Workplace and anxietyWorkplaces usu

Workplace and anxiety
Workplaces usually contain stimuli which are especially prone to provoke anxiety: There are social hierarchies
(Thomas & Hynes, 2007), there can be conflicts with colleagues or superiors often described in terms of mobbing or
bossing (Bilgel, Aytac, & Bayram, 2006; Yıldırım & Yıldırım, 2007), which may provoke social anxiety. There may be
uncertainty about the future and keeping the job (Strazdins et al., 2004), which may provoke generalized worrying and
existential threat. There are also demands for achievements which may provoke perception of high work load and overtaxation, or perception of insufficiency (Nishikitani, Nakao, Karita, Nomura, & Yano, 2005; Turnipseed, 1998). Perception of high work load is one aspect that stands in narrow relationship with degree of perceived workplace-related
anxiety (Muschalla, 2008). There can be environmental factors and physical endangerments (MacDonald, Colota, Flamer, & Karlinsky, 2003; Munir et al., 2007), or structural changes (Campbell & Pepper, 2006; Nagata, 2000) which can provoke anxiety. It has been found that work stress appears to precipitate diagnosable depression and anxiety in previously healthy young workers (Melchior et al., 2007). Anxiety in relation to the workplace has often been described
by using the conventional categories of anxiety disorders or the sense of general anxiety (Haslam et al., 2005;
Melchior et al., 2007; Wieclaw, 2006). However, there are also specific anxiety qualities, related to specific stimuli or
work conditions, like performance anxiety in artists (Fehm & Schmidt, 2006) or posttraumatic stress reactions in nurses
(Laposa et al., 2003; MacDonald et al., 2003), or computerand technology-related fears in older-aged employees (Beutel
et al., 2004). Regarding the latter, the aspect of competency deficits as one trigger for for workplace-related anxiety must
be considered. There is evidence that general competency deficits are related to workplace-related anxiety: patients
without any professional certification were more likely to suffer from workplace-related anxiety than patients with any
completed professional training and certification (Muschalla, 2008). Within a differential diagnostic approach, it has been found that workplace-related anxieties can be distinguished from conventional anxiety disorders (Linden & Muschalla, 2007). In several samples of psychosomatic and cardiac rehabilitation inpatients, there were
- patients who did only suffer from conventional anxiety disorders according to a DSM-IV based structured interview (Sheehan et al., 1994),
- patients who suffered from both workplace-related and conventional anxiety disorder, and
- patients who fulfilled criteria of workplace-related anxiety only (Linden & Muschalla, 2007; Muschalla,
2008).
Mental disorders and anxiety in the workplace can have negative impact on work participation, this is to be seen in
either increased sick leave, or reduced productivity or reduced safety at work (Haslam et al., 2005; Kessler & Frank,
1997). Therefore the assumption arises that in the context of workplace, not only the symptomatologic quality of anxiety
has to be studied, but more its specific consequences for work participation. This is especially true for workplace
phobia, which has been found to be the most severe form of workplace-related anxiety which in more than 80% of cases
goes along with an enduring sick leave or even loss of the workplace (Muschalla, 2008).
Workplace phobia
Workplace phobia is the most severe form of workplacerelated anxiety. It can be defined as follows: Workplace phobia is characterized by a classical phobic anxiety reaction concerning the stimulus workplace. It occurs with a paniclike
reaction with physiological arousal when thinking of the workplace or approaching. The person shows clear avoidance
behaviour towards the workplace. Due to the symptoms, there must be severe subjective suffering and/or impairment
in carrying out daily duties at work. A first empirical research study mentioning the term “workplace phobia” was the investigation of Haines et al. (2002). In this work especially the physiological mechanisms of workplace phobia were studied experimentally. The diagnosis of workplace phobia was given by clinical judgement.
Participants were separated in three groups: workplace phobic, work-stressed and non-work-stressed. Criteria for diagnosing workplace phobia were:
- self-reported intensive fear when approaching or passing the workplace, 47
- inability to enter the workplace because of severe anxiety symptoms and
- reduction of symptoms when going away from the workplace.
The aim of this study was to determine if a group of individuals who exhibited phobic avoidance of the workplace could be identified in terms of their psycho-physiological and psychological responses to stressful work events. All participants demonstrated increased psycho-physiological arousal and psychological response to stressful work events in comparison with neutral events. The workplace phobic group demonstrated a markedly elevated heart rate response and subjective reports of fear that distinguished them from the other groups. The development of the phobic avoidance response was discussed by the authors in terms of learning theory.
Another approach is now done by focusing on differential diagnostic aspects and a description of workplace phobia as
a clinically and socio-medically relevant phenomenon (Linden, 2006) which occurs partly independent from conventional
mental disorders: Investigations in samples of psychosomatic as well as cardiac rehabilitation inpatients have shown that there were patients with workplace-related anxieties and workplace phobia who at the same time had no conventional anxiety disorder (Linden & Muschalla, 2007; Muschalla, 2008). On the other hand, there were also patients who fulfilled the criteria of one or more conventional anxiety disorder, but did not report anxiety at the workplace. It was also found that patients with workplace phobia had higher job-anxiety self-rating scores and longer sick leave duration than patients without workplace phobia, but did not differ significantly concerning general psychosomatic symptom load.
Workplace phobia must be distinguished from neighboured concepts like mobbing or burnout. Mobbing is not an illness,
but a perception of specific interaction processes at work characterized by intentional actions by work colleagues or
superior directed towards a specific person (often called victim) in order to make damage to him/her. Burnout is a
rather unspecified syndrome of vital and psychological exhaustion often related to overtaxation in employees working
in the helping social professions (Maslach & Jackson, 1981). In contrast, workplace phobia is a phobic anxiety syndrome
with physiological arousal when confronted with the stimulus workplace in vivo or in sensu and a clear (tendency for)
workplace avoidance.
In the following a theoretical framework for understanding the clinical phenomenon of workplace phobia is developed,
covering the aspects of aetiology, diagnostic criteria and
Figure 1. Aetiology of workplace phobia. In this aetiology model, individual dispositions (mental disorder, personality
and individual constitution) as well as acute workplace-related or non-workplace-related releases and stressors are
expected to be in interaction. Unfavourable conditions and dispositions in multiplication may lead to or support the
development of workplace-related anxieties and eventually workplace phobia. Diagnostic interviews for the assessment of
workplace-related and conventional mental disorders are mentioned beside (Mini International Neuropsychiatric Interview
MINI (Sheehan et al., 1994), Mini-Work-Anxiety-Interview Mini-WAI (Linden & Muschalla, 2007).
inability to enter the workplace because of severe
anxiety symptoms and
- reduction of symptoms when going away from the workplace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ทำงานและความวิตกกังวลทำงานมักจะประกอบด้วยสิ่งเร้าซึ่งมีแนวโน้มจะกระตุ้นความวิตกกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง: มีลำดับชั้นทางสังคม(Thomas & Hynes, 2007), อาจมีความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงาน หรือเรียร์มักจะอธิบายไว้ใน mobbing หรือbossing (Bilgel, Aytac, & Bayram, 2006 Yıldırım & Yıldırım, 2007), ซึ่งอาจกระตุ้นความวิตกกังวลทางสังคมได้ อาจจะมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตและการทำงาน (Strazdins et al., 2004), ซึ่งอาจกระตุ้นที่ตั้งค่าทั่วไปกังวล และภัยคุกคาม existential นอกจากนี้ยังมีความต้องการความสำเร็จซึ่งสามารถกระตุ้นการรับรู้ของการผลิตงานสูง และ overtaxation หรือรู้ไม่เพียงพอ (Nishikitani, Nakao, Karita พัฒนสิน และ Yano, 2005 Turnipseed, 1998) การรับรู้ของปริมาณงานสูงเป็นแง่มุมหนึ่งที่ยืนแคบความสัมพันธ์กับระดับการรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานความวิตกกังวล (Muschalla, 2008) อาจมีปัจจัยแวดล้อมและทางกายภาพ endangerments (แมคโดนัลด์ Colota, Flamer, & Karlinsky, 2003 บินมุนีร et al., 2007), หรือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง (Campbell และพริก 2006 Nagata, 2000) ซึ่งสามารถกระตุ้นความวิตกกังวลได้ จะพบว่า ความเครียดทำงานปรากฏ precipitate diagnosable ซึมเศร้าและวิตกกังวลในสุขภาพก่อนหน้านี้คนหนุ่มสาว (Melchior et al., 2007) อธิบายความวิตกกังวลเกี่ยวกับสถานทำงานมักจะโดยทั่วไปประเภทของโรควิตกกังวลหรือความวิตกกังวลทั่วไป (Haslam และ al., 2005Melchior et al., 2007 Wieclaw, 2006) อย่างไรก็ตาม ยังมีความวิตกกังวลเฉพาะคุณภาพ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้าที่เฉพาะเจาะจง หรือเงื่อนไข เช่นวิตกกังวลประสิทธิภาพในศิลปิน (Fehm & Schmidt, 2006) การทำงาน หรือปฏิกิริยา posttraumatic ความเครียดในพยาบาล(Laposa et al., 2003 แมคโดนัลด์และ al., 2003), หรือความกลัวการที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี computerand ในพนักงานเก่า aged (Beutelร้อยเอ็ด al., 2004) เกี่ยวกับหลัง ด้านของความสามารถขาดดุลเป็นหนึ่งทริกเกอร์สำหรับอาการวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานต้องถือว่า มีหลักฐานที่ว่า ความสามารถทั่วไปขาดดุลเกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลการทำงานที่เกี่ยวข้อง: ผู้ป่วยโดยไม่มีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพมีแนวโน้มที่จะประสบจากที่ทำงานเกี่ยวข้องวิตกกว่าผู้ป่วยใด ๆเสร็จสิ้นการฝึกอบรมวิชาชีพและรับรอง (Muschalla, 2008) ในวิธีวินิจฉัยแตกต่าง จะพบว่า วิตกกังวลในช่วงที่ทำงานที่เกี่ยวข้องสามารถแตกต่างจากโรควิตกกังวลปกติ (ลินเดน & Muschalla, 2007) ในหลายตัวอย่างของการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ และ psychosomatic inpatients-ผู้ป่วยที่ไม่เพียงประสบโรควิตกกังวลทั่วไปตาม DSM-IV โดยมีโครงสร้างสัมภาษณ์ (Sheehan et al., 1994),-ผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรควิตกกังวลที่เกี่ยวข้อง กับการทำงาน และทั่วไปทั้งสอง และ-ผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามเกณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานความวิตกกังวลเฉพาะ (ลินเดน & Muschalla, 2007 Muschalla2008)โรคจิตและความวิตกกังวลในการทำงานสามารถมีผลกระทบเชิงลบในการเข้าร่วมงาน นี้คือการมองเห็นในเพิ่มขึ้นป่วยลา หรือประสิทธิภาพลดลง หรือลดความปลอดภัยในการทำงาน (Haslam และ al., 2005 Kessler และ Frank1997) ดังนั้น สมมติฐานที่เกิดขึ้นที่ในบริบทของการทำงาน ไม่เพียงแต่คุณภาพ symptomatologic ของความวิตกกังวลต้องจะศึกษา แต่ขึ้นเฉพาะผลที่เกิดขึ้นสำหรับการเข้าร่วมงานได้ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำงานโรคกลัว ซึ่งเป็น แบบฟอร์มที่รุนแรงที่สุดของความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน ซึ่งมากกว่า 80% ของกรณีและปัญหาไปพร้อมกับการลาป่วยยั่งยืนหรือขาดทุนแม้แต่ของทำงาน (Muschalla, 2008)อาการกลัวที่ทำงานอาการกลัวที่ทำงานเป็นแบบ workplacerelated ความวิตกกังวลอย่างรุนแรง สามารถกำหนดได้ดังนี้: โรคกลัวสถานที่ทำงานเป็นลักษณะปฏิกิริยาคลาสสิก phobic ความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานกระตุ้นเศรษฐกิจได้ เกิดขึ้น ด้วยการ paniclikeปฏิกิริยากับสรีรวิทยาเร้าอารมณ์เมื่อคิด ของสถานทำงาน หรือ approaching บุคคลแสดงชัดเจนหลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่มีต่อสถานทำงาน เนื่องจากอาการ ต้องมีทุกข์ตามอัตวิสัยอย่างรุนแรงและ/หรือผลในการดำเนินหน้าที่ประจำวันที่ทำงาน กล่าวถึงคำว่า "โรคกลัวสถานที่ทำงาน" ถูกสอบสวนของ Haines et al. (2002) ในการศึกษาวิจัยผลแรก ในงานนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลไกสรีรวิทยาของโรคกลัวสถานที่ทำงานได้ศึกษา experimentally การวินิจฉัยโรคกลัวสถานที่ทำงานถูกกำหนด โดยการตัดสินทางคลินิก ผู้เข้าร่วมถูกแยกเป็นสามกลุ่ม: phobic เน้นการทำงาน และไม่ทำงานเน้นทำงาน มีเกณฑ์ในการวินิจฉัยโรคกลัวสถานที่ทำงาน:-รายงานด้วยตนเองเร่งรัดกลัวเมื่อใกล้ หรือช่วยทำงาน 47-ไม่สามารถระบุสถานทำงานเนื่องจากอาการวิตกกังวลอย่างรุนแรง และ-ลดอาการเมื่อไปจากทำการจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ กำหนดว่าถ้าสามารถระบุกลุ่มผู้จัดแสดง phobic หลีกเลี่ยงของทำงานในด้านการตอบรับไซโคสรีรวิทยา และจิตใจการงานเครียดเหตุการณ์ ร่วมแสดงการเร้าอารมณ์เพิ่มขึ้นที่ไซโคสรีรวิทยาและจิตใจตอบสนองเหตุการณ์เครียดงานเมื่อเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่เป็นกลาง กลุ่ม phobic ทำแสดงการตอบสนองของอัตราการเต้นหัวใจสูงขึ้นอย่างเด่นชัดและรายงานตามอัตวิสัยของความกลัวที่แตกต่างไปจากกลุ่มอื่น ๆ การพัฒนาตอบสนอง phobic หลีกเลี่ยงไม่กล่าวถึง โดยเขียนในรูปแบบของทฤษฎีการเรียนรู้ขณะนี้มีทำวิธีอื่น โดยเน้นในด้านการวินิจฉัยที่แตกต่างและคำอธิบายของอาการกลัวสถานที่ทำงานเป็นปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องทางคลินิก และสังคมทาง (ลินเดน 2006) ที่เกิดขึ้นบางส่วนอิสระจากทั่วไปโรคจิต: การตรวจสอบในตัวอย่างของ inpatients psychosomatic ตลอดจนหัวใจฟื้นฟูได้แสดงว่า มีผู้ป่วยวิตกกังวลในช่วงที่ทำงานเกี่ยวข้องกับโรคกลัวสถานที่ทำงานที่เวลาเดียวกันมีไม่โรควิตกกังวลปกติ (ลินเดน & Muschalla, 2007 Muschalla, 2008) บนมืออื่น ๆ ได้ผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามเงื่อนไขอย่าง น้อยหนึ่งโรควิตกกังวลทั่วไป แต่ไม่ได้วิตกกังวลที่จะทำงาน นอกจากนี้ยังพบว่า ผู้ป่วยที่ มีอาการกลัวทำคะแนนจัดอันดับเองงานวิตกกังวลสูงและลาป่วยระยะเวลาที่นานกว่าผู้ป่วยไม่มีอาการกลัวที่ทำงาน แต่ก็ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับอาการ psychosomatic ทั่วไปโหลดอาการกลัวที่ทำงานต้องแตกต่างจากแนวคิด neighboured เช่น mobbing หรือถูกกระทำอย่างรุนแรง Mobbing ไม่ใช่การเจ็บป่วยแต่การรับรู้ของกระบวนการโต้ตอบเฉพาะที่ทำงานโดยการตกโดยเพื่อนร่วมงาน หรือห้องซูพีเรียโดยตรงต่อบุคคล (มักจะเรียกว่าเหยื่อ) เพื่อให้เกิดความเสียหายให้แก่เขา/เธอ ถูกกระทำอย่างรุนแรงเป็นแบบกลุ่มอาการไม่ระบุค่อนข้างสำคัญ และจิตใจมักจะเกี่ยวข้องกับ overtaxation ในพนักงานที่ทำงานเกษียณในการช่วยสังคมสาขาอาชีพ (Maslach & Jackson, 1981) ในทางตรงกันข้าม อาการกลัวสถานที่ทำงานมีอาการวิตกกังวล phobicมีเร้าอารมณ์สรีรวิทยาเมื่อกระตุ้นทำในสัตว์ทดลอง หรือ ใน sensu และล้าง (แนวโน้มสำหรับ)หลีกเลี่ยงการทำงานในต่อไปนี้ เป็นกรอบทฤษฎีสำหรับการเข้าใจปรากฏการณ์ทางคลินิกของโรคกลัวสถานที่ทำงานคือพัฒนาครอบคลุมลักษณะของ aetiology เกณฑ์การวินิจฉัย และรูปที่ 1 Aetiology ของโรคกลัวสถานที่ทำงาน ในรุ่นนี้ aetiology สุขุมละ (โรคจิต บุคลิกภาพและแต่ละรัฐ) เป็นข่าวที่เกี่ยวข้อง กับการทำงาน หรือไม่ทำงานเกี่ยวกับเฉียบพลันและลดคาดว่าจะมีในการโต้ตอบ เงื่อนไข unfavourable และสุขุมในคูณอาจทำ หรือสนับสนุนการการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับการทำงานวิตกกังวลในช่วงและในที่สุดอาการกลัวสถานที่ทำงาน สัมภาษณ์การวินิจฉัยสำหรับการประเมินกล่าวถึงโรคจิตที่เกี่ยวข้อง กับการทำงาน และทั่วไปด้านข้าง (มินินานาชาติ Neuropsychiatric สัมภาษณ์มินิ (Sheehan et al., 1994), Mini-งานวิตกกังวลสัมภาษณ์มินิหวาย (ลินเดน & Muschalla, 2007)ไม่สามารถป้อนสถานทำงาน เพราะอย่างรุนแรงอาการวิตกกังวล และ-ลดอาการเมื่อไปจากทำการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่ทำงานและความวิตกกังวลที่ทำงานมักจะมีสิ่งเร้าที่มีโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดความวิตกกังวล: มีลำดับชั้นทางสังคม (โทมัสและ Hynes 2007) อาจมีความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงานหรือผู้บังคับบัญชามักจะอธิบายในแง่ของขวักไขว่หรือbossing (Bilgel, Aytac และ Bayram 2006; & YıldırımYıldırım 2007) ซึ่งอาจก่อให้เกิดความวิตกกังวลทางสังคม อาจจะมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตและทำให้งาน (Strazdins et al., 2004) ซึ่งอาจก่อให้เกิดความกังวลและทั่วไปเป็นภัยคุกคามการดำรงอยู่ นอกจากนี้ยังมีความต้องการสำหรับความสำเร็จซึ่งอาจก่อให้เกิดการรับรู้ของภาระงานสูงและ overtaxation หรือการรับรู้ของความไม่พอเพียง (Nishikitani, นากาโอะ, KARITA โนมูระและ Yano 2005; Turnipseed, 1998) การรับรู้ของภาระงานสูงเป็นหนึ่งในด้านที่ยืนอยู่ในความสัมพันธ์ที่แคบที่มีระดับของการรับรู้ในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวล (Muschalla 2008) อาจมีปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพและ endangerments (MacDonald, Colota, Flamer และ Karlinsky 2003. มูนีร์ et al, 2007) หรือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง (แคมป์เบลดำ, 2006; งาตะ, 2000) ซึ่งก่อให้เกิดความวิตกกังวลสามารถ จะได้รับพบว่าความเครียดจากการทำงานที่ดูเหมือนจะเกิดการตกตะกอนภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล diagnosable ในคนงานหนุ่มสาวสุขภาพดีก่อนหน้านี้ (Melchior et al., 2007) ความวิตกกังวลเกี่ยวกับการทำงานได้รับมักจะอธิบายโดยใช้ประเภททั่วไปของโรควิตกกังวลหรือความรู้สึกของความวิตกกังวลทั่วไป (Haslam et al, 2005;.. Melchior et al, 2007; Wieclaw 2006) แต่ยังมีคุณภาพความวิตกกังวลโดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้าที่เฉพาะเจาะจงหรือสภาพการทำงานเช่นความวิตกกังวลประสิทธิภาพการทำงานในศิลปิน (Fehm & Schmidt, 2006) หรือปฏิกิริยาความเครียดหลังถูกทารุณกรรมในพยาบาล (Laposa et al, 2003;.. MacDonald, et al, 2003) หรือความกลัวที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์และพนักงานเก่าในวัย (Beutel et al., 2004) เกี่ยวกับหลังด้านขีดความสามารถของการขาดดุลเป็นหนึ่งทริกเกอร์สำหรับสำหรับความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องจะต้องได้รับการพิจารณา มีหลักฐานว่ามีการขาดดุลความสามารถทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยโดยไม่ต้องได้รับการรับรองมืออาชีพใด ๆ มีแนวโน้มที่จะประสบความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่มีกว่าใด ๆ การฝึกอบรมอาชีพเสร็จและได้รับการรับรอง (Muschalla 2008) ภายในที่แตกต่างกันวิธีการวินิจฉัยจะได้รับพบว่าความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการจะประสบความสำเร็จจากความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป (ลินเด็นและ Muschalla 2007) ในหลายตัวอย่างของผู้ป่วยในการฟื้นฟูสภาพจิตใจและการเต้นของหัวใจมี- ผู้ป่วยที่ไม่เพียง แต่ต้องทนทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของความวิตกกังวลการชุมนุมตามการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างตาม DSM-IV (Sheehan et al, 1994.) - ผู้ป่วยที่ได้รับความเดือดร้อนจากทั้งในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับ โรควิตกกังวลทั่วไปและ- ผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ของความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องเท่านั้น (ลินเด็นและ Muschalla 2007; Muschalla, 2008). ความผิดปกติทางจิตและความวิตกกังวลในการทำงานจะมีผลกระทบในทางลบต่อการมีส่วนร่วมในการทำงานนี้คือการมองเห็นได้ในอย่างใดอย่างหนึ่งเพิ่มความปลอดภัยการลาป่วยหรือการผลิตที่ลดลงหรือลดลงในที่ทำงาน (Haslam et al, 2005;. เคสเลอร์และแฟรงก์, 1997) จึงสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นในบริบทของการทำงานที่ไม่เพียง แต่มีคุณภาพ symptomatologic ของความวิตกกังวลจะต้องมีการศึกษาแต่ผลกระทบเฉพาะการมีส่วนร่วมในการทำงาน นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำงานความหวาดกลัวซึ่งได้รับพบว่ามีรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานที่มากกว่า 80% ของผู้ป่วยไปพร้อมกับการลาป่วยที่ยั่งยืนหรือการสูญเสียแม้กระทั่งสถานที่ทำงาน(Muschalla 2008) สถานที่ทำงานความหวาดกลัวความหวาดกลัวสถานที่ทำงานเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของความวิตกกังวล workplacerelated มันสามารถกำหนดดังนี้หวาดกลัวสถานที่ทำงานที่โดดเด่นด้วยปฏิกิริยาความวิตกกังวลเกี่ยวกับการขี้คลาสสิกในสถานที่ทำงานกระตุ้น มันเกิดขึ้นกับ paniclike ทำปฏิกิริยากับความตื่นตัวทางสรีรวิทยาเมื่อคิดของสถานที่ทำงานหรือใกล้ คนที่แสดงให้เห็นชัดเจนหลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่มีต่อสถานที่ทำงาน เนื่องจากอาการจะต้องมีความทุกข์ทรมานอัตนัยรุนแรงและ / หรือการด้อยค่าในการปฏิบัติหน้าที่ประจำวันในที่ทำงาน การศึกษาวิจัยเชิงประจักษ์ครั้งแรกที่กล่าวถึงคำว่า "ความหวาดกลัวในสถานที่ทำงาน" คือการสอบสวนของเฮนส์และอัล (2002) ในงานนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลไกทางสรีรวิทยาของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานมีการศึกษาทดลอง การวินิจฉัยของความหวาดกลัวที่ทำงานได้รับจากการตัดสินใจทางคลินิก. ผู้เข้าร่วมถูกแยกออกเป็นสามกลุ่มคือกลุ่มที่ทำงานขี้ทำงานเครียดและไม่เน้นการทำงาน เกณฑ์ในการวินิจฉัยความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานคือ: - ที่ตนเองรายงานความกลัวอย่างเข้มข้นเมื่อใกล้หรือผ่านสถานที่ทำงาน 47 - ไม่สามารถที่จะเข้าสู่การทำงานเนื่องจากมีอาการวิตกกังวลอย่างรุนแรงและ. - การลดอาการเมื่อจะออกไปจากสถานที่ทำงานจุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบว่าเป็นกลุ่มของบุคคลที่แสดงขี้หลีกเลี่ยงสถานที่ทำงานสามารถระบุได้ในแง่ของการตอบสนองจิตร่างกายและจิตใจของพวกเขากับเหตุการณ์การทำงานที่เครียด ผู้เข้าร่วมทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นเร้าอารมณ์จิตและการตอบสนองทางสรีรวิทยาจิตวิทยากับเหตุการณ์การทำงานเครียดในการเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่เป็นกลาง กลุ่มขี้สถานที่ทำงานแสดงให้เห็นถึงการตอบสนองต่ออัตราการเต้นหัวใจสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและรายงานอัตนัยของความกลัวที่แตกต่างไปจากพวกเขากลุ่มอื่น ๆ การพัฒนาของการตอบสนองต่อการหลีกเลี่ยงขี้ถูกกล่าวถึงโดยนักเขียนในแง่ของการเรียนรู้ทฤษฎี. อีกวิธีหนึ่งที่จะทำในขณะนี้โดยมุ่งเน้นไปในด้านการวินิจฉัยความแตกต่างและรายละเอียดของความหวาดกลัวที่ทำงานเป็นทางการแพทย์และทางสังคมทางการแพทย์ปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้อง (Linden, 2006) ซึ่ง เกิดขึ้นส่วนหนึ่งเป็นอิสระจากการชุมนุมผิดปกติทางจิต: การสืบสวนในตัวอย่างของจิตใจเช่นเดียวกับผู้ป่วยในการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจได้แสดงให้เห็นว่ามีผู้ป่วยที่มีความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานที่ในเวลาเดียวกันไม่ได้มีความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป (ลินเด็นและ Muschalla 2007; Muschalla 2008) ในทางกลับกันยังมีผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ของหนึ่งหรือมากกว่าโรควิตกกังวลทั่วไป แต่ไม่ได้รายงานความวิตกกังวลในสถานที่ทำงาน มันก็ยังพบว่าผู้ป่วยที่มีความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานมีสูงกว่างานความวิตกกังวลคะแนนให้คะแนนตัวเองและระยะเวลาในการลาป่วยนานกว่าผู้ป่วยที่ไม่มีความหวาดกลัวที่ทำงาน แต่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับการโหลดอาการจิตใจทั่วไป. หวาดกลัวสถานที่ทำงานจะต้องแตกต่างจากแนวคิด neighboured เช่นขวักไขว่ หรือเหนื่อยหน่าย ขวักไขว่ไม่เจ็บป่วยแต่การรับรู้ของกระบวนการปฏิสัมพันธ์ที่เฉพาะเจาะจงในการทำงานที่โดดเด่นด้วยการกระทำโดยเจตนาโดยเพื่อนร่วมงานที่ทำงานหรือที่เหนือกว่านำไปเฉพาะบุคคล (มักเรียกว่าเหยื่อ) เพื่อที่จะทำให้เกิดความเสียหายกับเขา / เธอ Burnout เป็นโรคที่ไม่ระบุค่อนข้างอ่อนล้าทางจิตวิทยาที่สำคัญและมักจะเกี่ยวข้องกับovertaxation ในพนักงานที่ทำงานในอาชีพที่ช่วยให้สังคม(Maslach & แจ็คสัน, 1981) ในทางตรงกันข้ามความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานเป็นกลุ่มอาการของโรควิตกกังวลขี้ที่มีความตื่นตัวทางสรีรวิทยาเมื่อเผชิญหน้ากับการทำงานกระตุ้นในร่างกายหรือ sensu และชัดเจน (แนวโน้ม) การหลีกเลี่ยงสถานที่ทำงาน. ในต่อไปนี้กรอบทฤษฎีสำหรับการทำความเข้าใจปรากฏการณ์ทางคลินิกของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานได้รับการพัฒนา , ครอบคลุมทุกด้านของสาเหตุเกณฑ์การวินิจฉัยและรูปที่ 1 สาเหตุของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงาน ในรูปแบบสาเหตุนี้การแสดงออกของแต่ละบุคคล (โรคทางจิตบุคลิกภาพและรัฐธรรมนูญของแต่ละบุคคล) เช่นเดียวกับเฉียบพลันในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องหรือไม่ในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่และความเครียดจะคาดว่าจะเป็นในการปฏิสัมพันธ์ สภาพหนี้สินและการแสดงออกในการคูณอาจนำไปสู่หรือสนับสนุนการพัฒนาของความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการทำงานและความหวาดกลัวในที่สุด การสัมภาษณ์การวิเคราะห์สำหรับการประเมินผลของที่เกี่ยวข้องกับการทำงานและความผิดปกติทางจิตทั่วไปที่กล่าวถึงข้าง (มินิอินเตอร์เนชั่นแนล Neuropsychiatric สัมภาษณ์ MINI (Sheehan et al., 1994), มินิทำงานความวิตกกังวลสัมภาษณ์ Mini-WAI (ลินเด็นและ Muschalla 2007). การไร้ความสามารถ เพื่อเข้าสู่การทำงานเนื่องจากความรุนแรงอาการวิตกกังวลและ- การลดอาการเมื่อจะออกไปจากสถานที่ทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ทำงานบ้านและความวิตกกังวล
มักจะมีสิ่งเร้าซึ่งมีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระตุ้นความกังวล : มีชนชั้นทางสังคม
( โทมัส &ไฮน์ส , 2007 ) , สามารถมีความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงาน หรือผู้บังคับบัญชามักจะอธิบายในแง่ของขวักไขว่หรือ
สั่ง ( bilgel aytac , &ไบรัม , 2006 ; Y ı LD ı R ı M & Y ı LD ı R ı M , 2007 ) ซึ่งอาจกระตุ้นความวิตกกังวลทางสังคม อาจจะมี
ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคต และรักษางาน ( strazdins et al . , 2004 ) ซึ่งอาจกระตุ้นทั่วไปกังวล
ภัยคุกคามที่มีอยู่ . นอกจากนี้ยังมีความต้องการความสำเร็จซึ่งอาจกระตุ้นการรับรู้ของภาระงานสูง และ overtaxation หรือการรับรู้ขององค์กร ( nishikitani นากาโอะ karita , , &โนมูระ ยาโนะ , 2005 ; turnipseed , 1998 )การรับรู้ของภาระงานสูง เป็นแง่มุมหนึ่งที่ยืนอยู่ในความสัมพันธ์กับระดับการรับรู้แคบที่ทำงานเกี่ยวข้องกับ
ความวิตกกังวล ( muschalla , 2008 ) สามารถมีปัจจัยสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ และ endangerments ( แมคโดนัลด์ colota ชอบไม้ป่าเดียวกัน& karlinsky , , , 2003 ; มู et al . , 2007 ) , หรือการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้าง ( แคมป์เบลล์&พริกไทย , 2006 ; ตะ , 2000 ) ซึ่งสามารถกระตุ้นความกังวลพบว่า ความเครียดจากการทํางานที่ปรากฏและภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลใน diagnosable คนงานหนุ่มสาวสุขภาพดีก่อนหน้านี้ ( เมล et al . , 2007 ) ความกังวลเกี่ยวกับสถานประกอบการได้รับมักจะอธิบาย
โดยใช้ประเภทปกติของความผิดปกติของความวิตกกังวลหรือความรู้สึกของความวิตกกังวลทั่วไป ( แฮสเลิ่ม et al . , 2005 ;
เมล et al . , 2007 ; wieclaw , 2006 ) อย่างไรก็ตามนอกจากนี้ยังมีคุณภาพความกังวลที่เฉพาะเจาะจงที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้าที่เฉพาะเจาะจงหรือ
สภาพการทำงาน เช่น การแสดงความวิตกกังวลของศิลปิน ( fehm &ชมิดท์ , 2006 ) หรือสภาวะความเครียดของพยาบาล
( laposa et al . , 2003 ; MacDonald et al . , 2003 ) และคอมพิวเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี หรือกลัวแก่อายุพนักงาน ( บิวเทล
และ al . , 2004 ) เกี่ยวกับหลังด้านสมรรถนะการเป็นหนึ่งเรียกสำหรับสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องกังวลต้อง
จะพิจารณา มีหลักฐานว่า ความสามารถทั่วไปการเกี่ยวข้องกับสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลในผู้ป่วย
ไม่มีวิชาชีพรับรองมีแนวโน้มมากขึ้นที่จะประสบจากการทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลมากกว่าผู้ป่วยใด ๆ การฝึกอาชีพและการรับรอง
เสร็จ ( muschalla , 2008 )ภายในความแตกต่างวิธีการวินิจฉัย พบว่า สถานประกอบการ ที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลจะแตกต่างจากปกติความผิดปกติของความวิตกกังวล ( Linden & muschalla , 2007 ) หลายตัวอย่างของการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยในจิตเวช และหัวใจ มีใครทำ
- ผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไปตาม dsm-iv การสัมภาษณ์ตาม ( ชีฮาน et al . ,1994 )
- ผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของความวิตกกังวลและสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องทั้งปกติ และผู้ป่วยที่ตอบสนองเกณฑ์
- ที่ทำงานเกี่ยวข้องกับความกังวลเท่านั้น ( Linden & muschalla , 2007 ; muschalla

, 2008 ) ความผิดปกติทางจิตและความวิตกกังวลในที่ทำงานอาจจะส่งผลกระทบในทางลบต่อการมีส่วนร่วมของงานนี้คือการได้เห็นใน
ทั้งเพิ่มป่วยไปหรือการผลิตลดลงหรือลดความปลอดภัยในการทำงาน ( แฮสเลิ่ม et al . , 2005 ; เคสเลอร์&แฟรงค์
1997 ) ดังนั้นสมมติฐานเกิดขึ้นในบริบทของที่ทำงานไม่เพียง แต่ symptomatologic คุณภาพความกังวล
ต้องเรียน แต่เฉพาะของผลการเข้าร่วมงาน นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความหวาดกลัวที่ทำงาน
,ซึ่งถูกพบว่าเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของการทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวล ซึ่งกว่า 80% ของกรณี
ไปพร้อมกับยั่งยืนลาป่วยหรือการสูญเสียของสถานที่ทำงาน ( muschalla , 2008 ) .

สถานที่ทำงานสถานที่ทำงาน โรคกลัวโฟเบียเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของ workplacerelated ความกังวล มันสามารถกำหนดได้ดังนี้โรคกลัวที่ทำงานเป็นลักษณะคลาสสิกของปฏิกิริยากระตุ้นความกังวลเกี่ยวกับที่ทำงาน มันเกิดขึ้นกับ paniclike
ปฏิกิริยากับการเร้าอารมณ์ทางสรีรวิทยาเมื่อคิดถึงที่ทำงาน หรือใกล้ คนที่แสดงให้เห็นชัดเจน เลี่ยง
พฤติกรรม เกี่ยวกับที่ทำงาน เนื่องจากอาการ ต้องมีอัตนัยทุกข์รุนแรงและ / หรือบกพร่อง
ในการปฏิบัติหน้าที่ประจำวันในที่ทำงาน ก่อนการวิจัยเชิงประจักษ์ศึกษาการกล่าวขวัญคำว่า " กลัว " การทำงานคือการสอบสวนของ Haines et al . ( 2002 ) ในงานนี้โดยเฉพาะ ใช้กลไกทางสรีรวิทยาของความหวาดกลัวของที่ทำงานได้ทำการทดลองด้วย การวินิจฉัยของความหวาดกลัวของสถานประกอบการได้รับจากการตัดสินทางคลินิก
จำนวนแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม : สถานที่ทำงาน phobic ,งานงานเครียด และไม่เครียด เกณฑ์การวินิจฉัยสถานประกอบการ โรคกลัว (
- self-reported เร่งรัดความกลัวเมื่อเข้าใกล้หรือผ่านสถานประกอบการ 47
- ไม่สามารถระบุสถานที่ทำงานเพราะอาการวิตกกังวลอย่างรุนแรงและ
- ลดอาการเมื่อไปห่างจากสถานที่ทำงาน .
จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อตรวจสอบว่า กลุ่มบุคคลที่มีการหลีกเลี่ยง phobic ของที่ทำงานอาจจะระบุในแง่ของไซโคสรีรวิทยาและจิตวิทยาการเหตุการณ์ทำงานเคร่งเครียด ผู้เข้าร่วมทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นไซโคสรีรวิทยาบ่งบอกเหตุการณ์ทำงานเคร่งเครียดในการเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่เป็นกลางและจิตวิทยาสถานที่ทำงานของกลุ่มแสดงให้เห็นอย่างเด่นชัด การยกระดับอัตราการเต้นของหัวใจ และอัตนัยรายงานของความกลัวนั้นแตกต่างจากกลุ่มอื่น การพัฒนาของการตอบสนองของการกล่าวถึงโดยผู้เขียนในแง่ของทฤษฎีการเรียนรู้ .
อีกวิธีหนึ่งทำเสร็จแล้ว โดยเน้นการวินิจฉัยด้านความแตกต่างและรายละเอียดของสถานที่ทำงานเป็น
โฟเบียทางการแพทย์และสังคมปรากฏการณ์ทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้อง ( Linden , 2006 ) ซึ่งเกิดขึ้นโดยอิสระจากความผิดปกติทางจิตปกติ
: การสืบสวนในตัวอย่างของจิตเวช ตลอดจนการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจในผู้ป่วยเด็กพบว่ามีผู้ป่วยที่มีความวิตกกังวลและความกลัวที่เกี่ยวข้องกับสถานประกอบการที่ทำงานในเวลาเดียวกัน ไม่มีปกติความผิดปกติของความวิตกกังวล ( Linden & muschalla , 2007 ;muschalla , 2008 ) บนมืออื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีผู้ป่วยที่ตอบสนองเกณฑ์ของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป แต่ไม่ได้รายงานความวิตกกังวลในที่ทำงาน นอกจากนี้ยังพบว่าผู้ป่วยโรคกลัวที่ทำงานงานความวิตกกังวลสูงกว่าตนเองประเมินและป่วยนานกว่าระยะเวลากว่าผู้ป่วยที่ไม่มีความหวาดกลัวออกจากที่ทำงานแต่ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสําคัญเกี่ยวกับอาการทางจิตโหลดทั่วไป .
กลัวที่ทำงานจะต้องแตกต่างจาก neighboured แนวคิดอย่างขวักไขว่ หรือ burnout . ขวักไขว่ ไม่ป่วย แต่การรับรู้ของกระบวนการปฏิสัมพันธ์
เฉพาะในการทำงานลักษณะจงใจกระทำโดยเพื่อนร่วมงานหรือ
ผู้บังคับบัญชาโดยตรงต่อบุคคลที่เฉพาะเจาะจง ( มักจะเรียกว่าเหยื่อ ) เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่เขา / เธอ ความท้อแท้เป็น
ค่อนข้างระบุกลุ่มอาการของจิตที่สำคัญและมักจะเกี่ยวข้องกับการ overtaxation พนักงานทํางาน
ในอาชีพที่ช่วยให้สังคม ( เขต&แจ็คสัน , 1981 ) ในทางตรงกันข้าม ความหวาดกลัว ความวิตกกังวลของ
ที่ทำงานซินโดรมกับการเร้าอารมณ์ทางสรีรวิทยาเมื่อเผชิญกับสิ่งเร้าหรือในสถานที่ทำงานโดยเซ็นสุและชัดเจน ( 2 )

ในการหลีกเลี่ยงการทำงาน ตามกรอบทฤษฎีเพื่อความเข้าใจปรากฏการณ์ทางคลินิกของความกลัวที่ทำงานพัฒนา
ครอบคลุมด้านการศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุ เกณฑ์การวินิจฉัยและ
1 รูป การศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุของความกลัวในที่ทำงาน ในรูปแบบการศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุนี้อุปนิสัยของแต่ละบุคคล ( ความผิดปกติทางจิต บุคลิก
และรัฐธรรมนูญของแต่ละบุคคล ) เป็นสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องหรือไม่ทำงานเฉียบพลันข่าวที่เกี่ยวข้องและความเครียดเป็น
คาดว่าจะสามารถในการโต้ตอบ เงื่อนไข และอุปนิสัยในการคูณซึ่งอาจนำไปสู่หรือสนับสนุนการพัฒนาของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและในที่สุดที่ทำงานความวิตกกังวลหวาดกลัวการวินิจฉัยการสัมภาษณ์การประเมิน
ที่ทำงานที่เกี่ยวข้องและความผิดปกติทางจิตแบบที่กล่าวถึงข้าง ( Mini นานาชาติ neuropsychiatric สัมภาษณ์
มินิ ( ชีฮาน et al . , 1994 ) , Mini ทำงานความวิตกกังวลสัมภาษณ์มิหวาย ( Linden & muschalla , 2007 ) .
ไม่สามารถระบุสถานที่ทำงานเพราะอาการวิตกกังวลอย่างรุนแรง

- และลดอาการ เมื่อไปห่างจากที่ทำงาน