Zamenhof wanted as many people as p

Zamenhof wanted as many people as possible to learn Esperanto, so he made the language extremely simple, with no irregularities or exceptions to the basic rules. For example, in Esperanto all nouns end with an -o. All nouns can be made plural by simply adding a -j. So the word for friend is amiko, and the plural is amikoj. All adjectives end with an -a. To create the opposite meaning, a speaker simply adds mal- to the beginning of the word. So, for example, the word for big is granda, and the word for small is malgranda. The rules for verbs are equally simple, with no irregular verbs and no conjugation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Zamenhof ต้องเป็นคนจำนวนมาก ที่สุดในการเรียนรู้ภาษาโลก เพื่อให้เขาทำภาษาง่ายมาก ไม่มีความผิดปกติหรือข้อยกเว้นกฎพื้นฐาน ตัวอย่าง ในภาษาโลก นามทั้งหมดลงท้าย ด้วยการโอ- คำนามทั้งหมดสามารถได้พหูพจน์ โดยเพียงแต่เพิ่ม-เจ ดังนั้น คำว่าสำหรับเพื่อนเอมิโกะ และพหูพจน์ amikoj คำคุณศัพท์ทั้งหมดสิ้นสุด ด้วยการ - การ สร้างข้าม ลำโพงเพียงเพิ่มอัปไปจุดเริ่มต้นของคำนั้น ดังนั้น เช่น คำสำหรับใหญ่เป็นคาแกรนดา และ malgranda เป็นคำสำหรับขนาดเล็ก กฎสำหรับกริยาได้อย่างเท่าเทียมกัน กริยาไม่ผิดปกติและไม่ conjugation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอฟอยากเป็นคนจำนวนมากที่เป็นไปได้ที่จะเรียนรู้ภาษาเพื่อให้เขาทำภาษาที่ง่ายมากที่มีความผิดปกติหรือไม่มีข้อยกเว้นกฎพื้นฐาน ยกตัวอย่างเช่นในภาษาคำนามทั้งหมดจบลงด้วย -o คำนามทั้งหมดสามารถทำพหูพจน์โดยเพิ่ม -j ดังนั้นคำว่าเพื่อนเป็น Amiko และพหูพจน์คือ amikoj คำคุณศัพท์ทั้งหมดจบลงด้วย -a ในการสร้างความหมายตรงข้ามลำโพงเป็นเพียงการเพิ่ม mal- ที่จุดเริ่มต้นของคำว่า ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นคำใหญ่เป็น Granda และคำขนาดเล็กเป็น malgranda กฎสำหรับคำกริยาที่มีความเรียบง่ายอย่างเท่าเทียมกันกับคำกริยาที่ผิดปกติและไม่มีการผันไม่มี