This summer, I lost you a second ti

This summer, I lost you a second time.

Surely, the words 'I like you' were a crime.

Moriyama Rin was born with an incurable disease.
I came to love the girl who spent her high school life hiding that fact.
At our last cultural festival, we had our live concert and spent the last moments of the festival together--After that, Rin died.

In her final moments, I told to her 'I like you' --I told her the message that I should have never conveyed. When I arrived at the her hospital room, I received a slip of paper with only the words 'I'm sorry'.

I shouldn't have told those feelings.
Someone like me shouldn't have gotten close to Rin.

Then, I experienced a time leap.
At the riverside where we first met, I met her once more,
the Rin who I always wanted to see again, to see that radiant simile once more...

That's why this time I won't make the same mistake.
Because I definitely cannot convey these feelings.

I decided that to the very end, I must repress my own feelings.
In hopes she would always be smiling in her one short life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฤดูร้อนนี้ ฉันหายคุณเป็นครั้งที่สองแน่นอน คำว่า 'ผมชอบคุณ' มีอาชญากรรมศูนย์กลางริ้นเกิดกับโรครักษาไม่หายมารักสาวที่ใช้ชีวิตมัธยมของเธอซ่อนความจริงที่ว่าที่เทศกาลวัฒนธรรมของเราครั้งสุดท้าย เรามีคอนเสิร์ตของเรา และใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของเทศกาลโดด - หลังจากนั้น รินตายในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ ฉันบอกเธอ 'ชอบคุณ' - บอกเธอข้อที่ผมควรได้ถ่ายทอดไม่ เมื่อพอไปถึงเธอที่ห้องพยาบาล ได้รับใบกระดาษมีเพียงคำว่า 'ขอโทษ'ผมไม่ควรบอกความรู้สึกเหล่านั้นคนอย่างผมไม่ควรมีอากาศใกล้เคียงกับริ้นจากนั้น ผมมีประสบการณ์การก้าวกระโดดครั้งที่ริมแม่น้ำที่เราพบกันครั้งแรก ฉันพบกับเธออีกทีริ้นที่ฉันอยาก จะดูอีก เพื่อดูเปรียบเทียบที่สดใสอีกครั้ง ...เหตุครั้งนี้ผมจะไม่ทำผิดเดียวกันเนื่องจากฉันแน่นอนไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านี้ผมตัดสินใจว่า ในตอนท้าย ฉันต้องปราบปรามความรู้สึกของตัวเองหวัง เธอจะเป็นมากในชีวิตของเธอสั้นหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้าร้อนนี้ ฉันเสียเธอไปเป็นครั้งที่สองแน่นอน คำว่า " ฉันชอบเธอ " เป็นอาชญากรรมโมริยาม่า รินเกิดมาพร้อมกับโรคที่รักษาไม่หายฉันรักผู้หญิงที่ใช้ชีวิต ม.ปลาย เธอปิดบังความจริงในเทศกาลวัฒนธรรมของเราเมื่อเรามีคอนเสิร์ตของเราและใช้เวลาช่วงสุดท้ายของเทศกาลด้วยกันหลังจากนั้นรินตายในช่วงสุดท้ายของชีวิตของเธอ ผมบอกกับเธอ " ฉันชอบเธอ " . . . ฉันบอกเธอว่า ข้อความที่ผมไม่ควรจะถ่ายทอด เมื่อฉันมาถึงโรงพยาบาล ห้องของเธอ , ฉันได้รับสลิปกระดาษที่มีเพียงคำ " ขอโทษ "ผมไม่ควรบอกความรู้สึกเหล่านั้นคนอย่างฉันไม่ควรสนิทกับรินผมมีประสบการณ์ เวลากระโดดริมแม่น้ำที่เราพบกันครั้งแรก ผมเจอเธออีกครั้งรินที่ผมต้องการจะเห็นอีกครั้ง เพื่อดูว่ามีลักษณะสดใสอีกครั้ง . . . . . . .ถึงเวลานี้ผมจะไม่ทำผิดพลาด .เพราะผมไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านี้ผมตัดสินใจว่า จะจบ ผมต้องสะกดกลั้นความรู้สึกของตัวเองหวังว่า เธอจะยิ้ม เธอๆ ชีวิต