It was first described and named Pi

It was first described and named Piper methysticum,
meaning ‘‘intoxicating pepper’’ in 1786, and was not
highly used as a medicinal plant in Western botanical
medicine. It was recognized by the Eclectics in the late
nineteenth century as a local anesthetic, CNS depressant,
and cardiac stimulant, and as a treatment for gonorrhea.
In the early twentieth century the Eclectics cited its use for
neuralgic conditions of the eyes, ears, and teeth, for edema,
and for gastric atony and postsurgical anorexia. The herb
was listed in the 20th to 24th editions of The United States
Dispensatory of the United States of America (1918–1947) and
the fluid extract had official status in the 4th and 5th editions
of the National Formulary (1888–1926).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันถูกอธิบาย และชื่อ methysticum พริกไทยความหมาย '' intoxicating พริกไทย '' ใน 1786 และไม่ใช้เป็นพืชสมุนไพรในพฤกษศาสตร์ตะวันตกสูงยา มันถูกรับรู้ โดย Eclectics ในการล่าช้าศตวรรษเป็นยาชาเฉพาะที่ CNS depressantและหัวใจ กระตุ้น และให้การรักษาหนองในแท้ในศตวรรษที่ยี่สิบต้น Eclectics ที่อ้างการใช้สำหรับเงื่อนไข neuralgic ของตา หู ฟัน อาการบวมน้ำและในกระเพาะอาหาร atony และ postsurgical anorexia สมุนไพรปรากฏในรุ่น 20-24 ของสหรัฐอเมริกาDispensatory ในสหรัฐอเมริกา (1918 – 1947) และสารสกัดของเหลวมีสถานะอย่างเป็นทางการในรุ่นที่ 4 และ 5ของยาแห่งชาติ (1888-1926)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นครั้งแรกที่อธิบายและชื่อไพเพอร์ methysticum
ความหมาย ' , ' ' 'intoxicating พริกไทยใน 1786 และไม่ได้
ขอใช้เป็นพืชสมุนไพรในยาพฤกษศาสตร์
ตะวันตก มันได้รับการยอมรับโดย eclectics ในศตวรรษที่สิบเก้าปลาย
เป็นยาชาท้องถิ่น และประสาทส่วนกลาง
, กระตุ้นหัวใจ และเป็นการรักษาหนองใน .
ในศตวรรษแรกยี่สิบวัน eclectics อ้างใช้สำหรับ
เงื่อนไขเกี่ยวกับอาการปวดตามเส้นประสาทของ ตา หู และฟัน สำหรับอาการบวม
และตัว postsurgical กระเพาะอาหารและอาการเบื่ออาหาร สมุนไพร
อยู่ใน 20 รุ่น 24 ของ dispensatory สหรัฐอเมริกา
ของสหรัฐอเมริกา ( 1918 – 1947 ) และสารสกัดจากของเหลว
มีสถานภาพอย่างเป็นทางการในรุ่นที่ 4 และ 5
แห่งชาติของเภสัชตำรับ ( 1888 – 1926 )