To sir, With LoveBy E.R. Braithwait

To sir, With Love
By E.R. Braithwaite

​Next morning I had an idea. It was nothing clear cut, merely speculative, but I considered it all the way to school. Then, after assembly, as soon as they were quiet I waded in. This might be a bit rough, but here goes.
​“I am your teacher, and I think it right and proper that I should let you know something of my plans for this class.” I tried to pitch my voice into its most informally pleasant register. “We’re going to talk, you and I, but we’ll be reasonable with each other. I world like you to listen to me without interrupting in any way, and when I’m through any one of you may say your piece without interruption from me.” I was making it up as I went along and watching them, at the least sing that it wouldn’t work I’d drop it, fast.
​They were interested, in spite of themselves, even the husky blasé Denham was leaning forward on his desk watching me.
​“My business here is to teach you, and I shall do my best to make my teaching as interesting as possible. If at any time I say anything which you do not understand or with which you do not agree, I would be pleased if you would let me know. Most of you will be leaving school within six months or so ; that means that in a short while you will be embarked on the very adult business of earning a living. Bearing that in mind, I have decided that from now on you will be treated, not as children, but as young men and women, by me and by each other. When we move out of the state of childhood certain higher standards of conduct are expected of us…”
​At this moment the door was flung open and Pamela Dare rushed in, somewhat breathlessly, to take her seat. She was very late.
​“For instance,” I continued, “there are really two ways in which a person may enter a room; one is a controlled, dignified manner, the other is as if someone had just planted a heavy foot in your backside. Miss Dare has just shown us the second way; I’m quite sure she will now give us a demonstration of the first.”
​To this day I do not know what made me say it, but there it was. I was annoyed with the way in which she had just barged her way in, insolently carelessly late.
​All eyes were on her as she had probably planned, but instead of supporting her entrance they were watching her, waiting to see the result of my challenge. She blushed
​“Well, Miss Dare?”
​Her eyes were black with anger and humiliation, but she stood up and walked out, closing the door quietly behind her; then to my surprise, and I must confess, my relief, she opened it as quietly, and with a grace and dignity that would have befitted a queen, she walked to her seat.
​“Thank you. As from today there are certain courtesies which will be observed at all times in this classroom. Myself you will address as ‘Mr. Braithwaite’ or ‘Sir’ The choice is yours; the young ladies will be addressed as ‘Miss’ and the young men will be addressed by their surname.”
​I hadn’t planned any of this, but it was unfolding all by itself, and I hoped, fitting into place. There was a general gasp at this, from boys and girls alike.
​Potter was the first to protest
“Why should we call ‘em’ ‘miss’ ,we kwon’em.”
“What is your name?”
“Potter.”
“I beg your pardon?”
“Potter, Sir.” The “Sir” was somewhat delayed.
“Thank you, Potter. Now, is there any young lady present whom you consider unworthy of your courtesies?”
“Sir?”
“Is there any one of there young ladies who you think does not deserve to be addressed as Miss?”
With one accord the girls turned to look at Potter, as if daring him; he quailed visibly before their converted eyes and; “No,Sir.”
“You should remember, Potter , that in a little while all of you may be expected to express these courtesies as part of become accustomed to giving and receiving them.
I walked around my desk and sat in my chair. For the time being at least they were listening to me; maybe they would not understand every word, but they’d get the general import of my remarks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อรัก ด้วยความรักโดย E.R. Braithwaite เช้าวันถัดไปที่ผมคิด มันเป็นอะไรล้างตัด เพียงเก็งกำไร แต่ถือว่าไปทางโรงเรียน จาก นั้น หลังจากแอสเซมบลี เป็นพวกเขาเงียบ ผมได้ลุยตามในการ นี้อาจเป็นบิตหยาบ แต่ที่นี่ไป"ฉันเป็นครูของคุณ และฉันคิดว่า มันถูกต้อง และเหมาะสมว่า ฉันควรบอกให้รู้บางสิ่งบางอย่างของฉันแผนการเรียน" พยายามโยนเสียงของฉันเป็นทะเบียนดีที่สุดอย่าง "เรากำลังจะพูดคุย คุณและฉัน แต่เราจะเหมาะสมกับแต่ละอื่น ๆ ผมโลกเช่นคุณฟังฉันโดยไม่ขัดจังหวะใด ๆ และ เมื่อฉันผ่านอย่างใดอย่างหนึ่งคุณอาจบอกว่า ชิ้นส่วนโดยไม่ต้องหยุดชะงักจากฉัน" ฉันถูกทำขึ้น ตามยิ้มตาม และดูพวกเขา ที่สิงห์น้อยที่สุดที่จะไม่ทำงาน ผมจะปล่อย อย่างรวดเร็วพวกสนใจ แม้ตัวเอง แม้ blasé husky Denham ไม่เอียงไปข้างหน้าบนโต๊ะของเขาดูฉัน"ธุรกิจของฉันจะสอนคุณ และฉันจะทำดีที่สุดเพื่อให้ฉันสอนน่าสนใจเป็นที่สุด ถ้าตลอดเวลา ผมพูดอะไรที่ไม่เข้าใจ หรือ ด้วยซึ่งคุณไม่ยอมรับ ฉันจะยินดีหากคุณต้องแจ้งให้ทราบ ที่สุดของคุณจะออกจากโรงเรียนภายใน 6 เดือนหรือมากกว่านั้น ซึ่งหมายความ ว่า ในระยะสั้นในขณะที่คุณจะสามารถเริ่มต้นธุรกิจมากผู้ใหญ่ทำมาหากิน เรืองที่ระลึก ฉันได้ตัดสินใจว่า จากนี้จะได้รับ เป็นเด็กไม่ แต่ เป็นชายหนุ่มและหญิง โดยผม และอื่น ๆ เมื่อเราย้ายจากสถานะของเด็ก บางมาตรฐานสูงของคาดว่าเรา..."ตอนนี้ ประตูได้ส่วนใหญ่เปิด และ Pamela กล้ารีบ ค่อนข้าง breathlessly จะนั่ง เธอมาช้ามาก"ตัวอย่าง ฉันยังคง "มีจริง ๆ สองวิธีคนอาจป้อนห้องพัก เป็นลักษณะที่ควบคุม เกียรติ อื่น ๆ จะเป็นใครเพียงมีปลูกเท้าหนักในด้านหลังของคุณ นางสาวกล้าได้เพียงแสดงเราวิธีที่สอง ฉันค่อนข้างแน่ใจว่า เธอจะพร้อมให้เราสาธิตครั้งแรก"ถึงวันนี้ฉันไม่รู้สิ่งที่ทำให้ฉันนั้น แต่มันมี ผมรำคาญกับวิธีการที่เธอมีเพียงตัวนั้นเห่าวิธีของเธอใน สาย insolently ลวก ๆตาทั้งหมดได้กับเธอขณะที่เธอมีแผน แต่แทนที่จะสนับสนุนเข้าเธอ ก็กำลังเฝ้าดูเธอ รอดูผลของความท้าทายของฉัน เธอขวยเขิน"ดี นางสาวกล้า"ตาของเธอมีสีดำ ด้วยความโกรธและอับอาย แต่เธอลุกขึ้นยืน และเดินเข้าออก ปิดประตูอย่างเงียบ ๆ หลังเธอ แล้ว จะแปลก ใจของฉัน และฉันต้องรับสารภาพ ของฉัน เธอเปิดเป็นเงียบ ๆ ความ มีพระคุณและศักดิ์ศรีที่จะ befitted พระราชินี เธอเดินไปนั่งขอขอบคุณ "คุณ จากวันนี้ มีบาง courtesies ซึ่งจะสามารถสังเกตที่ตลอดเวลาในห้องเรียนนี้ ฉันจะอยู่เป็น 'นาย Braithwaite' หรือ 'รัก' ทางเลือกของคุณ สาว ๆ จะได้รับเป็น 'นางสาว' และคนหนุ่มสาวจะได้รับ โดยนามสกุลของพวกเขา"ฉันไม่ได้วางแผนนี้ แต่มันถูกแฉ ด้วยตัวเอง และฉันหวัง ว่า พอดีเข้า มีเป็นแบบทั่วไปหายใจเร็ว ๆ ที่นี้ จากชายและหญิงเหมือนกันพอตเตอร์เป็นคนแรกให้ปฏิเสธ"ทำไมจึงควรเรียกว่า 'em' 'พลาด' เรา kwon'em "อะไรคือชื่อของคุณ""พอตเตอร์""ผมขอโทษคุณ""พอตเตอร์ รัก" ค่อนข้างล่าช้า "รัก""ขอบคุณค่ะคุณ พอตเตอร์ ตอนนี้ มีหญิงสาวใด ๆ ปัจจุบันที่ คุณพิจารณารับของ courtesies ของคุณ""รัก""มีอย่างใดอย่างหนึ่งมีผู้หญิงสาวที่คุณคิดว่า ไม่สมควรที่จะ addressed เป็นนางสาว ได้หรือไม่"พรึบ หญิงหันไปมองพอตเตอร์ ว่าอันเขา เขา quailed ระยะก่อนตาแปลง และ "ไม่มี รัก""คุณควรจำ พอตเตอร์ ได้เล็กน้อยในขณะที่คุณอาจคาดหวังการแสดง courtesies เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของกลายเป็นคุ้นเคยให้ และได้รับพวกเขาเดินรอบโต๊ะของฉัน และนั่งในเก้าอี้ของฉัน เวลามีน้อย พวกเขาได้ฟังฉัน บางทีพวกเขาจะไม่เข้าใจทุกคำ แต่พวกเขาจะได้รับการนำเข้าทั่วไปหมายเหตุของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซอร์ ด้วยความรัก
โดยฉุกเฉิน เบรทเวท

​วันรุ่งขึ้น ฉันมีไอเดีย มันไม่มีอะไรชัดเจนเพียงไร แต่ฉันถือว่ามันตลอดทางไปโรงเรียน หลังจากที่การชุมนุมทันทีที่พวกเขาเงียบฉันตะลุยใน นี้อาจจะลำบากสักหน่อย แต่นี่ไป
​ " ผมเป็นอาจารย์ของคุณ และฉันคิดว่ามันถูกต้องและเหมาะสมที่จะให้คุณรู้สิ่งที่ฉันวางแผนสำหรับชั้นเรียนนี้" ผมพยายามที่จะ pitch เสียงของฉันเป็นแบบที่ถูกใจที่สุด ลงทะเบียน " เรากำลังจะพูด คุณและฉัน แต่เราจะเหมาะสมกับแต่ละอื่น ๆ ผมโลก เช่น คุณฟังผมโดยไม่รบกวนใด ๆ และเมื่อผมผ่านหนึ่ง คุณอาจพูดของคุณชิ้นโดยไม่หยุดชะงักจากฉัน " ฉันแต่งเรื่องขึ้นขณะที่ฉันเดินตามและเฝ้าดูพวกเขาอย่างน้อย ร้องว่ามันไม่ทำงาน ฉันวางมันได้อย่างรวดเร็ว .
​พวกเขาสนใจ ทั้งๆที่ตัวเอง แม้แหบบลาสจากเดนแฮมก็โน้มตัวไปข้างหน้าบนโต๊ะมองฉัน .
​ " ธุรกิจของฉันที่นี่จะสอนคุณ และผมจะทำให้ดีที่สุดที่จะทำให้การสอนของฉัน ที่น่าสนใจที่สุด ถ้าในเวลาใด ๆ ผมว่าอะไรที่คุณไม่เข้าใจหรือที่คุณไม่ยอมรับผมจะยินดีถ้าคุณจะบอกให้ผมรู้ ส่วนใหญ่คุณจะออกจากโรงเรียนภายในหกเดือนหรือดังนั้นนั่นหมายความว่าในระยะสั้นในขณะที่คุณจะลงมือมากผู้ใหญ่ทางธุรกิจของการใช้ชีวิต แบริ่งที่ในใจฉันได้ตัดสินใจว่า จากนี้ไปคุณจะถือว่าไม่ได้เป็นเด็ก แต่เป็นเยาวชนชายและหญิง โดยฉันและโดยแต่ละอื่น ๆเมื่อเราย้ายออกจากรัฐของวัยเด็กบางอย่างสูงกว่ามาตรฐานแห่งพฤติกรรมคาดหวังให้เรา . . . . . . . "
​ทันใดนั้นประตูก็เปิดขึ้น และพาเมล่า กล้าเข้ามาค่อนข้าง breathlessly ที่จะนั่งของเธอ เธอสายมาก ​
" ตัวอย่าง " ฉันยังคง " มีจริงสองวิธีที่คนอาจเข้ามาในห้อง คนหนึ่ง เป็น ควบคุม หรือลักษณะอีกอย่างถ้าใครเพิ่งปลูกเท้าหนักในด้านหลังของคุณ คุณกล้า ได้แสดงให้เราเห็นวิธีที่สอง ผมค่อนข้างแน่ใจว่า เธอจะให้เราดูของก่อน "
​วันนี้ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมพูด แต่มันเป็น ผมก็รำคาญกับวิธีที่เธอเพิ่งวิ่งเข้ามาทางเธออย่างอวดดีนะ
, สาย​ตาทั้งหมดอยู่เธอน่าจะวางแผน แต่แทนที่จะสนับสนุนทางเข้าของเธอ พวกเขากำลังจ้องมองเธออยู่ รอดูผลของความท้าทายของฉัน เธอหน้าแดง
​ " เอ่อ คุณกล้า ? "
​ดวงตาเป็นสีดำกับความโกรธและความอับอาย แต่เธอลุกขึ้นยืนและเดินออกไป ปิดประตูเงียบๆ ข้างหลังเธอ แล้วจะประหลาดใจของฉัน และฉันต้องสารภาพโล่งอก เธอเปิดมันอย่างเงียบๆและด้วยพระคุณและศักดิ์ศรีที่จะได้ befitted ราชินี เธอเดินไปที่ที่นั่งของเธอ . . . . .
​ " ขอบคุณ จากวันนี้มีความพอใจส่วนตัวบางอย่างซึ่งจะถูกตรวจสอบตลอดเวลา ในห้องเรียนนี้ ตัวเองคุณจะอยู่ในฐานะ ' มิสเตอร์เบรทเวท ' หรือ ' ครับ ' คุณจะเลือกได้ สาวๆ จะได้รับการพิจารณาเป็น ' คุณ ' และชายหนุ่มจะ addressed โดยนามสกุลของพวกเขา "
.​ผมไม่ได้วางแผนอะไรเลย แต่มันก็เกิดขึ้นเอง และฉันหวังว่า กระชับเข้าที่ มีหอบทั่วไปนี่สิ จากชายและหญิงเหมือนกัน
​พอตเตอร์เป็นครั้งแรกเพื่อประท้วง
" ทำไมเราต้องเรียก ' เอ็ม ' ' พลาด ' เรา kwon'em. "
" เจ้าชื่ออะไร ? "
" พอตเตอร์ "
" ฉันว่าอะไรนะ "
" พอตเตอร์ คุณท่าน " " ท่าน " ก็ค่อนข้างล่าช้า
" ขอบคุณ คุณพอตเตอร์ ตอนนี้มีผู้หญิงคนนี้ที่คุณพิจารณาไม่คู่ควรกับความพอใจส่วนตัวของคุณ ? "
" ครับ "
" มีหนึ่งมีสาวๆ ที่คุณคิดว่า ไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่าคุณหนู "
พร้อมใจกันสาวหันไปมองพอตเตอร์ ถ้ากล้า เขา quailed เป็นตัวเป็นตนก่อนของพวกเขาแปลงตา และ " ไม่ครับ "
" คุณควรจำไว้ว่า พอตเตอร์ที่เล็กน้อยในขณะที่คุณอาจคาดหวังที่จะแสดงความพอใจส่วนตัวเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของคุ้นเคยกับการให้ และรับพวกเขา .
ผมเดินไปรอบ ๆโต๊ะ และนั่งในเก้าอี้ของฉัน สำหรับตอนนี้อย่างน้อยก็ฟังผม บางทีพวกเขาอาจจะไม่เข้าใจทุกคำพูด แต่พวกเขาจะได้รับการนำเข้าทั่วไปของข้อสังเกตของฉัน