Grandma looked up. The smiling face

Grandma looked up. The smiling face was blurry, but the voice was familiar: granddaughter Janet, “Goodness, dear,” she smiled back, “you startled me.” Grandma felt good today : no aches, no pains At the age of 91, that was enough to make it a good day. But here enjoyment was shattered as soon as she sat down.
“Hey, Grandma! I didn’t know you were in town!” It was grandson Ed’s voice; his figure blurred in motion as he bounded across the lawn.
“How are you, dear”? She asked, accepting a kiss and giving one in return. “Have you decided what to do with yourself after you graduate?”
Ed knelt down, putting himself at Grandma’s eye-level. “I, um, got myself a steady job, Gramm,” he said, looking everywhere except at his grandmother. He felt her thin hand go limp, and knew that she knew the truth. “you did it,” she accused him. “You actually did it.” She had been defeated; her grandson had enlisted.
“It’s a great deal, Gramm,” he said, his voice perking up. “They’re putting me into Officer’s Training, and after my hitch is up, I can get a college education at government expense.”
“I told you I’d give you any tuition you needed.” Her voice was hoarse.
“I told you not to worry about that.”
“But that’s not good, Gramm. You need the money you have. And besides, I won’t be gone that long. This Vietnam thing won’t last.” The old woman could see clearly now, but her sight was years away. She was talking to her grandson in the present; but pleading with a son who had died years before. She said, “No, you won’t. You won’t come back at all. It will be just like you father, just like your father.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณยายมองขึ้น หน้ายิ้มตาพร่า แต่เสียงคุ้นเคย: พระเจ, "ความดี รัก, " เธอยิ้มกลับ "คุณ startled ฉัน" คุณยายรู้สึกดีวันนี้: ไม่ปวด ปวดอายุ 91 ที่เพียงพอที่จะทำให้มันเป็นวันดีไม่ แต่นี่หย่อนที่ซวนทันทีที่เธอนั่งลง "เฮ้ ยาย ผมไม่ทราบคุณอยู่ในเมือง" ก็หลาน Ed เป็นเสียง รูปเขาเบลอในการเคลื่อนไหวเป็นเขาล้อมรอบในสนามหญ้า "เป็นอย่างไร คุณรัก" เธอถาม ยอมรับจูบ และให้หนึ่งกลับ "มีคุณตัดสินใจจะทำกับตัวเองหลังจากคุณศึกษาอะไร" Ed knelt ลง วางตนเองในระดับสายตาของคุณยาย อุ่ม ผมเองงานมั่นคง Gramm เขากล่าวว่า มองทุกที่ยกเว้นที่ยายของเขา เขารู้สึกมือบางของเธอไป limp และรู้ว่า เธอรู้ความจริง "คุณไม่ได้ เธอถูกกล่าวหาว่าเขา "คุณจะทำ" เธอเคยแพ้ หลานเธอมีแซ "มันเป็นโปรโมชั่น Gramm เขากล่าวว่า เสียงของเขา perking ค่า "พวกเขากำลังทำให้ฉันเข้าฝึกอบรมของเจ้าหน้าที่ และหลังจากเป็น hitch ของฉัน ฉันจะได้รับการศึกษาวิทยาลัยที่ค่าใช้จ่ายของรัฐบาล" "ฉันบอกคุณฉันจะให้ค่าเล่าเรียนใด ๆ ที่คุณต้องการ" เสียงเธอเครือได้ "ฉันบอกคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับที่" " แต่ที่ไม่ดี Gramm เงินที่คุณมีได้ และนอกจาก ฉันไม่สามารถไปที่ยาว สิ่งนี้เวียดนามจะไม่ล่าสุด" หญิงชราเห็นชัดเจนขณะนี้ แต่สายตาของเธอถูกปีไปได้ เธอพูดกับหลานของเธอในปัจจุบัน แต่ขอกับลูกชายที่เสียชีวิตปีก่อน เธอกล่าวว่า คุณจะไม่มี คุณจะไม่กลับมาเลย มันจะเหมือนคุณพ่อ เหมือนพ่อของคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยายเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มบนใบหน้าก็พร่ามัว แต่เสียงก็คุ้นเคย: หลานสาวเจเน็ต "ความดีที่รัก" เธอยิ้มกลับ "คุณตกใจฉัน." คุณยายรู้สึกดีในวันนี้: ปวดเมื่อยไม่ปวดไม่มีตอนอายุ 91, นั่นก็เพียงพอ ที่จะทำให้มันเป็นวันที่ดี แต่ความเพลิดเพลินที่นี่ถูกทำลายทันทีที่เธอนั่งลง.
"เฮ้ยาย! ผมไม่ทราบว่าคุณอยู่ในเมือง "มันเป็นเสียงหลานชายของเอ็ด! ร่างของเขาเบลอในการเคลื่อนไหวในขณะที่เขากระโดดข้ามสนามหญ้า.
"คุณเป็นอย่างไรที่รัก"? เธอถามยอมรับจูบและให้หนึ่งในการกลับมา "คุณตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับตัวเองหลังจากที่คุณจบการศึกษา?"
เอ็ดคุกเข่าลงใส่ตัวเองในระดับสายตาของคุณยาย "ฉันเอ่อตัวเองมีงานที่มั่นคง, แกมม์" เขากล่าวว่ามองทุกที่ยกเว้นที่คุณยายของเขา เขารู้สึกว่ามือของเธอไปบางนุ่มและรู้ว่าเธอรู้ว่าความจริง "คุณไม่ได้" เธอเขาถูกกล่าวหาว่า "จริง ๆ แล้วคุณก็ทำมัน." เธอเคยพ่ายแพ้; หลานชายของเธอมีเกณฑ์.
"มันเป็นเรื่องที่ดีแกมม์" เขากล่าวว่าเสียงของเขา perking ขึ้น "พวกเขากำลังวางฉันลงไปในการฝึกอบรมเจ้าหน้าที่และหลังจากการผูกปมของฉันคือขึ้นผมก็จะได้รับการศึกษาวิทยาลัยที่ค่าใช้จ่ายของรัฐบาล."
"ผมบอกคุณฉันต้องการให้คุณเล่าเรียนคุณจำเป็นใด ๆ ." เสียงของเธอเป็นเสียงแหบ.
"ฉัน บอกว่าคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับว่า. "
"แต่ที่ไม่ดีแกมม์ คุณจำเป็นต้องใช้เงินที่คุณมี และนอกจากนี้ผมจะไม่ได้ไปมานานแล้วว่า สิ่งนี้เวียดนามจะไม่. "หญิงชราจะเห็นได้อย่างชัดเจนในขณะนี้ แต่สายตาของเธอเป็นปีออกไป เธอได้รับการพูดคุยกับหลานชายของเธออยู่ในปัจจุบัน แต่ขอร้องกับลูกชายที่เพิ่งเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน เธอกล่าวว่า "ไม่มีคุณจะไม่ คุณจะไม่กลับมาเลย มันจะเป็นเช่นเดียวกับคุณพ่อเช่นเดียวกับคุณพ่อของคุณ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณยายเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มก็พร่ามัว แต่เสียงที่คุ้นเคย : หลานสาวเจเน็ต " ดีจ๊ะ " เธอยิ้มกลับมา " ตกใจหมดเลย " คุณย่ารู้สึกดีที่วันนี้ไม่ปวด ไม่ปวดตอนอายุ 91 นั้น ก็เพียงพอที่จะทำให้มันเป็นวันที่ดี แต่แล้วความสุขก็สลายไปทันทีที่เธอนั่งลง
" เฮ้ ! ยาย ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ในเมือง " มันเป็นเสียงหลานเอ็ดของรูปของเขาเบลอเคลื่อนไหวตามที่เขากระโจนข้ามสนามหญ้า
" เป็นไงบ้างจ๊ะ " เธอถาม ยอมรับจูบและให้หนึ่งในกลับ " คุณตัดสินใจหรือยังว่าจะทำอะไรกับตัวเองหลังจากเรียนจบ ? "
เอ็ดคุกเข่าลงใส่ตัวเองในระดับ ตา ยาย " เอ่อ . . . มีงานกรัม , " เขากล่าวว่ามองไปทุกที่ยกเว้นที่ยายของเขา เขารู้สึกได้ว่ามือบางของเธออ่อนแอ ,และรู้ว่าเธอรู้ความจริง " คุณทำได้ " เธอกล่าวหาเขา " คุณทำมัน . " เธอเคยพ่ายแพ้ ; หลานชายของเธอมีเกณฑ์ .
" มันเป็นเรื่องที่ดี , กรัม , " เขากล่าว เสียงของเขา perking ตั้งขึ้น " พวกเขาให้ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ฝึกอบรม และหลังจากผูกปมของฉันขึ้น ฉันสามารถได้รับการศึกษาที่วิทยาลัยของรัฐบาลค่าใช้จ่าย . "
" ฉันบอกนายแล้วว่า ฉันต้องการให้คุณค่าเทอมที่คุณต้องการ" เสียงของเธอแหบแห้ง
" ฉันบอกเธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก "
" แต่มันไม่ดี แกรมม์ คุณต้องการเงินที่คุณมี และอีกอย่าง ฉันไปไม่นานหรอก สิ่งนี้เวียดนามจะไม่สุดท้าย . " หญิงชราเห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว แต่สายตาของเธอเป็นปีไป เธอพูดกับหลานชายของเธอในปัจจุบัน แต่ขอร้องลูกชายที่เสียชีวิตปีมาก่อน เธอกล่าวว่า " คุณไม่เธอจะไม่ได้กลับมาอีกเลย มันก็จะเป็นเหมือนพ่อ เหมือนพ่อ "
.