Igni Ro Falen hopped off the wagon,

Igni Ro Falen hopped off the wagon, landing heavily — and gratefully — on the exquisitely-dressed stone floor beneath him.



This was the courtyard of the Durdashak Hold. Well, it was called a courtyard, but the dwarves abhorred building anything under the sun. Instead, this was a large cavern, a square that was a hundred meters on each side. It had been expanded and reinforced and turned into a place for those brave human merchants who risked the ire of the Slaine Theocracy to trade with demihumans.



There was one entrance, through which he had come, and one exit, which led further into the Hold. All around him were ashlar walls, with torch-bearing sconces spaced every meter along their length.



He bade the merchant who had given him his ride here farewell, and savored the feeling of good, solid stone beneath his feet. Even through his thick travelling boots, the resistance and constancy of the worked rock reassured him.



They called him the Daywalker, one who had forsaken the Night Below for the sunlit lands, but that did not mean he did not take pleasure in dwarven things any more.



Igni was of average height for a dwarf, four feet of slab-like muscle and rock-like bones. His hands were callused things, suited for gripping a forge-hammer or wielding a battle-axe. He had never been suited to the former, and his hands now trembled every time he attempted the latter.



His brown beard was thick and bushy, as expected of a dwarf, and his eyes were a dark brown.



Within them glowed the embers of what had once been a fire.



Once, Igni had been a captain in the dwarven armies. It was after the 11th crusade, when they had not only failed to retake the hold of Kekataag, but lost hundreds, if not thousands of men to the Darkbrood. He and his squad had been one of the lucky few to survive, and they had been pulled back to tunnel defense duty as the dwarven armies consolidated to lick their wounds.


Their flesh of their bodies yielded easily to dwarven hold-forged steel, but their spiked limbs were like the pickaxes the dwarves used to carve through particularly tough segments of bedrock. They possessed incredible vitality and powers of regeneration; if not killed, they soon healed any damage done to them.



The black ichor coating their bodies was the same fluid that ran within their veins. This vile substance corrupted the stone wherever it splashed, pitting and weakening it to the point where a good punch could break it.



Worse, the corrupted stone no longer registered to the dwarven stone-cunning. Since that particular sense was as handy as vision to a dwarf, it was as though they had been blinded; a fatal vulnerability when the Darkbrood swarmed. For this reason, retaking a corrupted hold was considered nothing short of suicide.



It was like walking into a monster’s open mouth.



The only saving grace was the fact that the Darkbrood hated the light and froze briefly when illuminated, which was the cue to all dwarven warriors fill them full of crossbow bolts and hack them apart. Once killed, the horde would recede for a time, which was blessed respite for the beleaguered defenders.



The average dwarf’s life soon became one of quiet desperation; working nonstop shifts in the forges to build panoplies for the dwarven warriors who risked their lives to protect them all. No longer did they spread joyfully below the earth, but they huddled around their well-lit hearths and prayed that they would not be the next to vanish.



The Council of Elders agreed that they had to take back the depths, somehow. To that end, they squandered huge amounts of men and materiel on twelve failed reconquests of their cities, and in the end they settled for simply securing what few holds they still controlled with their depleted forces.



The situation was growing dire.



To that end, they issued a summons...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ro Falen รโตอินโดรสปิดเกวียน แลนมาก — และควระ — แต่งตัวประณีตหินชั้นบนใต้เขา นี่เป็นสนามของการระงับ Durdashak ดี มันถูกเรียกว่าลาน แต่คนแคระที่ abhorred สร้างอะไรภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ แทน นี้เป็นถ้ำขนาดใหญ่ สี่เหลี่ยมจัตุรัสที่เป็นร้อยเมตรแต่ละด้าน มันมีการขยาย และเสริมแรง และกลายเป็นสถานที่สำหรับร้านค้ามนุษย์ผู้กล้าหาญที่ตระหนัก ire ของเทวาธิปไตย Slaine ค้า ด้วย demihumans ทางเข้าหนึ่ง ซึ่งเขามา และทางออกหนึ่ง ซึ่งเพิ่มเติมเข้าไว้ ทั้งหมดรอบ ๆ ตัวเขาถูกผนัง ashlar กับปืนไฟฉายไฟระยะห่างทุกวัดไปตามความยาว เขา bade พ่อค้าชาวเขาให้เขานั่งที่นี่ลา และนอกจากนี้ความรู้สึกดี ไม้หินใต้เท้าของเขา แม้ผ่านเขาหนาเดินทางรองเท้าบูท ความต้านทานและความมั่นคงของหินทำงานมั่นใจเขา พวกเขาเรียกว่าเขา Daywalker หนึ่งที่ได้ทอดทิ้งการคืนด้านล่างสำหรับที่ดินอง แต่ที่ไม่ได้หมายความว่า เขาไม่ได้เอาความสุขในพื้นสิ่งใด ๆ เพิ่มเติม รโตอินโดมีความสูงเฉลี่ยสำหรับคนแคระ สี่ฟุตพื้นเหมือนกล้ามเนื้อและกระดูกเหมือนหิน หนังที่ด้านหนาสิ่ง เหมาะสำหรับการจับค้อนปลอม หรือ wielding battle-axe มือของเขาได้ เขาไม่เคยได้รับเหมาะสมกับอดีต และมือของเขาตอนนี้ trembled ทุกครั้งที่เขาพยายามหลัง เคราสีน้ำตาลหนา และ ดก ตามที่คาดไว้ของคนแคระ และตา มีสีน้ำตาลเข้ม ภายในพวกเขาสวมถ่านของครั้งเดียวรับไฟ ครั้งเดียว รโตอินโดได้กัปตันในกองทัพพื้น มันเป็นหลังจากสงครามครูเสดครั้งที่ 11 เมื่อพวกเขาได้ไม่เพียงไม่ซ่อมถือของ Kekataag ด้วย แต่ร้อย ถ้าไม่พันคน Darkbrood เขาและทีมของเขาได้รับโชคดีไม่กี่เพื่อความอยู่รอดอย่างใดอย่างหนึ่ง และพวกเขาได้ถูกดึงกลับหน้าที่ป้องกันอุโมงค์ ตามที่กองทัพพื้นรวมไปเลียแผล เนื้อความของร่างกายผลง่าย ๆ ไป dwarven ปลอมถือเหล็ก แต่แขนขาของพวกเขาถูกแทงถูกเช่น pickaxes คนแคระใช้ในการแกะสลักผ่านส่วนใหญ่ของหิน พวกเขาครอบครองพลังที่เหลือเชื่อและอำนาจของฟื้นฟู ถ้าไม่ฆ่า พวกเขาเร็ว ๆ นี้หายความเสียหายใด ๆ ทำให้ Ichor สีดำที่เคลือบร่างกายของเหลวเดียวกันที่วิ่งภายในเส้นเลือดของพวกเขาได้ สารนี้ชั่วช้าเสียหายหินทุกทิ้ง บ่อ และลดลงที่จุดที่เจาะดีอาจทำลายมัน เลว หินเสียหายไม่ได้ลงทะเบียนเพื่อพื้นหินไหวพริบ ตั้งแต่ความรู้สึกเฉพาะที่เป็นประโยชน์เป็นวิสัยทัศน์ให้คนแคระ มันก็เหมือนกับว่าพวกเขาได้รับการตาบอด ร้ายแรงช่องโหว่เมื่อ swarmed การ Darkbrood ด้วยเหตุนี้ retaking ระงับผู้เสียหายถืออะไรสั้นฆ่าตัวตาย มันเป็นเหมือนเดินเข้ามาในปากเปิดของมอนสเตอร์ ริบเบียนเป็นความจริงที่ว่า Darkbrood ที่เกลียดแสง และแช่แข็งสั้น ๆ เมื่อสว่าง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่พื้นทั้งหมดนักรบเติมเต็มของหน้าไม้สลักเกลียว และตัดพวกเขาออกจากกัน เมื่อฆ่า ฝูงชนจะทยอยครั้ง ซึ่งเป็นที่พักผ่อนความสุขสำหรับป้อมปราการ beleaguered อายุเฉลี่ยของคนแคระกลายเป็นถูกลืมเงียบ ทำดุ๊กดิ๊กกะในรู้สึกจะสร้าง panoplies สำหรับนักรบพื้นที่ตระหนักชีวิตเพื่อปกป้องพวกเขาทั้งหมด ไม่ได้มีแพร่กระจายสนุกสนานใต้โลก แต่ต้อง hearths ของพวกเขาส่อง และสวดอ้อนวอนว่า พวกเขาจะไม่ต่อไปหายไป สภาผู้สูงอายุยอมรับว่า พวกเขาจะนำกลับความลึก อย่างใด ถึงที่สุด พวกเขา squandered จำนวนมากของผู้ชาย และวัสดุบน reconquests ล้มเหลวสิบสองเมืองของพวกเขา และ ในสุดพวกเขาตั้งรกรากสำหรับการรักษาความปลอดภัยสิ่งใดเพียงแค่ถือพวกเขายังคงควบคุม ด้วยกำลังหมด สถานการณ์ที่ถูกปลูกฝั่ง dire ที่สุด พวกเขาออกหมาย...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Igni Ro Falen กระโดดออกเกวียนเชื่อมโยงไปถึงหนัก - และสุดซึ้ง -. บนชั้นหินอย่างประณีตแต่งตัวใต้เขานี้เป็นลานของ Durdashak ระงับ ดีก็ถูกเรียกว่าคอร์ทยาร์ด แต่คนแคระที่เกลียดชังสร้างอะไรภายใต้ดวงอาทิตย์ แต่นี้เป็นถ้ำขนาดใหญ่ตารางที่เป็นร้อยเมตรในแต่ละด้าน มันได้รับการขยายและเสริมและกลายเป็นสถานที่สำหรับผู้ที่พ่อค้ามนุษย์กล้าที่เสี่ยงชีวิตความกริ้วโกรธของ Slaine Theocracy เพื่อการค้ากับ demihumans ได้. มีอยู่คนหนึ่งเข้าผ่านที่เขามาและเป็นหนึ่งในทางออกซึ่งนำต่อไปในการจองเป็น . รอบตัวเขาเป็นผนัง ashlar กับเทียนไฟฉายแบริ่งระยะห่างทุกเมตรไปตามความยาวของพวกเขา. เขาสั่งให้ผู้ประกอบการค้าที่ให้เขานั่งของเขาที่นี่อำลาและลิ้มรสความรู้สึกของดีหินเบื้องล่างเท้าของเขา แม้ผ่านรองเท้าเดินทางหนาของเขาความต้านทานและความมั่นคงของหินทำงานมั่นใจเขา. พวกเขาเรียกเขาว่า Daywalker เป็นผู้หนึ่งที่ได้ทอดทิ้งคืนด้านล่างสำหรับดินแดนแสงอาทิตย์ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้มีความสุขในสิ่งที่อุโมงค์ใด ๆ อื่น ๆ อีกมากมาย. Igni เป็นของความสูงเฉลี่ยสำหรับคนแคระสี่ฟุตของกล้ามเนื้อแผ่นเหมือนและกระดูกคล้ายหิน มือของเขามีสิ่ง callused เหมาะสำหรับการจับปลอมค้อนหรือกวัดแกว่งขวานรบ เขาไม่เคยเหมาะกับอดีตและมือของเขาตอนนี้ก็ตัวสั่นทุกครั้งที่เขาพยายามที่หลัง. เคราสีน้ำตาลของเขาคือหนาและดกเป็นที่คาดหวังของคนแคระและดวงตาของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม. ภายในพวกเขา glowed ถ่านของสิ่งที่ ครั้งหนึ่งเคยเป็นไฟ. เมื่อ Igni เคยเป็นกัปตันในกองทัพอุโมงค์ มันเป็นหลังจากสงครามครูเสดครั้งที่ 11 เมื่อพวกเขาไม่เคยล้มเหลวเท่านั้นที่จะเอาไว้ Kekataag แต่หายไปหลายร้อยหากไม่นับพันคนไป Darkbrood เขาและทีมของเขาได้เป็นหนึ่งในผู้โชคดีไม่กี่ที่จะอยู่รอดและพวกเขาได้รับการดึงกลับไปปฏิบัติหน้าที่ป้องกันอุโมงค์เป็นกองทัพอุโมงค์รวมไปเลียแผลของพวกเขา. เนื้อหนังของพวกเขาจากร่างกายของพวกเขาให้ผลได้อย่างง่ายดายเพื่อเหล็กถือปลอมอุโมงค์ แต่ของพวกเขา แขนขาถูกแทงเป็นเหมือนพลั่วคนแคระที่ใช้ในการแกะสลักผ่านส่วนที่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งของข้อเท็จจริง พวกเขาจะมีพลังอย่างไม่น่าเชื่อและอำนาจของการฟื้นฟู; ถ้าไม่ได้ฆ่าพวกเขาเร็ว ๆ นี้ได้รับการเยียวยาความเสียหายใด ๆ ที่ทำกับพวกเขา. น้ำเหลืองเหม็นจากแผลสีดำเคลือบร่างกายของพวกเขาเป็นของเหลวเดียวกันที่วิ่งภายในหลอดเลือดดำของพวกเขา สารนี้เลวทรามเสียหายหินใดก็ตามที่มันสาดบ่อและอ่อนตัวลงไปยังจุดที่หมัดที่ดีสามารถทำลายมัน. เลวหินเสียหายไม่ได้ลงทะเบียนไปยังอุโมงค์หินไหวพริบ นับได้ว่าเป็นความรู้สึกโดยเฉพาะอย่างยิ่งสะดวกเท่าวิสัยทัศน์ที่จะแคระมันเป็นราวกับว่าพวกเขาได้รับการตาบอด; ช่องโหว่ร้ายแรงเมื่อ Darkbrood รุม ด้วยเหตุนี้ยึดการระงับความเสียหายก็ถือว่าไม่มีอะไรสั้นของการฆ่าตัวตาย. มันเป็นเหมือนเดินเข้าไปในปากเปิดมอนสเตอร์ของ. เท่านั้นพระคุณประหยัดเป็นความจริงที่ว่า Darkbrood เกลียดแสงและแช่แข็งในเวลาสั้น ๆ เมื่อสว่างซึ่งเป็นคิวของทุก นักรบอุโมงค์กรอกพวกเขาเต็มไปด้วยสลักเกลียวไม้และตัดพวกเขาออกจากกัน ถูกฆ่าตายเมื่อฝูงชนจะลดลงเป็นเวลาที่มีความสุขสำหรับการพักผ่อนป้อมปราการชั่วโมงที่ผ่านมา. ชีวิตเฉลี่ยของคนแคระเร็ว ๆ นี้กลายเป็นหนึ่งในความสิ้นหวังที่เงียบสงบ; ทำงานกะดุ๊กดิ๊กในเตาที่จะสร้าง panoplies สำหรับนักรบอุโมงค์ที่เสี่ยงชีวิตชีวิตของพวกเขาที่จะปกป้องพวกเขาทั้งหมด ไม่มีอีกต่อไปไม่ได้ที่จะแพร่กระจายอย่างมีความสุขด้านล่างแผ่นดิน แต่พวกเขา huddled รอบเตาผิงดีไฟของพวกเขาและภาวนาว่าพวกเขาจะไม่เป็นไปหายไป. สภาผู้สูงอายุเห็นพ้องกันว่าพวกเขาจะต้องนำกลับลึกอย่างใด ไปสิ้นสุดที่พวกเขา squandered จำนวนมากของผู้ชายและ Materiel สิบสอง reconquests ล้มเหลวของเมืองของพวกเขาและในที่สุดพวกเขาตัดสินสำหรับเพียงแค่การรักษาความปลอดภัยในสิ่งที่ไม่กี่ถือพวกเขายังคงควบคุมด้วยกองกำลังหมดลงของพวกเขา. สถานการณ์ที่มีการเติบโตที่น่ากลัว. ไปสิ้นสุดที่ พวกเขาออกหมายเรียก ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

igni โร falen hopped ปิดรถ ลงหนัก - สุดซึ้ง - บนแต่งตัวอย่างประณีต หินพื้นใต้เขานี้เป็นสนามของ durdashak ถือ มันถูกเรียกว่าสนาม แต่คนแคระที่เกลียดชังอาคารอะไรภายใต้ดวงอาทิตย์ แทน ซึ่งเป็นถ้ำขนาดใหญ่ ตารางที่ด้านละ 100 เมตร มันได้รับการขยายและเสริมแรง และกลายเป็นสถานที่สำหรับผู้กล้าหาญของพ่อค้า ที่เสี่ยงต่อความแค้นของ slaine พลิกคว่ำเพื่อการค้ากับ demihumans .มีคนนึงเข้า ซึ่งเขาก็มาและหนึ่งออกไป ซึ่งนำไปสู่ค้าง รอบๆตัวเขาเป็นกำแพงแอชลาร์ กับไฟฉายเรือง sconces เว้นระยะทุกเมตร ตลอดความยาวของพวกเขาเขาสั่งพ่อค้าที่ให้เขานั่งของเขามาอำลา และเสิร์ฟไม่ค่อยดี หินแข็ง ใต้ฝ่าเท้าของเขา แม้ผ่านหนาเดินทางรองเท้า , ความต้านทานและความมั่นคงของงานหินบริเวณเขาเขาชื่อพันธุ์อมตะ ใครได้ทอดทิ้งคืนด้านล่างสำหรับที่ดินซึ่งมีแสงแดดส่อง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้เสวยสุขในอุโมงค์อะไรเพิ่มเติมigni มีความสูงเฉลี่ยเตี้ย 4 ฟุตพื้นหินเหมือนเช่นกล้ามเนื้อและกระดูก มือของเขาถูกแสนด้านสิ่งของ เหมาะสำหรับจับเหล็กตอกหรือกวัดแกว่งขวานรบ . เขาไม่เคยเหมาะกับอดีต และมือของเขาสั่นสะท้านทุกครั้งที่เขาพยายามหลังเคราสีน้ำตาลของเขาหนา และดก สมกับที่เป็นคนแคระ ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม .ภายในเรืองแสงเถ้าถ่านของสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นไฟเมื่อ igni ได้เป็นกัปตันในอุโมงค์กองทัพ มันเป็นหลังจากสงครามครูเสด ครั้งที่ 11 เมื่อพวกเขาได้ไม่เพียง แต่ล้มเหลวในการยึดจับของ kekataag แต่หายไปหลายร้อยหากไม่นับพันของชายที่ darkbrood . เขาและกลุ่มของเขาได้รับหนึ่งในผู้โชคดีไม่กี่เพื่อความอยู่รอด และพวกเขาก็ถูกดึงกลับไปหน้าที่ป้องกันอุโมงค์เป็นอุโมงค์กองทัพรวมเลียบาดแผลของพวกเขาเนื้อของร่างกายของพวกเขาและได้อย่างง่ายดายเพื่ออุโมงค์ถือเหล็กปลอมแปลง แต่แหลม แขนขาเหมือนพลั่วคนแคระใช้แกะสลักผ่านทางส่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งยากของยิปซัม พวกเขาครอบครองพลังที่น่าทึ่งและพลังแห่งการฟื้นฟู ถ้าไม่ฆ่า พวกเขากลับรักษาความเสียหายใด ๆ ทำให้พวกเขามีน้ำหนองสีดำเคลือบร่างกายของพวกเขาเป็นเดียวกันของเหลวที่วิ่งภายในกระแสเลือด สาระเลวนี้เสียหายหินที่ไหนสาด , บ่อและอ่อนตัวลง มันถึงจุดที่หมัดที่ดีสามารถทำลายมันเลว ชั่ว หินไม่จดทะเบียนในอุโมงค์หิน เจ้าเล่ห์ เพราะความรู้สึกที่เฉพาะเจาะจงเป็นประโยชน์เป็นวิสัยทัศน์ที่จะแคระ มันราวกับว่าพวกเขาตาบอด ; ช่องโหว่ร้ายแรงเมื่อ darkbrood ล้อม ด้วยเหตุนี้ . . เสียหายถือเป็นไม่มีอะไรสั้นของการฆ่าตัวตายมันเหมือนสัตว์ประหลาดเลยเดินเข้าไปเปิดปากเพียงบันทึกเกรซ เป็นข้อเท็จจริงที่ darkbrood เกลียดแสงแข็งสั้นเมื่อสว่าง ซึ่งเป็นคิวนักรบอุโมงค์ทั้งหมด กรอกให้เต็ม crossbow bolts และสับมันเป็นชิ้นๆ เมื่อฆ่า ฝูงชนจะลดลง สำหรับเวลาที่ได้พักผ่อนมีความสุขกับกองหลังชั่วโมงที่ผ่านมา .ชีวิตเฉลี่ยแคระแล้วกลายเป็นหนึ่งในความสิ้นคิดเงียบ การทำงานกะดุ๊กดิ๊กใน Forges สร้าง panoplies สำหรับอุโมงค์นักรบ ผู้ที่เสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องพวกเขา ไม่พวกเขากระจายเริงร่าใต้ดิน แต่พวกเขา huddled รอบของพวกเขาดีจ้า hearths และอธิษฐานว่าพวกเขาจะไม่ใช่หน้าหายไปสภาผู้อาวุโสเห็นด้วยว่าพวกเขาต้องกลับไปที่ลึกได้ ไปสิ้นสุดที่พวกเขาใช้อย่างฟุ่มเฟือยยอดเงินขนาดใหญ่ของผู้ชายและยุทโธปกรณ์ในสิบสองล้มเหลว reconquests ของเมืองของพวกเขาและในที่สุดพวกเขาตัดสินเพียงแค่การรักษาความปลอดภัยที่ไม่ถือก็ยังควบคุมด้วยหมดกําลังสถานการณ์การเติบโตที่เลวร้ายไปสิ้นสุดที่พวกเขาออกหมายเรียก . . . . . . .