As in the real world, users configu

As in the real world, users configure their workspaces by selecting tools, positioning and orienting them in space, and binding them to application objects. At the moment of binding, the tool decides whether to accept the connection by checking if the application object contains all the needed information and by verifying that the constraint graph obtained by connecting the tool to the model can be handled by the underlying solver (i.e. it is acyclic). The binding mechanism is defined in a declarative way by using indirect constraints

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในโลกจริง ผู้ใช้กำหนดพื้นที่ทำงานของพวกเขา โดยการเลือกเครื่องมือ ตำแหน่ง และ orienting นั้นในพื้นที่ และผูกให้กับแอพลิเคชันออบเจ็กต์ ณ เวลาที่ผูก เครื่องมือการตัดสินใจว่า จะยอมรับการเชื่อมต่อ โดยการตรวจสอบว่าวัตถุโปรแกรมประยุกต์ประกอบด้วยข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมด และตรวจสอบว่า กราฟจำกัดได้ ด้วยการเชื่อมต่อเครื่องมือแบบสามารถจัดการจาก solver แบบ (เช่นเป็น acyclic) กลไกการรวมไว้ในลักษณะ declarative โดยข้อจำกัดทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับในโลกแห่งความจริงที่ผู้ใช้กำหนดค่าพื้นที่ทำงานของพวกเขาโดยการเลือกเครื่องมือตำแหน่งและทิศทางของพวกเขาในพื้นที่และมีผลผูกพันพวกเขาไปยังวัตถุที่แอพลิเคชัน ในขณะที่มีผลผูกพันเครื่องมือตัดสินใจว่าจะยอมรับการเชื่อมต่อโดยการตรวจสอบว่าวัตถุแอพลิเคชันที่มีข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมดและตรวจสอบว่ารูปแบบของกราฟ จำกัด ได้โดยการเชื่อมต่อเครื่องมือในรูปแบบที่สามารถจัดการโดยแก้พื้นฐาน (คือมัน เป็นวัฏจักร) กลไกที่มีผลผูกพันที่กำหนดไว้ในทางที่เปิดเผยโดยใช้ข้อ จำกัด ทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นเดียวกับในโลกแห่งความจริง ผู้ใช้ปรับแต่งพื้นที่ทำงานของพวกเขาโดยการเลือกเครื่องมือ และการปฐมนิเทศในพื้นที่และการผูกวัตถุโปรแกรม ในช่วงเวลาของการผูกเครื่องมือตัดสินใจว่าจะยอมรับการเชื่อมต่อโดยการตรวจสอบถ้าวัตถุใบสมัครที่มีข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมดและโดยการตรวจสอบว่าข้อจำกัดกราฟได้โดยการเชื่อมต่อเครื่องมือรุ่นที่สามารถจัดการได้ โดยต้นแบบแก้ปัญหา ( เช่นเป็นหว่า ) กลไกการกำหนด ในลักษณะการประกาศโดยใช้ปัญหาทางอ้อม