Of all the language skills, it is w

Of all the language skills, it is widely acknowledged that vocabulary is a very
important part in English language learning, and as mentioned earlier in (Section 2.1)
that no one can communicate in any meaningful way without vocabulary. Bowen et
al. (1985, p. 322) and McCarthy (1990, p. iix) indicate that the single, biggest

20
component of any language course is vocabulary. This is consistent with Nation
(1990, p. 2) who affirms that learners also see vocabulary as being a very, if not
the most, important element in language learning. Learners feel that many of their
difficulties, in both receptive and productive language use, result from the lack of
vocabulary knowledge. However, many scholars in the fields of vocabulary
learning and teaching (e.g. Allen, 1983; Carter and McCarthy, 1988; Hedge, 2000;
Long and Richards, 1997; Maley, 1986; Richards, 1985; Zimmerman, 1997)
indicate that vocabulary has long been neglected in the language classroom.
Consequently, the main purpose of this section is to study and review the
importance of vocabulary in language learning so as to look at what we know
about English vocabulary as well as to reflect on how this has been applied in
language teaching and learning.

Words are the tools learners use to think, to express ideas and feelings, as
well as to explore and analyse the world around them. A limited vocabulary keeps
them from expressing their thoughts and feelings. On the other hand, a large, rich
vocabulary gives them the right words to use at the right time. Kitajima (2001, p.
470) affirms that without words that label objects, actions, and concepts, one
cannot express intended meanings. “The more words one is able to use correctly,
the better one will be able to express oneself easily and with self-confidence and
to understand the world one lives in” (Nandy 1994, p. 1).


There is no question that in a good language learning classroom, both
vocabulary and grammar are essential, but when compared vocabulary with
grammar, vocabulary is much more important and should receive more attention
than grammar. Allen (1983, p. 5) indicates that in the best classes, neither

21
grammar nor vocabulary is neglected, but vocabulary is more essential and should
be taught before grammar. Likewise, Flower (2000, p. 5) states, “Words are the most
important things students must learn. Grammar is important, but vocabulary is much
more important”. This is consistent with Lewis (1993, p. 115) who also views the
importance of vocabulary as the centre of language teaching and learning since
language consists of ‘grammaticalised lexis, not lexicalised grammar’ and ‘grammar,
as structure, is subordinate to lexis’. That is to say, these scholars see that the words
are preceded by the grammar. This confirms what we know from our own experience
that one can understand others even if they pronounce words badly, and make
grammatical mistakes, but without the mediation of words, any meaningful way of
communication is rather impossible. To be precise, vocabulary seems to be the key to
language learning, and thus, is accepted to be more important than grammar.
“Without grammar, very little can be conveyed; without vocabulary, nothing
can be conveyed” (Wilkins 1972, p. 111). This is consistent with Ellis (1994) who
affirms that lexical errors tend to obstruct comprehension more than grammatical
errors. Besides, Harmer (1991, p. 153) asserts that choosing words carefully in certain
situations is more
important than choosing grammatical structures because language
learners cannot use structures correctly if they do not have enough vocabulary
knowledge. This means that vocabulary is more important than grammar, and it is
vital for comprehension in language skill in any situation.
Regarding vocabulary in communication, it is apparent that vocabulary is
basic in learning to communicate effectively while listening, speaking, reading, and
writing. This is asserted by many scholars. For example, Lewis (1993, p. iii) views the
importance of vocabulary as being a basic for daily communication. He indicates that

22
if language learners do not recognise the meanings of the key words used by those
who address them, they will be unable to participate in the conversation, even if they
know the morphology and syntax. Krashen and Terrell (2000, p. 155) indicate that if
language learners wish to express some idea or ask for information, they must be able
to produce lexical items to convey their meaning. Besides, Richards’ preface in
Schmitt’s (2000, p. xi) “Vocabulary in Language Teaching” indicates that vocabulary
is central to communicative competence and to the acquisition of a second language.
Vocabulary and lexical items are at the core of learning and communication. No
amount of grammatical or other type of linguistic knowledge can be employed in
comm

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของทักษะทั้งหมดภาษา มันเป็นยอมรับอย่างกว้างขวางว่า เป็นคำศัพท์มาก ส่วนสำคัญ ในการเรียนภาษาอังกฤษ และ เป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้าใน (หัวข้อ 2.1) ว่า ไม่มีใครสามารถสื่อสารในลักษณะใดมีความหมายโดยศัพท์ Bowen et al. (1985, p. 322) และแมคคาร์ธี (1990, p. iix) ระบุว่า ซิงเกิล ใหญ่ที่สุด 20 ส่วนประกอบของหลักสูตรภาษาใด ๆ คือ คำศัพท์ นี่คือสอดคล้องกับประเทศ (1990, p. 2) ที่ยืนยันว่า ผู้เรียนเห็นคำศัพท์ยังเป็นไม่มาก ถ้า องค์ประกอบส่วนใหญ่ สำคัญในการเรียนภาษา ผู้เรียนรู้สึกว่าจำนวนมากของพวกเขา ปัญหาในการใช้ทั้งสองภาษาที่เปิดกว้าง และมีประสิทธิภาพ เป็นผลจากการขาด ความรู้คำศัพท์ อย่างไรก็ตาม ที่นักวิชาการหลายคนในด้านของคำศัพท์ การเรียนรู้และการสอน (เช่นอัลเลน 1983 คาร์เตอร์และ McCarthy, 1988 เฮดจ์ 2000 ยาว และ ริชาร์ด 1997 กระเทย 1986 ริชาร์ด 1985 Zimmerman, 1997) บ่งชี้ว่า คำศัพท์ยาวการเอาใจใส่ในชั้นเรียนภาษา ดังนั้น จุดประสงค์หลักของส่วนนี้คือการ ศึกษา และทบทวนการ ความสำคัญของคำศัพท์ในภาษาเพื่อดูสิ่งที่เรารู้ เกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นอย่างดีสะท้อนให้เห็นถึงวิธี นี้ได้ถูกใช้ใน การสอนภาษาและการเรียนรู้ คำพูดมีเรียนเครื่องมือที่ใช้ในการคิด การแสดงความคิดและความรู้สึก เป็น รวมถึงสำรวจ และวิเคราะห์โลกรอบตัวพวกเขา เก็บคำศัพท์ที่จำกัด พวกเขาจากการถ่ายทอดความคิดและความรู้สึก บนมืออื่น ๆ ขนาดใหญ่ รวย คำศัพท์ให้คำที่ถูกใช้เวลาเหมาะสม Kitajima (2001, p 470) ยืนยันว่า ไม่ มีคำ ที่ติดฉลากวัตถุ การ กระทำ และแนวคิด หนึ่ง ไม่สามารถแสดงความหมายที่ตั้งใจไว้ "คำที่เพิ่มเติมคือสามารถใช้ได้อย่างถูกต้อง หนึ่งดีกว่าจะสามารถแสดงตัวได้ง่าย และ มีความมั่นใจ และ เข้าใจหนึ่งอาศัยอยู่ในโลก " (Nandy 1994, p. 1) มีคำถามว่าในห้องเรียนการเรียนรู้ภาษาดี ทั้งสอง คำศัพท์และไวยากรณ์มีความจำเป็น แต่เมื่อเปรียบเทียบคำศัพท์ด้วย ไวยากรณ์ คำศัพท์เป็นสิ่งสำคัญมาก และควรได้รับความสนใจมากขึ้น กว่าไวยากรณ์ อัลเลน (1983, p. 5) แสดงว่า ในชั้นเรียนที่ดีที่สุด ไม่ 21 ไวยากรณ์และคำศัพท์ไม่ถูกทอดทิ้ง แต่คำศัพท์เป็นสิ่งสำคัญมาก และควร มีสอนไวยากรณ์ก่อน ดอกไม้ (2000, p. 5) ทำนองเดียวกัน อเมริกา "คำมากที่สุด สิ่งสำคัญที่นักเรียนต้องเรียนรู้ ไวยากรณ์เป็นสิ่งสำคัญ แต่คำศัพท์มาก สำคัญ" นี่คือสอดคล้องกับ Lewis (1993, p. 115) ผู้ยัง การ ความสำคัญของคำศัพท์เป็นศูนย์กลางของภาษา เรียนตั้งแต่ ภาษาประกอบด้วย 'grammaticalised ดิค ไม่ lexicalised ไวยากรณ์' และ ' ไวยากรณ์ เป็นโครงสร้าง เป็นย่อยของดิค กล่าวคือ นักวิชาการเหล่านี้เห็นว่าคำ ที่ก่อนหน้าตามไวยากรณ์ นี้ยืนยันว่า เรารู้อะไรจากประสบการณ์ของเราเอง สามารถเข้าใจผู้อื่นแม้ว่าพวกเขาออกเสียงคำไม่ดี และทำให้ ไวยากรณ์ แต่ไม่ มีการไกล่เกลี่ยของคำ ลักษณะใดมีความหมาย การสื่อสารจะเป็นไปไม่ได้ อย่างชัดเจน คำศัพท์น่าจะ เป็นกุญแจสำคัญในการ การเรียนรู้ ภาษา และดังนั้น เป็นที่ยอมรับจะสำคัญมากกว่าไวยากรณ์ "ไม่ มีไวยากรณ์ น้อยมากสามารถแจ้งความ ไม่ มีคำศัพท์ อะไร สามารถลำเลียง" (วิลคินส์ 1972, p. 111) นี่คือสอดคล้องกับเอลลิส (1994) ที่ ยืนยันว่า ข้อผิดพลาดเกี่ยวกับคำศัพท์ที่มักจะ ขัดขวางความเข้าใจไวยากรณ์มากกว่า ข้อผิดพลาด นอกเหนือจาก Harmer (1991, p. 153) asserts ที่เลือกอย่างระมัดระวังในบางคำ สถานการณ์มีมากขึ้น สำคัญกว่าการเลือกโครงสร้างทางไวยากรณ์เพราะภาษา ผู้เรียนไม่สามารถใช้โครงสร้างอย่างถูกต้องถ้าไม่มีคำศัพท์มากพอ ความรู้ หมายความ ว่า คำศัพท์สำคัญกว่าไวยากรณ์ และเป็น ความสำคัญสำหรับการทำความเข้าใจในทักษะภาษาในสถานการณ์ใด ๆ เกี่ยวกับคำศัพท์ในการสื่อสาร เห็นได้ชัดเจนว่าคำศัพท์ พื้นฐานในการเรียนรู้การสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพขณะฟัง พูด อ่าน และ เขียน นี้ได้ถูกกล่าวหา โดยนักวิชาการหลายคน ตัวอย่างเช่น Lewis (1993, p. iii) มุมมองการ ความสำคัญของคำศัพท์เป็น พื้นฐานสำหรับการสื่อสารประจำวัน เขาระบุว่า 22 ถ้าเรียนภาษารู้ความหมายของคำสำคัญที่ใช้ โดยผู้ที่ เหล่านี้ พวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมในการสนทนา แม้ว่าพวกเขา ทราบลักษณะทางสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ Krashen และ Terrell (2000, p. 155) ระบุว่า ถ้า เรียนภาษาต้องการแสดงความคิดบาง หรือสอบถามข้อมูล สามารถ การผลิตรายการที่เกี่ยวกับคำศัพท์ในการสื่อความหมายของพวกเขา นอกเหนือจาก คำนำของริชาร์ดใน ของ Schmitt (2000, p. xi) "คำศัพท์ในการสอนภาษา" บ่งชี้ที่คำศัพท์ เป็นศูนย์กลาง เพื่อฝึกทักษะการสื่อสาร และซื้อของภาษาสอง คำศัพท์และรายการเกี่ยวกับคำศัพท์เป็นแกนหลักของการเรียนรู้และการสื่อสาร ไม่ใช่ ยอดของความรู้ทางภาษา หรือไวยากรณ์ชนิดสามารถนำมาใช้ใน สาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกทักษะการใช้ภาษาก็เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าคำศัพท์เป็นอย่างมาก
ส่วนสำคัญในการเรียนภาษาอังกฤษและเป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ใน (มาตรา 2.1)
ที่ไม่มีใครสามารถติดต่อสื่อสารในทางความหมายใด ๆ โดยไม่คำศัพท์ เวน et
al, (1985, น. 322) และแมคคาร์ (1990 พี. IIx) ระบุว่าซิงเกิ้ลที่ใหญ่ที่สุด20 องค์ประกอบของหลักสูตรภาษาใด ๆ ที่เป็นคำศัพท์ ซึ่งสอดคล้องกับเนชั่น(1990, น. 2) ที่ยืนยันว่าผู้เรียนยังเห็นคำศัพท์ที่ว่าเป็นมากถ้าไม่มากที่สุดองค์ประกอบที่สำคัญในการเรียนรู้ภาษา ผู้เรียนรู้สึกว่าหลายของพวกเขายากลำบากในการใช้งานทั้งภาษาที่เปิดกว้างและการผลิตเป็นผลมาจากการขาดความรู้คำศัพท์ อย่างไรก็ตามนักวิชาการหลายคนในด้านของคำศัพท์ที่เรียนรู้และการเรียนการสอน (เช่นอัลเลน, 1983; คาร์เตอร์และแมคคาร์ 1988; Hedge, 2000; ยาวและริชาร์ด 1997; Maley, 1986; ริชาร์ด 1985; Zimmerman, 1997) แสดงให้เห็นคำศัพท์ที่มี ยาวถูกละเลยในห้องเรียนภาษา. ดังนั้นวัตถุประสงค์หลักของส่วนนี้คือการศึกษาและทบทวนความสำคัญของคำศัพท์ในการเรียนรู้ภาษาเพื่อที่จะมองไปที่สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาอังกฤษเช่นเดียวกับการสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการนี้ได้ถูกนำมาใช้ ในการเรียนการสอนภาษาและการเรียนรู้. คำนี้เป็นเครื่องมือของผู้เรียนใช้ในการคิดว่าการแสดงความคิดและความรู้สึกเช่นเดียวกับการสำรวจและวิเคราะห์โลกรอบตัวพวกเขา คำศัพท์ จำกัด ช่วยให้พวกเขาจากการแสดงความคิดและความรู้สึกของพวกเขา บนมืออื่น ๆ ที่มีขนาดใหญ่ที่อุดมไปด้วยคำศัพท์ให้พวกเขามีคำพูดที่เหมาะสมที่จะใช้ในเวลาที่เหมาะสม Kitajima (2001, น. 470) ยืนยันว่าไม่มีคำว่าป้ายวัตถุการกระทำและแนวความคิดหนึ่งความหมายสามารถได้แสดงความตั้งใจ "คำพูดมากขึ้นใครสามารถที่จะใช้อย่างถูกต้องดีกว่าใครจะสามารถที่จะแสดงตัวเองได้อย่างง่ายดายและมีความมั่นใจในตนเองและจะเข้าใจหนึ่งของโลกอาศัยอยู่ใน" (Nandy 1994 พี. 1). มีคำถามก็คือว่าใน ห้องเรียนการเรียนรู้ภาษาที่ดีทั้งคำศัพท์และไวยากรณ์มีความจำเป็น แต่เมื่อเทียบกับคำศัพท์ไวยากรณ์คำศัพท์มากขึ้นที่สำคัญและควรได้รับความสนใจมากขึ้นกว่าไวยากรณ์ อัลเลน (1983, น. 5) แสดงให้เห็นว่าในชั้นเรียนที่ดีที่สุดทั้ง21 ไวยากรณ์หรือคำศัพท์ที่ถูกทอดทิ้ง แต่คำศัพท์ที่มีความสำคัญมากขึ้นและควรได้รับการสอนไวยากรณ์ก่อน ในทำนองเดียวกันดอกไม้ (2000, น. 5) กล่าวว่า "คำนี้เป็นส่วนใหญ่สิ่งที่สำคัญนักเรียนจะต้องเรียนรู้ ไวยากรณ์เป็นสิ่งสำคัญ แต่คำศัพท์มากขึ้นที่สำคัญ " ซึ่งสอดคล้องกับลูอิส (1993, น. 115) ที่ยังมุมมองความสำคัญของคำศัพท์ที่เป็นศูนย์กลางของการเรียนการสอนภาษาและการเรียนรู้ตั้งแต่ภาษาประกอบด้วย 'Lexis grammaticalised ไม่ lexicalised ไวยากรณ์' และ 'ไวยากรณ์โครงสร้างเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อ Lexis ' กล่าวคือนักวิชาการเหล่านี้เห็นว่าคำพูดจะนำหน้าด้วยไวยากรณ์ นี้เป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เรารู้จากประสบการณ์ของเราเองที่หนึ่งสามารถเข้าใจคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาออกเสียงคำไม่ดีและทำให้ความผิดพลาดทางไวยากรณ์ แต่ไม่มีการไกล่เกลี่ยของคำพูดใด ๆ ทางความหมายของการสื่อสารค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ จะแม่นยำคำศัพท์น่าจะเป็นกุญแจสำคัญในการ. การเรียนรู้ภาษาและทำให้ได้รับการยอมรับว่ามีความสำคัญมากกว่าไวยากรณ์"โดยไวยากรณ์น้อยมากสามารถลำเลียง; โดยไม่ต้องคำศัพท์อะไรที่สามารถสื่อความหมาย "(วิลกินส์ 1972 พี. 111) ซึ่งสอดคล้องกับเอลลิส (1994) ที่ยืนยันว่าข้อผิดพลาดคำศัพท์มีแนวโน้มที่จะขัดขวางความเข้าใจมากกว่าไวยากรณ์ข้อผิดพลาด นอกจากนี้ฮาร์เมอ (1991, น. 153) อ้างว่าการเลือกคำพูดอย่างระมัดระวังในบางสถานการณ์ที่มีมากขึ้นที่สำคัญกว่าการเลือกโครงสร้างไวยากรณ์ภาษาเพราะผู้เรียนไม่สามารถใช้โครงสร้างอย่างถูกต้องถ้าพวกเขาไม่ได้มีคำศัพท์ที่พอมีความรู้ ซึ่งหมายความว่าคำศัพท์ที่มีความสำคัญมากกว่าไวยากรณ์และมันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับความเข้าใจในทักษะภาษาในสถานการณ์ใด ๆ . เกี่ยวกับศัพท์ภาษาอังกฤษในการสื่อสารก็เป็นที่ชัดเจนว่าคำศัพท์เป็นพื้นฐานในการเรียนรู้ที่จะสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพในขณะที่ฟังการพูดการอ่านและการเขียน นี้ถูกกล่าวหาโดยนักวิชาการหลายคน ยกตัวอย่างเช่นลูอิส (1993 พี. iii) มุมมองความสำคัญของคำศัพท์ในฐานะที่เป็นพื้นฐานสำหรับการสื่อสารในชีวิตประจำวัน เขาแสดงให้เห็นว่า22 ถ้าผู้เรียนภาษาไม่รู้จักความหมายของคำสำคัญที่ใช้โดยผู้ที่อยู่ของพวกเขาพวกเขาจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วมในการสนทนาถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่าลักษณะทางสัณฐานวิทยาและไวยากรณ์ คราและเทอร์เร (2000, น. 155) แสดงให้เห็นว่าถ้าเรียนภาษาต้องการที่จะแสดงความคิดบางส่วนหรือสอบถามข้อมูลที่พวกเขาจะต้องสามารถที่จะผลิตรายการคำศัพท์ที่จะถ่ายทอดความหมายของพวกเขา นอกจากนี้ริชาร์ด 'คำนำในซมิต (2000 พี. Xi) "คำศัพท์ในการสอนภาษา" แสดงให้เห็นว่าคำศัพท์ที่เป็นศูนย์กลางของการสื่อสารและการเข้าซื้อกิจการของภาษาที่สอง. คำศัพท์และรายการคำศัพท์เป็นแกนของการเรียนรู้และการสื่อสาร ไม่มีปริมาณของประเภทไวยากรณ์หรืออื่น ๆ ของความรู้ทางภาษาสามารถใช้ในการสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทักษะภาษาทั้งหมด มันเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นคำศัพท์ส่วนหนึ่งที่สำคัญในการเรียนภาษาอังกฤษ และตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ใน ( ส่วนที่ 1 )ที่ไม่มีใครสามารถสื่อสารในลักษณะที่มีความหมายโดยศัพท์ เวนและอัล ( 2528 , หน้า 322 ) และ McCarthy ( 2533 , หน้า iix ) บ่งชี้ว่า เดี่ยวที่ใหญ่ที่สุด20ส่วนประกอบของภาษาใด ๆ หลักสูตร กิจกรรม ซึ่งสอดคล้องกับประเทศ( 2533 , หน้า 2 ) ที่ยืนยันว่าผู้เรียนยังเห็นศัพท์ เป็น มาก ถ้า ไม่ที่สุด องค์ประกอบสำคัญในการเรียนรู้ภาษา ผู้เรียน รู้สึกว่า หลายของพวกเขาความยากลำบากในการใช้ภาษาทั้งสองและมีประสิทธิภาพ ผลจากการขาดของความรู้เกี่ยวกับศัพท์ อย่างไรก็ตาม นักวิชาการหลายในด้านคำศัพท์การเรียนรู้และการสอน ( เช่น อัลเลน , 1983 ; คาร์เตอร์และ McCarthy , 1988 , จำกัด , 2000 ;ยาว และ ริชาร์ด , 1997 ; มาเลย์ , 1986 ; ริชาร์ด , 1985 ; Zimmerman , 2540 )พบว่า ศัพท์มานานละเลยภาษาในชั้นเรียนดังนั้นวัตถุประสงค์หลักของส่วนนี้คือ เพื่อศึกษาและทบทวนความสำคัญของคำศัพท์ในการเรียนรู้ภาษาเพื่อดูสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาอังกฤษ รวมทั้งสะท้อนให้เห็นถึงวิธีนี้ได้ถูกใช้ในการสอนและการเรียนรู้ภาษาคำเครื่องมือที่ผู้เรียนใช้คิด ความรู้สึก ความคิด และตลอดจนสำรวจและวิเคราะห์โลกรอบตัวพวกเขา เก็บศัพท์ จำกัดพวกเขาจากการแสดงความรู้สึกและความคิดของตนเอง บนมืออื่น ๆ , ขนาดใหญ่ , รวยศัพท์ให้ใช้คำที่ถูกต้องในเวลาที่เหมาะสม คิตาจิมะ ( 2544 , หน้า470 ) ยืนยันว่าไม่มีคำว่าฉลากวัตถุ การกระทำ และความคิดหนึ่งไม่สามารถแสดงเจตนา มีความหมาย " คำที่มากกว่าหนึ่งจะสามารถใช้งานได้อย่างถูกต้องดีกว่าจะสามารถแสดงได้อย่างง่ายดาย และมีความมั่นใจ และตัวเองเข้าใจโลกหนึ่งในชีวิต " ( nandy 2537 , หน้า 1 )มีคำถามว่า ในการเรียนรู้ภาษาที่ดีในชั้นเรียน ทั้งคำศัพท์และไวยากรณ์ที่จำเป็น แต่เมื่อเทียบกับศัพท์ไวยากรณ์เป็นสิ่งที่สำคัญมาก และควรได้รับความสนใจมากขึ้นมากกว่าไวยากรณ์ อัลเลน ( 2526 , หน้า 5 ) บ่งชี้ว่า ในชั้นเรียนที่ดีที่สุด ทั้ง21ไวยากรณ์หรือคำศัพท์ถูกทอดทิ้ง แต่คำศัพท์เป็นสิ่งจำเป็น และควรต้องสอนไวยากรณ์ อนึ่ง ดอกไม้ ( 2543 , หน้า 5 ) รัฐ " เป็นคำมากที่สุดสิ่งที่สำคัญที่นักศึกษาต้องเรียนรู้ ไวยากรณ์เป็นสำคัญ แต่ศัพท์มากมายที่สำคัญ " มากกว่า ซึ่งสอดคล้องกับลูอิส ( 2536 , หน้า 115 ) ซึ่งยังมุมมองความสำคัญของคำศัพท์เป็นศูนย์กลางของการเรียนการสอนภาษาตั้งแต่ภาษาประกอบด้วย " grammaticalised lexis ไม่ lexicalised ไวยากรณ์และไวยากรณ์เป็นโครงสร้างที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา lexis " อยากจะบอกว่า นักวิชาการเหล่านี้เห็นว่า คำจะนำหน้าด้วยไวยากรณ์ นี้ยืนยันสิ่งที่เรารู้จากประสบการณ์ของเราเองหนึ่งสามารถเข้าใจผู้อื่น แม้ว่าจะออกเสียงคำที่ไม่ดี และทำให้ความผิดพลาดทางไวยากรณ์ แต่จะไม่มีการไกล่เกลี่ยของคำที่มีความหมายใด ๆ วิธีการสื่อสารค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ พูดให้ชัดก็คือ คำศัพท์ ดูเหมือนจะเป็นคีย์การเรียนรู้ภาษา จึงได้รับการยอมรับเป็นสำคัญมากกว่าไวยากรณ์" ไม่มีไวยากรณ์ น้อยมากที่สามารถถ่ายทอดได้ โดยไม่ต้องใช้ศัพท์อะไรสามารถถ่ายทอด " ( Wilkins 2515 , หน้า 111 ) ซึ่งสอดคล้องกับเอลลิส ( 1994 ) ที่ยืนยันว่าข้อผิดพลาดคำศัพท์มีแนวโน้มที่จะขัดขวางความเข้าใจมากกว่าไวยากรณ์ข้อผิดพลาด นอกจากนี้ ฮาร์เมอร์ ( 2534 , หน้า 153 ) ยืนยันว่า การเลือกคำพูดอย่างระมัดระวัง ใน บางสถานการณ์เพิ่มเติมสำคัญกว่าการเลือกโครงสร้างไวยากรณ์ เพราะภาษาผู้เรียนสามารถใช้โครงสร้างที่ถูกต้องหากพวกเขาไม่ได้มีคำศัพท์เพียงพอความรู้ หมายความว่าศัพท์สำคัญมากกว่าไวยากรณ์ และเป็นที่สำคัญเพื่อความเข้าใจในทักษะภาษาในสถานการณ์ใด ๆเกี่ยวกับคำศัพท์ในการสื่อสาร เห็นได้ชัดว่าศัพท์คือพื้นฐานในการเรียนรู้ที่จะสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพในขณะที่การฟัง การพูด การอ่าน และการเขียน นี้อ้างโดยนักวิชาการหลาย ตัวอย่างเช่น ลูอิส ( 2536 , หน้า 3 ) มุมมองความสำคัญของศัพท์ เป็น พื้นฐาน สำหรับสื่อสารในชีวิตประจำวัน เขาพบว่า22ถ้าผู้เรียนภาษาไม่รับรู้ความหมายของคำสำคัญที่ใช้ โดยเหล่านั้นใครที่อยู่พวกเขา พวกเขาจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วมในการสนทนา แม้ว่าพวกเขารู้ทางวากยสัมพันธ์ krashen และเทอร์เรลล์ ( 2543 , หน้า 155 ) ระบุว่าหากผู้เรียนภาษาขอแสดงความคิดบางอย่าง หรือสอบถามข้อมูลที่พวกเขาจะต้องสามารถสร้างรายการคำศัพท์เพื่อสื่อความหมาย นอกจากนี้ ริชาร์ด " คำนำในชมิตต์ ( 2543 , หน้า 11 ) " คำศัพท์ในการสอนภาษา พบว่า ศัพท์เป็นศูนย์กลางในการสื่อสารและการได้มาซึ่งภาษาที่สองคำศัพท์และคำศัพท์ที่เป็นหลักของการเรียนรู้และการสื่อสาร ไม่ปริมาณของไวยากรณ์หรือชนิดอื่น ๆของความรู้ทางภาษาที่สามารถใช้ในการสื่อสาร