She was just coming out of the litt

She was just coming out of the little village of Mickley when she saw the old lady, standing by the road, with a crude hand-written sign saying "Brockbourne" in her hand. Andrea was surprised. She had never seen an old lady hitchhiking before. However, the weather and the coming darkness made her feel sorry for the lady, waiting hopefully on a country road like this with little traffic. Normally, Andrea would never pick up a hitchhiker when she was alone, thinking it was too dangerous, but what was the harm in doing a favor for a little old lady like this? Andrea pulled up a little way down the road, and the lady, holding a big shopping bag, hurried over to climb in the door which Andrea had opened for her.
When she did get in, Andrea could see that she was not, in fact, so little. Broad and fat, the old lady had some difficulty climbing in through the car door, with her big bag, and when she had got in, she more than filled the seat next to Andrea. She wore a long, shabby old dress, and she had a yellow hat pulled down low over her eyes. Panting noisily from her effort, she pushed her big brown canvas shopping bag down onto the floor under her feet, and said in a voice which was almost a whisper, "Thank you dearie -- I'm just going to Brockbourne."
"Do you live there?" asked Andrea, thinking that she had never seen the old lady in the village in the four years she had lived there herself.
"No, dearie," answered the passenger, in her soft voice, "I'm just going to visit a friend. He was supposed to meet me back there at Mickley, but his car won't start, so I decided to hitchhike -- there isn't a bus until seven, and I didn't want to wait. I knew some kind soul would give me a lift.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอก็แค่ออกมาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ของ Mickley เมื่อเธอเห็นหญิงชราที่ยืนอยู่ตามถนนที่มีป้ายที่เขียนด้วยมือน้ำมันดิบพูดว่า "Brockbourne" ในมือของเธอ เอนเดรียรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยเห็นหญิงชรารอนแรมก่อน อย่างไรก็ตามสภาพอากาศและความมืดมาทำให้เธอรู้สึกเสียใจสำหรับผู้หญิงที่รอหวังว่าบนท้องถนนของประเทศเช่นนี้ที่มีการจราจรเล็ก ๆ น้อย ๆ ปกติเอนเดรียจะไม่รับโบกเมื่อเธอเป็นคนเดียวที่คิดว่ามันเป็นอันตรายเกินไป แต่สิ่งที่เป็นอันตรายในการทำของที่ระลึกสำหรับหญิงชราร่างเล็กเช่นนี้หรือไม่ เอนเดรียดึงขึ้นเป็นวิธีที่น้อยลงที่ถนนและผู้หญิงถือกระเป๋าช้อปปิ้งขนาดใหญ่รีบไปปีนขึ้นไปในประตูที่อันเดรียได้เปิดสำหรับเธอ.
เมื่อเธอได้รับในเอนเดรียจะได้เห็นว่าเธอไม่ได้ในความเป็นจริง จึงน้อย ในวงกว้างและไขมันหญิงชรามีความยากลำบากในการปีนเขาผ่านประตูรถมีถุงใหญ่ของเธอและเมื่อเธอได้มีในเธอมากกว่าที่เต็มไปด้วยที่นั่งติดกับอันเดรีย เธอสวมชุดยาวเก่าโทรมและเธอมีหมวกสีเหลืองดึงลงต่ำกว่าสายตาของเธอ หอบดังจากความพยายามของเธอเธอผลักกระเป๋าช้อปปิ้งผ้าใบสีน้ำตาลขนาดใหญ่ของเธอลงบนพื้นใต้ฝ่าเท้าของเธอและกล่าวว่าในเสียงซึ่งก็เกือบจะกระซิบว่า "ขอบคุณสายสวาท - ฉันแค่จะ Brockbourne."
"ทำ คุณอาศัยอยู่ที่นั่น? " ถามเอนเดรียคิดว่าเธอไม่เคยเห็นหญิงชราในหมู่บ้านในช่วงสี่ปีที่เธอได้อาศัยอยู่ที่นั่นตัวเอง.
"ไม่สายสวาท" ตอบผู้โดยสารในเสียงนุ่มของเธอ "ฉันแค่จะไปเยี่ยมเพื่อน . เขาควรจะพบฉันกลับไปที่นั่นที่ Mickley แต่รถของเขาจะไม่เริ่มต้นดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะโบกรถ -. มีไม่ได้เป็นรถบัสจนเจ็ดและผมไม่ต้องการที่จะรอผมรู้ว่าจิตวิญญาณบางชนิด จะให้ฉันยก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอกำลังจะออกจากหมู่บ้านเล็ก ๆน้อย ๆของ mickley เมื่อเธอเห็นหญิงชรายืนอยู่ตามถนนพร้อมกับมือหยาบที่เขียนป้ายว่า " brockbourne " ในมือของเธอ แอนเดรีย ประหลาดใจ เธอเคยเห็นคนแก่โบกรถก่อน อย่างไรก็ตาม สภาพอากาศ และมาจากความมืดทำให้เธอสงสารผู้หญิง รอหวังว่าบนถนนแบบนี้กับการจราจรเล็ก ๆน้อย ๆ โดยปกติแอนเดรียจะไม่รับคนโบกรถเมื่อเธออยู่คนเดียว ก็อันตรายเกินไป แต่สิ่งที่เป็นอันตรายในการมาช่วยหญิงชราเล็กน้อยแบบนี้ แอนเดรียดึงขึ้นเป็นวิธีเล็ก ๆน้อย ๆ ลง ถนน และเลดี้ ถือถุงใหญ่ รุดไปปีนประตูซึ่งแอนเดรียได้เปิดให้เธอ
เมื่อเธอได้รับใน แอนเดรียจะได้เห็นว่าเธอไม่ในความเป็นจริงน้อยมาก .กว้างและอ้วน หญิงชรามีความยากปีนผ่านประตูรถ กับกระเป๋าใบใหญ่ของเธอ และเมื่อเธอได้ , เธอมากกว่าเต็ม ที่นั่งข้างๆ แอนเดรีย เธอสวมยาวชุดเก่าโทรม เธอมีหมวกสีเหลืองถูกดึงต่ำลงกว่าที่ตาของเธอ panting noisily from effort ตัว she pushed her เดือนความเป็นมืออาชีพ canvas shopping ผลกระทบที่ onto the จาก under feet ตัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะเป็นเสียงกระซิบ " ขอบคุณที่รัก . . . ฉันแค่จะ brockbourne "
" คุณอยู่ที่นั่น ? ถามแอนเดรียคิดว่าเธอไม่เคยเห็นคนแก่ในหมู่บ้าน ใน 4 ปี เธอได้อาศัยอยู่ที่นั่นเอง .
" ไม่ ที่รัก " ตอบผู้โดยสารในเสียงนุ่มของเธอ " ฉันแค่จะไปเยี่ยมเพื่อน เขาควรจะมาเจอฉันที่ mickley ข้างหลัง ,แต่รถไม่ติด ก็เลยตัดสินใจที่จะโบกรถ -- ไม่มีรถบัสจนถึงเจ็ด , และฉันไม่ต้องการที่จะรอ ฉันรู้ว่าบางอย่าง จิตใจก็ช่วยยกหน่อยสิ