Parent–Child Interaction Therapy (P

Parent–Child Interaction Therapy (PCIT) is an intervention which focuses on children with disruptive behaviour problems and their caregivers [41]. PCIT consists of two phases of treatment, Child-Directed Interaction (CDI) and Parent-Directed Interaction (PDI). The first phase focuses on enhancing the parent–child relationship and the second on improving child compliance. Both treatment phases begin with a didactic parental teaching session followed by weekly sessions whereby the parent is coached by the therapist during play sessions with their child. The therapist provides the parent with feedback on their skills from an observation room behind a one-way mirror, via a bug-in-the-ear. Parents practice specific communication skills and behaviour management with their children. PCIT is customized per case and although it is often a short-term intervention, PCIT is not time-limited. In each session parent–child interactions are coded at the beginning to determine the family’s progress toward pre-established mastery criteria. Parents have to master the CDI criteria before starting with the PDI phase of treatment. The PDI phase continues until parents reach the mastery criteria for the PDI skills and rate their child’s behaviour well within a normal range. A consequence of this approach is that the number of sessions may vary among families. Nevertheless, each family receives the number of sessions necessary to master CDI and PDI skills in order to demote their child’s behaviour below clinical levels [34].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การรักษาปฏิสัมพันธ์แม่ – ลูก (PCIT) ถูกแทรกแซงซึ่งเน้นเด็กที่ มีปัญหาพฤติกรรมก่อกวนและผู้ดูแลผู้ป่วย [41] PCIT ประกอบด้วย 2 ขั้นตอนของการรักษา การโต้ตอบ (CDI) ของ Child-Directed และ Parent-Directed โต้ (PDI) ระยะแรกมุ่งเน้นไปที่การเสริมสร้างความสัมพันธ์แม่ – ลูกและที่สองในการปรับปรุงเด็กปฏิบัติตาม ทั้งขั้นตอนการรักษาเริ่มด้วยการสอนผู้ปกครองพลวัตตามรอบเวลารายสัปดาห์โดยผู้ปกครองเป็น coached โดยบำบัดโรคในระหว่างการเล่นกับลูกด้วย บำบัดโรคให้ผู้ปกครอง มีความคิดเห็นเกี่ยวกับทักษะของพวกเขาจากการสังเกตหลังกระจกทางเดียว ผ่านการจุดบกพร่องในหู ผู้ปกครองฝึกทักษะเฉพาะการสื่อสารและพฤติกรรมการจัดการกับพวกเขา PCIT ที่กำหนดเองต่อกรณี และแม้ว่ามักจะเป็นการแทรกแซงระยะสั้น PCIT ไม่จำกัดเวลา ในแต่ละเซสชันแม่ – ลูก โต้ที่เขียนที่จุดเริ่มต้นการตรวจสอบความก้าวหน้าของครอบครัวไปเกณฑ์การเรียนรู้ที่กำหนดขึ้นล่วงหน้า พ่อแม่มีการหลักเกณฑ์ CDI ก่อนเริ่มขั้นตอน PDI ของการรักษา ขั้นตอน PDI ต่อเนื่องจนผู้ปกครองถึงเกณฑ์การเรียนรู้สำหรับทักษะ PDI และประเมินพฤติกรรมของเด็กได้ดีในช่วงปกติ ผลของวิธีการนี้คือ ว่า จำนวนเซสชันอาจแตกต่างกันในหมู่ครอบครัว แต่ แต่ละตระกูลได้รับหมายเลขของเซสชันที่จำเป็นทักษะหลัก CDI และพีเพื่อลดระดับพฤติกรรมของเด็กที่ต่ำกว่าระดับคลินิก [34]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ปกครองเด็กมีปฏิสัมพันธ์บำบัด (PCIT) เป็นแทรกแซงซึ่งมุ่งเน้นไปที่เด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมก่อกวนและผู้ดูแล [41] PCIT ประกอบด้วยสองขั้นตอนของการรักษาเด็กโดยตรงปฏิสัมพันธ์ (CDI) และผู้ปกครองกำกับปฏิสัมพันธ์ (PDI) โดยในระยะแรกมุ่งเน้นไปที่การเสริมสร้างความสัมพันธ์ของผู้ปกครองเด็กและครั้งที่สองในการปรับปรุงการปฏิบัติตามเด็ก ทั้งขั้นตอนการรักษาเริ่มต้นด้วยเซสชั่นการเรียนการสอนของผู้ปกครองเกี่ยวกับการสอนตามด้วยการประชุมประจำสัปดาห์โดยผู้ปกครองเป็นโค้ชของนักบำบัดในช่วงการเล่นกับเด็กของพวกเขา บำบัดโรคให้ผู้ปกครองที่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับทักษะของพวกเขาจากห้องสังเกตหลังกระจกทางเดียวผ่านข้อผิดพลาดในการที่หู พ่อแม่ฝึกทักษะการสื่อสารที่เฉพาะเจาะจงและพฤติกรรมการจัดการกับบุตรของตน PCIT กำหนดเองต่อกรณีและถึงแม้ว่ามันมักจะแทรกแซงระยะสั้น PCIT ไม่ จำกัด เวลา ในแต่ละเซสชั่นการโต้ตอบผู้ปกครองเด็กที่มีรหัสที่จุดเริ่มต้นที่จะตรวจสอบความคืบหน้าของคนในครอบครัวที่มีต่อการเรียนรู้ตามเกณฑ์ก่อนขึ้น ผู้ปกครองมีต้นแบบเกณฑ์ CDI ก่อนที่จะเริ่มต้นด้วยขั้นตอน PDI ของการรักษา ขั้นตอน PDI ต่อไปจนกว่าผู้ปกครองถึงเกณฑ์การเรียนรู้ทักษะ PDI และประเมินพฤติกรรมของเด็กของพวกเขาอย่างดีในช่วงปกติ เป็นผลของวิธีนี้คือว่าจำนวนของการประชุมอาจแตกต่างกันในหมู่ครอบครัว อย่างไรก็ตามแต่ละครอบครัวได้รับจำนวนรอบที่จำเป็นที่จะโท CDI และ PDI ทักษะในการสั่งซื้อเพื่อลดพฤติกรรมของเด็กต่ำกว่าระดับคลินิก [34]