ConclusionThis paper has explored t

Conclusion
This paper has explored the joint dynamics of external debt, capital accumulation,
and growth. In developing countries in East Asia and elsewhere,
external debt issues are often associated with public policy decisions
about fiscal policy. This has been especially relevant since the Asian
financial crisis in the late 1990s. The relative simplicity of our model makes
it convenient to analyze the links between domestic adjustment policies,
foreign borrowing, and growth. We estimate the optimal domestic saving
rate for the Philippines that is consistent with maximum real consumption
per unit of effective labor in the long run. As a by-product, we estimate
the steady-state ratio of net external debt to GDP that is associated with
this optimal outcome. The framework is an extension of the standard neoclassical
growth model that incorporates endogenous technical change and
global capital markets. Utilizing this framework, the linkages between fiscal
policy and external debt management are discussed in the context of
a calibrated model for the Philippines. The major policy implications are
that, in the long run, fiscal adjustment and the promotion of private saving
are critical; reliance on foreign saving in a globalized financial world has
limits; and when risk spreads are highly and positively correlated with rising
external debt levels, unabated foreign borrowing depresses long-run
welfare.
The obvious policy conclusions of the extended model are:
1. Fiscal consolidation and strong incentives for private saving are essential
to achieving maximum per capita GDP growth;
2. The domestic saving rate should be set below the share of capital in
total output, owing to positive externalities arising from learning by doing
associated with capital accumulation. Equivalently put, income going to
capital as a share of total output should be a multiple of the amount saved
and invested in order to compensate capital for the additional output generated
by endogenous growth and induced learning;
3. Reliance on foreign savings (external borrowing) has limits, particularly
in a global environment of high interest rates and risk spreads;
4. When real borrowing costs are positively correlated with rising external
indebtedness, the use of foreign savings is even more circumscribed;
and
5. When risk spreads are prohibitively high despite high-expected marginal
product of capital, there is a role for increased foreign aid earmarked
for education and health, provided that economic policies are sound.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปเอกสารนี้มีสำรวจแปลงร่วมของทุน เงินสะสมและการเติบโต ในประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียตะวันออกและอื่น ๆปัญหาหนี้ภายนอกมักเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจนโยบายสาธารณะเกี่ยวกับนโยบายการเงิน นี้ตั้งแต่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะเอเชียวิกฤตในปลายปี 1990 ทำให้ความเรียบง่ายที่ญาติของรุ่นเรามันสะดวกในการวิเคราะห์ความเชื่อมโยงระหว่างนโยบายการปรับปรุงภายในประเทศกู้ยืมเงินต่างประเทศ และเจริญเติบโต เราประเมินการประหยัดที่ดีที่สุดในประเทศอัตราสำหรับฟิลิปปินส์ที่สอดคล้องกับปริมาณการใช้จริงสูงสุดต่อหน่วยแรงงานที่มีประสิทธิภาพในระยะยาว เป็นผลพลอยได้ เราคาดอัตราส่วนของเงินกู้ภายนอกที่สัมพันธ์กับ GDP สุทธิเสถียรผลลัพธ์ที่ดีที่สุดนี้ กรอบเป็นส่วนขยายของมาตรฐานนีโอเจริญเติบโตแบบที่ครอบคลุมการเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคภายนอก และตลาดทุนโลก ใช้กรอบนี้ เชื่อมโยงระหว่างบัญชีนโยบายและการจัดการชำระหนี้ภายนอกที่มีการกล่าวถึงในบริบทของแบบจำลองเทียบสำหรับฟิลิปปินส์ มีผลกระทบนโยบายหลักที่ ในระยะยาว การปรับปรุงทางการเงิน และส่งเสริมการออมส่วนตัวมีความสำคัญ มีการพึ่งพาต่างประเทศประหยัดในโลกการเงินยุคโลกาภิวัตน์จำกัด และเมื่อกระจายความเสี่ยงมีสูง และบวกความสัมพันธ์กับเพิ่มขึ้นระดับหนี้สินภายนอก เงินกู้ต่างประเทศคงหดหู่ระยะยาวสวัสดิการสรุปนโยบายที่ชัดเจนของรูปแบบเพิ่มเติมคือ:1. ทางการเงินรวมและแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการบันทึกส่วนตัวเพื่อบรรลุการเติบโต GDP ต่อหัวสูงสุด2.ราคาประหยัดภายในประเทศควรตั้งค่าด้านล่างร่วมทุนในเอาต์พุต เนื่องจาก externalities ในเชิงบวกที่เกิดจากการเรียนรู้ โดยการกระทำทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการสะสมทุน ใส่ equivalently รายได้ไปทุนเป็นการใช้ร่วมทั้งหมดควรจะหลายอย่างตามจำนวนที่บันทึกไว้และการลงทุนเพื่อชดเชยทุนที่สร้างผลผลิตเพิ่มเติมโดยภายนอกเจริญเติบโตและเหนี่ยวนำให้เกิดการเรียนรู้3. การพึ่งพาต่างประเทศประหยัด (ยืมภายนอก) มีขีดจำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมทั่วโลกอัตราดอกเบี้ยสูงและกระจายความเสี่ยง4. เมื่อตนทุ้นจริงเป็นบวกมีความสัมพันธ์กับภายนอกเพิ่มขึ้นภาระหนี้ การใช้ต่างประเทศประหยัดจะยิ่งอ้างและ5. เมื่อกระจายความเสี่ยงมีสูง prohibitively แม้สูงคาดกำไรผลิตภัณฑ์ของทุน มีบทบาทช่วยเหลือต่างประเทศเพิ่มขึ้นผึ้งนางจากนโยบายเศรษฐกิจใช้เสียงเพื่อการศึกษาและสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
บทความนี้มีการสำรวจการเปลี่ยนแปลงที่ร่วมกันของหนี้ต่างประเทศ, การสะสมทุน
และการเจริญเติบโต ในประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและที่อื่น ๆ พัฒนา
ปัญหาหนี้ต่างประเทศมักจะเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจนโยบายสาธารณะ
เกี่ยวกับนโยบายการคลัง นี้ได้รับการที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่เอเชีย
วิกฤตการณ์ทางการเงินในปลายปี 1990 ความเรียบง่ายของรูปแบบของเราจะทำให้
สะดวกในการวิเคราะห์การเชื่อมโยงระหว่างนโยบายภายในประเทศปรับการ
กู้ยืมเงินต่างประเทศและการเจริญเติบโต เราประเมินการประหยัดที่ดีที่สุดในประเทศ
อัตราสำหรับประเทศฟิลิปปินส์ที่มีความสอดคล้องกับการบริโภคจริงสูงสุด
ต่อหน่วยของแรงงานที่มีประสิทธิภาพในระยะยาว ในฐานะที่เป็นผลิตภัณฑ์โดยเราคาดว่า
อัตราส่วนมั่นคงของรัฐของหนี้ต่างประเทศสุทธิต่อจีดีพีที่เกี่ยวข้องกับ
ผลที่ดีที่สุดนี้ กรอบการทำงานเป็นส่วนขยายของมาตรฐานนีโอคลาสสิ
รูปแบบการเจริญเติบโตที่รวมเอาการเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคภายนอกและ
ตลาดทุนทั่วโลก ใช้กรอบนี้เชื่อมโยงระหว่างปีงบประมาณ
นโยบายและการบริหารจัดการหนี้ต่างประเทศที่จะกล่าวถึงในบริบทของ
รูปแบบการสอบเทียบสำหรับฟิลิปปินส์ ผลกระทบนโยบายที่สำคัญคือ
ว่าในระยะยาวการปรับการคลังและโปรโมชั่นของการประหยัดเอกชน
มีความสำคัญ; เชื่อมั่นในการประหยัดเงินตราต่างประเทศในโลกยุคโลกาภิวัตน์ทางการเงินที่มี
ข้อ จำกัด ; และเมื่อมีการกระจายความเสี่ยงสูงและในเชิงบวกมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของ
ระดับหนี้ภายนอกคงกู้ยืมเงินต่างประเทศตกต่ำในระยะยาว
. สวัสดิการ
สรุปนโยบายที่ชัดเจนของรูปแบบการขยายคือ:
1 การรวมงบการเงินและแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการออมภาคเอกชนมีความจำเป็น
ที่จะบรรลุสูงสุดต่อการเจริญเติบโตของ GDP หัว;
2 อัตราประหยัดในประเทศควรจะตั้งอยู่ด้านล่างแบ่งของเงินทุนใน
การส่งออกทั้งหมดเนื่องจากผลกระทบภายนอกเชิงบวกที่เกิดจากการเรียนรู้ด้วยการทำ
ที่เกี่ยวข้องกับการสะสมทุน เท่านำรายได้ไป
เงินทุนเป็นส่วนแบ่งของการส่งออกทั้งหมดควรจะเป็นหลายของจำนวนเงินที่บันทึกไว้
และการลงทุนเพื่อชดเชยเงินทุนสำหรับการส่งออกเพิ่มเติมที่สร้างขึ้น
โดยการเจริญเติบโตและการเรียนรู้ภายนอกเหนี่ยวนำให้เกิด;
3 ความเชื่อมั่นในเรื่องการออมจากต่างประเทศ (การกู้ยืมเงินภายนอก) มีข้อ จำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในสภาพแวดล้อมของโลกของอัตราดอกเบี้ยที่สูงและกระจายความเสี่ยง
4 เมื่อต้นทุนการกู้ยืมจริงมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเพิ่มขึ้นภายนอก
เป็นหนี้การใช้เงินฝากออมทรัพย์ในต่างประเทศแม้จะ circumscribed มากขึ้น
และ
5 เมื่อกระจายความเสี่ยงสูงสาหัสแม้จะมีขอบสูงคาดว่า
ผลิตภัณฑ์ของเงินทุนมีบทบาทช่วยเหลือจากต่างประเทศเพิ่มขึ้นจัดสรร
เพื่อการศึกษาและสุขภาพโดยมีเงื่อนไขว่านโยบายเศรษฐกิจที่เป็นเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปงานวิจัยนี้ได้ทำการสำรวจพลศาสตร์ของข้อต่อของหนี้ภายนอก การสะสมทุนและการเจริญเติบโต ในประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียตะวันออก และที่อื่น ๆปัญหาหนี้ต่างประเทศมักจะเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจนโยบายสาธารณะเกี่ยวกับนโยบายการคลัง นี้ได้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องตั้งแต่เอเชียวิกฤติการเงินในช่วงต้น 1990 ล่าช้า ความเรียบง่ายสัมพัทธ์ของรูปแบบของเรา ทำให้มันสะดวกที่จะวิเคราะห์การเชื่อมโยงระหว่างการปรับนโยบายภายในประเทศการกู้ยืมเงินต่างประเทศ และการเติบโต เราประมาณการการออมภายในประเทศที่เหมาะสมราคาฟิลิปปินส์ที่สอดคล้องกับการบริโภคที่แท้จริงสูงสุดต่อหน่วยของแรงงานที่มีประสิทธิภาพในระยะยาว เป็นผลพลอยได้ที่เราประมาณการอัตราส่วนคงที่ของหนี้ต่างประเทศสุทธิของไทยที่เกี่ยวข้องกับผลที่ดีที่สุดนี้ กรอบเป็นส่วนขยายของมาตรฐานต่างๆการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบและเทคนิคที่ประกอบด้วยตลาดทุนทั่วโลก การใช้กรอบนี้ การเชื่อมโยงระหว่างปีงบประมาณนโยบายและการบริหารหนี้ต่างประเทศมีการกล่าวถึงในบริบทของมีปรับแบบฟิลิปปินส์ ผลกระทบของนโยบายหลักคือว่า ในระยะยาว การปรับงบประมาณและส่งเสริมการออมภาคเอกชนสำคัญ ; การประหยัดต่างประเทศในโลกาภิวัตน์ทางการเงินโลกมีจำกัด และเมื่อกระจายความเสี่ยงสูง และมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเพิ่มขึ้นระดับหนี้ต่างประเทศ , การกู้ยืมเงินต่างประเทศคงที่ทำให้ระยะยาวสวัสดิการนโยบายชัดเจนข้อสรุปของแบบขยาย :1 . รวมงบประมาณและแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการบันทึกส่วนบุคคลที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุสูงสุดต่อหัว GDP เติบโต2 . ภายในประเทศ อัตราการออมควรจะตั้งค่าด้านล่าง ส่วนของทุนในผลผลิตทั้งหมด เพราะบวกผลกระทบภายนอกที่เกิดจากการเรียนรู้โดยการกระทำที่เกี่ยวข้องกับการสะสมทุน ก้องเอารายได้ไปทุนเป็นส่วนแบ่งของผลผลิตทั้งหมด น่าจะหลายเงินบันทึกและการลงทุนเพื่อชดเชยต้นทุนผลผลิตเพิ่มเติมที่สร้างขึ้นจากการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและกระตุ้นการเรียนรู้3 . การพึ่งพาเงินออมจากต่างประเทศ ( ใช้ภายนอก ) มีข้อจำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมระดับโลก อัตราดอกเบี้ยสูง และกระจายความเสี่ยง4 . เมื่อมีความสัมพันธ์กับต้นทุนการกู้ยืมที่แท้จริงจากภายนอกการ ใช้ประหยัดต่างประเทศมากขึ้น พื้นที่ที่ จํากัด ;และ5 . เมื่อกระจายความเสี่ยงสูงแม้จะมีความคาดหวังสูง prohibitively ร่อแร่ผลิตภัณฑ์ของทุนที่มีบทบาทเพิ่มขึ้น โดยความช่วยเหลือจากต่างประเทศเพื่อการศึกษาและสุขภาพ ทั้งนี้นโยบายเศรษฐกิจเป็นเสียง