ทุกวันบนโลกล้วนแล้วแต่มี ข้ออ้างและ

ทุกวันบนโลกล้วนแล้วแต่มี ข้ออ้างและเหตุผล ต่างๆ นานา มากมาย เพราะนี่คือโลกแห่งความจริง ไม่ใช่โลกแห่งความฝัน ไม่ใช่โลกที่มีแต่ความสมหวัง

แต่เชื่อเหลือเกินว่าหลายๆ คน ยังมีอีกโลกหนึ่งโลกที่เป็นของตัวเอง โลกที่เราต่างนิยามมันเอาไว้ด้วยคำว่า...



"โลกส่วนตัว"

โลกใบที่เป็นได้อย่างที่เราคิดเอาไว้ ราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดบนโลกใบนั้นเริ่มต้นด้วยคำว่า 'กาลครั้งหนึ่ง... นานมาแล้ว' ทุกครั้งไป

เหมือนกับนิทานหลายๆ เรื่อง โลกส่วนตัว ก็คงเป็นแบบนั้น เป็นบทกวี เป็นนิทานที่เราเป็นคนเล่าเรื่องด้วยตัวเอง ดำเนินเรื่องเอง เลือกตัวละครด้วยตัวเราเอง

โลกส่วนตัว... โลกที่มีคนที่เรารักอยู่ข้างๆ เสมอ ไม่มีการสร้างภาพ ไม่มีการนินทาและว่าร้ายใดใด โลกที่เราเป็นตัวของตัวเองและแสดงออกมาได้อย่างเต็มที่

หลายคน... ต้องการเก็บเอาไว้แค่เพียงคนเดียว

บางคน... ต้องการพื้นที่ในการแสดงออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกวันบนโลกล้วนแล้วแต่มีข้ออ้าง และเหตุผลต่างๆนานามากมายเพราะนี่คือโลกแห่งความจริงไม่ใช่โลกแห่งความฝัน คน 'กาลครั้งหนึ่ง ... นานมาแล้ว' ครั้งไปทุกเหมือนกับนิทานหลาย ๆ เรื่องโลกส่วนตัวเป็นก็คงเป็นแบบนั้นเป็นบทกวี ดำเนินเรื่องเอง โลกที่มีคนที่เรารักอยู่ ข้างๆเสมอไม่มีการสร้างภาพไม่มีการนินทาและว่าร้ายใดใด ต้องการพื้นที่ในการแสดงออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกวันบนโลกล้วนแล้วแต่มีข้ออ้างและเหตุผลต่างๆนานามากมายเพราะนี่คือโลกแห่งความจริงไม่ใช่โลกแห่งความฝันไม่ใช่โลกที่มีแต่ความสมหวังแต่เชื่อเหลือเกินว่าหลายๆคนยังมีอีกโลกหนึ่งโลกที่เป็นของตัวเองโลกที่เราต่างนิยามมันเอาไว้ด้วยคำว่า . . . . . . ." โลกส่วนตัว "โลกใบที่เป็นได้อย่างที่เราคิดเอาไว้กาลครั้งหนึ่งราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดบนโลกใบนั้นเริ่มต้นด้วยคำว่า " . . . . . . . นานมาแล้ว " ทุกครั้งไปเหมือนกับนิทานหลายๆเรื่องโลกส่วนตัวก็คงเป็นแบบนั้นเป็นบทกวีเป็นนิทานที่เราเป็นคนเล่าเรื่องด้วยตัวเองดำเนินเรื่องเองเลือกตัวละครด้วยตัวเราเองโลกส่วนตัว . . . . . . . โลกที่มีคนที่เรารักอยู่ข้างๆเสมอไม่มีการสร้างภาพไม่มีการนินทาและว่าร้ายใดใดโลกที่เราเป็นตัวของตัวเองและแสดงออกมาได้อย่างเต็มที่หลายคน . . . . . . . ต้องการเก็บเอาไว้แค่เพียงคนเดียวบางคน . . . . . . . ต้องการพื้นที่ในการแสดงออก