Foodborne illnesses are a major con

Foodborne illnesses are a major concern for consumers, the food industry, and food safety authorities. In recent years, considerable effort has been made to find natural antimicrobials that can inhibit bacterial and fungal growth in foods in order to improve quality and shelf-life. Similarly, consumers have become concerned about the safety of synthetic preservatives used in food. As a result, there is increasing demand for natural products that can serve as alternative food preservatives (Tajkarimi, Ibrahim, & Cliver, 2010). This, in turn, has led to a search for antimicrobials derived from a variety of natural sources. Natural antimicrobials can be obtained from different sources including plants, animals, bacteria, algae and fungi. Several studies related to plant antimicrobials have demonstrated the efficacy of plant-derived compounds in food applications, as well as factors influencing this effectiveness (Cowan, 1999; Gyawali and Ibrahim, 2012, Hayek et al., 2013 and Tajkarimi et al., 2010). However, there has been limited research related to the structure–function relationship of these compounds. As a result, the importance of the chemical composition of plant-derived compounds with regard to their antimicrobial activity is still not well understood. Among several plant-derived compounds, polyphenolic compounds have great structural diversity and variations in chemical composition, and thus differ in their antibacterial effectiveness against pathogenic microorganisms (Stojković et al., 2013). The antimicrobial activity of plant extracts may thus be due to the presence of phenolic compounds or other hydrophobic components in the essential oils (EOs) (Dorman & Deans, 2000). It should also be noted that the investigation of possible antibacterial activity of by-products generated from fruits and vegetables is very limited in the literature. These by-products can also be used as sources of antibacterial compounds (Baydar et al., 2006, Jayaprakasha et al., 2003 and Matsumoto et al., 2004) and thus could be a potential source of low-cost natural antimicrobials. Antimicrobial compounds produced by algae and fungi (mushrooms) against pathogens have recently received considerable attention as a new source of novel antimicrobial substances (Bhagavathy, Sumathi, & Jancy Sherene Bell, 2011; Ramesh & Pattar, 2010). There are many unexplored sources of such potential compounds that could be used as natural preservatives in food applications. This paper reviews various antimicrobials from plants, animals, bacteria, algae and mushrooms. In addition, different methods of incorporating these antimicrobials into our food systems are discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Foodborne เจ็บป่วยมีความกังวลที่สำคัญสำหรับผู้บริโภค อุตสาหกรรมอาหาร และหน่วยงานด้านความปลอดภัยอาหาร ในปีที่ผ่านมา ความพยายามจำนวนมากได้หา antimicrobials ธรรมชาติที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย และเชื้อราในอาหารเพื่อปรับปรุงคุณภาพและอายุการเก็บ ในทำนองเดียวกัน ผู้บริโภคได้กลายเป็นความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของสารกันบูดสังเคราะห์ที่ใช้ในอาหาร ส่งผล มีความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติที่สามารถใช้เป็นสารกันบูดอาหารทดแทน (Tajkarimi อิบรอฮีม & Cliver, 2010) จะ มีผลกับการค้นหาสำหรับ antimicrobials ที่มาจากแหล่งธรรมชาติต่าง ๆ Antimicrobials ธรรมชาติได้จากแหล่งต่าง ๆ รวมทั้งพืช สัตว์ แบคทีเรีย สาหร่าย และเชื้อรา ศึกษาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพืช antimicrobials ได้แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพของโรงงานที่ได้รับสารอาหารประยุกต์ ตลอดจนปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลนี้ (Cowan, 1999 Gyawali และอิบรอฮีม 2012, Hayek et al., 2013 และ Tajkarimi et al., 2010) อย่างไรก็ตาม มีจำกัดงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของโครงสร้าง – ฟังก์ชั่นของสารประกอบเหล่านี้ ดังนั้น ความสำคัญขององค์ประกอบทางเคมีของพืชได้รับสารเกี่ยวกับกิจกรรมของจุลินทรีย์เป็นยังดีไม่เข้าใจ สารประกอบในการมาโรงงานหลาย polyphenolic สารมีโครงสร้างหลากหลายและความแตกต่างในองค์ประกอบทางเคมี และแตกต่างในประสิทธิภาพการต้านเชื้อแบคทีเรียต่อต้านจุลินทรีย์ (Stojković et al., 2013) จึง กิจกรรมการต้านจุลชีพของสารสกัดจากพืชจึงอาจเนื่องจากม่อฮ่อมหรือคอมโพเนนต์อื่น ๆ hydrophobic ในน้ำมัน (EOs) (Dorman และคณบดีบริการ 2000) มันควรยังได้กล่าวว่า การตรวจสอบกิจกรรมสามารถต้านเชื้อแบคทีเรียของสินค้าพลอยได้ที่สร้างขึ้นจากผักและผลไม้จำกัดมากในวรรณคดี สินค้าพลอยเหล่านี้สามารถใช้เป็นแหล่งของสารต้านเชื้อแบคทีเรีย (Baydar และ al., 2006, Jayaprakasha และ al., 2003 และมัตสึโมโตะ et al., 2004) และดังนั้น อาจเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของ antimicrobials ธรรมชาติต้นทุนต่ำได้ สารต้านจุลชีพที่ผลิต โดยสาหร่ายและเชื้อรา (เห็ด) กับโรคเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับความสนใจมากเป็นแหล่งใหม่ของสารต้านจุลชีพนวนิยาย (Bhagavathy, Sumathi, & Jancy Sherene เบลล์ 2011 Ramesh และ Pattar, 2010) มีแหล่งข้อมูลของสารประกอบดังกล่าวมีศักยภาพที่สามารถใช้เป็นสารกันบูดจากธรรมชาติในการใช้งานอาหาร unexplored กระดาษนี้รีวิว antimicrobials ต่าง ๆ จากพืช สัตว์ แบคทีเรีย สาหร่าย และเห็ด นอกจากนี้ วิธีของ antimicrobials เหล่านี้ระบบอาหารของเราจะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเจ็บป่วยที่เกิดจากอาหารเป็นข้อกังวลสำคัญสำหรับผู้บริโภคอุตสาหกรรมอาหารและหน่วยงานความปลอดภัยด้านอาหาร ในปีที่ผ่านมาความพยายามอย่างมากที่ได้ทำเพื่อหายาต้านจุลชีพธรรมชาติที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตแบคทีเรียและเชื้อราในอาหารเพื่อปรับปรุงคุณภาพและอายุการเก็บรักษา ในทำนองเดียวกันผู้บริโภคได้กลายเป็นความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของสารกันบูดสังเคราะห์ที่ใช้ในอาหาร เป็นผลให้มีความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ธรรมชาติที่สามารถใช้เป็นสารกันบูดอาหารทางเลือก (Tajkarimi, อิบราฮิมและ Cliver 2010) นี้ในที่สุดก็นำไปสู่​​การค้นหาสำหรับยาต้านจุลชีพที่ได้มาจากความหลากหลายของแหล่งธรรมชาติ ยาต้านจุลชีพธรรมชาติสามารถหาได้จากแหล่งที่มาที่แตกต่างกันรวมทั้งพืชสัตว์แบคทีเรียสาหร่ายและเชื้อรา งานวิจัยหลายชิ้นที่เกี่ยวข้องกับยาต้านจุลชีพพืชได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพของสารประกอบจากพืชที่ได้มาในการใช้งานอาหารเช่นเดียวกับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพนี้ (แวนส์, 1999.. Gyawali และอิบราฮิม, 2012, เย et al, 2013 และ Tajkarimi et al, 2010 ) อย่างไรก็ตามได้มีการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการ จำกัด ความสัมพันธ์โครงสร้างและหน้าที่ของสารเหล่านี้ เป็นผลให้ความสำคัญขององค์ประกอบทางเคมีของสารจากพืชที่ได้รับเกี่ยวกับฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขาก็ยังไม่เข้าใจกันดี ในบรรดาสารหลายโรงงานที่ได้มาจากสารโพลีฟีนมีความหลากหลายของโครงสร้างที่ดีและรูปแบบในองค์ประกอบทางเคมีและทำให้แตกต่างกันในการต้านเชื้อแบคทีเรียที่มีประสิทธิภาพของพวกเขากับเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรค (Stojković et al., 2013) กิจกรรมต้านจุลชีพของสารสกัดจากพืชจึงอาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของสารประกอบฟีนอหรือส่วนประกอบอื่น ๆ ที่ไม่ชอบน้ำในน้ำมันหอมระเหย (EOS) (Dorman และคณบดี, 2000) ก็ควรที่จะตั้งข้อสังเกตว่าการสอบสวนของฤทธิ์ต้านแบคทีเรียที่เป็นไปได้ของผลิตภัณฑ์โดยสร้างขึ้นจากผักและผลไม้จะถูก จำกัด มากในวรรณคดีที่ โดยผลิตภัณฑ์เหล่านี้ยังสามารถใช้เป็นแหล่งของสารต้านเชื้อแบคทีเรีย (Baydar et al., 2006 Jayaprakasha et al., 2003 และมัตสึ et al., 2004) จึงอาจจะเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของยาต้านจุลชีพตามธรรมชาติที่มีต้นทุนต่ำ สารต้านจุลชีพที่ผลิตโดยสาหร่ายและเชื้อรา (เห็ด) กับเชื้อโรคได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับความสนใจมากเป็นแหล่งใหม่ของสารต้านจุลชีพนวนิยาย (Bhagavathy, Sumathi และ Jancy โดยหลังจากเบลล์ 2011; Ramesh & Pattar 2010) มีแหล่งสำรวจจำนวนมากที่มีศักยภาพของสารดังกล่าวที่สามารถใช้เป็นสารกันบูดธรรมชาติในการใช้อาหารที่มี กระดาษนี้ยาต้านจุลชีพความคิดเห็นต่างๆจากพืชสัตว์แบคทีเรียสาหร่ายและเห็ด นอกจากนี้ยังมีวิธีการที่แตกต่างกันของการผสมผสานยาต้านจุลชีพเหล่านี้เข้าไปในระบบอาหารของเราที่จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคอาหารเป็นพิษมีความกังวลที่สำคัญสำหรับผู้บริโภค อุตสาหกรรมอาหาร และหน่วยงานความปลอดภัยด้านอาหาร . ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทำให้มีความพยายามมากที่จะหายาต้านจุลชีพตามธรรมชาติที่สามารถยับยั้งแบคทีเรียและเชื้อราในอาหาร เพื่อปรับปรุงคุณภาพและอายุการเก็บรักษา ในทำนองเดียวกัน ผู้บริโภคได้กลายเป็นความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของสารกันบูดสังเคราะห์ที่ใช้ในอาหาร ผลมีความต้องการเพิ่มขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ธรรมชาติที่สามารถใช้เป็นสารกันบูดในอาหารทางเลือก ( tajkarimi อิบราฮิม & cliver , 2010 ) นี้ , ในการเปิด , มี led เพื่อค้นหายาต้านจุลชีพที่ได้จากความหลากหลายของแหล่งธรรมชาติ ยาธรรมชาติที่สามารถหาได้จากแหล่งอื่น ได้แก่ พืช สัตว์ แบคทีเรีย สาหร่าย และราหลายการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับยาต้านจุลชีพ พืช ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพของพืชซึ่งใช้สารประกอบในอาหาร ตลอดจนปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผล ( แวนส์ , 1999 ; gyawali และ อิบราฮิม , 2012 , เยก et al . , 2013 และ tajkarimi et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม มีงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างและฟังก์ชัน ( ความสัมพันธ์ของสารประกอบเหล่านี้ ผลความสำคัญขององค์ประกอบทางเคมีของพืชซึ่งสารประกอบเกี่ยวกับฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขายังคงไม่เข้าใจ หลายของพืชซึ่งมีสารประกอบฟีนอล สารดีเชิงโครงสร้างความหลากหลายและการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบทางเคมี และดังนั้นจึง มีประสิทธิผลต่อต้านเชื้อโรคจุลินทรีย์ ( stojkovi ć et al . , 2013 )กิจกรรมต้านจุลชีพของสารสกัดจากพืชดังนั้นจึงอาจจะเนื่องจากการแสดงตนของสารประกอบฟีนอลิกหรือส่วนประกอบอื่น ๆ ) ในน้ำมันหอมระเหย ( กล้อง ) ( Dorman &คณบดี , 2000 ) ก็ควรที่จะตั้งข้อสังเกตว่า การตรวจสอบฤทธิ์ต้านแบคทีเรียได้ผลพลอยได้ที่เกิดจากผักและผลไม้ จำกัด มากในวรรณกรรมผลิตภัณฑ์เหล่านี้ยังสามารถใช้เป็นแหล่งของสารต้านเชื้อแบคทีเรีย ( baydar et al . , 2006 , jayaprakasha et al . , 2003 และมัตสึโมโตะ et al . , 2004 ) และดังนั้นจึงอาจเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของยาธรรมชาติราคาถูกสารต้านจุลชีพที่ผลิตจากสาหร่ายและเชื้อรา ( เห็ด ) กับเชื้อโรคที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ได้รับความสนใจมากเป็นแหล่งใหม่ของนวนิยายสารยับยั้ง ( bhagavathy sumathi & jancy sherene , , ระฆัง , 2011 ; ราเมซ& pattar , 2010 ) มีแหล่งที่มาของสารประกอบที่มีศักยภาพเช่นรวจที่สามารถใช้เป็นสารกันบูดธรรมชาติที่ใช้ในอาหารบทความนี้รีวิวยาต้านจุลชีพต่างๆ จากพืช สัตว์ แบคทีเรีย สาหร่าย และเห็ด นอกจากนี้ วิธีการที่แตกต่างกันของการผสมผสานยาเหล่านี้ในระบบอาหารของเราได้ถูก