In this present study,we formulated

In this present study,we formulated five semi-purified diets with incremental
lipid levels to determine the dietary lipid requirement for the
juvenile S. paramamosain. Although endogenous lipid in fish meal had
been extracted, diet L0 still contained 2.91% crude lipid, eventually the
crude lipid content of diets ranged actually from 2.91 to 14.32%
(Table 1). As the results showed, diets L6 and L9 (with 8.52% and
11.63% crude lipid, respectively) provided a greater survival and growth
performance to mud crabs (Table 3). Likewise, the broken-line regression
analysis showed that the maximum SGR could be obtained when
6.57% oil was added in the diet (Fig. 1), equivalent to a total lipid level
of 9.5% (adding the 2.91% endogenous crude lipid in the diet), which
is within the scope of optimal dietary levels for crustaceans (2% to
12%) (Catacutan, 2002; Cortés-Jacinto et al., 2005; Davis and Robinson,
1986; Sheen, 1997; Xu et al., 2013; Zhang et al., 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบันนี้ เราสูตรอาหารกึ่งบริสุทธิ์ห้ากับแบบเพิ่มหน่วยระดับไขมันเพื่อกำหนดความต้องการอาหารไขมันสำหรับการเยาวชน S. paramamosain นั้น แม้ว่าภายนอกไขมันในปลามีการสกัด อาหาร L0 ยังคงอยู่ 2.91% ไขมันดิบ ในที่สุดการไขมันดิบอาหารอยู่จริงจาก 2.91% 14.32(ตารางที่ 1) เป็นการแสดงให้เห็นผล อาหาร L6 และ L9 (8.52% และไขมันดิบ 11.63% ตามลำดับ) ให้อยู่รอดและเติบโตมากขึ้นประสิทธิภาพการโคลนปู (ตาราง 3) ในทำนองเดียวกัน การถดถอยเสียเส้นวิเคราะห์พบว่า แสดงสรุปสูงสุดอาจจะได้รับเมื่อน้ำมัน 6.57% เพิ่มในเท่ากับระดับไขมันรวมอาหาร (รูปที่ 1),9.5% (เพิ่มไขมันดิบภายนอก 2.91% ในอาหาร), ซึ่งภายในขอบเขตของระดับอาหารที่เหมาะสมสำหรับกุ้ง (2% เพื่อ12%) (Catacutan, 2002 ซินโต Cortés et al. 2005 เดวิสและโรบินสัน1986 เงา 1997 Xu et al. 2013 Zhang et al. 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษานี้เราสูตรห้าอาหารกึ่งบริสุทธิ์เพิ่มขึ้นกับ
ระดับไขมันในการกำหนดความต้องการไขมันอาหารสำหรับ
เด็กและเยาวชนเอส paramamosain แม้ว่าไขมันภายนอกในอาหารปลาได้
รับการสกัด, L0 อาหารที่ยังคงมีอยู่ 2.91% ไขมันดิบในที่สุด
ไขมันดิบของอาหารตั้งแต่จริง 2.91-14.32%
(ตารางที่ 1) ขณะที่ผลการศึกษาพบอาหาร L6 และ L9 (กับ 8.52% และ
11.63% ของไขมันดิบตามลำดับ) ให้อยู่รอดและการเจริญเติบโตมากขึ้น
ประสิทธิภาพการทำงานให้ปูทะเล (ตารางที่ 3) ในทำนองเดียวกันการถดถอยเสียเส้น
การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า SGR สูงสุดอาจจะได้รับเมื่อ
น้ำมัน 6.57% ถูกเพิ่มเข้ามาในอาหาร (รูปที่ 1). เทียบเท่ากับระดับไขมันทั้งหมด
9.5% (เพิ่ม 2.91% ไขมันดิบภายนอกใน อาหาร) ซึ่ง
อยู่ภายในขอบเขตของระดับที่เหมาะสมในอาหารสำหรับกุ้ง (2% กับ
12%) (Catacutan 2002; Cortés-จาคิ et al, 2005;. เดวิสและโรบินสัน,
1986; ชี, 1997;. เสี่ยว, et al, 2013;. Zhang et al, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในงานวิจัยนี้เราสูตรอาหารกึ่งบริสุทธิ์เพิ่มห้าระดับไขมันเพื่อตรวจสอบความต้องการของอาหารสำหรับ1 . paramamosain . แม้ว่าโครงสร้างของไขมันในปลาป่นมีการแยกอาหารดิบ 2.91 % l0 ยังคงมีไขมันในที่สุดเนื้อหาของอาหารไขมันดิบมีค่าจริง ๆ จากการ 14.32 2.91 %( ตารางที่ 1 ) ขณะที่ผลการศึกษาพบอาหารและ l6 L9 ( 8.52 % และ11.63% ดิบไขมันตามลำดับ ) ให้อยู่รอดและเติบโตมากขึ้นงานปูโคลน ( ตารางที่ 3 ) อนึ่ง เส้นถดถอยเสียการวิเคราะห์พบว่า จะให้ค่า SGR สูงสุดน้ำมัน 6.57 % เพิ่มในอาหาร ( รูปที่ 1 ) เทียบเท่ากับระดับไขมันรวม9.5 % ( เพิ่ม 2.91 % ภายในไขมันในอาหารดิบ ) ซึ่งภายในขอบเขตของระดับอาหารที่เหมาะสมสำหรับสัตว์ ( 2 )12 % ) ( catacutan , 2002 ; CORT และ s-jacinto et al . , 2005 ; เดวิส และ โรบินสัน1986 ; ชีน , 1997 ; Xu et al . , 2013 ; Zhang et al . , 2013 )