4. ConclusionThe experimental work

4. Conclusion
The experimental work of this study showed that TiN
nanoparticles do not migrate at detectable levels out of a
LDPE matrix when in contact with food simulants. Since our
sensitive ICP-MS measurements showed that even under the
applied severe test conditions no Ti was released from the
polymer films, migration of TiN in its nanoparticulate form
appears not to take place. Since this conclusion is limited by
the underlying analytical sensitivity further efforts were
undertaken to establish a migration model for nanoparticles.
This model is based on an existing migration model for
conventional plastics additives and presents an extension to
nanoparticles in general by a worse-case design to solid
spherical nanoparticles with calculated quasi-molecular
weights as determinants of their diffusion coefficients and,
lastly, their migration. The results of modeling demonstrate a
correlation between particle size and migration rates and
support the experimental findings. The modeling results
suggest that only particles up to a size of approximately
3.5 nm in diameter may cause measurable migration, if they
are present in high concentrations in the polymer. Larger
particles have an exponential decrease in mobility in the
polymer and therefore no potential to migrate out of the
polymer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. บทสรุปงานทดลองของการศึกษานี้พบว่ากระป๋องไม่มีย้ายเก็บกักตรวจระดับของการเมตริกซ์ LDPE กับ simulants อาหาร เนื่องจากของเราประเมิน ICP MS ที่สำคัญพบว่ายังต่ำกว่าใช้เงื่อนไขการทดสอบที่รุนแรงไม่ตี้ออกจากฟิล์มพอลิเมอร์ การย้ายถิ่นแบบ nanoparticulateแล้วไม่ไป ทำ เนื่องจากบทสรุปนี้ถูกจำกัดโดยความไววิเคราะห์ต้นแบบที่มีความดำเนินการสร้างแบบจำลองการย้ายสำหรับเก็บกักรูปแบบนี้ขึ้นอยู่กับแบบจำลองการโยกย้ายที่มีอยู่ในวัตถุเจือปนในพลาสติกแบบเดิม และส่วนขยายการนำเสนอเก็บกักโดยทั่วไปแย่ลงกรณีออกแบบให้แข็งเก็บกักทรงกลมกับคำนวณกึ่งโมเลกุลน้ำหนักเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของสัมประสิทธิ์การแพร่ และสุดท้าย การโยกย้าย แสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ของการจำลองแบบความสัมพันธ์ระหว่างอนุภาคขนาดและย้ายอัตรา และสนับสนุนผลการวิจัยทดลอง ผลการสร้างโมเดลแนะนำเท่านั้นขึ้นอยู่กับขนาดของอนุภาคประมาณ3.5 nm ในเส้นผ่าศูนย์กลางอาจทำให้ย้ายวัด ถ้าพวกเขามีอยู่ในความเข้มข้นสูงในการพอลิเมอร์ มีขนาดใหญ่อนุภาคได้ลดการเนนในความคล่องตัวในการพอลิเมอร์และดังนั้นไม่อาจโยกย้ายออกจากพอลิเมอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . สรุป
งานทดลองการศึกษา พบว่า อนุภาคนาโนทิน
ไม่โยกย้ายในระดับที่ตรวจพบจาก
LDPE เมทริกซ์ simulants เมื่อสัมผัสกับอาหาร เนื่องจากการวัด ICP-MS อ่อนไหวของเรา

พบว่าแม้ภายใต้การใช้ทดสอบเงื่อนไขรุนแรงไม่ตีออกจาก
พอลิเมอร์ฟิล์ม การย้ายถิ่น ดีบุก ของ nanoparticulate แบบฟอร์ม
จะปรากฏขึ้นที่จะไม่เกิดขึ้นเนื่องจากข้อสรุปนี้จะถูก จำกัด โดยมีการวิเคราะห์ความไวต่อไป

( ความพยายามที่จะสร้างการโยกย้ายแบบนาโน .
รุ่นนี้จะขึ้นอยู่กับรูปแบบการย้ายถิ่นของที่มีอยู่
วัตถุเจือปนในพลาสติกธรรมดา และ เสนอขยายเวลา
นาโนในทั่วไปโดยรุนแรง กรณีการออกแบบของแข็งอนุภาคทรงกลมด้วยค่า

และโมเลกุลน้ำหนักเป็นปัจจัยของสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายของพวกเขาและ
สุดท้ายของการย้ายถิ่น ผลการจำลองแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างขนาดอนุภาคและ

อัตราการย้ายถิ่นและสนับสนุนผลการทดลอง แบบจำลองผล
แนะนำว่าอนุภาคจนถึงขนาดประมาณ
3.5 nm เส้นผ่าศูนย์กลางอาจทำให้เกิดการโยกย้ายวัดถ้าพวกเขา
อยู่ในความเข้มข้นสูงในพอลิเมอร์ อนุภาคขนาดใหญ่
ได้ชี้แจงลดการเคลื่อนไหวในโพลีเมอร์ และดังนั้นจึง ไม่มีศักยภาพ

เพื่อโยกย้ายจากพอลิเมอร์