Autumn passes, with spring flowers

Autumn passes, with spring flowers and wild cuckoos peacefully maintaining the otherness within the earthly realm.

The autumn wind blows, and although the view of lotus flowers in the pond has long gone, with the autumn air gradually thickening, the maple leaves floats down onto the pond, bringing with it its own distinctive charms, a mass of scarlet floating above the water, occasionally making little turns. When she had returned last night, she did not notice the fall of the maple leaves, could it be that they have fallen overnight? Unaware that the flowers of yesterday have already withered away, today other worries occupies her mind.

She had done the right thing right, it wasn’t wrong of her? He is originally the enemy of the Celestial Empire, had she let the tiger return to the mountain, perhaps more people will be put to sacrifice in future, if thinking this can calm her uneasy heart in the slightest bit, she shall continue to tell herself this, she is not in the wrong.

“Gui Wan.” That gentle, considerate voice calls out from nearby, such warming voice, can only be her husband.

Slowly turning her head, she sees Lou Che walk in from the corridor, as though he was revealing himself in the mist, suddenly, she thinks back to these past few days, all that has happened really feels like a dream, like smoke like mist. A smile floats to the surface of her face, “My Lord Husband, back from the court’s assembly?”

Such illusive smile, was the first he had seen. Returning last night when it was almost sunrise, the first thing she says when she sees him was filled with loss and exhaustion: “I’m back, so tired~.” He doesn’t know what she had been through these past few days, she says nothing, he asks nothing, although vaguely knowing that she had used quite a number of spies and guards, he had already promised her, her matters, he will not delve in, he needs only to cover for her.

Filled with tenderness, Lou Che picks up the neglected bowl that was left on the corridor, seeing that its contents were left completely untouched, he inquires: “Why are you not eating the soup, does it not suit your taste?”

“It’s I who doesn’t have the appetite,” Gui Wan smiles, the look in her eyes flickering, lips slightly parted, looking as though she’s struggling with something. After a long while, she asks: “Did anything big happen in the imperial court.”

He looks at Gui Wan in surprise, responding with a hint of wonder and exploratory, “I didn’t know you were also interested in the state affairs.”

Hearing this, Gui Wan says nothing. Lou Che watches her, he just gets the feeling that the her today, has many words that she has yet to say, her entire person appearing to be at loss, contradictory, there’s also this sense of unspeakable melancholy, unable to bear this, also pitying the look of confusion in her eyes, he gently says: “Something big did indeed happen in the imperial court,” Noticing Gui Wan reveal a hint of interest in his words, he continues to speak, “It is reported that General Lin was hunting down the Nu’s prince yesterday. In the end, he had let him slip away.”

Gui Wan lifts her head, confirming one more time: “Slipped away?”

“En, was originally already a bird in the net, who would have known that halfway there, the Nu people charged out in rescue, allowing him to escape.” His words were not spoken without regret.

Gui Wan gathers up her mixed feelings within a moment, the vivid happenings of yesterday in her head. In fact, she is not a cold blooded person, so she too felt perplexed, concerned, conflicted. Ye Li is the enemy of her homeland, is the Nu’s important commander, his death is the wish of countless people within the Celestial Empire, what she did yesterday is completely correct, but hearing that he had escaped just now, the big burden in her heart has dissolved. She did not kill him. Perhaps subconsciously, she was also hoping that she did not indirectly, or even directly, got him killed, hoping that she did not get involved in this kind of foul wind and rain of blood (bloodshed).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฤดูใบไม้ร่วงผ่าน ฤดูใบไม้ผลิและ cuckoos ป่าสงบรักษา otherness ภายในขอบเขตเอิร์ทลี่ฤดูใบไม้ร่วงลมพัด และแม้ว่านานแล้วมุมมองของดอกบัวในบ่อ กับฤดูใบไม้ร่วงอากาศค่อย ๆ หนา เมเปิ้ลใบลอยลงสู่บ่อ นำกับเสน่ห์ของตัวเองโดดเด่น โดยรวมของสีแดงลอยอยู่เหนือน้ำ ทำน้อยบางครั้งจะ เมื่อเธอได้กลับคืน เธอไม่ได้สังเกตเห็นการล่มสลายของใบเมเปิ้ล มันอาจเป็นว่า พวกเขาได้ลดลงค้างคืน ไม่รู้ว่า ดอกไม้ของเมื่อวานนี้มีแล้ว withered เก็บ วันนี้ความกังวลอื่น ๆ ตรงใจของเธอเธอได้ทำในสิ่งที่ดีอยู่ มันไม่ได้ผิดของเธอหรือไม่ เขาเป็นครั้งแรกศัตรูของจักรวรรดิฟ้า เธอได้ให้กลับไปยังภูเขา บางทีคนจะทำในอนาคต เสียถ้าคิดสามารถสงบใจของเธอไม่สบายใจในบิตน้อยเสือ เธอต่อไปบอกตัวเองนี้ เธอไม่ได้อยู่ในไม่ถูกต้อง"กุยหวาน" เสียงที่อ่อนโยน น้ำใจเรียกออกจากบริเวณใกล้เคียง เช่นเสียงร้อน สามารถสามีช้าเปิดเธอใหญ่ เธอเห็น Lou Che เดินจากระเบียง เหมือนกับว่าเขาได้เปิดเผยตัวเองในม่านหมอก ทันที เธอคิดว่า กลับไปอดีตเหล่านี้ไม่กี่วัน ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจริง ๆ รู้สึกเหมือนฝัน เหมือนเช่นหมอกควัน ยิ้มลอยพื้นผิวของใบหน้า "พระสามี กลับจากแอสเซมบลีของศาลหรือไม่"รอยยิ้ม illusive เช่น เป็นคนแรกที่เขาเห็น ความมืดเมื่อมันเป็นเกือบอาทิตย์ขึ้น สิ่งแรกที่เธอกล่าวว่า เมื่อเธอเห็นเขาก็เต็มไป ด้วยขาดทุนและจุดประสงค์: "ฉันกลับ ดังนั้นเหนื่อย ~ " เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอได้ผ่านผ่านมาสองสามวันนี้ เขากล่าวว่า ไม่มีอะไร เขาถามอะไร แม้รู้ว่า เธอมีใช้หมายของสายลับและยาม เขาได้แล้วสัญญาว่า เรื่องของเธอ เธอ เขาจะเจาะใน เท่านั้นต้องครอบคลุมสำหรับเธอคลับด้วยเจ็บ Lou Che รับค่าชามที่ถูกละเลยที่ถูกทิ้งบนทางเดิน เห็นว่า เนื้อหาที่เหลือสมบูรณ์สมบูรณ์ เขาสอบถาม: "เหตุใดคุณไม่กินซุป ไม่ไม่ตรงกับรสนิยมของคุณหรือไม่? ""ก็ฉันที่ไม่มีความอยากอาหาร ยิ้มหวาน Gui มองในดวงตาของเธอกะพริบ ริมฝีปากเล็กน้อยศึกษาธิการ ดูเหมือนว่าเธอกำลังดิ้นรนกับสิ่งนั้น หลังจากระยะยาว เธอถาม: "ไม่ได้อะไรขนาดใหญ่เกิดขึ้นในศาลอิมพีเรียล"เขามองไปที่ Gui Wan ในแปลกใจ เชิง บุกเบิก และตอบสนองกับใจ "ฉันไม่ทราบว่า คุณยังมีความสนใจในกิจการรัฐ"ได้ยิน Gui วรรณกล่าวว่า ไม่มีอะไร Lou Che นาฬิกาเธอ เขาเพิ่งได้รับความรู้สึกเธอวันนี้ มีคำมากมายที่เธอได้พูด ของบุคคลทั้งที่เป็นขาดทุน ขัดแย้ง มียังนี้ความรู้สึกของความเศร้า unspeakable โศก ไม่สามารถนี้ pitying ยัง ดูสับสนในสายตาของเธอ เขาเบา ๆ ว่า: "สิ่งที่ใหญ่จริง ๆ ที่เกิดขึ้นในศาลอิมพีเรียล , "ซักถาม Gui Wan แสดงคำแนะนำที่น่าสนใจในคำพูดของเขา เขายังคงพูด "จะมีรายงานว่า ทั่วไปหลินถูกล่าสัตว์ลงเจ้าของ Nu เมื่อวานนี้ ในสุด เขาได้ให้เขาจัดส่งไป "Gui Wan ลิฟท์เธอหัว ยืนยันอีกครั้ง: "เล็ดรอดไปได้อย่างไร""En เดิมแล้วนกในสุทธิ ที่จะได้ทราบว่า halfway, Nu คนคิดออกในการกู้ภัย ช่วยให้เขารอด" คำพูดของเขาก็ไม่พูด โดยไม่มีริเกร็ตGui Wan รวบรวมค่าความรู้สึกผสมภายในช่วงเวลา สถานที่สดใสของเมื่อวานนี้ในหัวของเธอ ในความเป็นจริง เธอไม่ใช่คนเย็น blooded เพื่อเธอมากเกินไปรู้สึกงง เกี่ยวข้อง การขัดแย้งกัน เยลี่เป็นศัตรูของบ้านเกิดของเธอ เป็นผู้บัญชาการที่สำคัญของ Nu ตายเป็นปรารถนาของผู้คนนับไม่ถ้วนภายในอาณาจักรฟ้า สิ่งที่เธอไม่ได้เมื่อวานนี้ถูกต้องสมบูรณ์ แต่ได้ยินว่า เขาได้หนีเดี๋ยว ภาระใหญ่ในหัวใจของเธอมีส่วนยุบ เธอไม่ได้ฆ่าเขา บางที subconsciously เธอยังหวังว่า เธอไม่ได้ไม่อ้อม หรือแม้แต่โดย ตรง ได้ฆ่า หวังว่า เธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับชนิดนี้ของเหม็นลมและฝนเลือด (เสียเลือดเนื้อ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฤดูใบไม้ร่วงที่ผ่านมาด้วยดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิและไอ้บ้าเอ๊ยป่าอย่างสงบที่ยังคงรักษาข้อแตกต่างกันภายในดินแดนของโลก. the ลมพัดใบไม้ร่วงและแม้ว่ามุมมองของดอกบัวในบ่อได้หายไปนานกับอากาศฤดูใบไม้ร่วงค่อยๆหนา, เมเปิ้ลใบลอยลงบน บ่อนำด้วยเสน่ห์ที่โดดเด่นของตัวเองมวลของสีแดงลอยอยู่เหนือน้ำบางครั้งทำให้ผลัดกันเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อเธอกลับมาคืนที่ผ่านมาเธอไม่ได้สังเกตเห็นการล่มสลายของเมเปิ้ลใบก็อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาได้ลดลงในชั่วข้ามคืน? ไม่รู้ว่าดอกของเมื่อวานนี้ได้เหี่ยวไปแล้วในวันนี้ความกังวลอื่น ๆ หมกมุ่นอยู่กับความคิดของเธอ. เธอได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องก็ไม่ผิดของเธอ? แต่เดิมเขาเป็นศัตรูของจักรวรรดิจีนที่ได้เธอให้กลับไปที่ภูเขาเสือบางทีผู้คนมากขึ้นจะถูกนำไปเสียสละในอนาคตถ้าคิดนี้สามารถสงบหัวใจไม่สบายใจของเธอในนิดเธอจะยังคงที่จะบอกตัวเอง นี้เธอไม่ได้อยู่ในที่ไม่ถูกต้อง. "กุย Wan." ที่อ่อนโยนเสียงน้ำใจโทรออกจากบริเวณใกล้เคียงเสียงภาวะโลกร้อนดังกล่าวสามารถเป็นสามีของเธอ. ค่อยๆหันศีรษะของเธอเธอเห็นลูเจ๊เดินเข้ามาจากทางเดินที่เป็น แม้ว่าเขาจะถูกเผยให้เห็นตัวเองอยู่ในสายหมอกก็เธอคิดว่ากลับไปไม่กี่วันที่ผ่านมาเหล่านี้สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆรู้สึกเหมือนฝันเหมือนควันเช่นหมอก รอยยิ้มลอยกับพื้นผิวของใบหน้าของเธอ "พระเจ้าของฉันสามีกลับมาจากการชุมนุมของศาลหรือไม่" เช่นรอยยิ้มที่ไม่จริงเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น กลับมาคืนที่ผ่านมาเมื่อมันเป็นพระอาทิตย์ขึ้นเกือบจะเป็นสิ่งแรกที่เธอบอกว่าเมื่อเธอเห็นเขาก็เต็มไปด้วยความสูญเสียและความอ่อนล้า "ผมกลับมาเหนื่อย ~." เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอได้รับผ่านไม่กี่วันที่ผ่านมาเหล่านี้ เธอบอกว่าไม่มีอะไรเขาถามอะไรแม้ว่ารางรู้ว่าเธอได้ใช้จำนวนมากของสายลับและยามที่เขาได้สัญญาไว้แล้วเธอเรื่องของเธอเขาจะไม่เจาะในเขาต้องการเพียงเพื่อให้ครอบคลุมสำหรับเธอ. เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ลูเชหยิบชามที่ถูกทอดทิ้งที่ถูกทิ้งไว้บนทางเดินเห็นว่าเนื้อหาของมันถูกทิ้งไม่มีใครแตะต้องสมบูรณ์เขาถาม "ทำไมคุณถึงไม่กินซุปมันจะไม่เหมาะกับรสนิยมของคุณ?" "มันเป็นผมที่ doesn ' t มีความอยากอาหาร "ยิ้มกุยวานมองในสายตาของเธอริบหรี่ริมฝีปากเล็กน้อยแยกมองราวกับว่าเธอดิ้นรนกับบางสิ่งบางอย่าง หลังจากที่ในขณะนานเธอก็ถามว่า "ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในราชสำนัก." เขามองกุย Wan แปลกใจในการตอบสนองกับคำใบ้ของสงสัยและสำรวจว่า "ผมไม่ทราบว่าคุณก็มีความสนใจในกิจการของรัฐ . "ได้ยินอย่างนี้แล้วกุยวรรณกล่าวว่าไม่มีอะไร นาฬิกาลูเจ๊เธอเขาเพิ่งได้รับความรู้สึกว่าวันนี้เธอมีหลายคำว่าเธอยังไม่ได้บอกว่าคนทั้งหมดของเธอที่ปรากฏจะเป็นที่สูญเสียขัดแย้งนอกจากนี้ยังมีความรู้สึกของความเศร้าโศกไม่สามารถบรรยายนี้ไม่สามารถที่จะแบกนี้ยัง สงสารรูปลักษณ์ของความสับสนในดวงตาของเธอเขาเบา ๆ กล่าวว่า "บางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ไม่แน่นอนเกิดขึ้นในราชสำนัก" สังเกตเห็นกุย Wan เปิดเผยคำใบ้ที่น่าสนใจในคำพูดของเขาที่เขายังคงพูด "มีรายงานว่านายพลหลิน การล่าสัตว์ลงเจ้าชายของนูเมื่อวานนี้ ในท้ายที่สุดเขาก็ปล่อยให้เขาหลุดมือไป ". กุย Wan ยกหัวของเธอยืนยันอีกครั้งหนึ่ง" หลบหนี "?" ในตัว, แต่เดิมอยู่แล้วนกในสุทธิที่จะได้รู้ว่ามีครึ่งหนึ่งที่ Nu คนออกค่าใช้จ่ายในการช่วยเหลือให้เขาหลบหนี. "คำพูดของเขาก็ไม่ได้พูดโดยไม่ต้องเสียใจ. กุย Wan รวบรวมขึ้นความรู้สึกผสมของเธอที่อยู่ในช่วงเวลาที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ที่สดใสของในหัวของเธอ ในความเป็นจริงเธอไม่ได้เป็นคนเลือดเย็นดังนั้นเธอจึงรู้สึกงงมากเกินไป, ห่วงขัดแย้ง เจ้าหลี่เป็นศัตรูของบ้านเกิดของเธอที่เป็นผู้บัญชาการทหารที่สำคัญของณุการตายของเขาเป็นความปรารถนาของผู้คนนับไม่ถ้วนในจักรวรรดิจีนสิ่งที่เธอไม่เมื่อวานนี้มีความถูกต้องสมบูรณ์ แต่ได้ยินว่าเขาได้หนีออกมาเพียงแค่ตอนนี้ภาระที่ยิ่งใหญ่ในตัวเธอ หัวใจละลาย เธอไม่ได้ฆ่าเขา บางทีอาจจะไม่รู้ตัวเธอก็ยังหวังว่าเธอไม่ได้โดยทางอ้อมหรือแม้กระทั่งโดยตรงได้ฆ่าเขาหวังว่าเธอไม่ได้มีส่วนร่วมในชนิดของลมเหม็นและฝนเลือด (เลือด) นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฤดูใบไม้ร่วงผ่านไป กับดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิและรักษาความเป็นป่าเสาะอย่างสงบภายในดินแดนของโลก

ลมฤดูใบไม้ร่วงพัด แม้มุมมองของดอกบัวในสระน้ำได้หายไปนานกับฤดูใบไม้ร่วงอากาศค่อยๆหนาใบเมเปิ้ลลอยลงสู่บ่อนำด้วยเสน่ห์ที่โดดเด่นของตัวเอง มวลชนแดงลอยอยู่เหนือน้ำสิงค์ making little ตกงาน . เมื่อเธอได้กลับมาเมื่อคืนเธอไม่ได้สังเกตเห็นการลดลงของใบเมเปิล อาจเป็นไปได้ว่า พวกเขาได้ลดลงในชั่วข้ามคืน ? ไม่รู้ว่าดอกไม้ของเมื่อวานก็เหี่ยวไป วันนี้กังวลอื่น ๆใช้ความคิดของเธอ

เธอได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วครับ มันไม่ได้ผิดที่เธอ เดิมที เขาก็เป็นศัตรูของจักรวรรดิ Celestialเธอปล่อยให้เสือกลับไปยังภูเขา บางทีคนมากขึ้นจะทำให้เสียสละในอนาคต ถ้าความคิดนี้สามารถสงบจิตใจกระสับกระส่ายเธอสักนิด เธอจะต้องคอยบอกตัวเอง เธอไม่ได้ทำอะไรผิด

" กุ้ย วาน " ที่อ่อนโยน เอื้อเฟื้อ เสียงเรียกจาก ใกล้เคียง เสียง เช่น ภาวะโลกร้อน จะเป็นสามีของเธอ . . . . .

ค่อยๆหันหัวของเธอเธอเห็นลูเชเดินเข้ามาจากระเบียง ราวกับว่าเขาเปิดเผยตัวเองในหมอก ทันใดนั้น เธอก็คิดไปสองสามวัน ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนฝันไปจริงๆ เหมือนมีควันเหมือนหมอก รอยยิ้มลอยกับพื้นผิวของใบหน้าของเธอ , " สามีของฉันกลับมาจากการชุมนุม " ของศาล "

เช่น มายายิ้ม เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นกลับมาเมื่อคืนตอนเกือบรุ่งสาง สิ่งแรกที่เธอพูดเมื่อเธอเห็นเขาก็เต็มไปด้วยการสูญเสียและอ่อนเพลีย : " กลับมาแล้ว เหนื่อยจัง ~ " เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอได้รับผ่าน ผ่านมาไม่กี่วัน เธอกล่าวว่า ไม่มีอะไร เขาถามอะไร แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าเธอเคยใช้ ค่อนข้างจำนวนของสายลับและทหาร เขาได้สัญญากับเธอไว้ เธอได้ เขาจะไม่เจาะลึกในเขาต้องการที่จะปกป้องเธอ

ที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ลูเชหยิบชามที่ถูกทิ้งไว้บนทางเดินที่ดูเนื้อหาที่เหลืออยู่ทั้งหมดแตะต้องเขาถาม : " ทำไมคุณไม่กินซุป มันไม่เหมาะกับรสนิยมของคุณ "

" ฉันเป็นผู้ที่ไม่ได้มีความอยากอาหาร " กุ้ยวานยิ้ม แววตาของเธอริบหรี่ ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย ,ดูราวกับว่าเธอกำลังต่อสู้กับอะไรซักอย่าง หลังจากนั้น ไม่นาน เธอก็ถาม : " มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในราชสำนัก "

เขาดูที่ GUI วาน ประหลาดใจ การตอบสนองกับคำใบ้ของสงสัยและสำรวจ " ผมไม่รู้ว่าคุณยังสนใจในฝ่ายรัฐ "

ได้ยินนี้ , GUI วานบอกว่าไม่มีอะไร Lou Che watches her, he just gets the feeling that the her today,มีคำมากมายที่เธอยังบอกว่า เธอทั้งบุคคลที่ปรากฏอยู่ในความสูญเสีย ตรงกันข้ามยังมีความรู้สึกนี้เศร้ามากๆ ไม่สามารถที่จะทน ก็จะดูสับสนในดวงตาของเธอ เขาเบา ๆ กล่าวว่า " เป็นเรื่องใหญ่แน่นอน เกิดขึ้นในราชสำนัก " สังเกตเห็น กุย วาน reveal a hint ของ interest in words his , หลากหลาย to speak ," มีรายงานว่า หลิน ทั่วไปถูกตามล่าเจ้าชายนูเมื่อวานนี้ ในที่สุด เขาก็ปล่อยให้เขาหลุดมือไป "

GUI วานยกหัวของเธอ ยืนยันอีกครั้งว่า " ลื่นไป "

" เอ่อ แต่เดิมแล้วนกในสุทธิ ใครจะไปรู้ว่าครึ่งทาง , นู๋คนเรียกออกมาช่วยให้เขาหนี . . . " คำพูดของเขาไม่ได้

พูดโดยไม่เสียใจGUI วานรวบรวมขึ้นผสมความรู้สึกของเธอในขณะนี้ สดใส ข่าวคราวของเมื่อวานในหัวของเธอ in fact , she ) person cold blooded , so she จะน่าสงสาร perplexed , concerned , จะไม่ให้ใน ท่านหลี่ เป็นข้าศึกของบ้านเกิดของเธอ เป็น นู๋ ผู้บัญชาการที่สำคัญ ความตายของเขาเป็นปรารถนาของผู้คนนับไม่ถ้วนภายในอาณาจักรสวรรค์ สิ่งที่เธอทำเมื่อวานได้อย่างถูกต้องแต่ได้ยินว่าเขาได้หนีไปตอนนี้ ภาระใหญ่ในหัวใจเธอได้ละลาย เธอไม่ได้ฆ่าเขา บางทีจิตใต้สำนึก เธอยังคิดว่าเธอทางอ้อม หรือแม้แต่โดยตรงฆ่าเขา หวังว่า เธอไม่ได้มีส่วนร่วมในชนิดนี้ของลมเหม็นและฝนเลือด ( เลือด )