Administratively, Indonesia consist

Administratively, Indonesia consists of 34 provinces, five of which have special status. Each province has its own legislature and governor. The provinces are subdivided into regencies (kabupaten) and cities (kota), which are further subdivided into districts (kecamatan or distrik in Papua and West Papua), and again into administrative villages (either desa, kelurahan, kampung, nagari in West Sumatra, or gampong in Aceh). Village is the lowest level of government administration in Indonesia. Furthermore, a village is divided into several community groups (Rukun-Warga (RW)) which are further divided into neighbourhood groups (Rukun-Tetangga (RT)). In Java the desa (village) is divided further into smaller units called dusun or dukuh (hamlets), these units are the same as Rukun-Warga. Following the implementation of regional autonomy measures in 2001, the regencies and cities have become the key administrative units, responsible for providing most
government services. The village administration level is the most influential on a citizen's daily life and handles matters of a village or neighborhood through an elected lurah or kepala desa (village chief).


The provinces of Aceh, Jakarta, Yogyakarta, Papua, and West Papua have greater legislative privileges and a higher degree of autonomy from the central government than the other provinces. The Acehnese government, for example, has the right to create certain elements of an independent legal system; in 2003, it instituted a form of Sharia Law (Islamic law).[86] Yogyakarta was granted the status of Special Region in recognition of its pivotal role in supporting Indonesian Republicans during the Indonesian Revolution and its willingness to join Indonesia as a republic.[87] Papua, formerly known as Irian Jaya, was granted special autonomy status in 2001 and was split into Papua and West Papua in February 2003.[88][89] Jakarta is the country's special capital region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Administratively อินโดนีเซียประกอบด้วยจังหวัด 34, 5 ซึ่งมีสถานะพิเศษ แต่ละจังหวัดได้ทูลเกล้าทูลกระหม่อมและผู้ว่าราชการของตัวเอง จังหวัดเป็นปฐมภูมิเป็น regencies (kabupaten) และเมือง (kota), ซึ่งเพิ่มเติมปฐมภูมิ ในเขต (kecamatan หรือ distrik ในปาปัวและนิวกินีตะวันตก), และ เป็นผู้ดูแลหมู่บ้าน (ทั้งเดซา kelurahan กัม ฏินาครีในสุมาตราตะวันตก หรือ gampong ในอาเจะห์) หมู่บ้านเป็นระดับต่ำสุดของบริหารรัฐบาลอินโดนีเซีย นอกจากนี้ หมู่บ้านแบ่งออกเป็นหลาย ๆ กลุ่มชุมชน (Rukun-Warga (RW)) ซึ่งมีแบ่งกลุ่มอาสา (Rukun-Tetangga (RT)) ในจาวา เด (หมู่บ้าน) ถูกแบ่งออกไปเป็นหน่วยเล็กที่เรียกว่าปีหรือ dukuh (แฮมเล็ตส์), หน่วยงานเหล่านี้จะเหมือนกับ Rukun-Warga ต่อใช้งานวัดภูมิภาคอิสระในปีค.ศ. 2001, regencies และเมืองได้กลายเป็น หลักดูแลหน่วย ให้มากที่สุด
บริการรัฐบาล ระดับบริหารหมู่บ้านเป็นทรงอิทธิพลที่สุดในชีวิตประจำวันของประชาชน และจัดการเรื่องของหมู่บ้านหรือพื้นที่ใกล้เคียงผ่านการได้รับเลือก lurah หรือ kepala เด (หมู่บ้านประธาน)


จังหวัดอาเจะห์ จาการ์ตา ยอร์กยาการ์ตา ปาปัว และ ปาปัวตะวันตกมีสิทธิ์มากกว่าสภาและระดับสูงอิสระจากรัฐบาลกลางมากกว่าจังหวัดอื่น ๆ รัฐบาลอาเจะห์ เช่น มีสิทธิที่จะสร้างองค์ประกอบบางประการของกฎหมายอิสระ ใน 2003 มันโลกแบบกฎหมายกฎหมายชะรีอะฮ์ (กฎหมายอิสลาม)[86] ยอร์กยาการ์ตาได้รับสถานะพิเศษภาครับของ pivotal role ในการสนับสนุน Republicans อินโดนีเซียระหว่างการปฏิวัติอินโดนีเซียและความตั้งใจของอินโดนีเซียเป็นสาธารณรัฐเข้าร่วม[87] ปาปัว เดิม เรียกว่าอีรีอันจายา ได้รับสถานะพิเศษอิสระในปีค.ศ. 2001 และแบ่งเป็นปาปัวและนิวกินีตะวันตกเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2546[88][89] จาการ์ตาเป็นเขตพิเศษทุนของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปกครองอินโดนีเซียประกอบด้วย 34 จังหวัดที่ห้าที่มีสถานะพิเศษ แต่ละจังหวัดมีสมาชิกสภานิติบัญญัติของตัวเองและผู้ว่าราชการจังหวัด จังหวัดที่มีการแบ่งออกเป็น regencies (Kabupaten) และเมือง (เมือง) ซึ่งจะแบ่งออกเป็นเขต (kecamatan หรืออำเภอในปาปัวและปาปัวตะวันตก) และอีกครั้งในหมู่บ้านบริหาร (ทั้ง desa, kelurahan, Kampung, nagari ในภาคตะวันตกของเกาะสุมาตรา หรือ gampong ในอาเจะห์) วิลเลจเป็นระดับต่ำสุดของการบริหารงานของรัฐบาลในประเทศอินโดนีเซีย นอกจากนี้หมู่บ้านแบ่งออกเป็นกลุ่มชุมชนหลาย (Rukun-Warga (RW)) ซึ่งแบ่งออกเป็นกลุ่มที่ใกล้เคียง (Rukun-Tetangga (RT)) ใน Java desa (หมู่บ้าน) จะถูกแบ่งออกเป็นหน่วยเล็กที่เรียกว่า dusun หรือ Dukuh (ชุมชน) หน่วยงานเหล่านี้เป็นเช่นเดียวกับ Rukun-Warga ต่อไปนี้การดำเนินการตามมาตรการการปกครองตนเองในระดับภูมิภาคในปี 2001 regencies และเมืองได้กลายเป็นหน่วยการบริหารที่สำคัญมีความรับผิดชอบในการให้มากที่สุด
บริการภาครัฐ ระดับบริหารเป็นหมู่บ้านที่มีอิทธิพลมากที่สุดในชีวิตประจำวันของประชาชนและจัดการเรื่องของหมู่บ้านหรือพื้นที่ใกล้เคียงที่ผ่านการเลือกตั้งหรือ lurah Kepala desa (หัวหน้าหมู่บ้าน) จังหวัดอาเจะห์, จาการ์ตา, บอร์, ปาปัวและปาปัวตะวันตกมีกฎหมายมากขึ้น และสิทธิพิเศษระดับสูงของอิสระจากรัฐบาลกลางกว่าจังหวัดอื่น ๆ รัฐบาลอะเจห์ได้ยกตัวอย่างเช่นมีสิทธิที่จะสร้างองค์ประกอบบางอย่างของระบบกฎหมายที่เป็นอิสระ; ในปี 2003 มันก่อตั้งรูปแบบของกฎหมายอิสลาม (กฎหมายอิสลาม). [86] บอร์ได้รับสถานะของภาคพิเศษในการรับรู้ของบทบาทสำคัญในการสนับสนุนพรรครีพับลิอินโดนีเซียในช่วงการปฏิวัติอินโดนีเซียและความตั้งใจในการเข้าร่วมเป็นสาธารณรัฐอินโดนีเซีย [87] ปาปัวอดีตไอเรี่ยญา, ได้รับสถานะพิเศษเอกราชในปี 2001 และได้รับการแบ่งออกเป็นปาปัวและปาปัวตะวันตกในกุมภาพันธ์ 2003. [88] [89] จาการ์ตาเป็นพื้นที่เมืองหลวงพิเศษของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มี อินโดนีเซียประกอบด้วย 34 จังหวัด ห้าของที่มีสถานะพิเศษ แต่ละจังหวัดมีกฎหมายของตัวเองและผู้ว่าการ จังหวัดจะแบ่งออกเป็น regencies ( กาบูปาเตน ) และเมือง ( Kota ) ซึ่งแบ่งย่อยต่อไปเป็นเขต ( เกอจามัตตัน หรือ distrik ในปาปัวตะวันตก และปาปัว ) และอีกครั้งในการบริหารหมู่บ้าน ( ทั้งเดซา kelurahan กัมปง , , ,nagari ในสุมาตราตะวันตก หรือ gampong ในอาเจะห์ ) เป็นหมู่บ้านระดับต่ำสุดของการบริหารงานของรัฐบาลอินโดนีเซีย นอกจากนี้ หมู่บ้าน แบ่งเป็น กลุ่มชุมชนหลาย ( rukun warga ( RW ) ซึ่งจะถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มๆ ( rukun tetangga ( RT ) ใน Java และเดซา ( หมู่บ้าน ) จะแบ่งต่อไปในมีขนาดเล็กหน่วยเรียกดูซนหรือ dukuh ( ชุมชน )หน่วยเหล่านี้เป็นเช่นเดียวกับ rukun warga . ต่อไปนี้การใช้มาตรการในระดับภูมิภาคในปี 2001 , regencies และเมืองได้กลายเป็นกุญแจสำคัญในการบริหารหน่วย รับผิดชอบในการให้บริการภาครัฐมากที่สุด

หมู่บ้านการบริหารระดับมีอิทธิพลมากที่สุดในชีวิตของประชาชนทุกวัน และจัดการเรื่องของหมู่บ้านหรือชุมชนที่ผ่านการเลือกตั้ง lurah หรือ kepala เดซา ( หัวหน้าหมู่บ้าน )


จังหวัดอาเจะห์ , จาการ์ตา , จาการ์ตา , ประเทศ , และเวสต์ปาปัวมีมากกว่าฝ่ายสิทธิประโยชน์และระดับสูงของอิสระจากรัฐบาล กลางกว่าจังหวัดอื่น ๆการ acehnese รัฐบาล ตัวอย่างเช่น มีสิทธิที่จะสร้างองค์ประกอบบางอย่างของระบบทางกฎหมายที่เป็นอิสระ ; ในปี 2003 มันทำให้รูปแบบของกฎหมายชะรีอะฮ์ ( กฎหมายอิสลาม ) [ 86 ] Yogyakarta ได้รับสถานะของเขตพิเศษในการรับรู้บทบาทสำคัญในการสนับสนุนเศรษฐกิจอินโดนีเซียในช่วงการปฏิวัติของอินโดนีเซียและความเต็มใจที่จะ เข้าร่วมกับอินโดนีเซียเป็นสาธารณรัฐ [ 87 ] ความเป็นมาเดิมเรียกว่าเรียนจายา , ได้รับสถานะปกครองตนเองพิเศษในปี 2001 และถูกแบ่งออกเป็นประเทศปาปัวตะวันตก และในเดือนกุมภาพันธ์ 2003 [ 89 ] [ 88 ] จาการ์ตา เมืองหลวงของประเทศ เป็นเขตพิเศษ