ในขณะที่เหล่านี้เทคโนโลยีที่สร้างขึ้นบางส่วนในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเกษตรกรบาง พวกเขายังสนับสนุนปัญหาทางสังคมและนิเวศวิทยา ( Hazel 1990 สวย 1996 , Allen และ Bosch 1999 ) แบบมีส่วนร่วมวิธีการที่มักจะโผล่ออกมาจากความพยายามที่จะสร้างการพัฒนากระบวนการที่มีมากขึ้น รากในบริบทท้องถิ่น ชุมชนมีกิจกรรม เช่น พื้นที่เดินที่กลุ่มจากชุมชนและระบบนิเวศต่าง ๆเดินข้าม - รู้จักพันธ์ของชุมชนหรือฟาร์มของตนเองเข้าใจสิ่งแวดล้อม / สิ่งแวดล้อม สังคม และด้านเศรษฐกิจที่ทำให้ชุมชนของพวกเขาชุมชนและผู้เชี่ยวชาญภายนอกร่วมกันระบุปัญหา , เสนอโซลูชั่นและประเมินการกระทำ14 .ตามความเข้าใจของบริบทท้องถิ่น ภายนอก เทคโนโลยีอาจจะพามา แต่บุญธรรมตาม มากกว่า ทั้งๆที่ ในบริบทท้องถิ่น ( เผ็ด 1989 สวยและห้อง 1994 )4 ) การสอบถามกลุ่ม มักจะพัฒนาปกติเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจโดยกลุ่มเล็ก ๆภายในชุมชน มักจะร่วมกับผู้เชี่ยวชาญภายนอก ( บางครั้งนักวิทยาศาสตร์ ) ที่โต้ตอบกับผู้เชี่ยวชาญด้านอื่น ๆ การพัฒนาหรือนักวิจัย แต่ไม่คนอื่น ๆในชุมชนท้องถิ่น หลายแบบมีส่วนร่วมแนวทางใน constrast , ชัดเจนพยายามที่จะขยาย วงกลม ของ เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจมากขึ้นชุมชน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับการเปิดกลุ่มกระบวนการที่สมาชิกในชุมชนได้กำหนดประเด็นหลักของความกังวลและทรัพย์สินของชุมชนที่มีอยู่ และเริ่มต้นกระบวนการของการระบุวิธีแก้ไขที่เป็นไปได้สำหรับความกังวลเหล่านั้นโดยใช้เครื่องมือท้องถิ่นมากที่สุด มากมายลักษณะเช่นการพัฒนาของแผนที่ทางปัญญา ได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้กลุ่มสอบถามปัญหาและแนวทางแก้ไข ( ดูผอมเพรียว และ ทอมป์สัน ปี 1996 และ rocheleau 1994 )5 ) การส่งเสริมตัวแทนภายนอก ในขณะที่ส่วนใหญ่ของการเขียนในเข้ามามีส่วนร่วมได้โดยต้องการพลังอำนาจของประชาชน ท้องถิ่น หลายวิธี ยังยอมรับว่าเจ้าหน้าที่พัฒนาภายนอก ( ทั้งจากหน่วยงานราชการ หรือองค์กรท้องถิ่น เอกชนองค์กร ) จะมีบทบาทสำคัญการสร้างการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและการพัฒนาที่ระดับชุมชน ตัวแทนภายนอกเหล่านี้สามารถให้ความรู้ทางด้านเทคนิคและวิทยาศาสตร์