AbstractEvidence for the longitudin

Abstract
Evidence for the longitudinal associations between internalising symptom development and
academic attainment is sparse and results from existing studies are largely inconclusive.
The approaches that have been used in existing studies examining this relationship have in
common the limitation of grouping together all individuals in the sample which makes the assumption
that the relationship between time, symptoms and attainment across all individuals
is the same. The current study aimed to use heterogeneous trajectories of symptom
development to examine the longitudinal associations between internalising symptom development
and change in academic attainment over a three years period in early adolescence,
a key period for internalising symptom development. Internalising symptoms were
assessed for 3 consecutive years in a cohort from age 11–14 years (n = 2647, mean age at
T1 = 11.7 years). National standardised test scores prior to the first wave and subsequent to
the last wave were used as measures of academic attainment. Heterogeneous symptom
development trajectories were identified using latent class growth analysis and socio-demographic
correlates, such as gender, SES and ethnicity, of the different trajectory groupings
were investigated. Derived trajectory groupings were examined as predictors of subsequent
academic attainment, controlling for prior attainment. Results demonstrate that symptom
trajectories differentially predicted change in academic attainment with increasing trajectories
associated with significantly worse academic outcomes when compared to pupils with
low levels of symptoms in all waves. Hence, a trajectory based approach provides a more
nuanced breakdown of complexities in symptom development and their differential relationships
with academic outcomes and in doing so helps clarify the longitudinal relationship between
these two key domains of functioning in early adolescence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อหลักฐานสำหรับความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง internalising พัฒนาอาการ และทางวิชาการโดยเป็นบ่อ และผลจากการศึกษาที่มีอยู่ส่วนใหญ่ inconclusiveมีวิธีที่ใช้ในการตรวจสอบความสัมพันธ์นี้ศึกษาอยู่ ในข้อจำกัดของการจัดกลุ่มเข้าด้วยกันบุคคลทั้งหมดในตัวอย่างที่ทำให้สมมติฐานทั่วไปที่ความสัมพันธ์ ระหว่างเวลา อาการโดยผ่านบุคคลทั้งหมดจะเหมือนกัน การศึกษาปัจจุบันมุ่งใช้ trajectories ของอาการแตกต่างกันพัฒนาตรวจสอบความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง internalising อาการพัฒนาและการเปลี่ยนแปลงโดยศึกษาเป็นระยะเวลาสามปีในวัยรุ่นตอนต้นรอบระยะเวลาสำคัญสำหรับ internalising อาการพัฒนา มีอาการ internalisingประเมิน 3 ปีติดต่อกันใน cohort จากอายุ 11-14 ปี (n = 2647 หมายถึง อายุที่T1 = 11.7 ปี) ชาติแบบทดสอบคะแนน ก่อนคลื่นแรก และ subsequent เพื่อคลื่นสุดท้ายถูกใช้เป็นมาตรการทางวิชาการโดย อาการแตกต่างกันพัฒนา trajectories ที่ระบุโดยใช้การวิเคราะห์การเจริญเติบโตชั้นแฝงอยู่ และสังคมประชากรคู่ เพศ SES และเชื้อ ชาติ ของกลุ่มวิถีที่แตกต่างกันตรวจสอบได้ กลุ่มสืบทอดวิถีถูกตรวจสอบเป็น predictors ของต่อมาวิชาการโดย การควบคุมสำหรับโดยก่อนหน้านี้ อาการที่แสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์trajectories ทำนายการเปลี่ยนแปลงโดยศึกษากับเพิ่ม trajectories differentiallyเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ทางวิชาการแย่มากเมื่อเทียบกับนักเรียนด้วยระดับต่ำสุดของอาการในคลื่นทั้งหมด ดังนั้น วิธีวิถีตามให้มากขึ้นแบ่งฉับของความซับซ้อนในการพัฒนาอาการและความสัมพันธ์ที่แตกต่างผลการศึกษา และ ในการทำเพื่อช่วยชี้แจงความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างสองคีย์โดเมนทำงานในวัยรุ่นตอนต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
หลักฐานสำหรับความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง internalising พัฒนาอาการและ
ความสำเร็จทางวิชาการจะเบาบางและผลจากการศึกษาที่มีอยู่เป็นส่วนใหญ่สรุปไม่ได้.
วิธีการที่มีการใช้ในการศึกษาที่มีอยู่การตรวจสอบความสัมพันธ์นี้มี
ข้อ จำกัด ที่พบบ่อยของการจัดกลุ่มเข้าด้วยกันทุกคนในกลุ่มตัวอย่างที่ ทำให้สันนิษฐาน
ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเวลาที่มีอาการและความสำเร็จทั่วทุกคน
จะเหมือนกัน การศึกษาในปัจจุบันมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้ไบร์ทที่แตกต่างกันของอาการ
การพัฒนาเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างการพัฒนาอาการ internalising
และการเปลี่ยนแปลงในความสำเร็จทางวิชาการเป็นระยะเวลากว่าสามปีในวัยรุ่นตอนต้น,
ช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับการพัฒนา internalising อาการ อาการ Internalising ถูก
ประเมินเป็นเวลา 3 ปีติดต่อกันในกลุ่มอายุ 11-14 ปี (n = 2647 อายุเฉลี่ยที่
T1 = 11.7 ปี) คะแนนการทดสอบมาตรฐานแห่งชาติก่อนที่จะมีคลื่นลูกแรกและภายหลังจาก
คลื่นที่ผ่านมาถูกนำมาใช้เป็นมาตรการของความสำเร็จทางวิชาการ อาการที่แตกต่างกัน
ลูกทีมพัฒนาที่ถูกระบุโดยใช้การวิเคราะห์การเจริญเติบโตระดับแฝงและทางสังคมและประชากร
สัมพันธ์เช่นเพศ, SES และเชื้อชาติของกลุ่มวิถีที่แตกต่างกัน
ได้รับการตรวจสอบ ที่ได้รับการจัดกลุ่มวิถีมีการตรวจสอบเป็นที่ตามมาของการพยากรณ์
ความสำเร็จทางวิชาการ, การควบคุมความสำเร็จก่อน ผลแสดงให้เห็นถึงอาการที่
แตกต่างกันลูกทีมที่คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในความสำเร็จทางวิชาการกับไบร์ทที่เพิ่มขึ้น
เกี่ยวข้องกับผลอย่างมีนัยสำคัญทางวิชาการที่เลวร้ายยิ่งเมื่อเทียบกับนักเรียนที่มี
ระดับต่ำของอาการในคลื่นทั้งหมด ดังนั้นวิถีการตามวิธีการที่จะให้เพิ่มเติม
รายละเอียดที่เหมาะสมยิ่งซับซ้อนในการพัฒนาอาการที่แตกต่างกันและความสัมพันธ์ของพวกเขา
กับผลทางวิชาการและในการทำเช่นนั้นจะช่วยชี้แจงความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง
ทั้งสองโดเมนที่สำคัญของการทำงานในวัยรุ่นตอนต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
หลักฐานความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง internalising การพัฒนาอาการและสำเร็จวิชาการ
จะเบาบางและผลจากการศึกษาที่มีอยู่ส่วนใหญ่จะไม่มีข้อสรุป
วิธี ที่ใช้ในการศึกษานี้มีการตรวจสอบความสัมพันธ์ที่มีอยู่ทั่วไปใน
ข้อจำกัดของการจัดกลุ่มด้วยกันบุคคลทั้งหมดในตัวอย่างซึ่งทำให้อัสสัมชัญ
เวลาที่ความสัมพันธ์ระหว่างอาการและภูมิปัญญาในบุคคล
ก็เหมือนกัน การศึกษาครั้งนี้ใช้ข้อมูลปัจจุบันวิถีของการพัฒนาอาการ
ศึกษาสมาคมตามยาวระหว่าง internalising
การพัฒนาอาการและการเปลี่ยนแปลงในเชิงวิชาการ มากกว่า 3 ปี ระยะเวลาในวัยรุ่นช่วงต้น
ช่วงเวลาสำคัญสำหรับ internalising การพัฒนาอาการของโรคinternalising อาการ
ประเมิน 3 ปีติดต่อกันในการติดตามตั้งแต่อายุ 11 - 14 ปี ( n = / / 109738 อายุเฉลี่ยที่
T1 = 11.7 ปี ) คะแนนสอบมาตรฐานแห่งชาติก่อนคลื่นแรกและคลื่นสุดท้ายตามมา

ใช้เป็นมาตรการของความสำเร็จทางวิชาการ วิถีการพัฒนาอาการ
ต่างกันถูกระบุโดยใช้การวิเคราะห์การเจริญเติบโตของประชากรแฝงและสังคม
ที่เกี่ยวข้อง เช่น เพศ , SES และเชื้อชาติของ
การจัดกลุ่มวิถีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ได้มา คือวิถีศึกษาปัจจัยของความสำเร็จทางวิชาการต่อมา
, ควบคุมก่อน 2 . ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าอาการ
วิถีเปลี่ยนภูมิปัญญาวิชาการต่างกัน ทำนายเพิ่มวิถี
ที่เกี่ยวข้องกับเลวลงอย่างมากวิชาการผลเมื่อเทียบกับนักเรียนที่มีระดับต่ำของอาการ
ทุกคลื่น ดังนั้น แนวทางตามวิถีให้มากขึ้นโดยการสลายของความซับซ้อนในการพัฒนา

ความสัมพันธ์ของอาการและแตกต่างกับผลการศึกษาและในการทำเช่นนั้นจะช่วยให้ความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง
คีย์โดเมนเหล่านี้สองของการทำงานในวัยรุ่นตอนต้น