The challenge: Every time you exhal

The challenge: Every time you exhale, you tap the iPad screen with one finger. And for every fifth exhalation you tap with two fingers-at least at the beginning level.
At the time, the grandchildren ranged in age from six, eight, and a newly minted twelve to an about-to-be fourteen. They offer what amounts to a natural experiment in brain maturation and attention.
The six-year-old goes first. He picks the desert scene, which puts him on a slow amble along a path through sand dunes, palms, and mud-daubed domiciles. The first try he had to be reminded of what to do; by the third he had gotten pretty good at coordinat­ ing his taps with his breath-though he still sometimes forgot the double taps.
Even so, he was delighted to see a field of roses slowly emerge from the desert sand every time he got it right.
A staircase spiraling through the sky was the choice of our eight-year-old. As the staircase unwound itself upward, there were occasional distractions: a helicopter flies into view, does a flip, and flies off; later a plane, a flock of birds-and at the highest altitude, various satellites. She stays intent on her tapping for the full ten minutes, despite having a bit of a fever that day.
The next grandchild, just turned twelve, picks a staircase in space, where the distractions include planets, asteroid showers, and meteorites. While her younger two siblings had helped get their taps right by controlling their breathing and counting aloud, she just breathes naturally.
And the last, soon to be fourteen, picks the desert scene and executes the whole routine effortlessly. At the end, she tells me, "I feel calm and relaxed-!like this game."
Indeed, all of them had immediately become enrapt, attuning to their breathing and the rhythm of their finger taps. "I felt really
focused," the twelve-year-old reported. "I want to do it again."That's exactly what the game designers hoped for. Tenacity, Davidson tells me, was developed by an award-winning game design group at the University of Wisconsin, with his input. "We took what we were learning about focus and calming in our contempla­ tive neuroscience studies, and put it into a game so kids could get the benefits."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความท้าทาย : ทุกครั้งที่หายใจออกให้คุณแตะที่หน้าจอ iPad กับหนึ่งนิ้ว และสำหรับทุกห้าหายใจออกคุณเคาะด้วยสองนิ้วเป็นอย่างน้อยในระดับเริ่มต้น
ตอนนั้นหลานอยู่ในช่วงอายุตั้งแต่หก , แปดและสิบสองเป็น minted จะสิบสี่ พวกเขาเสนอสิ่งที่จํานวนการทดลองธรรมชาติในการพัฒนาสมองและความสนใจ .
เด็กอายุหกขวบไปก่อนเขาหยิบทรายฉาก , ซึ่งทำให้เขาค่อยๆ เดินทอดน่องไปตามเส้นทางผ่านเนินทรายทราย , ปาล์ม , และโคลนฉาบกำแพงกิจกรรม . แรกพยายาม เขาต้องเตือนสิ่งที่ต้องทำ โดยสามเขาได้สวยดี coordinat องไอเอ็นจีก๊อกกับลมหายใจของเขาแม้ว่าเขายังคงบางครั้งลืมก๊อกสอง .
แม้ดังนั้นเขาดีใจมากที่เห็นทุ่งดอกกุหลาบค่อยๆโผล่จากทราย ทุกครั้งที่เขาได้มันขวา .
บันได spiraling ผ่านท้องฟ้าเป็นทางเลือกของเรา แปดปี เป็นบันไดมาก ตัวเองขึ้นไปเป็นการรบกวนเป็นครั้งคราว : เฮลิคอปเตอร์บินเข้าไปดู แล้วพลิกและบินออกไป ต่อมาเครื่องบินฝูงนก และที่ระดับความสูงสูง ดาวเทียมต่างๆเธอยังคงมีเจตนาของเธอแตะให้เต็มสิบนาที แม้จะมีบิตของไข้วันนั้น .
หลานต่อไป เพิ่งสิบสองหยิบบันไดในพื้นที่ที่มีการรบกวนรวมถึงดาวเคราะห์ , ฝน , ดาวเคราะห์น้อยและอุกกาบาต ในขณะที่เธอสองหนุ่มพี่น้องได้ช่วยเอาก๊อกใช่โดยการควบคุมการหายใจของพวกเขาและนับดังๆ เธอหายใจตามธรรมชาติ
และสุดท้าย จะมี 14 , เลือกฉากทะเลทรายและรันขั้นตอนทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย ในที่สุด เธอก็บอกผมว่า " ผมรู้สึกสงบและผ่อนคลาย ! ชอบเกมนี้ . "
แน่นอนทั้งหมดของพวกเขาได้ทันทีจะ enrapt attuning , การหายใจ และจังหวะของก๊อกนิ้วของพวกเขา . " ผมรู้สึกจริงๆ
ที่เน้น " สิบสองปีรายงาน " . ฉันต้องการที่จะทำมันอีกครั้ง" นั่นคือสิ่งที่นักออกแบบเกมหวัง . ความดื้อรั้น , เดวิดสันบอกว่า ถูกพัฒนาขึ้นโดยได้รับรางวัลการออกแบบเกมกลุ่มที่มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน ป้อนข้อมูลของเขา” เราเอาสิ่งที่เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับความสำคัญและสงบเงียบใน contempla อง tive ประสาทวิทยาศาสตร์ และใส่ลงในเกมเพื่อให้เด็กสามารถได้รับประโยชน์ "
.