Vagus nerve stimulation (VNS) was a

Vagus nerve stimulation (VNS) was approved by the US FDA in 1997 as an adjunctive treatment for medically
refractory epilepsy. It is considered for use in patients who are poor candidates for resection or those in whom resection
has failed. However, disagreement regarding the utility of VNS in epilepsy continues because of the variability
in benefit reported across clinical studies. Moreover, although VNS was approved only for adults and adolescents
with partial epilepsy, its efficacy in children and in patients with generalized epilepsy remains unclear. The authors
performed the first meta-analysis of VNS efficacy in epilepsy, identifying 74 clinical studies with 3321 patients suffering
from intractable epilepsy. These studies included 3 blinded, randomized controlled trials (Class I evidence); 2
nonblinded, randomized controlled trials (Class II evidence); 10 prospective studies (Class III evidence); and numerous
retrospective studies. After VNS, seizure frequency was reduced by an average of 45%, with a 36% reduction in
seizures at 3–12 months after surgery and a 51% reduction after > 1 year of therapy. At the last follow-up, seizures
were reduced by 50% or more in approximately 50% of the patients, and VNS predicted a ≥ 50% reduction in seizures
with a main effects OR of 1.83 (95% CI 1.80–1.86). Patients with generalized epilepsy and children benefited significantly
from VNS despite their exclusion from initial approval of the device. Furthermore, posttraumatic epilepsy and
tuberous sclerosis were positive predictors of a favorable outcome. In conclusion, VNS is an effective and relatively
safe adjunctive therapy in patients with medically refractory epilepsy not amenable to resection. However, it is important
to recognize that complete seizure freedom is rarely achieved using VNS and that a quarter of patients do not
receive any benefit from therapy. (DOI: 10.3171/2011.7.JNS11977

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระตุ้นเส้นประสาท vagus (ไรวินท์) อนุมัติตามเรา FDA ในปี 1997 เป็นการรักษา adjunctive ทางrefractory โรคลมชัก ก็ถือว่าใช้ในผู้ป่วยที่มีผู้สมัครที่ดีสำหรับ resection หรือในที่ resectionล้มเหลว อย่างไรก็ตาม ขัดยูทิลิตี้การของไรวินท์ในโรคลมชักต่อเนื่องจากความแปรผันที่ในประโยชน์ของรายงานในการศึกษาทางคลินิก ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าไรวินท์ได้รับการอนุมัติเท่านั้นสำหรับผู้ใหญ่และวัยรุ่นประสิทธิภาพของเด็ก และ ในผู้ป่วยที่มีโรคลมชักเมจแบบทั่วไปยังคงไม่ชัดเจนกับโรคลมชักบางส่วน ผู้เขียนทำ meta-analysis แรกของไรวินท์ประสิทธิภาพในโรคลมชัก ระบุการศึกษาทางคลินิก 74 กับ 3321 ผู้ป่วยทุกข์ทรมานจาก intractable โรคลมชัก การศึกษานี้รวม 3 มองไม่เห็น randomized ควบคุมการทดลอง (ชั้นผมหลักฐาน); 2nonblinded, randomized ควบคุมการทดลอง (หลักฐานคลาส II); 10 อนาคตศึกษา (หลักฐานคลาส III); และอีกมากมายศึกษาคาด หลังจากที่ไรวินท์ ความถี่เป็นลมถูกลดลง โดยเฉลี่ย 45% ลด 36% ในเส้นที่ 3 – 12 เดือนหลังการผ่าตัดและลด 51% หลัง > 1 ปีของการรักษาด้วย ที่ติดตามล่า เส้นลดได้ 50% หรือมากกว่าประมาณ 50% ของผู้ป่วย และลด 50% ≥เส้นคาดการณ์ไรวินท์มีผลหลัก หรือ 1.83 (95% CI 1.80 – 1.86) ผู้ป่วยที่ มีโรคลมชักเมจแบบทั่วไปและเด็กที่ได้รับประโยชน์อย่างมากจากไรวินท์แม้มีการแยกออกจากอุปกรณ์เริ่มต้นอนุมัติ นอกจากนี้ โรคลมชัก posttraumatic และtuberous sclerosis were positive predictors of a favorable outcome. In conclusion, VNS is an effective and relativelysafe adjunctive therapy in patients with medically refractory epilepsy not amenable to resection. However, it is importantto recognize that complete seizure freedom is rarely achieved using VNS and that a quarter of patients do notreceive any benefit from therapy. (DOI: 10.3171/2011.7.JNS11977

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระตุ้นเส้นประสาทเวกัส (VNS) ได้รับอนุมัติจากองค์การอาหารและยาของสหรัฐในปี 1997
เป็นการรักษาทางการแพทย์เสริมสำหรับโรคลมชักทนไฟ
ก็ถือว่าสำหรับการใช้ในผู้ป่วยที่มีผู้สมัครที่ดีสำหรับการผ่าตัดหรือผู้ที่อยู่ในการผ่าตัดผู้ที่ล้มเหลว แต่ไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับประโยชน์ของ VNS
ในโรคลมชักอย่างต่อเนื่องเพราะความแปรปรวนในผลประโยชน์ทั่วรายงานการศึกษาทางคลินิก นอกจากนี้แม้ว่า VNS
ได้รับการอนุมัติเพียงสำหรับผู้ใหญ่และวัยรุ่นที่มีโรคลมชักบางส่วนรู้ความสามารถของตนในเด็กและในผู้ป่วยที่มีโรคลมชักทั่วไปยังคงไม่ชัดเจน ผู้เขียนดำเนินการ meta-analysis แรกของการรับรู้ความสามารถ VNS ในโรคลมชักระบุ 74 การศึกษาทางคลินิกกับผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมาน 3321 จากโรคลมชักว่ายาก การศึกษาเหล่านี้รวม 3 ตาบอดวิจัยแบบสุ่ม (Class I หลักฐาน); 2 nonblinded, งานวิจัยแบบสุ่ม (Class II หลักฐาน); 10 การศึกษาในอนาคต (Class III หลักฐาน); และหลายการศึกษาย้อนหลัง หลังจาก VNS ความถี่ยึดก็ลดลงโดยเฉลี่ย 45% โดยจะลด 36% ในอาการชักที่3-12 เดือนหลังการผ่าตัดและการลดลง 51% หลังจาก> 1 ปีของการรักษา ที่ผ่านมาติดตามอาการชักลดลง 50% หรือมากกว่าประมาณ 50% ของผู้ป่วยและ VNS คาดการณ์ลดลง≥ 50% อาการชักที่มีผลกระทบหลักหรือ1.83 (95% CI 1.80-1.86) ผู้ป่วยที่มีโรคลมชักทั่วไปและเด็กได้รับประโยชน์อย่างมีนัยสำคัญจาก VNS แม้จะมีการยกเว้นจากความเห็นชอบของพวกเขาเริ่มต้นของอุปกรณ์ นอกจากนี้หลังถูกทารุณกรรมและโรคลมชักหัวตีบทำนายในเชิงบวกของผลดี โดยสรุป VNS เป็นที่มีประสิทธิภาพและค่อนข้างรักษาด้วยการเสริมความปลอดภัยในผู้ป่วยที่มีโรคลมชักทนไฟทางการแพทย์ไม่ได้คล้อยตามการผ่าตัด แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะยอมรับว่าเสรีภาพในการยึดสมบูรณ์จะไม่ค่อยประสบความสำเร็จโดยใช้ VNS และหนึ่งในสี่ของผู้ป่วยไม่ได้รับผลประโยชน์จากการรักษาใดๆ (DOI: 10.3171 / 2011.7.JNS11977

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุผลเหตุผลเหตุผลเหตุผลเหตุผลเหตุผล