The diagnostic setting – implicatio

The diagnostic setting – implications for
the practice: Can “workplace phobia” be
used as a proper diagnosis?
Workplace phobia can be associated with a very complex
stimulus and therefore appears not only as a specific, but
even as a “complex” specific phobia. Workplace phobia has
far-reaching consequences for work participation and thus
can mean existential endangerment for the affected person.
As specific phobias are usually not going along with comparable
severe work participation problems (Greenberg et al.,
1999), they are not expected to provoke existential fears in
the same degree. Therefore also existential threat appears as
a specific consequence of workplace phobia.
Another point which makes workplace phobia appear different
from the conventional specific phobia is the treatment
aspect. Expositions can only be made in a therapeutically
supervised working trials or in sensu. Treatment often does
not focus on anxiety (symptom) management only, but on
the improvement of social skills and competencies.
51
Due to empirical findings and their practical implications
which have been discussed, it seems to be necessary to describe
the phenomenon of workplace phobia with an extra
diagnosis instead of subsuming it under a conventional anxiety
disorder like “agoraphobia”. It makes a difference
whether a person avoids leaving the own flat because of the
fear to come into situations where help is not possible (agoraphobia),
or whether a person avoids going out because of a
possible confrontation with colleagues or superiors from the
feared workplace (workplace phobia). In both cases the
avoidance reactions look like the same, and implicate the
diagnosis of agoraphobia, but the psychological mechanisms
lying behind are different.
To give the diagnosis of workplace phobia by naming it
“workplace phobia”, additionally to a comorbid or behind
lying primary conventional mental disorder therefore has
good practical reasons.
In primary medical, psychotherapeutic and socio-medical
practice, workplace phobia should be named as a proper
diagnosis. Primary care physicians should be aware of workplace
phobia in patients who are on long-term sick leave.
This seems especially relevant as the majority of patients
with mental disorders initially seek help in primary care
(Kroenke et al., 2000).
It can be suggested to diagnose “workplace phobia” explicitly
with the ICD-10 number F 40.8 (other phobic disorders).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตั้งค่าการวินิจฉัย -
ผลกระทบต่อการปฏิบัติงาน: สามารถ "ความหวาดกลัวในสถานที่ทำงาน"
ถูกนำมาใช้เป็นวินิจฉัยที่ถูกต้อง?
หวาดกลัวสถานที่ทำงานสามารถเชื่อมโยงกับความซับซ้อนมากกระตุ้นและดังนั้นจึงปรากฏขึ้นไม่เพียง แต่เป็นที่เฉพาะเจาะจง แต่แม้ในขณะที่"ซับซ้อน" ความหวาดกลัวที่เฉพาะเจาะจง ความหวาดกลัวสถานที่ทำงานมีผลกระทบไกลถึงการมีส่วนร่วมในการทำงานจึงอาจหมายถึงความเสี่ยงอัตถิภาวนิยมสำหรับคนได้รับผลกระทบ. ในฐานะที่เป็นโรคเฉพาะมักจะไม่ได้ไปพร้อมกับเปรียบการทำงานที่รุนแรงปัญหาการมีส่วนร่วม (กรีนเบิร์ก et al., 1999) พวกเขาจะไม่ได้คาดหวังที่จะกระตุ้น ความกลัวของการดำรงอยู่ในระดับเดียวกัน จึงยังเป็นภัยคุกคามการดำรงอยู่ปรากฏเป็นผลที่เฉพาะเจาะจงของความหวาดกลัวที่ทำงาน. จุดซึ่งจะทำให้ความหวาดกลัวที่ทำงานอีกปรากฏแตกต่างจากความหวาดกลัวที่เฉพาะเจาะจงเดิมคือการรักษาด้าน Expositions สามารถทำได้ในการรักษาการทดลองการทำงานภายใต้การดูแลหรือsensu การรักษามักจะไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ความวิตกกังวล (อาการ) การจัดการเพียง แต่ในการพัฒนาทักษะทางสังคมและความสามารถ. 51 เนื่องจากผลการวิจัยเชิงประจักษ์และผลการปฏิบัติของพวกเขาที่ได้รับการกล่าวถึงก็น่าจะเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะอธิบายปรากฏการณ์ของความหวาดกลัวที่ทำงานด้วยเพิ่มการวินิจฉัยแทน subsuming ภายใต้ความวิตกกังวลการชุมนุมความผิดปกติเช่น"อาทิเช่น" มันทำให้ความแตกต่างไม่ว่าจะเป็นคนที่หลีกเลี่ยงการออกจากแบนของตัวเองเพราะกลัวจะเข้ามาในสถานการณ์ที่ความช่วยเหลือเป็นไปไม่ได้(อาทิเช่น) หรือไม่ว่าคนที่หลีกเลี่ยงการออกไปเพราะการเผชิญหน้าเป็นไปได้กับเพื่อนร่วมงานหรือผู้บังคับบัญชาจากสถานที่ทำงานกลัว( ความหวาดกลัวที่ทำงาน) ในทั้งสองกรณีเกิดปฏิกิริยาการหลีกเลี่ยงการมีลักษณะเช่นเดียวกันและมีส่วนวินิจฉัยอาทิเช่นแต่กลไกทางจิตวิทยาโกหกหลังที่แตกต่างกัน. เพื่อให้การวินิจฉัยของความหวาดกลัวที่ทำงานโดยตั้งชื่อมันว่า"ความหวาดกลัวในสถานที่ทำงาน" นอกจากนี้ไป comorbid หรือด้านหลังนอนหลักโรคทางจิตเดิมดังนั้นจึงมีเหตุผลในทางปฏิบัติที่ดี. ในหลักทางการแพทย์และทางสังคมและจิตอายุรเวทแพทย์ทางปฏิบัติความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานควรได้รับการเสนอชื่อเป็นที่เหมาะสมวินิจฉัย เบื้องต้นแพทย์ควรจะตระหนักถึงการทำงานความหวาดกลัวในผู้ป่วยที่อยู่ในการลาป่วยในระยะยาว. นี้ดูเหมือนว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องเป็นส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่มีความผิดปกติทางจิตในขั้นต้นขอความช่วยเหลือในการดูแลหลัก(Kroenke et al., 2000). มันอาจจะเป็น ข้อเสนอแนะที่จะวินิจฉัย "ความหวาดกลัวในสถานที่ทำงาน" อย่างชัดเจนกับICD-10 จำนวน 40.8 F (ความผิดปกติอื่น ๆ ขี้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวินิจฉัยและการตั้งค่าสำหรับ
การปฏิบัติ : " ความกลัว " ที่ทำงานอยู่
ใช้ เช่น การวินิจฉัยที่เหมาะสม ?
กลัวที่ทำงานสามารถเชื่อมโยงกับสิ่งเร้าที่ซับซ้อน
มากและจึงปรากฏไม่เพียง แต่เป็นเฉพาะแต่
แม้จะเป็น " ซับซ้อน " เฉพาะ หวาดกลัว กลัวทำงานได้ผลกว้างขวางมีส่วนร่วมทำงาน

และ จึงสามารถหมายถึงการเสี่ยงอัตถิภาวนิยม สำหรับคนที่ได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะโรค
มักจะไม่ไปพร้อมกับงานมีส่วนร่วม ปัญหารุนแรงเทียบเท่า
( Greenberg et al . ,
2542 ) , พวกเขาจะไม่คาดว่าจะกระตุ้นความกลัวที่มีอยู่ใน
ระดับเดียวกัน เพราะฉะนั้น existential คุกคามปรากฏผลที่เฉพาะเจาะจงของความหวาดกลัว

ที่ทำงานอีกจุดที่ทำให้หวาดกลัวสถานที่ทำงานปรากฏแตกต่าง
จากโฟเบียปกติคือ ด้านการรักษา

นิทรรศการได้ใน therapeutically
ดูแลการทดลองการทำงาน หรือเซ็นสุ . การรักษามักจะไม่
ไม่เน้นความกังวล ( อาการ ) การจัดการเท่านั้น แต่บน
พัฒนาทักษะทางสังคมและความสามารถ .
0
เนื่องจากประจักษ์ผลและผลกระทบในทางปฏิบัติ
ซึ่งได้รับการกล่าวถึง ก็น่าจะจำเป็นที่จะอธิบายปรากฏการณ์ของความหวาดกลัว
ที่ทำงานกับการวินิจฉัยโรคพิเศษ
แทน subsuming ภายใต้โรควิตกกังวล
ปกติเช่น " แอฟริกันอเมริกัน " มันทำให้ความแตกต่าง
ไม่ว่าจะเป็นคนที่หลีกเลี่ยงออกจากแบนเองเพราะ
ความกลัวเข้ามาในสถานการณ์ที่ช่วยให้เป็นไปไม่ได้ ( agoraphobia ) ,
หรือว่าคนเลี่ยงออกไปเพราะการเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงานหรือผู้บังคับบัญชาได้

กลัวจากสถานที่ทำงาน ( โรคกลัวสถานที่ทำงาน ) ในทั้งสองกรณี
การหลีกเลี่ยงปฏิกิริยาเหมือนกัน และเกี่ยวข้องกับ
วินิจฉัย agoraphobia แต่กลไกทางจิตวิทยา

นอนหลังจะแตกต่างกันเพื่อให้วินิจฉัยสถานประกอบการ หวาดกลัว โดยตั้งชื่อ
" ที่ทำงานกลัว " ยังเป็น comorbid หรือหลัง
นอนหลักปกติทางจิตจึงได้

เหตุผลปฏิบัติที่ดี ในเบื้องต้นแพทย์จิตบำบัดและการปฏิบัติทางการแพทย์
สังคม อาการกลัวสถานที่ทำงานควรตั้งชื่อเป็นวินิจฉัยที่เหมาะสม

แพทย์ดูแลหลักที่ควรทราบสถานที่ทำงาน
ความหวาดกลัวในผู้ป่วยที่ขอลาป่วยระยะยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้อง
นี้ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่มีความผิดปกติทางจิตเริ่มแสวงหา

ช่วยในปฐมภูมิ ( kroenke et al . , 2000 ) .
ก็สามารถแนะนำให้วินิจฉัย " โฟเบีย " ที่ทำงานอย่างชัดเจน
กับ ICD-10 เบอร์ F 40.8 ( ความผิดปกติของอื่น ๆ ) .