Attempts to get agreement on changi

Attempts to get agreement on changing the astronomical day continued to go nowhere. But in the same way that the coming of the railways had heralded changes to national timekeeping, it was the arrival of wireless telegraphy with its potential to widely disseminate time signals that gave the impetus that was to lead to global uniformity. And France was in the vanguard of change, establishing a transmitter on the Eiffel Tower and a leadership role for itself from the first. And if it wanted to lead, it had to conform and transmit time signals in Greenwich time rather than Paris time. With neither fanfare nor ceremony, France adopted Greenwich Mean Time as its civil time on 11 March 1911, referring to it as ‘the mean time of Paris retarded nine minutes and 21 seconds’. At this point, although France still declined to adopt the Greenwich Meridian; the seeds for change had already been sown. The Bureau des Longitudes had expressed a desire to find a way of increasing the number of stars covered in its annual publications without increasing the cost. This it was thought might best be done by a change in working practices. Instead of different observatories around the world producing their own sets of what were often similar if not identical tables, something that involved extensive duplication of time consuming calculations, could the work load not be spread between them and the results shared? But to do this, the astronomers would need to work to a common set of standards, which included the calculations being based on just a single meridian using a single time system. When the International Congress on Astronomical Ephemeredes met for the first time in Paris on 23 October 1911, the use of the Greenwich Meridian was unanimously agreed. However, the French astronomers had no jurisdiction over the publication of France’s hydrographic charts and could not themselves order a change in the meridian on which they were based.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความพยายามที่จะได้รับข้อตกลงเกี่ยวกับการเปลี่ยนวันดาราศาสตร์ยังคงที่จะไปไม่มีที่ไหนเลย แต่ในทางเดียวกันว่าการมาถึงของรถไฟได้ประกาศเปลี่ยนแปลงการจับเวลาแห่งชาติก็คือการมาถึงของโทรเลขไร้สายที่มีศักยภาพในการเผยแพร่อย่างกว้างขวางสัญญาณเวลาที่ให้แรงผลักดันที่กำลังจะนำไปสู่​​ความสม่ำเสมอทั่วโลก และฝรั่งเศสอยู่ในแนวหน้าของการเปลี่ยนแปลงการสร้างเครื่องส่งสัญญาณบนหอไอเฟลและบทบาทความเป็นผู้นำของตัวเองจากการเป็นครั้งแรก และถ้ามันอยากจะนำมันก็เพื่อให้สอดคล้องและส่งสัญญาณเวลามาตรฐานกรีนิชในเวลามากกว่าเวลาที่ปารีส ด้วยไม่ประโคมหรือพิธี, ฝรั่งเศสนำมาใช้เวลากรีนิชเป็นเวลาพลเรือนในวันที่ 11 มีนาคม 1911 หมายถึงว่ามันเป็น 'เวลาเฉลี่ยของกรุงปารีสปัญญาอ่อนเก้านาทีและ 21 วินาที' เมื่อมาถึงจุดนี้แม้ว่าฝรั่งเศสยังคงปฏิเสธที่จะนำมาใช้ในกรีนนิช Meridian; เมล็ดพันธุ์สำหรับการเปลี่ยนแปลงที่ได้รับการหว่านแล้ว Longitudes สำนัก des ได้แสดงความปรารถนาที่จะหาวิธีการเพิ่มจำนวนของดาวที่ปกคลุมในสิ่งพิมพ์ประจำปีโดยไม่ต้องเพิ่มค่าใช้จ่าย นี้มันเป็นความคิดที่ดีที่สุดอาจทำได้โดยการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติงาน แทนการสังเกตการณ์ที่แตกต่างกันทั่วโลกการผลิตชุดของตัวเองในสิ่งที่มักจะถูกเหมือนกันถ้าไม่ได้ตารางเหมือนบางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการทำสำเนาที่กว้างขวางของการคำนวณที่ใช้เวลานานภาระงานที่ไม่สามารถแพร่กระจายระหว่างพวกเขาและผลที่ใช้ร่วมกัน? แต่การที่จะทำเช่นนี้นักดาราศาสตร์จะต้องทำงานเพื่อตั้งค่าทั่วไปของมาตรฐานซึ่งรวมถึงการคำนวณอยู่บนพื้นฐานเพียงแค่เที่ยงวันเดียวโดยใช้ระบบเวลาเดียว เมื่อการประชุมระหว่างประเทศเกี่ยวกับดาราศาสตร์ Ephemeredes พบกันครั้งแรกในกรุงปารีสเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 1911, การใช้งานของกรีนนิช Meridian ก็ตกลงกันเป็นเอกฉันท์ อย่างไรก็ตามนักดาราศาสตร์ฝรั่งเศสมีอำนาจเหนือการพิมพ์ของแผนภูมิอุทกศาสตร์ของฝรั่งเศสไม่มีและไม่สามารถตัวเองสั่งการเปลี่ยนแปลงในเที่ยงวันที่พวกเขาอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความพยายามที่จะได้รับข้อตกลงในการเปลี่ยนวันดาราศาสตร์ยังไม่มีที่จะไป แต่ในทางเดียวกันว่า ที่มาของการรถไฟได้ประกาศเปลี่ยนแปลงจับเวลาแห่งชาติ มันคือการมาถึงของไร้สายโทรเลขที่มีศักยภาพที่จะเผยแพร่กันอย่างแพร่หลายเวลาสัญญาณที่ให้ผลักดันที่นำโลกเสมอ . และฝรั่งเศสอยู่ในแนวหน้าของการเปลี่ยนแปลงการสร้างเครื่องส่งสัญญาณ บนหอไอเฟล และภาวะผู้นำบทบาทตัวเองจากครั้งแรก และถ้าต้องการให้มี เพื่อให้สอดคล้องและส่งสัญญาณเวลาเวลามาตรฐานกรีนิช มากกว่าเวลาที่ปารีส ไม่มีการประโคมหรือพิธี ฝรั่งเศสใช้เวลามาตรฐานกรีนิชเป็นแพ่งเวลาวันที่ 11 มีนาคม 1911 , หมายถึงเป็น ' หมายถึงเวลาของปารีสปัญญาอ่อนเก้านาที 21 วินาที 'ณจุดนี้ แม้ว่าฝรั่งเศสยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับเส้นแวงกรีนิช ; เมล็ดพันธุ์สำหรับการเปลี่ยนแปลงที่ได้ถูกหว่าน . สำนักงานเดส์ใช้เส้นแวงได้แสดงความปรารถนาที่จะค้นหาวิธีการเพิ่มจำนวนดาวที่ปกคลุมในสิ่งพิมพ์ประจำปี โดยไม่ต้องเพิ่มค่าใช้จ่าย นี่มันคิดว่าอาจทำได้โดยการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติงาน .แทนที่จะแตกต่างกันหอสังเกตการณ์ทั่วโลกผลิตชุดของตัวเองของสิ่งที่มักจะคล้ายกันถ้าไม่เหมือนกับตาราง สิ่งที่เกี่ยวข้องกับการทำซ้ำของการคำนวณอย่างละเอียดเป็นเวลานาน อาจทำงานไม่แพร่กระจายระหว่างพวกเขาและการใช้ แต่ที่ทำนี้ นักดาราศาสตร์จะต้องทำงานกับการตั้งค่าทั่วไปของมาตรฐานซึ่งรวมถึงการคำนวณการยึดเพียงเดียวแห่งใช้ระบบเวลาเดียว เมื่อรัฐสภาระหว่างประเทศใน ephemeredes ดาราศาสตร์พบเป็นครั้งแรกในกรุงปารีสในวันที่ 23 ตุลาคม 1911 ใช้เส้นแวงกรีนิชก็มีมติเป็นเอกฉันท์เห็นด้วย อย่างไรก็ตามที่นักดาราศาสตร์ฝรั่งเศสไม่มีเขตอำนาจเหนือการฝรั่งเศสอุทกศาสตร์แผนภูมิและไม่ได้ตัวเองเพื่อการเปลี่ยนแปลงในเส้นแวงที่พวกเขาอยู่ .