The Mozambique tilapia, Oreochromis

The Mozambique tilapia, Oreochromis mossambicus, is capable of surviving a wide range of salinities and temperatures. The present study was undertaken to investigate the influence of environmental salinity and temperature on osmoregulatory ability, organic osmolytes and plasma hormone profiles in the tilapia. Fish were acclimated to fresh water (FW), seawater (SW) or double-strength seawater (200% SW) at 20, 28 or 35 °C for 7 days. Plasma osmolality increased significantly as environmental salinity and temperature increased. Marked increases in gill Na+, K+-ATPase activity were observed at all temperatures in the fish acclimated to 200% SW. By contrast, Na+, K+-ATPase activity was not affected by temperature at any salinity. Plasma glucose levels increased significantly with the increase in salinity and temperature. Significant correlations were observed between plasma glucose and osmolality. In brain and kidney, content of myo-inositol increased in parallel with plasma osmolality. In muscle and liver, there were similar increases in glycine and taurine, respectively. Glucose content in liver decreased significantly in the fish in 200% SW. Plasma prolactin levels decreased significantly after acclimation to SW or 200% SW. Plasma levels of cortisol and growth hormone were highly variable, and no consistent effect of salinity or temperature was observed. Although there was no significant difference among fish acclimated to different salinity at 20 °C, plasma IGF-I levels at 28 °C increased significantly with the increase in salinity. Highest levels of IGF-I were observed in SW fish at 35 °C. These results indicate that alterations in gill Na+, K+-ATPase activity and glucose metabolism, the accumulation of organic osmolytes in some organs as well as plasma profiles of osmoregulatory hormones are sensitive to salinity and temperature acclimation in tilapia

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โมซัมบิกปลานิล ปลาหมอเทศ มีความสามารถในการรอดของ salinities และอุณหภูมิ การศึกษาปัจจุบันได้ดำเนินการตรวจสอบอิทธิพลของความเค็มที่สิ่งแวดล้อมและอุณหภูมิสามารถ osmoregulatory, osmolytes อินทรีย์ และโพรไฟล์ฮอร์โมนพลาสม่าในปลานิล ปลาถูก acclimated ทะเล (SW) น้ำ (FW) หรือทะเลสองแรง (200% SW) ที่ 20, 28 หรือ 35 ° C 7 วัน พลาสม่า osmolality เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเป็นเค็มสิ่งแวดล้อมและอุณหภูมิเพิ่มขึ้น ทำเครื่องหมายเพิ่มในเหงือก Na + K + -ATPase กิจกรรมที่สังเกตทั้งหมดในปลา acclimated เป็น 200% SW. โดยคมชัด Na + K + -ATPase กิจกรรมไม่ได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิที่เค็มใด ๆ ระดับน้ำตาลในพลาสมาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นในเค็มและอุณหภูมิ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่สังเกตระหว่างพลาสมากลูโคสและ osmolality ในสมองและไต เนื้อหาของ myo inositol ขึ้นขนานกับพลาสม่า osmolality ในกล้ามเนื้อและตับ มีเพิ่มขึ้นคล้าย glycine และ taurine ตามลำดับ เนื้อหากลูโคสในตับที่ลดลงอย่างมากในปลาในพลาสม่า SW. โพรแลกตินระดับลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลัง acclimation SW หรือ 200% ได้พลาสม่า SW. และระดับของ cortisol ฮอร์โมนเจริญเติบโต 200% สูงแปร และไม่มีผลที่สอดคล้องกันของเค็มหรืออุณหภูมิที่สังเกต แม้จะไม่สำคัญ ความแตกต่างระหว่างปลา acclimated เพื่อเค็มแตกต่างกันที่ 20 ° C พลาสม่า IGF-ฉันระดับที่ 28 ° C เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นในเค็ม ระดับสูงสุดของ IGF-สุภัคใน SW ปลาที่ 35 องศาเซลเซียส ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า การเปลี่ยนแปลงในเหงือก Na + K + -ATPase เผาผลาญกลูโคสและกิจกรรม สะสมของ osmolytes อินทรีย์ในอวัยวะบางส่วนและค่าพลาสมา osmoregulatory ฮอร์โมนมีความไวต่อ acclimation เค็มและอุณหภูมิในปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมซัมบิกปลานิล Oreochromis mossambicus มีความสามารถในการอยู่รอดความหลากหลายของความเค็มและอุณหภูมิ การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการในการตรวจสอบอิทธิพลของความเค็มและอุณหภูมิสิ่งแวดล้อมกับความสามารถ osmoregulatory, osmolytes อินทรีย์และโปรไฟล์ฮอร์โมนพลาสม่าในปลานิล ปลาปรับตัวน้ำจืด (FW) น้ำทะเล (SW) หรือน้ำทะเลสองแรง (SW 200%) ที่ 20, 28 หรือ 35 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 7 วัน osmolality พลาสมาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเป็นความเค็มและอุณหภูมิสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้น ทำเครื่องหมายการเพิ่มขึ้นของเหงือก Na + K + กิจกรรม ATPase นาถูกตั้งข้อสังเกตที่อุณหภูมิทั้งหมดในปลาปรับตัวถึง 200% SW ในทางตรงกันข้าม Na + กิจกรรม + K ATPase นาก็ไม่ได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิที่ระดับความเค็มใด ๆ พลาสม่าระดับน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของความเค็มและอุณหภูมิ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างน้ำตาลในเลือดและ osmolality ในสมองและไตเนื้อหาของ myo-ทอเพิ่มขึ้นควบคู่ไปกับการ osmolality พลาสม่า ในกล้ามเนื้อและตับมีการเพิ่มขึ้นของที่คล้ายกันใน glycine และทอรีนตามลำดับ เนื้อหากลูโคสในตับลดลงอย่างมากในปลาใน SW 200% พลาสม่าระดับ prolactin ลดลงอย่างมากหลังจากที่เคยชินกับสภาพการ SW หรือ 200% SW ระดับคอร์ติซอพลาสม่าและฮอร์โมนการเจริญเติบโตเป็นตัวแปรสูงและไม่มีผลที่สอดคล้องกันของความเค็มอุณหภูมิพบว่า แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในหมู่ปลาปรับตัวที่แตกต่างกันความเค็มที่ 20 ° C ระดับพลาสม่า IGF-I ที่ 28 องศาเซลเซียสเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของความเค็ม ระดับสูงสุดของ IGF-I พบในปลา SW ที่ 35 ° C ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในเหงือก Na + K + ATPase นากิจกรรมและการเผาผลาญกลูโคสสะสมของ osmolytes อินทรีย์ในอวัยวะบางส่วนเช่นเดียวกับรูปแบบพลาสม่าของฮอร์โมน osmoregulatory มีความไวต่อความเค็มและอุณหภูมิเคยชินกับสภาพในปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โมซัมบิกปลานิล ปลาหมอเทศ มีความสามารถได้หลากหลายของความเค็มและอุณหภูมิ . การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของความเค็มและอุณหภูมิต่อความสามารถด้าน osmoregulatory osmolytes , อินทรีย์และพลาสมาโปรไฟล์ของฮอร์โมนในปลานิล หมดเวลา acclimated to กรีกกุมภาพันธ์ ( fw ขนาดเล็กน้ำทะเล ( SW ) หรือคู่แรงน้ำทะเล ( 200% SW ) ที่ 20 , 30 หรือ 35 ° C เป็นเวลา 7 วัน พลาสมาค่าออสโมลาลิตี้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเป็นสิ่งแวดล้อม อุณหภูมิและความเค็มที่เพิ่มขึ้น marked increases in gill na , ซาฟจะ activity atpase สำหรับ observed at temperatures all in the fish acclimated เครื่องยนต์ % คำทำนายใน โดยคมชัด , Na , K - ATPase กิจกรรมไม่มีผลต่ออุณหภูมิในที่เลี้ยงด้วยระดับกลูโคสในพลาสมาเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเค็มและอุณหภูมิ ด้านจำนวนระหว่างกลูโคสในพลาสมาและค่าออสโมลาลิตี้ . ใน สมอง และไต เพิ่มเนื้อหาของเมียวอลขนานกับพลาสมาค่าออสโมลาลิตี้ . ในกล้ามเนื้อและตับ มีเพิ่มที่คล้ายกันในไกลซีนและ Taurine , ตามลำดับglucose content in liver decreased significantly in the fish in เครื่องยนต์ % คำทำนายใน ระดับโปรแลคตินในพลาสมาลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากการ acclimation SW หรือ 200% SW . ระดับพลาสมาของ cortisol และฮอร์โมนการเจริญเติบโต คือ ตัวแปรอย่างสูง และไม่มีผลที่สอดคล้องกันของอุณหภูมิความเค็ม หรือสังเกต แม้ว่ามีความแตกต่างระหว่างปลาชินกับความเค็มที่แตกต่างกัน 20 ° Cพลาสมากระตุ้นระดับ 28 ° C เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเค็ม สูงสุดระดับเดียวกันที่พบในปลาที่ 35 องศา ดังนั้นผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า การเปลี่ยนแปลงในเหงือก Na , K - กิจกรรม ATPase และการเผาผลาญกลูโคสการสะสมของ osmolytes อินทรีย์ในบางอวัยวะ รวมทั้งพลาสม่าโปรไฟล์ของฮอร์โมน osmoregulatory ไวต่อความเค็ม และอุณหภูมิใน acclimation ปลานิล