A while ago, Deb at Booking Through

A while ago, Deb at Booking Through Thursday interviewed her readers for a change, and her final question was, “What question have I NOT asked at BTT that you’d love me to ask?”

This morning’s BTT question is the question I asked:

Who taught you to read?

I asked this because I don’t remember who taught me to read and I wondered if anyone else does actually remember being taught.

I just can’t remember a time when I couldn’t talk, walk or read. I know that I could read before I went to school and that I loved being read to and being told stories. It was my dad who read to me at night before I went to sleep and he was the one who made up silly, funny stories to keep me and my sister entertained. So maybe it was him who taught me to read.

But it could have be my mum who taught me because she was the one who took me to the library with her. The library was a small branch library with children’s and adults’ books in the same room and I could choose my own books whilst she chose hers and she could keep an eye on me at the same time. She was the one who always had her head in a book when she wasn’t busy doing anything else.

I wish I could remember. All I do remember is loving books and it seems as though I learnt to read by looking and listening rather than being taught. But it can’t have been that simple – can it?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ผ่านมา Deb ที่จองผ่านพฤหัสบดีสัมภาษณ์อ่านของเธอสำหรับการเปลี่ยนแปลง และคำถามสุดท้ายของเธอ คือ "คำถามอะไรฉันไม่ถามที่ BTT ว่า คุณจะรักผมถาม"เช้านี้ BTT ถามเป็นคำถามที่ผมถาม:ที่สอนการอ่านผมถามนี้เนื่องจากจำไม่ได้ที่สอนให้ผมอ่าน และผมสงสัยว่า ถ้า คนอื่นจริงอย่าสอนฉันเพียงแค่จำครั้งเมื่อผมไม่สามารถพูดคุย เดิน หรืออ่าน ฉันรู้ว่า ฉันสามารถอ่านก่อนไปโรงเรียน และว่า ฉันรักการอ่านและการเล่าเรื่องราว มันเป็นพ่อใครอ่านให้ฉันเวลากลางคืนก่อนนอน และเขาเป็นคนหนึ่ง ที่ทำค่าโง่ ตลกเรื่องราวเพื่อให้ฉันและน้องบันเทิง ดังนั้นอาจจะเป็นคนที่สอนให้ผมอ่านนั้นแต่มันอาจจะแม่ที่สอนให้ผม เพราะเธอเป็นคนหนึ่งที่เอาฉันไปกับเธอ ไลบรารีไลบรารีสาขาขนาดเล็ก มีหนังสือสำหรับเด็กและของผู้ใหญ่ในห้องเดียวกัน และสามารถเลือกหนังสือของตัวเองในขณะที่เธอเลือกเธอ และเธอสามารถติดตามการฉันในเวลาเดียวกัน เธอเป็นคนที่มักจะมีหัวของเธอในหนังสือเมื่อเธอไม่ว่างทำอะไร ฉันหวังว่าฉันจะจำ ทั้งหมดที่จำเป็นรักหนังสือ และดูเหมือนว่าผมได้เรียนรู้ โดยการมอง และการฟังแทนการสอน แต่มันไม่ได้ง่ายสามารถมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผ่านมาหญิงสาวที่จองห้องพักถึงวันพฤหัสบดีสัมภาษณ์ผู้อ่านของเธอสำหรับการเปลี่ยนแปลงและคำถามสุดท้ายของเธอคือ "คำถามอะไรได้ผมไม่ได้ถามที่ BTT ที่คุณอยากให้ฉันไปถาม?"

เช้านี้คำถาม BTT คือคำถามที่ผมถาม :

ใครสอนให้คุณอ่าน

ฉันถามนี้เพราะผมจำไม่ได้ว่าใครสอนให้ฉันอ่านและผมสงสัยว่าถ้าคนอื่นไม่จำจริงได้รับการสอน.

ฉันไม่สามารถจำได้ว่าครั้งเมื่อฉันไม่สามารถพูดคุยหรือเดิน อ่าน. ฉันรู้ว่าฉันสามารถอ่านก่อนที่ผมจะไปโรงเรียนและที่ฉันรักการอ่านและการบอกเรื่องราว มันเป็นพ่อของฉันที่อ่านกับผมในเวลากลางคืนก่อนที่ผมจะไปนอนและเขาก็เป็นคนหนึ่งที่ทำขึ้นโง่เรื่องตลกเพื่อให้ผมและน้องสาวของฉันความบันเทิง ดังนั้นบางทีมันอาจจะเป็นเขาที่สอนให้ฉันอ่าน.

แต่มันอาจจะมีความเป็นแม่ที่สอนให้ฉันเพราะเธอเป็นคนเดียวที่พาฉันไปที่ห้องสมุดกับเธอ ห้องสมุดห้องสมุดสาขาขนาดเล็กที่มีหนังสือสำหรับเด็กและผู้ใหญ่ในห้องเดียวกันและฉันจะเลือกหนังสือของตัวเองในขณะที่เธอเลือกเธอและเธอจะเก็บตากับฉันในเวลาเดียวกัน เธอเป็นคนหนึ่งที่มักจะมีหัวของเธอในหนังสือเมื่อเธอไม่ว่างทำอะไรอย่างอื่น.

ฉันหวังว่าฉันจะจำ ทั้งหมดที่ฉันทำจำไว้คือหนังสือความรักและดูเหมือนกับว่าผมได้เรียนรู้ที่จะอ่านโดยการมองและการฟังมากกว่าการสอน แต่มันไม่สามารถได้รับการที่ง่าย - สามารถมันได้หรือไม่