Mme. Forestier had stopped.You say

Mme. Forestier had stopped.
You say tat you bought a necklace of diamonds to replace mine?
Yes. You never noticed it, then! They were very like.
And she smiled with a jot which was proud and naive at once.
Mme. Forestier, strongly moved, took her two hands.
Oh, my poor Mathilde! Why, my necklace was paste. It was worth at most five hundred francs!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Forestier หนาวก็หยุดคุณว่า ททท.คุณซื้อสร้อยเพชรแทนฉันใช่ คุณไม่เคยพบมัน แล้ว พวกเขาได้มากเช่นและเธอยิ้มกับ jot ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจและขำน่าครั้งหนาว Forestier ขอย้าย เอามือทั้งสองของเธอโอ้ ฉัน Mathilde ดี ทำไม สร้อยคอของฉันถูกวาง มันคุ้มค่ามากที่สุด 500 ฟรังซ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

mme Forestier ได้หยุด
คุณจะพูดว่าทททคุณซื้อสร้อยคอเพชรเพื่อทดแทนเหมือง?
ใช่ คุณไม่เคยสังเกตเห็นมันแล้ว! พวกเขาเป็นเหมือนมาก
และเธอก็ยิ้มกับส่วนที่น้อยที่สุดซึ่งเป็นความภาคภูมิใจและไร้เดียงสาในครั้งเดียว
ซองด์ Forestier, ขอย้ายเอามือทั้งสองข้างของเธอ
โอ้ดีแมธิลด์ของฉัน! ทำไม, สร้อยคอของฉันถูกวาง เป็นความคุ้มค่าที่มากที่สุดห้าร้อยฟรังก์!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาง ฟอเรสเทียร์หยุด .
คุณบอกว่า ททท. คุณซื้อสร้อยคอเพชรแทน ฉัน ?
ใช่ คุณไม่เคยสังเกตเห็นมันแล้ว ! พวกเขาเป็นเหมือน
และเธอก็ยิ้มกับจดที่ภูมิใจ และไร้เดียงสา เมื่อ
นาง ฟอเรสเทียร์ ขอย้าย เอาสองมือของเธอ .
อ้อ มาทิลที่น่าสงสารของฉัน ทำไมสร้อยคอของฉันถูกวาง มันคุ้มค่าที่สุดห้าร้อยฟรังก์ !