When my first children's book was p

When my first children's book was published in 2001, I returned to my old elementary school to talk to the students about being an author and an illustrator, and when I was setting up my slide projector in the cafetorium, I looked across the room, and there she was: my old lunch lady. She was still there at the school and she was busily preparing lunches for the day. So I approached her to say hello, and I said, "Hi, Jeannie! How are you?" And she looked at me, and I could tell that she recognized me, but she couldn't quite place me, and she looked at me and she said, "Stephen Krosoczka?" And I was amazed that she knew I was a Krosoczka, but Stephen is my uncle who is 20 years older than I am, and she had been his lunch lady when he was a kid. And she started telling me about her grandkids, and that blew my mind. My lunch lady had grandkids, and therefore kids, and therefore left school at the end of the day? I thought she lived in the cafeteria with the serving spoons. I had never thought about any of that before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อหนังสือของฉันแรกเด็กถูกตีพิมพ์ในปีค.ศ. 2001 กลับไปโรงเรียนประถมศึกษาของฉันเก่าเพื่อพูดคุยกับนักเรียนเกี่ยวกับผู้เขียนและ illustrator และเมื่อเราตั้งค่าโปรเจคเตอร์ในการ cafetorium ภาพนิ่งของฉัน ฉันมองข้ามห้อง และมีเธอ: ผู้หญิงกลางวันเก่าของฉัน เธอยังมีโรงเรียน และเธอกำลังยุ่งเตรียมอาหารกลางวัน ดังนั้น ผมทาบทามเธอทักทาย และเคย กล่าว "Hi, Jeannie อย่างไรคุณ" เธอมองฉัน และฉันจะบอกว่า เธอรู้จักฉัน แต่เธอไม่น่าทำ ฉัน และเธอมองที่ฉัน และเธอกล่าว ว่า "Stephen Krosoczka" และผมประหลาดใจว่า เธอรู้ว่า ผมเป็น Krosoczka แต่ Stephen เป็นลุงของฉันที่ 20 ปีกว่าผม และเธอได้ผู้หญิงกลางวันของเขาเมื่อเขาเป็นเด็ก และเธอเริ่มบอกฉันเกี่ยวกับ grandkids เธอ และที่ได้พัดใจฉัน ผู้หญิงอาหารกลางวันของฉันมี grandkids และเด็ก และซ้ายโรงเรียนเมื่อสิ้นสุดวันดังนั้น ฉันคิดว่า เธออาศัยอยู่ในโรงอาหาร มีช้อนให้บริการ ฉันไม่เคยมีความคิดเกี่ยวกับก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อหนังสือเด็กครั้งแรกของฉันได้รับการตีพิมพ์ในปี 2001 ผมกลับไปที่โรงเรียนประถมเก่าของฉันที่จะพูดคุยกับนักเรียนเกี่ยวกับการเป็นนักเขียนและนักวาดภาพประกอบและเมื่อผมได้รับการตั้งค่าเครื่องฉายสไลด์ของฉันใน cafetorium ผมมองข้ามห้องและ มีเธอ: ผู้หญิงกลางวันเก่าของฉัน เธอก็ยังคงมีอยู่ที่โรงเรียนและเธอก็ยุ่งเตรียมอาหารกลางวันสำหรับวันที่ ดังนั้นผมเดินเข้ามาใกล้เธอกล่าวทักทายและผมพูดว่า "สวัสดี, Jeannie! คุณเป็นอย่างไรบ้าง" และเธอมองที่ผมและผมบอกได้เลยว่าเ​​ธอได้รับการยอมรับฉัน แต่เธอไม่สามารถวางค่อนข้างฉันและเธอมองมาที่ฉันและเธอกล่าวว่า "สตีเฟ่น Krosoczka?" และผมก็ประหลาดใจว่าเธอรู้ว่าผมเป็น Krosoczka แต่สตีเฟ่นเป็นลุงของผมที่เป็น 20 ปีแก่กว่าฉันและเธอได้รับอาหารกลางวันผู้หญิงของเขาเมื่อเขายังเป็นเด็ก และเธอก็เริ่มบอกฉันเกี่ยวกับหลานของเธอและที่พัดใจของฉัน ผู้หญิงที่รับประทานอาหารกลางวันของฉันมีหลานและดังนั้นจึงเด็กและดังนั้นจึงออกจากโรงเรียนตอนท้ายของวันที่? ฉันคิดว่าเธออาศัยอยู่ในโรงอาหารด้วยช้อนให้บริการ ผมไม่เคยคิดเกี่ยวกับการใด ๆ ที่ก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อหนังสือเด็กแรกของฉันถูกตีพิมพ์ในปี 2001 ผมได้กลับไปโรงเรียนเก่าของฉันและพูดคุยกับนักเรียนเกี่ยวกับการเป็นนักเขียนและนักวาดภาพประกอบ และเมื่อผมตั้งเครื่องฉายใน cafetorium ฉันมองผ่านเข้าไปในห้อง และที่นั่นเธอ : เลดี้อาหารกลางวันของฉันเก่า เธอยังอยู่ที่โรงเรียนและเธอก็คึกคักเตรียมอาหารกลางวันสำหรับวันฉันมาหาเธอเพื่อทักทาย และกล่าวว่า " สวัสดีจินนี่ ! คุณเป็นยังไงบ้าง ? " เธอมองฉัน และฉันบอกได้เลยว่าเธอรู้จักฉัน แต่เธอค่อนข้างไม่สถานที่ฉัน เธอมองฉันเธอกล่าวว่า , " สตีเฟน krosoczka ? " และฉันประหลาดใจที่เธอรู้ว่าฉันเป็น krosoczka แต่สตีเฟน เป็นคุณลุงที่แก่กว่าผม 20 ปี เธอได้รับอาหารกลางวันของเขา เลดี้ เมื่อตอนเป็นเด็กเธอเริ่มบอกฉันเกี่ยวกับหลานเธอ และทำลายจิตใจของฉัน เลดี้อาหารกลางวันของฉัน มีหลานๆ ดังนั้นเด็กจึงออกจากโรงเรียนที่ส่วนท้ายของวัน ฉันคิดว่าเธออยู่ที่โรงอาหารกับช้อนตักเสิร์ฟ ผมไม่เคยคิดเรื่องนั้นมาก่อน