THE LISTENING TREE (EXCERPT)There i

THE LISTENING TREE (EXCERPT)
There is a great oak tree in the Western field. It has been winter for so long now, I can’t remember when it last had leaves, but I love it best as it is now- its branches twisting around in a thousand patterns. I lie beneath it and look up into them. I can feel the shadows licking along my skin. It is invincible, the oak. It has been here longer than anything. It was a long time, I cannot know just how long, before I realized its magic. I think the first time was an accident. In celebration of a newly discovered object, I came to the tree. I wanted to share my object and the stars would not rise for some time. The object was simple: a flat, round plate of metal with two half-moon punctures toward the center. The metal was wrinkled like old leather, rusted into an soft ombre. I leaned it against the trunk of the tree. I curled myself up next to it, placing my cheek against the cool surface of my object and reaching my arm out across the tree’s endless skin. Some kind of warm pleasure crept up through my body. I arched my back and leaned in further, pressing myself harder against my object and the tree. The bark pressed through my clothing in a rippling touch. I turned myself slowly so my breasts pushed against the tree, my cheek still flat against my object. I pulled myself slowly up the rise of the trunk, my object sliding between us, guarding my bare cheek from the accidental harshness of oak skin, until I was standing. I pressed my palms flat against the tree and curled my toes into the curved ground of roots. I shifted slightly and my object slid into a circular indentation in the trunk of the oak- an ancient scar where perhaps once there had been a branch. My head tilted in with it and I began to hear something- a pulse, a rhythmic, low beating. I could not help but groan with the pleasure of that sound. It is so quiet here. Besides the wind through the pines and myself, what is there to make a sound? But there it was, sure and true.
There was more, something high and sweet underneath the pulse, something else scraping in between, another something like a pure bell holding its tone infinitely. I felt less alone then than I had. The stars are so distant and they rarely show themselves in the daytime. The objects tell me of themselves in their tricky way, but they do not care for me as I do for them. All these things point to her and she is the closest to me of anything I have ever known, but I cannot know if she is another invention of my own making, simply a reflection of myself drawn out of my desire for anything that is like me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การฟังทรี (ตัด)
มีโอ๊กดีในฟิลด์ตะวันตก แล้วหนาวสำหรับนาน ตอนนี้ ฉันไม่สามารถจำได้เมื่อล่าสุดมีใบ แต่ฉันรักมันดีที่สุดก็ตอนนี้ - สาขาบิดในรูปแบบพันรอบ ผมนอนอยู่ข้างใต้ และค้นหาลงไป ฉันสามารถรู้สึกเงาเลียไปตามผิวของฉัน จึงอยู่ยงคงกระพัน โอ๊ก มันมีแล้วนี่เกินอะไร มันเป็นเวลานาน ฉันไม่รู้เพียงระยะ ก่อนฉันรู้ของมายากล ผมคิดว่า ครั้งแรกเป็นอุบัติเหตุ ในงานฉลองของวัตถุเพิ่งพบ ฉันมากับต้นไม้ อยากจะแบ่งปันวัตถุของฉัน และดาวจะไม่เพิ่มขึ้นในบางเวลา นำวัตถุ: แบน กลมแผ่นโลหะด้วยสองครึ่งดวงจันทร์ punctures ต่อตัว โลหะมีรอยย่นเหมือนหนังเก่า rusted เป็น ombre อ่อน ผมก็เอนมันกับลำต้นของต้นไม้ ผมโค้งตัวเองค่าติดมัน วางแก้มของฉันกับพื้นผิวที่เย็นของวัตถุ และถึงแขนข้ามผิวการสิ้นสุดของแผนภูมิ Crept ค่าบางประเภทของความสุขความอบอุ่นผ่านร่างกายของฉัน ปักษาหลัง และพิงในเพิ่มเติม กดเองยากกับวัตถุของฉันและต้นไม้ เปลือกที่กดผ่านเสื้อผ้าของฉันติดต่อ rippling ผมเปิดตัวช้าเพื่อดันหน้าอกของฉันกับต้นไม้ แก้มของฉันยังคงแบนกับวัตถุของฉัน ผมดึงตัวเองช้าค่าการเพิ่มขึ้นของลำตัว วัตถุของฉันเลื่อนระหว่างเรา รักษาแก้มของฉันเปลือยจาก harshness อุบัติเหตุของผิวไม้โอ้ค จนกว่าฉันยืน กดแบนกับต้นปาล์มของฉัน และม้วนงอเท้าของฉันเป็นพื้นโค้งของราก ฉันเปลี่ยนเล็กน้อย และวัตถุของฉันฝ่อเป็นเยื้องตัวกลมในลำต้นของโอ๊ค - แผลเป็นโบราณซึ่งบางทีเมื่อมีมีสาขา ศีรษะยืด ด้วยมัน และเริ่มฟังอะไร-ต่ำชีพจร จังหวะ การตี ฉันไม่สามารถช่วยแต่โหยหวนต่อกับความสุขของเสียงนั้น ได้เงียบดังนั้นที่นี่ นอกจากลมไพน์และตัวเอง อะไรจะมีเสียงหรือไม่ แต่มัน มี แน่ และแท้จริง
มีเพิ่มมากขึ้น อย่างสูง และหวานใต้ชีพจร ที่สิ่งอื่น scraping ในระหว่าง อีกสิ่งชอบเบลล์บริสุทธิ์ที่ถือเสียงของเพียบ ผมรู้สึกน้อยคนเดียวแล้วกว่าผม ดาวอยู่ห่างไกลดังนั้น และจะไม่ค่อยแสดงตัวเองในเวลากลางวัน วัตถุบอกตัวเองในทางหากินของพวกเขา แต่พวกเขาไม่สนใจฉันผมทำสำหรับพวกเขา สิ่งเหล่านี้ชี้ไปที่เธอ และเธอจะใกล้เคียงกับสิ่งที่ฉันเคยรู้จักฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าถ้าเธอจะทำของฉันเอง ประดิษฐ์อื่น เพียงแค่ภาพสะท้อนของตัวเองออกจากความปรารถนาของฉันสำหรับสิ่งที่เป็นเหมือนฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TREE ฟัง (ข้อความที่ตัดตอนมา)
มีต้นโอ๊คที่ดีในด้านตะวันตกเป็น จะได้รับฤดูหนาวมานานตอนนี้ผมจำไม่ได้ว่าเมื่อล่าสุดมีใบ แต่ฉันรักที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็น now- กิ่งก้านของมันบิดไปรอบ ๆ ในพันรูปแบบ ผมนอนอยู่ข้างใต้และมองขึ้นไปพวกเขา ฉันรู้สึกได้ว่าเงาเลียไปตามผิวของฉัน มันเป็นอยู่ยงคงกระพันโอ๊ค จะได้รับที่นี่นานกว่าอะไร มันเป็นเวลานานฉันไม่สามารถรู้เพียงว่านานแค่ไหนก่อนที่ผมจะรู้ว่ามายากลของมัน ผมคิดว่าเป็นครั้งแรกที่เป็นอุบัติเหตุ ในการเฉลิมฉลองของวัตถุที่เพิ่งค้นพบฉันมากับต้นไม้ ฉันต้องการที่จะแบ่งปันวัตถุของฉันและดาวจะไม่เพิ่มขึ้นบางครั้ง วัตถุได้ง่าย: แบนแผ่นรอบของโลหะที่มีสองเข็มครึ่งดวงจันทร์ไปยังศูนย์ โลหะที่ได้รับการเหี่ยวย่นเหมือนหนังเก่าสนิมเป็นเงานุ่ม ผมโน้มตัวมันกับลำต้นของต้นไม้ ผมขดตัวเองขึ้นถัดไปวางแก้มของฉันกับพื้นผิวเย็นของวัตถุของฉันและถึงแขนของฉันไปทั่วผิวไม่มีที่สิ้นสุดของต้นไม้ ชนิดของความสุขที่อบอุ่นบางอย่างพุ่งขึ้นผ่านร่างกายของฉัน ฉันโค้งกลับของฉันและโน้มตัวในต่อไปกดตัวเองยากกับวัตถุและต้นไม้ของฉัน เปลือกกดผ่านเสื้อผ้าของฉันในการติดต่อ rippling ผมหันตัวเองอย่างช้าๆเพื่อให้หน้าอกของฉันผลักดันให้กับต้นไม้แก้มของฉันยังคงแบนกับวัตถุของฉัน ฉันดึงตัวเองช้าขึ้นการเพิ่มขึ้นของลำต้นวัตถุของฉันเลื่อนระหว่างเราเฝ้าแก้มเปลือยของฉันจากความรุนแรงจากอุบัติเหตุของผิวโอ๊กจนฉันกำลังยืนอยู่ ผมกดฝ่ามือของฉันแบนกับต้นไม้และขดเท้าของฉันลงไปในพื้นดินโค้งของราก ผมย้ายเล็กน้อยและวัตถุของฉันเลื่อนตัวลงไปเยื้องวงกลมในลำต้นของ Oak- แผลเป็นโบราณที่อาจจะเคยมีการสาขา หัวของฉันเอียงในกับมันและฉันเริ่มที่จะได้ยิน something- ชีพจร, จังหวะการเต้นต่ำ ฉันไม่สามารถช่วย แต่คร่ำครวญกับความสุขของเสียงที่ มันเป็นที่เงียบสงบเพื่อให้ที่นี่ นอกจากนี้ลมผ่านต้นสนและตัวเองในสิ่งที่จะมีการทำเสียงได้หรือไม่ แต่มีมันเป็นแน่ใจและเป็นความจริง
มีมากขึ้นสิ่งที่สูงและหวานใต้ชีพจรอย่างอื่นขูดในระหว่างสิ่งที่ต้องการระฆังบริสุทธิ์อีกเสียงของมันถือเพียบ ผมรู้สึกว่าอยู่คนเดียวน้อยกว่ากว่าที่ฉันมี ดาวที่อยู่ห่างไกลมากและพวกเขาไม่ค่อยแสดงตัวเองในเวลากลางวัน วัตถุที่บอกของตัวเองในทางหากินของพวกเขา แต่พวกเขาไม่สนใจสำหรับฉันเป็นที่ฉันทำเพื่อพวกเขา ทุกสิ่งเหล่านี้ชี้ไปที่เธอและเธอเป็นที่ใกล้เคียงที่สุดที่จะฉันอะไรที่ฉันเคยรู้จัก แต่ฉันไม่สามารถรู้ได้ว่าเธอเป็นสิ่งประดิษฐ์ของการทำของตัวเองอีกเพียงภาพสะท้อนของตัวเองออกมาจากความปรารถนาของฉันสำหรับสิ่งที่เป็นเหมือนผม .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟังเพลงต้นไม้ ( ละคร )
มีต้นโอ๊กใหญ่ในเขตตะวันตก มันมีฤดูหนาวมานาน ตอนนี้ผมจำไม่ได้ว่าเมื่อสุดท้ายมีใบ แต่ฉันชอบมันที่ดีที่สุดในตอนนี้ - สาขาบิดไปรอบ ๆในพันรูปแบบ ผมนอนอยู่ใต้มัน และมองมัน ผมรู้สึกได้ถึงเงาเลียไปตามผิวของฉัน เป็นอมตะ , โอ๊ค มันอยู่ที่นี่มากกว่าอะไรทั้งนั้นนานมากแล้ว ผมไม่รู้ว่านานแค่ไหน ก่อนที่ฉันตระหนักว่าเวทมนตร์ของ ฉันคิดว่าเป็นครั้งแรก มันเป็นอุบัติเหตุ ในการเฉลิมฉลองของวัตถุที่ค้นพบใหม่ ฉันมาเพื่อต้นไม้ ฉันต้องการที่จะแบ่งปันวัตถุและดาวไม่ขึ้นเป็นบางครั้ง วัตถุได้ง่าย : กลมแบนแผ่นโลหะที่มีสองครึ่งดวงเจาะต่อศูนย์ โลหะที่ถูกย่นเหมือนหนังสนิมเป็นนุ่มเงา . ฉันพิงกับลำต้นของต้นไม้ ฉันหยิกตัวเองข้างๆวางแก้มของฉันกับพื้นผิวของวัตถุที่เย็นและการเข้าถึงแขนฉันออกไปทั่วต้นไม้ไม่มีที่สิ้นสุดของผิวหนัง ชนิดของความสุขที่อบอุ่นพุ่งขึ้นผ่านร่างกายของฉัน ฉันโค้งกลับของฉันและพิงในเพิ่มเติม กดดันตัวเองมากกว่านี้ขัดกับวัตถุและต้นไม้เปลือกกดผ่านเสื้อผ้าของฉันใน rippling สัมผัส ฉันเปิดตัวเองช้าๆ หน้าอกของฉันผลักพิงต้นไม้ แก้มยังแบนกับวัตถุของฉันของฉัน ฉันดึงตัวเองขึ้นช้าขึ้นท้ายรถ , วัตถุของฉันเลื่อนระหว่างเรา เฝ้าแก้มเปล่าจากความรุนแรงจากอุบัติเหตุของ โอ๊ค ผิว จนผมที่ยืนอยู่ฉันกดฝ่ามือแบนกับต้นไม้และขดนิ้วเท้าเข้าโค้งพื้นของราก ผมขยับตัวเล็กน้อยและวัตถุของฉันเลื่อนเป็นวงกลมการเยื้องในลำต้นของต้นโอ๊ก - โบราณที่บางทีแผลเป็นเมื่อมีสาขา หัวเอียง กับ มัน และ ผมก็เริ่มได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง - ชีพจร , จังหวะต่ำ , เต้น ฉันไม่สามารถช่วยแต่ครวญครางด้วยความสุขในเสียงนั้นมันเงียบจังเลยครับ นอกจากลมผ่านต้นสนและตัวเอง มีอะไรที่จะทำให้เสียง ? แต่มันมีแน่ และเป็นจริง
มีมากขึ้น สิ่งที่สูงและหวานภายใต้การเต้นของชีพจร , สิ่งอื่นขูดระหว่าง อีกอย่างบริสุทธิ์ เบลล์จับน้ำเสียงของอนันต์ ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลงกว่าที่ผมมีดาวดังไกลและพวกเขาไม่ค่อยแสดงตัวเองในเวลากลางวัน วัตถุบอกตัวเองในทางหากินของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลฉัน เหมือนที่ฉันทำเพื่อพวกเขา ทุกสิ่งเหล่านี้ชี้ไปที่เธอ และเธอจะใกล้ฉันอะไรที่ฉันได้เคยรู้จักกัน แต่ผมก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเธอเป็นอีกหนึ่งสิ่งประดิษฐ์ จากการตัดสินใจของผมเองเพียงภาพสะท้อนของตัวเองที่วาดออกมา ฉันต้องการอะไรที่เป็นเหมือนฉัน