Second, the agricultural cooperativ

Second, the agricultural cooperatives still retained the ability to increase or decrease the cooperative members’ share of the contracted amount by altering the system of payment for the input assigned to both themselves and the members. although peasant households, under the output contract system, were, in principle, free to sell their surplus in the free market (Fforde and de Vylder 1996).
12
10 By 1985, spiraling inflation forced a reform proposal to solve the problem of high free market prices “at a stroke,” because otherwise it might have further worsened the state’s control over resources. A combination of currency reform, increased state prices, and higher wages was introduced; however, this partial reform effort also could not help stabilize the central planning economy because the state could not procure enough commodities under hyperinflation due to huge in-cash subsidies to SOEs (Beresford and Fforde 1997). In many cases, peasants returned land to the cooperatives, and put more effort into their personal 5 percent plots of land. It is estimated that during 1983–87, peasant households received only 16–17 percent, or even 13 percent in some places, of the contract output, an amount that could not possibly compensate production expenses (Vo 1990). Finally, agricultural stagnation was further exacerbated by insufficient state investment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่สอง สหกรณ์การเกษตรยังคงสะสมความสามารถในการเพิ่ม หรือลดยอดเงินสัญญาหุ้นของสมาชิกสหกรณ์ โดยเปลี่ยนระบบการชำระเงินสำหรับการป้อนข้อมูลที่กำหนดให้กับตัวเองและสมาชิก แม้ว่าครัวเรือนชาวนา ภายใต้ระบบสัญญาการ ถูก หลัก ฟรีการขายส่วนที่เกินในตลาดฟรี (Fforde และเด Vylder 1996)1210 โดย 1985 เงินเฟ้อวนเวียนเพิ่มขึ้นบังคับข้อเสนอการปฏิรูปเพื่อแก้ปัญหาราคาสูงในตลาดฟรี "ที่เป็นจังหวะ เพราะมิฉะนั้น มันอาจมีการการแย่ลงของรัฐควบคุมทรัพยากร แนะนำการปฏิรูปสกุลเงิน ราคารัฐเพิ่ม และค่าจ้างสูงขึ้น อย่างไรก็ตาม ปฏิรูปนี้บางส่วนยังไม่สามารถช่วยเหลือรักษาเสถียรภาพเศรษฐกิจการวางแผนส่วนกลางเนื่องจากรัฐสามารถจัดหาสินค้าที่เพียงพอภายใต้ภาวะเงินเฟ้อยิ่งยวดเนื่องจากใหญ่ในเงินอุดหนุน SOEs (Beresford และ Fforde 1997) ในหลายกรณี ชาวนาส่งคืนที่ดินสหกรณ์การ และใส่ความพยายามของพวกเขาแปลง 5 เปอร์เซ็นต์ส่วนที่ดิน มันคือประมาณว่า ในระหว่างปี 1983-87 ครัวเรือนชาวนารับเพียง 16-17 เปอร์เซ็นต์ หรือแสดง ผลได้ร้อยละ 13 ในบางสถาน สัญญา ยอดเงินที่สามารถจะชดเชยค่าใช้จ่ายการผลิต (Vo 1990) ในที่สุด ซบเซาเกษตรถูกเพิ่มเติมมาจากการลงทุนของรัฐไม่เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองการสหกรณ์การเกษตรยังคงความสามารถในการเพิ่มหรือลดส่วนแบ่งสมาชิกสหกรณ์ 'ของจำนวนเงินตามสัญญาโดยการเปลี่ยนระบบการชำระเงินสำหรับการป้อนข้อมูลที่กำหนดให้ทั้งตัวเองและสมาชิก แม้ว่าครัวเรือนชาวนาภายใต้ระบบสัญญาการส่งออกอยู่ในหลักการฟรีที่จะขายส่วนเกินของพวกเขาในตลาดเสรี (Fforde และ Vylder 1996).
12
10 1985 โดยอัตราเงินเฟ้อวนบังคับข้อเสนอการปฏิรูปการแก้ปัญหาของสูงฟรี ราคาในตลาด "ที่จังหวะ" เพราะมิฉะนั้นก็อาจจะมีเพิ่มเติมแย่ลงการควบคุมของรัฐของทรัพยากร การรวมกันของการปฏิรูปสกุลเงินที่เพิ่มขึ้นราคาของรัฐและค่าจ้างที่สูงขึ้นได้รับการแนะนำ; แต่นี้ความพยายามปฏิรูปบางส่วนยังไม่สามารถช่วยสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจของการวางแผนจากส่วนกลางเพราะรัฐไม่สามารถจัดหาสินค้าเพียงพอภายใต้ hyperinflation เนื่องจากเงินอุดหนุนในเงินสดมากให้กับรัฐวิสาหกิจ (Beresford และ Fforde 1997) ในหลายกรณีชาวบ้านกลับที่ดินให้กับสหกรณ์และใส่ความพยายามมากขึ้นในส่วนบุคคลร้อยละ 5 แปลงที่ดินของพวกเขา มันเป็นที่คาดว่าในช่วง 1983-1987 ครัวเรือนชาวนาที่ได้รับเพียงร้อยละ 16-17 หรือแม้กระทั่งร้อยละ 13 ในบางสถานที่ของการส่งออกสัญญาจำนวนเงินที่ไม่อาจชดเชยค่าใช้จ่ายในการผลิต (Vo 1990) ในที่สุดเมื่อยล้าทางการเกษตรเป็นที่มาต่อไปโดยการลงทุนของรัฐไม่เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่สอง , สหกรณ์การเกษตรยังคงรักษาความสามารถในการเพิ่มหรือลดของสมาชิกสหกรณ์ จำนวนหุ้นของสัญญา โดยการเปลี่ยนแปลงระบบการชำระเงินสำหรับการป้อนข้อมูลที่ได้รับมอบหมายทั้งตนเองและสมาชิก แม้ว่าครอบครัวชาวไร่ ภายใต้ระบบสัญญาส่งออกอยู่ในหลักการ ฟรีเพื่อขายส่วนเกินของพวกเขาในตลาดฟรี ( fforde และ de vylder 1996 )12 .10 โดย 1985 เงินเฟ้อ spiraling บังคับข้อเสนอการปฏิรูป เพื่อแก้ปัญหาราคาสูงตลาดฟรี " จังหวะ " เพราะไม่งั้นมันอาจจะเพิ่มเติมที่แย่ลงของรัฐควบคุมทรัพยากร การรวมกันของการปฏิรูปเงินตรา , ราคาของรัฐเพิ่มขึ้น และค่าจ้างที่สูงขึ้นเป็นที่รู้จัก อย่างไรก็ตาม บางส่วนยังไม่สามารถช่วยเสริมความพยายามปฏิรูปเศรษฐกิจวางแผนส่วนกลาง เพราะรัฐไม่สามารถจัดหาสินค้าภายใต้สภาพคล่องเพียงพอเนื่องจากขนาดใหญ่ในการอุดหนุนเงินคอร์ป ( เบเรสฟอร์ด fforde และ 1997 ) ในหลายกรณี ชาวบ้านคืนที่ดินให้กับสหกรณ์ และใช้ความพยายามมากขึ้นในส่วนบุคคล ร้อยละ 5 แปลงที่ดิน มันคือประมาณว่าในช่วงปี 1983 – 87 ครัวเรือนชาวนาได้รับเปอร์เซ็นต์เพียง 16 – 17 หรือร้อยละ 13 ในบางสถานที่ของสัญญาออกยอดเงินที่ไม่สามารถชดเชยค่าใช้จ่ายการผลิต ( หวอ 1990 ) สุดท้าย ดาวเกษตรเพิ่มเติม exacerbated โดยการลงทุนของรัฐไม่เพียงพอ