Jim remembered what Lewis had writt

Jim remembered what Lewis had written about his fight with
Tommy Loughran. He repeated the reporter's words to himself:
"Loughran destroyed the unskilled New Jersey fighter. The fight
was a funeral with the body still breathing."
Lewis saw the look in Jim's eyes and stopped smiling. "I don't
fight the fights, Braddock. I just write about them."
32
Jim stepped up to Sporty, toe to toe and eye to eye. "Save that
garbage for your readers," he said.
Suddenly, the door opened and an official pointed at Jim. "It's
time," he said.
Jim left the room, keeping his eyes on Sporty Lewis's. Sporty
stared after him, pale and shaken.
"That guy," he said to the official. "What a loser!"
Minutes later, Sporty was back in his seat by the side of the
boxing ring. A young reporter next to him asked, "Who's Jim
Braddock?"
"Get your pencil out, kid," Sporty Lewis said. "I have your story
for you: 'The walk from the changing room to the ring was the
only time tonight that Jim Braddock was seen on his feet.' "
•
"In this corner, Corn Griffin!"
Griffin jumped to the center of the ring and lifted his thick
arms above his head. The tall young boxer wore a confident smile
on his face. He was young and powerful, a natural heavyweight
with long arms and a big punch.
"And in this corner . . . from New Jersey . . .Jim Braddock!"
The crowd were silent.
When the bell rang, Griffin came out punching hard and
fast. Braddock danced and dodged, doing everything possible to
keep away from Corn's powerful punches. After thirty seconds,
Braddock decided that this fight was a bad idea. His opponent had
trained hard and was ready to fight. He timed his jabs and punches
to Braddock's body perfectly. Jim's only goal now was to finish the
fight without getting hurt. He had to be able to work at the docks
the next day.
Suddenly, a big left-hand punch from Griffin hit Braddock on
the side of the head. He went down. As he lay there, the clocks
seemed to stop.
33

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jim remembered what Lewis had written about his fight withTommy Loughran. He repeated the reporter's words to himself:"Loughran destroyed the unskilled New Jersey fighter. The fightwas a funeral with the body still breathing."Lewis saw the look in Jim's eyes and stopped smiling. "I don'tfight the fights, Braddock. I just write about them."32Jim stepped up to Sporty, toe to toe and eye to eye. "Save thatgarbage for your readers," he said.Suddenly, the door opened and an official pointed at Jim. "It'stime," he said.Jim left the room, keeping his eyes on Sporty Lewis's. Sportystared after him, pale and shaken."That guy," he said to the official. "What a loser!"Minutes later, Sporty was back in his seat by the side of theboxing ring. A young reporter next to him asked, "Who's JimBraddock?""Get your pencil out, kid," Sporty Lewis said. "I have your storyfor you: 'The walk from the changing room to the ring was theonly time tonight that Jim Braddock was seen on his feet.' "•"In this corner, Corn Griffin!"Griffin jumped to the center of the ring and lifted his thickarms above his head. The tall young boxer wore a confident smileon his face. He was young and powerful, a natural heavyweightwith long arms and a big punch."And in this corner . . . from New Jersey . . .Jim Braddock!"The crowd were silent.When the bell rang, Griffin came out punching hard andfast. Braddock danced and dodged, doing everything possible toให้ห่างจากของข้าวโพดมีประสิทธิภาพเจาะ หลังจาก 30 วินาทีแบรดด็อคตัดสินใจว่า ต่อสู้นี้เป็นความคิดที่ไม่ดี คู่แข่งของเขาได้ฝึกหนัก และพร้อมที่จะต่อสู้ เขาเวลาเขา jabs และเจาะการแบรดด็อคของร่างกายอย่างสมบูรณ์แบบ เป้าหมายเดียวของจิมตอนนี้ได้เสร็จสิ้นการต่อสู้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาต้องให้สามารถทำงานที่การท่าในวันถัดไปทันใดนั้น หมัดซ้ายใหญ่จากกริฟฟอนตีแบรดด็อคในด้านข้างของหัว เขาไปลง ขณะที่เขาวาง นาฬิกาดูเหมือนจะ หยุด33

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำสิ่งที่จิมลูอิสได้เขียนเกี่ยวกับการต่อสู้ของเขากับ
ทอมมี่โลห์ เขาพูดซ้ำคำพูดของนักข่าวกับตัวเอง:
"โลห์ทำลายเครื่องบินรบไร้ฝีมือการต่อสู้ในรัฐนิวเจอร์ซีย์.
เป็นงานศพกับร่างกายยังมีลมหายใจ. "
ลูอิสเห็นมองในสายตาของจิมและหยุดยิ้ม "ผมไม่ได้
ต่อสู้กับการต่อสู้แบรดด็อก. ฉันเขียนเกี่ยวกับพวกเขา. "
32
จิมก้าวขึ้นไป Sporty เท้าจรดเท้าและตา "บันทึกว่า
ขยะสำหรับผู้อ่านของคุณ "เขากล่าว.
ทันใดนั้นประตูเปิดอย่างเป็นทางการและชี้ไปที่จิม "มันเป็น
ช่วงเวลาที่ "เขากล่าว.
จิมออกจากห้องไปรักษาตาของเขาในสปอร์ตของลูอิส สปอร์ต
จ้องหลังจากเขาซีดและสั่น.
"คนที่" เขากล่าวอย่างเป็นทางการ "สิ่งที่ผู้แพ้!"
นาทีต่อมาสปอร์ตกลับมาอยู่ในที่นั่งของเขาโดยด้านข้างของ
เวทีมวย นักข่าวหนุ่มไปกับเขาถามว่า "จิมเป็นใคร
แบรดด็อก "
"รับดินสอของคุณออกจากเด็ก" Sporty ลูอิสกล่าวว่า "ผมมีเรื่องราวของคุณ
สำหรับคุณ: เดินจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไปที่แหวนเป็น
ครั้งเดียวในคืนนี้ที่จิมแบรดด็อกที่เห็นบนเท้าของเขา. "
•
"ในมุมนี้ข้าวโพดริฟฟิน!"
กริฟฟิกระโดดไปยังศูนย์กลางของแหวนและหนาของเขายก
แขนขึ้นเหนือศีรษะของเขา นักมวยหนุ่มร่างสูงสวมรอยยิ้มที่มีความมั่นใจ
บนใบหน้าของเขา ที่เขายังหนุ่มและมีประสิทธิภาพ, เฮฟวี่เวทธรรมชาติ
ที่มีแขนยาวและหมัดใหญ่.
"และในมุมนี้... จาก New Jersey.. .Jim แบรดด็อก!"
ฝูงชนเงียบ.
เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นกริฟฟิออกมาต่อยหนัก และ
รวดเร็ว แบรดด็อกเต้นและหลบทำทุกอย่างได้เพื่อ
ให้ห่างจากหมัดที่มีประสิทธิภาพของข้าวโพด หลังจากสามสิบวินาที,
แบรดด็อกตัดสินใจว่าการต่อสู้ครั้งนี้เป็นความคิดที่ไม่ดี ฝ่ายตรงข้ามของเขาได้
รับการฝึกฝนอย่างหนักและก็พร้อมที่จะต่อสู้ เขาหมดเวลาศัตรูและหมัดของเขา
ให้กับร่างกายได้อย่างสมบูรณ์แบบแบรดด็อก เป้าหมายเดียวของจิมตอนนี้กำลังจะจบ
การต่อสู้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาจะต้องสามารถที่จะทำงานที่ท่าเทียบเรือ
ในวันถัดไป.
ทันใดนั้นหมัดซ้ายมือขนาดใหญ่จากกริฟฟิตีแบรดด็อกบน
ด้านข้างของศีรษะ เขาลงไป ในขณะที่เขานอนอยู่ที่นั่นนาฬิกา
ดูเหมือนจะหยุด.
33

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิมลูอิสได้เขียนจำอะไรเกี่ยวกับการต่อสู้ของเขากับ
ทอมมี่ Loughran . เขาย้ำคำพูดของนักข่าวเอง :
" Loughran ทำลายไร้ฝีมือนิวเจอร์ซีย์นักสู้ การต่อสู้
เป็นศพกับศพที่ยังหายใจ "
ลูอิสมองเห็นดวงตาของจิมและหยุดยิ้ม” ฉันไม่
ต่อสู้ต่อสู้ แบรดด๊อค ฉันเพิ่งเขียนเกี่ยวกับพวกเขา . "

จิม 32 ก้าวขึ้นมา สปอร์ตนิ้วเท้านิ้วเท้ากับตา " บันทึกที่
ขยะสำหรับผู้อ่านของคุณ " เขากล่าว .
จู่ๆ ประตูก็เปิดออก และเจ้าหน้าที่มาที่จิม . มัน
เวลา , " เขากล่าว .
จิมจากห้องรักษาตาของเขาใน sporty Lewis . สปอร์ต
จ้องมองตามเขาซีดและสั่น .
" หมอนั่น " เขากล่าวกับเจ้าหน้าที่ " ใครแพ้ ! "
นาทีต่อมา สปอร์ตก็กลับมานั่งข้างๆ
เวทีมวยนักข่าวหนุ่มข้างๆเค้าถามว่า " ใครคือ จิม แบรดด็อค
" ?
" หยิบดินสอออกมา " สปอร์ต " ลูอิสกล่าว ฉันมีข่าวสำหรับคุณ :
' เดินจากห้องเปลี่ยนเสื้อกับแหวน
เวลาเท่านั้นว่าคืนนี้ จิม แบรดด็อคได้เห็นเท้าของเขา . "
-
" ในมุม " ข้าวโพดกริฟฟิน
กริฟฟินกระโดดไปยังศูนย์ของแหวน และยกแขนหนา
เหนือหัวของเขานักมวยหนุ่มร่างสูงสวมยิ้มมั่นใจ บนใบหน้าของเขา เขายังหนุ่มและมี ประสิทธิภาพ การ เฮฟวี่เวท ธรรมชาติกับแขนยาว เจาะขนาดใหญ่ .
" และในมุมนี้ . . . . . . . จาก New Jersey . . . . . . . จิม แบรดด๊อค !
ฝูงชนเงียบ .
เมื่อระฆังดังขึ้น กริฟฟินออกมาต่อยหนัก
อย่างรวดเร็ว แบรดด็อคเต้นและหลบ , ทำทุกอย่างที่เป็นไปได้

เก็บจากข้าวโพด พลังหมัด