Where is China headed?25 June 2015A

Where is China headed?
25 June 2015
Author: Jerome A. Cohen, NYU
Forecasts of China’s future run the gamut. I do not endorse either extreme. There is no significant chance that in the foreseeable future the Communist government will follow the fate of the Soviet Union. Nor do I share the view that the People’s Republic of China is becoming so powerful that it will dominate the world.
Despite its remarkable recent achievements, China’s economic, social and political problems are many and growing. It is possible that Beijing’s performance may now have peaked. Its accumulating problems and failure to develop a political system able to adequately deal with them may soon be seen — both inside and outside the country — to constrict its further progress and the deployment of its impressive assets.
Many a Chinese leader must think it a cruel twist of fate that a regime that has done so much to improve the living standards of hundreds of millions of people should be so obviously frightened about its continuing viability. Yet the Chinese Communist Party can be seen as a victim of its own successes as well as its apparent failures. No country can modernise as rapidly as China without suffering the enormous consequences of immense social change.
Rather than basking in the gratitude of a contented nation, Chinese President Xi Jinping and his colleagues have revealed themselves to all the world as cats on a hot tin roof. Their pomp and propaganda at home and abroad cannot conceal their fear of overthrow or disintegration. Their attempt to limit the impact of Western values, ideas, institutions and practices — embodied in the current draft legislation to restrict foreign cooperation from international NGOs in education, civic affairs and politics — is a deeply embarrassing and shameful public confession of the fragility of their system.
Having benefited from several decades of the ‘open policy’ initiated by Deng Xiaoping, his fear-mongering successors now want to cut off the ‘ideological infiltration’ they believe threatens their ‘democratic dictatorship’. If successful, this new policy will inhibit China’s ability to respond to domestic and global demands. As my colleague Ira Belkin recently noted: ‘It’s a bad 1960s policy for a 2015 challenge’.
Because of the system’s lack of transparency, Xi knows far better than we do the vulnerabilities underlying China’s formidable achievements. Staggering pollution, massive corruption, labour unrest, unfair land transfers, growing income inequality, arbitrary bureaucracy, ethnic tensions and invidious social discriminations, increasing persecution of human rights lawyers and civil society reformers, a Party-dominated judiciary, and ever greater curbs on social gatherings, journalism, the internet and social media are fuelling discontent and resentment — which a now significantly troubled economy and an anticipated stock market crash can ignite. As Chairman Mao admonished, and the 4 June 1989 Tiananmen tragedy demonstrated, ‘a single spark can start a prairie fire’.
Yet repression offers no long-run solution and cannot last forever. In the mid-1980s, Taiwan’s then president Chiang Ching-kuo, although heir to his father Chiang Kai-shek’s Leninist party dictatorship, recognised that secure progress requires gradual political reform and launched the process that transformed Taiwan into a vibrant democracy. China needs similar enlightened leadership today.
Understandably, China’s Communist elite is far from united in how to confront its many challenges. Despite General Secretary Xi’s attempt to impose monolithic controls on the Party, the first three years of his rule have exposed major cracks in the leadership. The life sentence meted out behind closed doors in early June to China’s formerly feared national security chief, Zhou Yongkang, is only the most recent evidence of a continuing power struggle and indicates how the Party’s ‘socialist rule of law with Chinese characteristics’ operates.
The Chinese people, who have generally supported Xi’s persisting campaign toreduce official corruption, are waiting to see whether he is willing to risk further elite dissension by pursuing corrupt leaders who, unlike Zhou, have not been his political rivals. At the same time, many Chinese are hoping that Xi will moderate his repressive course and gradually lead them toward reforms that will give full play to their prodigious capacities.
Although I am generally an optimist, China’s current prospects for desirable reformsnevertheless remind me of Alexander Pope’s famous couplet: ‘Hope springs eternal in the human breast. Man never is, but always to be, blest’.
Jerome A. Cohen is a professor of law at New York University. He is co-director of its US–Asia Law Institute and adjunct senior fellow at the Council on Foreign Relations.
This essay is based on his 17 June testimony before the Subcommittee on Asia and the Pacific of the Committee on Foreign Affairs of the US House of Representatives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งเป็นการหัวหน้าจีน25 2015 มิถุนายนผู้เขียน: บุญเจอโรม A. โคเฮน NYUคาดการณ์อนาคตของจีนเรียกใช้เฉดสี ผมรับรองอย่างใดอย่างหนึ่งมาก มีโอกาสสำคัญไม่ว่า ในอนาคตคาดคอมมิวนิสต์ที่ รัฐบาลจะทำตามชะตากรรมของสหภาพโซเวียต หรือผมใช้ร่วมกันดูว่า สาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นมีประสิทธิภาพเพื่อที่จะครองโลกแม้ มีความสำเร็จล่าสุดโดดเด่น ปัญหาเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองของจีนเป็นจำนวนมาก และเติบโต มันเป็นไปได้ว่า ประสิทธิภาพของปักกิ่งอยู่อาจตอนนี้มี peaked ปัญหาและความล้มเหลวในการพัฒนาระบบการเมืองสามารถที่จะจัดการเพียงพอกับ accumulating อาจเร็วเห็น — ทั้งภายใน และภาย นอกประเทศ — เล็กลงความคืบหน้าเพิ่มเติมและการใช้งานของสินทรัพย์นั้นน่าประทับใจผู้นำจีนมากต้องคิดว่า มันบิดโหดร้ายของโชคชะตาที่ว่า ระบอบการปกครองที่ทำมากเพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตหลายร้อยล้านคน ควรชัดกลัวเกี่ยวกับการมีชีวิตต่อเนื่อง ยัง สามารถเห็นพรรคคอมมิวนิสต์จีนเป็นเหยื่อของความสำเร็จของตนเองรวมทั้งความล้มเหลวชัดเจน ประเทศไม่สามารถ modernise อย่างรวดเร็วที่จีนไม่ มีทุกข์ลำดับของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอันยิ่งใหญ่มหาศาลแทนที่จะกลับในความกตัญญูของประเทศพึงพอใจ ประธานาธิบดีจีน Xi Jinping และเพื่อนร่วมงานของเขาได้เปิดเผยตัวเองกับโลกเป็นแมวบนหลังคาดีบุกร้อน เอิกเกริกและโฆษณาชวนเชื่อของพวกเขาที่บ้าน และต่างประเทศไม่สามารถซ่อนความกลัวการล้มล้างหรือบูรณภาพ ความพยายามในการจำกัดผลกระทบของค่าตะวันตก ความคิด สถาบัน และปฏิบัติซึ่งรวบรวมไว้ในกฎหมายร่างปัจจุบันเพื่อจำกัดความร่วมมือต่างประเทศจากองค์กรพัฒนาเอกชนนานาชาติในการศึกษา ฝ่ายพลเมือง และการเมือง — เป็นอายอย่างลึกซึ้ง และแม้สาธารณะสารภาพของความของตนเองมีประโยชน์ต่อจากหลายทศวรรษที่ผ่านมาของ 'เปิดนโยบาย' การเริ่มต้น โดย Xiaoping เต็ง ผู้สืบทอดของเขากลัว mongering ตอนนี้ต้องการตัด 'แทรกซึมอุดมการณ์' เชื่อว่า ข่มขู่ของพวกเขา 'ประชาธิปไตยเผด็จการ' ถ้าประสบความสำเร็จ นโยบายใหม่นี้จะยับยั้งความสามารถของจีนเพื่อตอบสนองต่อความต้องการภายในประเทศ และทั่วโลก เป็นเพื่อนร่วมงานของฉัน ไอร่า Belkin เพิ่งสังเกต: 'มันเป็นนโยบาย 1960s ดีสำหรับความท้าทาย 2015'เนื่องจากไม่มีระบบโปร่งใส สิรู้ดีกว่าเราทำช่องโหว่ที่ต้นแบบความสำเร็จที่น่ากลัวของจีน มลพิษส่าย ใหญ่ทุจริต ความไม่สงบที่แรงงาน โอนที่ดินที่ไม่เป็นธรรม ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เติบโต ระบบราชการกำหนด ความตึงเครียดทางชาติพันธุ์ และ discriminations เปรยสังคม เพิ่มการเบียดเบียนทนายความสิทธิมนุษยชน และปฏิรูปสังคม ตุลาการที่ครอบงำพรรค และบ่อมากกว่าเคยสังสรรค์ วารสารศาสตร์ อินเทอร์เน็ต และสังคมจะส่งเสริมไม่พอใจและแค้นใจ — ซึ่งปัญหาเศรษฐกิจขณะนี้ปัญหาอย่างมากและหุ้นคาดว่าจะ สามารถติดไฟได้ ตามที่ท่านประธานเหมาตักเตือน และ 4 1989 มิถุนายนโศกนาฏกรรมพึงแสดง 'สปาร์คเดียวสามารถสุมไฟทุ่งหญ้า'ยังปราบปรามมีโซลูชันไม่ทำงานระยะยาว และไม่สุดท้ายตลอด ในกลางไฟต์ ไต้หวันแล้วประธานเชียงชิง-kuo แม้ว่าผู้สืบต่อ Leninist พ่อเจียงไคเชกเป็นฝ่ายเผด็จการ ยังความก้าวหน้าทางต้องค่อย ๆ ปฏิรูปทางการเมือง และกระบวนการที่ไต้หวันเป็นประชาธิปไตยพร้อมเปิดตัว จีนต้องนำพุทธเจ้าเหมือนวันนี้ช้า ๆ elite คอมมิวนิสต์ของจีนคือไกลจากยูไนเต็ดในการเผชิญความท้าทายมาก แม้เลขาธิการซีพยายามกำหนดควบคุมเสาหินในงานปาร์ตี้ สามปีแรกของกฎของเขาได้สัมผัสกับรอยแตกที่สำคัญในการเป็นผู้นำ ประโยคชีวิตได้ออกหลังปิดประตูในช่วงต้นเดือนมิถุนายนของจีนเดิมกลัวความประธาน โจว Yongkang เฉพาะหลักฐานล่าสุดของการดิ้นรนต่อสู้อำนาจต่อ และบ่งชี้วิธีการทำงานของฝ่าย 'สังคมนิยมนิติธรรมมีลักษณะจีน'คนจีน ที่มีโดยทั่วไปได้รับการสนับสนุนของซี persisting แคม toreduce ทางทุจริต กำลังรอดูว่า เขาเต็มใจที่จะเสี่ยงต่อความไม่เห็นด้วยที่ยอด โดยใฝ่หาผู้เสียหายนำที่ ต่างจากโจว ไม่มีคู่แข่งทางการเมืองของเขา ในเวลาเดียวกัน ชาวจีนจำนวนมากมีหวังว่า สิจะบรรเทาหลักสูตรเขาอดกลั้น และค่อย ๆ นำไปสู่การปฏิรูปที่จะให้เต็มกำลังของมหัศจรรย์แม้ว่าฉันโดยทั่วไปการ optimist แนวโน้มปัจจุบันของจีนสำหรับ reformsnevertheless ต้องเตือนฉันของ couplet มีชื่อเสียงของสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์: ' หวังสปริงส์นิรันดร์อกมนุษย์ คนไม่คือ เสมอแต่ถูก blest'.โคเฮนอ.บุญเจอโรมเป็นอาจารย์กฎหมายที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เขาเป็นกรรมการร่วมของ สถาบันกฎหมายสหรัฐฯ – เอเชียเกียรติคุณคนอาวุโสที่คณะมนตรีความสัมพันธ์ต่างประเทศเรียงความนี้จะขึ้นอยู่กับพยานหลักฐานของเขา 17 มิถุนายนก่อนที่คณะอนุกรรมการในเอเชียและแปซิฟิกของคณะกรรมการกิจการต่างประเทศของเราราษฎร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกรณีที่ประเทศจีนเป็นหัวหน้า?
25 มิถุนายน 2015
ผู้แต่ง: เจอโรมเอโคเฮนเอ็นวายยู
คาดการณ์ในอนาคตของจีนใช้โทนเสียงดนตรี ผมไม่ได้ให้การรับรองอย่างใดอย่างหนึ่งมาก ไม่มีโอกาสที่สำคัญที่ในอนาคตอันใกล้รัฐบาลคอมมิวนิสต์จะเป็นไปตามชะตากรรมของสหภาพโซเวียต หรือฉันจะแบ่งปันมุมมองที่สาธารณรัฐประชาชนจีนจะกลายเป็นมีประสิทธิภาพเพื่อที่จะครองโลก.
แม้จะมีความสำเร็จที่ผ่านมาโดดเด่นของจีนทางเศรษฐกิจปัญหาสังคมและการเมืองเป็นจำนวนมากและเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นไปได้ว่าผลการดำเนินงานของปักกิ่งในขณะนี้อาจจะแหลม ปัญหาสะสมและความล้มเหลวในการพัฒนาระบบการเมืองสามารถเพียงพอที่จะจัดการกับพวกเขาเร็ว ๆ นี้อาจจะเห็น - ทั้งในและนอกประเทศ - การหดความคืบหน้าต่อไปและการใช้งานของสินทรัพย์ที่น่าประทับใจ.
หลายคนเป็นผู้นำจีนต้องคิดว่ามันโหดร้าย บิดของโชคชะตาที่ระบอบการปกครองที่มีการทำมากในการปรับปรุงมาตรฐานการดำรงชีวิตของคนหลายร้อยล้านคนที่ควรจะเป็นอย่างเห็นได้ชัดกลัวเกี่ยวกับการมีชีวิตอย่างต่อเนื่อง แต่พรรคคอมมิวนิสต์จีนสามารถมองเห็นเป็นเหยื่อของความสำเร็จของตัวเองเช่นเดียวกับความล้มเหลวที่เห็นได้ชัดของ ไม่มีประเทศใดสามารถทันสมัยอย่างรวดเร็วเช่นจีนไม่ต้องทุกข์ทรมานอย่างมากผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอันยิ่งใหญ่.
แทนที่จะ basking ในความกตัญญูของประเทศที่พึงพอใจประธานาธิบดีจีนสีจิ้นผิงและเพื่อนร่วมงานของเขาได้เผยให้เห็นตัวเองไปทั่วโลกเป็นแมวบนหลังคาสังกะสีร้อน . ท่าทางและการโฆษณาชวนเชื่อของพวกเขาที่บ้านและต่างประเทศไม่สามารถปกปิดความกลัวของพวกล้มล้างหรือการสลายตัว ความพยายามของพวกเขาที่จะ จำกัด ผลกระทบของค่าตะวันตก, ความคิด, สถาบันการศึกษาและการปฏิบัติ - เป็นตัวเป็นตนในร่างกฎหมายปัจจุบันที่จะ จำกัด การความร่วมมือต่างประเทศจากองค์กรพัฒนาเอกชนระหว่างประเทศในการศึกษาเรื่องของพลเมืองและการเมือง - เป็นคำสารภาพของประชาชนที่น่าอายและน่าอับอายลึกของความเปราะบางของพวกเขา ระบบ.
หลังจากได้รับประโยชน์จากหลายทศวรรษที่ผ่านมาของ 'นโยบายเปิด' ริเริ่มโดยเติ้งเสี่ยวผิงสืบทอดความกลัว mongering ของเขาตอนนี้ต้องการที่จะตัดออกจาก 'แทรกซึมอุดมการณ์' พวกเขาเชื่อว่าเป็นภัยคุกคาม 'เผด็จการประชาธิปไตย' ของพวกเขา หากประสบความสำเร็จนี้นโยบายใหม่จะยับยั้งความสามารถของจีนเพื่อตอบสนองต่อความต้องการในประเทศและระดับโลก ในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมงานของไอรา Belkin ของฉันเมื่อเร็ว ๆ นี้ตั้งข้อสังเกต: 'มันเป็นนโยบายที่ไม่ดีสำหรับปี 1960 2015 ความท้าทาย'.
เพราะขาดระบบของความโปร่งใส, จินรู้ดีกว่าที่เราทำช่องโหว่พื้นฐานความสำเร็จที่น่ากลัวของจีน มลพิษส่ายทุจริตขนาดใหญ่ไม่สงบแรงงานการโอนที่ดินที่ไม่เป็นธรรม, ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่เพิ่มมากขึ้นระบบราชการโดยพลการจัดการกับความตึงเครียดเชื้อชาติและแบ่งแยกไม่ยุติธรรมทางสังคมที่เพิ่มขึ้นการประหัตประหารของทนายความสิทธิมนุษยชนและการปฏิรูปภาคประชาสังคมตุลาการพรรคที่โดดเด่นและบาทวิถีที่เคยมากขึ้นในสังคม การชุมนุมสื่อสารมวลชนอินเทอร์เน็ตและสื่อสังคมที่มีการเติมน้ำมันไม่พอใจและความแค้น - ซึ่งในขณะนี้มีปัญหาเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญและความผิดพลาดของการลงทุนในตลาดหุ้นที่คาดว่าจะสามารถจุด ในฐานะที่เป็นประธานเหมาตำหนิและ 4 มิถุนายน 1989 แสดงให้เห็นถึงโศกนาฏกรรมเทียนอันเหมิ 'จุดประกายเดียวสามารถเริ่มไฟไหม้ทุ่งหญ้า'.
แต่มีการปราบปรามไม่มีวิธีแก้ปัญหาระยะยาวและไม่สามารถอยู่ตลอดไป ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ของไต้หวันจากนั้นประธานเชียงใหม่ Ching-Kuo แม้ว่าทายาทพ่อของเขาเจียงไคเชกนิสต์ของการปกครองแบบเผด็จการของบุคคลที่ได้รับการยอมรับว่ามีความคืบหน้าการรักษาความปลอดภัยต้องมีการปฏิรูปการเมืองอย่างค่อยเป็นค่อยไปและเปิดตัวกระบวนการที่เปลี่ยนไต้หวันเป็นระบอบประชาธิปไตยที่มีสีสันสดใส จีนต้องการเป็นผู้นำพุทธะที่คล้ายกันในวันนี้.
ทุ่มเทยอดคอมมิวนิสต์ของจีนอยู่ไกลจากสหรัฐในวิธีการที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายมากมาย แม้จะมีความพยายามที่เลขาธิการของจินที่จะกำหนดควบคุมเสาหินในพรรคสามปีแรกของการปกครองของเขาได้สัมผัสกับรอยแตกที่สำคัญในการเป็นผู้นำ จำคุกตลอดชีวิตกระจายออกปิดประตูตามหลังในช่วงต้นเดือนมิถุนายนถึงหัวหน้ารักษาความปลอดภัยของจีนกลัวก่อนชาติโจว Yongkang เป็นเพียงหลักฐานล่าสุดที่ต่อสู้แย่งชิงอำนาจอย่างต่อเนื่องและแสดงให้เห็นว่าพรรคกฎสังคมนิยมของกฎหมายที่มีลักษณะจีน 'ดำเนิน.
คนจีนที่ได้รับการสนับสนุนโดยทั่วไปแคมเปญ persisting จินเพื่อลดการใช้ของการทุจริตอย่างเป็นทางการกำลังรอที่จะดูว่าเขายินดีที่จะเสี่ยงกับความขัดแย้งต่อยอดโดยการใฝ่หาผู้นำทุจริตที่ไม่เหมือนโจวยังไม่ได้รับคู่แข่งทางการเมืองของเขา ในเวลาเดียวกัน, จีนจำนวนมากมีความหวังว่าจินจะปานกลางแน่นอนปราบปรามของเขาและค่อยๆนำพวกเขาไปสู่การปฏิรูปที่จะให้เล่นเต็มความจุมหาศาลของพวกเขา.
ถึงแม้ว่าผมโดยทั่วไปมองโลกในแง่ลูกค้าปัจจุบันของจีนสำหรับ reformsnevertheless พึงประสงค์เตือนฉันของอเล็กซานเดสมเด็จพระสันตะปาปา ที่มีชื่อเสียงคู่: 'น้ำพุหวังนิรันดร์ในเต้านมของมนุษย์ ผู้ชายที่ไม่เคยเป็น แต่มักจะเป็นความสุข '.
เจอโรมเอโคเฮนเป็นศาสตราจารย์ด้านกฎหมายที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เขาเป็นผู้ร่วมอำนวยการของกฎหมายการค้าสหรัฐฯเอเชียสถาบันและเพื่อนร่วมรุ่นที่แนบมาในที่ประชุมสภาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ.
บทความนี้จะขึ้นอยู่กับพยานหลักฐานที่ 17 มิถุนายนของเขาก่อนที่คณะอนุกรรมการเอเชียและแปซิฟิกของคณะกรรมการการต่างประเทศของสภาผู้แทนราษฎร ของสภาผู้แทนราษฎร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่จีนไป
25 มิถุนายน 2015
เขียน : เจอโรม A . Cohen , NYU
การคาดการณ์ของอนาคตของจีนเรียกใช้เฉดสี . ผมไม่สนับสนุนให้มาก ไม่พบโอกาสที่ในอนาคตอันใกล้รัฐบาลคอมมิวนิสต์จะติดตามชะตากรรมของสหภาพโซเวียต ไม่ ฉันใช้มุมมองว่าสาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นเพื่อให้มีประสิทธิภาพที่จะครองโลก
.แม้จะมีความสำเร็จที่โดดเด่นล่าสุด ประเทศจีน เศรษฐกิจ ปัญหาสังคม และปัญหาการเมืองมีมาก และการเติบโต มันเป็นไปได้ที่ปักกิ่งงานอาจได้แหลม .การสะสมปัญหาและความล้มเหลวในการพัฒนาระบบที่สามารถเพียงพอที่จะจัดการกับพวกเขาทางการเมืองอาจเร็ว ๆนี้จะเห็นทั้งภายในและภายนอกประเทศ - กระหมิบของความคืบหน้าและการใช้งานของสินทรัพย์ที่น่าประทับใจของ .
หลายจีนผู้นำต้องคิดว่ามันเป็นโชคชะตาที่โหดร้ายว่าระบอบการปกครองที่ทำมามากเพื่อปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพของหลายร้อยล้านคนควรจะเห็นได้ชัดเจน กลัวเรื่องมันต่อเนื่อง 3 . แต่พรรคคอมมิวนิสต์จีนสามารถเห็นเป็นเหยื่อของความสำเร็จของตัวเองเช่นเดียวกับความล้มเหลวที่ชัดเจนของมันไม่มีประเทศใดสามารถทำให้ทันสมัยอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับประเทศจีนโดยไม่ต้องทุกข์ทรมานผลที่ตามมาใหญ่หลวงของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่เวิ้งว้าง
แทนที่จะ basking ในความกตัญญูของประเทศแล้ว จีนประธานาธิบดีสี จิ้นผิง และเพื่อนร่วมงานของเขาได้เปิดเผยตัวเองกับโลกทั้งหมดเหมือนแมวบนหลังคาสังกะสีร้อน การเอิกเกริกและการโฆษณาชวนเชื่อในประเทศและต่างประเทศสามารถปกปิดความกลัวของพวกเขาล้มล้างหรือหลุดร่อน .