CASE50CASE50 COSLYNBillion-dollar a

CASE50
CASE50 COSLYN
Billion-dollar apparel companies such as Calvin Klein and Liz Claiborne are unusual in the garment industry, which consists primarily of dozens of much smaller apparel makers. One such firm is Roslyn Manufacturing, a producer of women’s apparel, located in Bedford, New York. The firm was started 14 years ago by Justin Rose and Brett Lynn, who between them had nearly 25 years of experience with a major garment manufacturer. And the partnership initially blended very well. Rose, reserved and introspective, is extremely creative with a real flair for merchandising and trend spotting. Mainly as a result of his genius, the Roslyn label is synonymous with quality and “in” fashions. Lynn outgoing and forceful, has contributed important merchandising and marketing ideas, but has mainly assumed the duties of the firm’s chief operating officer.
THOUGHTS ON SELLING OUT
Rose, however, is seriously considering the sale of his 50 percent interest. Though he still enjoys the creative side of the business, he is tired of the cash crunches that the firm has faced over the years. Periodically the retailers Roslyn deals with have encountered financial difficulties and have strung out their payments. For example, at one point nearly 40 percent of Roslyn’s receivables were more than 90 days overdue. And in situations like this, factoring companies (firms that buy the receivables of apparel companies) would cut back on the credit they advance on orders to the more unstable retailers. A firm like Roslyn faced a most unpleasant choice: Either ship to these retailers (which often meant a mad scramble for cash) or risk losing sales. Fearful of the second possibility, at Lynn’s insistence Roslyn would continue to supply all but the most unreason-able orders. And Lynn is quick to point out that, despite this decision, the company’s average collection period of 62 days is not terribly different from the industry median of 50 days.
Another reason that Rose wants to sell his interest is that he is losing confidence in Lynn’s managerial expertise. When the firm was small Rose felt that Lynn did a fine job, but he now wonders whether Lynn is capable of efficiently running a firm as large as Roslyn. He questions, for example, the firm’s inventory procedures and Lynn’s decision three years ago to retire all long-term debt. The latter move was predicated by Lynn’s fear that Roslyn’s business risk was increasing. He cited the difficulties of seemingly rock-solid retailers like Bloomingdale’s and Campeau to support his claim. Lynn also pointed out that the company’s stock represents an extremely large proportion of the personal wealth of both him and Rose. “It’s true” he told Rose, “that we could borrow at 9.5 percent, which is only two percentage points above the long-term government bond rate. But given our personal investment situation, I hesitate to add any financial risk to the high business risk we’re exposed to.”
THE CONSULTANT’S RECOMMENDATIONS
Although Rose owns half of the company, Lynn’s personality is such that he has effectively seized control of the firm, and no major decision that he opposed has ever been approved. An important recent example of this was Lynn’s reaction eight months ago to the report of a consulting firm. The consultants recommended that Roslyn implement more sophisticated accounting procedures and make greater use of the computer. They also suggested that Roslyn “very seriously” consider building a state-of-the-art distribution center that would allow the firm to handle big orders from retailers such as K Mart and Wal-Mart. Lynn read the report thoroughly and said he would explore further computerization and alternative accounting procedures. However, he rejected the distribution center because he considered the estimated $5-million to $8-million cost “excessive.” He felt that “sizeable” capital budgeting projects should be avoided until he was confident that the firm was on a solid financial base. In fact, Roslyn’s capital budget over the last three years has equaled the money necessary to maintain the firm’s plant and equipment, an average of $124(000) a year. Lynn admits, though-and Rose agrees-that without large orders from the major retailers, sales growth should only be in line with inflation, about 4 percent per year.
Rose wondered whether Lynn was really concerned that implementation of these proposals would necessitate bring in outside capital, given his debt policy. If so, Lynn would own less than half of Roslyn, a scenario that might eventually lead to his ouster.
In fairness, however, the relationship between the two partners has been relatively smooth over the years. And Rose admits that he may be unduly critical of Lynn’s managerial decisions. “After all” he concedes, “the man seems to have reasons for what he does, and we have been in the black every year since we started, including the last one, which was especially difficult for a firm in our business.” Nonetheless, at present (late 1995), Rose has decided to seriously pursue the sale of his interest, and believes he has two options: sell to Lynn or to a major apparel maker.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

CASE50CASE50 COSLYNเครื่องนุ่งห่มพันล้านดอลลาร์บริษัทคาลวินไคลน์และลิซ Claiborne เป็นปกติในอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้า ซึ่งประกอบด้วยหลักของผู้ผลิตเครื่องนุ่งห่มขนาดเล็กมาก หนึ่งในบริษัทดังกล่าวเป็น Roslyn ผลิต ผู้ผลิตเสื้อผ้าสตรี อยู่ในกลาสโกว์ นิวยอร์ก บริษัทได้เริ่มต้นเมื่อ 14 ปีที่ผ่านมา โดยจัสตินโรสและเบรตต์ Lynn ที่คั่นมีประสบการณ์เกือบ 25 ปีกับผู้ผลิตเสื้อผ้ารายใหญ่ และหุ้นส่วนที่เริ่มผสมผสานดี กุหลาบ จอง และ introspective ความคิดสร้างสรรค์อย่าง มีสไตล์จริงสำหรับการจัดซื้อสินค้าและแนวโน้มจำได้ ส่วนใหญ่จากพระอัจฉริยะ ป้าย Roslyn อย่าง มีคุณภาพ และ "ใน" แฟชั่น ลินน์ขา และ พลัง มีส่วนการจัดซื้อสินค้าที่สำคัญและแนวคิดการตลาด แต่ส่วนใหญ่ได้ถือว่าหน้าที่ของประธานของบริษัทปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ความคิดในการขายออก โรส อย่างไรก็ตาม จะพิจารณาอย่างจริงจังสนใจ 50 เปอร์เซ็นต์การขาย แม้ว่าเขายังชอบทางด้านความคิดสร้างสรรค์ของธุรกิจ เขาจะเบื่อ crunches เงินสดที่บริษัทต้องเผชิญกับปีที่ผ่านมา เป็นระยะ ๆ Roslyn เกี่ยวข้องกับการค้าปลีกประสบความยากลำบากทางการเงิน และมี strung ออกการชำระเงิน ตัวอย่าง ที่จุดหนึ่ง เกือบร้อยละ 40 ของ Roslyn ลูกหนี้ได้เกินกว่า 90 วัน และในสถานการณ์เช่นนี้ แฟคบริษัท (บริษัทที่ซื้อลูกหนี้ของบริษัทเสื้อผ้า) จะตัดกลับไปเชื่อพวกเขาล่วงหน้าในใบสั่งให้ร้านค้าปลีกที่เสถียรมากขึ้น บริษัทเช่น Roslyn ประสบเป็นทางเลือกที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุด: การจัดส่งไปยังร้านค้าปลีก (ซึ่งมักจะหมายถึง ช่วงชิงบ้าเงินสด) หรือเสี่ยงต่อการสูญเสียการขาย น่ากลัวของโอกาสที่สอง ที่ insistence ของ Lynn Roslyn จะยังคงจัดหาทั้งหมดแต่ใบสุด unreason สามารถสั่ง และลินน์ชี้ให้เห็นว่า แม้ มีการตัดสินใจนี้ บริษัทคอลเลกชันเฉลี่ยระยะเวลา 62 วันไม่ฟ้าแตกต่างจากค่ามัธยฐานอุตสาหกรรม 50 วันด่วน อีกเหตุผลหนึ่งว่า กุหลาบต้องการขายสนใจเป็นว่า เขาจะสูญเสียความมั่นใจในความเชี่ยวชาญการบริหารจัดการของลินน์ เมื่อบริษัทเล็ก โรสรู้สึกว่า ลินน์ได้งานที่ดี แต่เขาตอนนี้ประหลาดใจว่า ลินน์มีความสามารถในการทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพบริษัทขนาดใหญ่ที่ Roslyn เขาถาม เช่น กระบวนการสินค้าคงคลังของบริษัทและการตัดสินใจของ Lynn 3 ปีปลดหนี้ระยะยาวทั้งหมด ย้ายหลังถูก predicated โดยความกลัวของลินน์ที่ Roslyn ของธุรกิจความเสี่ยงเกิดขึ้น เริ่มแรกความยากลำบากของหินแข็งดูเหมือนร้านค้าปลีกเช่นของ Bloomingdale และ Campeau เพื่อสนับสนุนข้อเรียกร้องของเขา ลินน์ยังชี้ให้เห็นว่า หุ้นของบริษัทแสดงถึงสัดส่วนที่ใหญ่มากของความมั่งคั่งส่วนบุคคลของเขาและโรส "มันเป็นความจริง" เขาบอกกุหลาบ "ว่า เราสามารถขอยืมที่ 9.5 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นเพียง 2 จุดเหนืออัตราพันธบัตรรัฐบาลระยะยาว แต่ให้สถานการณ์ลงทุนส่วนบุคคลของเรา ฉันลังเลที่จะเพิ่มความเสี่ยงทางการเงินใด ๆ เราจะสัมผัสกับความเสี่ยงทางธุรกิจสูง"คำแนะนำของที่ปรึกษาแม้ว่ากุหลาบเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของบริษัท บุคลิกภาพของ Lynn เป็นเช่นที่เขามีได้อย่างมีประสิทธิภาพยึดการควบคุมของบริษัท และเคยได้รับอนุมัติไม่ตัดสินใจที่สำคัญที่เขาข้าม ตัวอย่างล่าสุดที่สำคัญนี้เป็นปฏิกิริยาของ Lynn แปดเดือนที่ผ่านมาการรายงานของบริษัทที่ปรึกษา การปรึกษาแนะนำที่ Roslyn ดำเนินขั้นตอนทางบัญชีมีความซับซ้อนมากขึ้น และทำให้การใช้คอมพิวเตอร์มากขึ้น พวกเขายังแนะนำที่ Roslyn "จัง" พิจารณาสร้างศูนย์กระจายสินค้าทันสมัยที่จะช่วยให้บริษัทจัดการใบสั่งขนาดใหญ่จากร้านค้าปลีกมินิมาร์ท K และลินน์หยั่นหวอหยุ่นมินิมาร์ท อ่านรายงานอย่างละเอียด และกล่าวว่า เขาจะสำรวจ computerization เพิ่มเติมและขั้นตอนทางบัญชีอื่น อย่างไรก็ตาม เขาปฏิเสธศูนย์กระจายสินค้าเนื่องจากเขาถือเป็นต้นทุนประมาณ $5 - ล้านให้ $8 - ล้าน "เกินไป" เขารู้สึกว่า "สำหรับผู้พิการ" โครงการจัดทำงบประมาณเงินทุนควรหลีกเลี่ยงจนมั่นใจว่า บริษัทอยู่บนฐานทางการเงินแข็ง ในความเป็นจริง งบประมาณเงินทุนของ Roslyn สามปีมีตอนเงินจำเป็นต้องรักษาโรงงานและอุปกรณ์ ค่าเฉลี่ยของ $124(000) ปีของบริษัท ลินน์ยอมรับ ว่า- และตกลงโรส-ที่ไม่ มีใบสั่งขนาดใหญ่จากร้านค้าปลีกสำคัญ เติบโตขายเฉพาะควรตามอัตราเงินเฟ้อ ประมาณร้อยละ 4 ต่อปีสงสัยว่า โรสว่าลินน์เป็นกังวลจริงๆ ที่นำข้อเสนอเหล่านี้จะรบกวนนำในเมืองหลวงที่อยู่นอก นโยบายหนี้ของเขาให้ ถ้าเป็นเช่นนั้น Lynn จะเองน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของ Roslyn สถานการณ์ที่อาจนำ ouster ของเขาในที่สุด ในยุติธรรม อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างคู่ค้าสองรายแล้วค่อนข้างราบรื่นกว่าปี และกุหลาบยอมรับว่า เขาอาจ unduly วิจารณ์การตัดสินใจบริหารของลินน์ "หลังจากทั้งหมด" เขา concedes "คนดูเหมือนว่า มีสาเหตุอะไร ที่เขาไม่ และเราได้รับในสีดำทุกปีเนื่องจากเราเริ่มต้น รวมทั้งล่าสุด ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบริษัทในธุรกิจของเรา" กระนั้น ปัจจุบัน (ปลาย 1995), โรสได้ตัดสินใจไล่ขายของสนใจอย่างจริงจัง และเชื่อว่า เขามีสองอ็อพชัน: ขายลินน์ หรือเครื่องนุ่งห่มที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

CASE50
CASE50 COSLYN
บริษัท เครื่องแต่งกายพันล้านดอลลาร์เช่น Calvin Klein และ Liz Claiborne มีความผิดปกติในอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่มซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยหลายสิบของผู้ผลิตเครื่องแต่งกายที่มีขนาดเล็กมาก หนึ่งใน บริษัท ดังกล่าวเป็นโรสลินการผลิต, การผลิตของเครื่องแต่งกายของผู้หญิงที่ตั้งอยู่ในฟอร์ด, New York เป็น บริษัท ที่เริ่มต้น 14 ปีที่ผ่านมาโดยจัสตินโรสและเบร็ทลินน์ระหว่างที่พวกเขาเกือบ 25 ปีของประสบการณ์กับผู้ผลิตเสื้อผ้าที่สำคัญ และความร่วมมือครั้งแรกผสมได้เป็นอย่างดี โรสสงวนและครุ่นคิดมีความคิดสร้างสรรค์มากที่มีกลิ่นอายที่แท้จริงสำหรับการขายสินค้าและการจำแนวโน้ม ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากความเป็นอัจฉริยะของเขาชื่อโรสลินเป็นตรงกันกับคุณภาพและ "ใน" แฟชั่น ลินน์ออกและพลังการขายสินค้าได้มีส่วนร่วมที่สำคัญและมีความคิดการตลาด แต่ได้สันนิษฐานส่วนใหญ่เป็นหน้าที่ของประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการของ บริษัท ที่.
ความคิดเกี่ยวกับการขายออกโรส แต่จะพิจารณาอย่างจริงจังการขายดอกเบี้ยร้อยละ 50 ของเขา
แม้ว่าเขาจะยังคงสนุกกับด้านความคิดสร้างสรรค์ของธุรกิจที่เขาเหนื่อยของ crunches เงินสดที่ บริษัท ต้องเผชิญกับปีที่ผ่านมา ร้านค้าปลีกโรสลินเป็นระยะ ๆ ข้อตกลงได้พบกับความยากลำบากทางการเงินและได้หงุดหงิดออกการชำระเงินของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นที่จุดหนึ่งเกือบร้อยละ 40 ของลูกหนี้ของโรสลินได้มากขึ้นกว่า 90 วันที่ค้างชำระ และในสถานการณ์เช่นนี้ บริษัท แฟ (บริษัท ที่ซื้อลูกหนี้ของเครื่องนุ่งห่ม บริษัท ) จะตัดกลับเครดิตพวกเขาล่วงหน้าในคำสั่งให้ร้านค้าปลีกที่ไม่แน่นอนมากขึ้น บริษัท เช่นโรสลินต้องเผชิญกับทางเลือกที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุดไม่ว่าเรือเหล่านี้ร้านค้าปลีก (ซึ่งมักจะหมายถึงการแย่งชิงบ้าสำหรับเงินสด) หรือความเสี่ยงที่จะสูญเสียยอดขาย กลัวความเป็นไปได้ที่สองในการเรียกร้องของลินน์โรสลินจะยังคงจัดหาทั้งหมด แต่คำสั่งซื้อส่วนใหญ่ไร้เหตุผลสามารถ และลินน์มีความรวดเร็วในการชี้ให้เห็นว่าแม้จะมีการตัดสินใจครั้งนี้ระยะเวลาเก็บหนี้เฉลี่ยของ บริษัท 62 วันไม่ได้เป็นอย่างมากแตกต่างจากค่าเฉลี่ยของอุตสาหกรรมที่ 50 วัน.
ด้วยเหตุผลที่ว่าโรสต้องการที่จะขายเขาสนใจก็คือว่าเขาจะสูญเสียความเชื่อมั่นในลินน์อีก ความเชี่ยวชาญด้านการบริหารจัดการ เมื่อ บริษัท มีขนาดเล็กโรสรู้สึกว่าลินน์ได้งานที่ดี แต่ตอนนี้เขาสงสัยว่าลินน์มีความสามารถในการทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ บริษัท มีขนาดใหญ่เป็นโรสลิน ถามเขายกตัวอย่างเช่นขั้นตอนการสินค้าคงคลังของ บริษัท และการตัดสินใจของลินน์เมื่อสามปีก่อนที่จะเกษียณอายุทั้งหมดหนี้ระยะยาว ย้ายหลังถูกบอกกล่าวด้วยความกลัวของลินน์ที่ความเสี่ยงทางธุรกิจของรอสลีนเพิ่มขึ้น เขาอ้างความยากลำบากของร้านค้าปลีกที่ดูเหมือนหินแข็งเช่น Bloomingdale และ Campeau เพื่อสนับสนุนการเรียกร้องของเขา ลินน์นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าหุ้นของ บริษัท แสดงให้เห็นถึงสัดส่วนขนาดใหญ่มากของความมั่งคั่งส่วนบุคคลของทั้งเขาและโรส "มันเป็นความจริง" เขาบอกโรส "ที่เราจะยืมตัวที่ร้อยละ 9.5 ซึ่งเป็นเพียงร้อยละสองจุดดังกล่าวข้างต้นของรัฐบาลในระยะยาวอัตราพันธบัตร แต่ให้สถานการณ์การลงทุนส่วนบุคคลของเราผมลังเลที่จะเพิ่มความเสี่ยงทางการเงินใด ๆ กับความเสี่ยงทางธุรกิจสูงที่เรากำลังเผชิญกับ.
"คำแนะนำของที่ปรึกษาแม้ว่าโรสเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของ
บริษัท ที่บุคลิกภาพของลินน์เป็นเช่นนั้นเขาได้ยึดได้อย่างมีประสิทธิภาพการควบคุมของ บริษัท และไม่มีการตัดสินใจที่สำคัญที่เขาไม่เห็นด้วยที่เคยได้รับการอนุมัติ ตัวอย่างที่ผ่านมาที่สำคัญของเรื่องนี้เป็นปฏิกิริยาของลินน์แปดเดือนที่ผ่านมารายงานของ บริษัท ที่ปรึกษาที่ ที่ปรึกษาแนะนำให้โรสลินดำเนินการจัดทำบัญชีที่มีความซับซ้อนมากขึ้นและทำให้การใช้งานที่มากขึ้นของเครื่องคอมพิวเตอร์ พวกเขายังชี้ให้เห็นว่าโรสลิน "อย่างจริงจัง" พิจารณาการสร้างรัฐของศิลปะศูนย์กระจายสินค้าที่จะช่วยให้ บริษัท ที่จะจัดการกับคำสั่งซื้อจากร้านค้าปลีกขนาดใหญ่เช่น K Mart และ Wal-Mart ลินน์อ่านรายงานอย่างละเอียดและบอกว่าเขาจะสำรวจทางคอมพิวเตอร์ต่อไปและทางเลือกการจัดทำบัญชี แต่เขาปฏิเสธศูนย์กระจายเพราะเขาถือว่าเป็นประมาณ $ 5 ล้าน $ 8 ล้านบาทค่าใช้จ่าย "มากเกินไป." เขารู้สึกว่า "ใหญ่" ทุนโครงการงบประมาณควรหลีกเลี่ยงจนกว่าเขาจะได้มีความมั่นใจว่า บริษัท อยู่บนฐานทางการเงินที่แข็งแกร่ง ในความเป็นจริงงบประมาณทุนของโรสลินในช่วงสามปีที่ผ่านมาเท่ากับเงินที่จำเป็นเพื่อรักษาโรงงานของ บริษัท และอุปกรณ์, ค่าเฉลี่ยของ $ 124 (000) ปี ลินน์ยอมรับว่าและโรสตกลงที่โดยไม่ต้องสั่งซื้อขนาดใหญ่จากร้านค้าปลีกรายใหญ่เติบโตของยอดขายควรจะสอดคล้องกับอัตราเงินเฟ้อประมาณร้อยละ 4 ต่อปี.
โรสสงสัยว่าลินน์เป็นห่วงจริงๆว่าการดำเนินการข้อเสนอเหล่านี้จะเลี่ยงนำ เงินทุนนอกที่ได้รับนโยบายหนี้ของเขา ถ้าเป็นเช่นลินน์จะเป็นเจ้าของน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของโรสลินสถานการณ์ว่าในที่สุดอาจนำไปสู่การขับไล่ของเขา.
ในความเป็นธรรม แต่ความสัมพันธ์ระหว่างสองพันธมิตรที่ได้รับค่อนข้างราบรื่นในช่วงหลายปี โรสและยอมรับว่าเขาอาจจะไม่เหมาะที่สำคัญของการตัดสินใจในการบริหารจัดการของลินน์ "หลังจากที่ทุกคน" เขายอมรับ "คนที่ดูเหมือนว่าจะมีเหตุผลสำหรับสิ่งที่เขาทำและเราได้รับในสีดำปีตั้งแต่เราเริ่มต้นทุกคนรวมทั้งคนสุดท้ายซึ่งเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเรื่องยากสำหรับ บริษัท ในการดำเนินธุรกิจของเรา." อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบัน (สาย 1995) โรสได้ตัดสินใจที่จะดำเนินการอย่างจริงจังขายที่น่าสนใจของเขาและเชื่อว่าเขามีสองตัวเลือก: ขายให้กับลินน์หรือเครื่องแต่งกายที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

case50

case50 coslyn พันล้านดอลลาร์ บริษัท เช่น คาลวิน ไคลน์ และเสื้อผ้า Liz Claiborne เป็นปกติในอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่ม ซึ่งประกอบด้วยหลักของโหลขนาดเล็กมากเสื้อผ้าผู้ผลิต หนึ่งใน บริษัท ดังกล่าวเป็น Roslyn การผลิต , ผู้ผลิตเสื้อผ้าสตรี ตั้งอยู่ใน เบดฟอร์ด นิวยอร์ก บริษัทเริ่มก่อตั้งเมื่อ 14 ปีก่อน โดย จัสติน โรส และ เบร็ตต์ ลินน์ระหว่างที่พวกเขามีกว่า 25 ปีมีประสบการณ์กับผู้ผลิตเสื้อผ้ารายใหญ่ และหุ้นส่วนเริ่มผสมได้เป็นอย่างดี โรส จองและครุ่นคิด มีความคิดสร้างสรรค์อย่างมาก ด้วยไหวพริบจริงสำหรับการขายสินค้า และแนวโน้มที่ระบุ ส่วนใหญ่เป็นผลจากอัจฉริยะของเขา ฉลาก Roslyn เป็นตรงกันกับคุณภาพและ " ใน " แฟชั่น ลินน์ ขา และแข็งแรงมีส่วนที่สำคัญสินค้าและการตลาดความคิด แต่ส่วนใหญ่ถือว่าเป็นหน้าที่ของบริษัท หัวหน้าเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการขายออก

ความคิดเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม การพิจารณาอย่างจริงจังขายของเขา 50 เปอร์เซ็นต์ ดอกเบี้ย แม้ว่าเขายังคงสนุกกับด้านสร้างสรรค์ของธุรกิจ เขาเบื่อเงินสด crunches ที่บริษัทได้เผชิญมาหลายปีเป็นระยะ ๆร้านค้าปลีก Roslyn เกี่ยวข้องกับพบปัญหาทางการเงินและได้แย่มาก เงินของพวกเขา ตัวอย่างเช่น จุดหนึ่งที่เกือบร้อยละ 40 ของ Roslyn เป็นลูกหนี้มากกว่า 90 วันค้างชำระ และในสถานการณ์เช่นนี้แฟคตอริ่ง บริษัท ( บริษัทที่ซื้อสินทรัพย์ของ บริษัท เครื่องแต่งกาย ) จะตัดกลับบนเครดิตพวกเขาล่วงหน้าในคำสั่งให้ร้านค้าปลีกที่เสถียรมากขึ้น บริษัท ต้องเผชิญกับทางเลือกที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุดเช่น Roslyn : จัดส่งให้ร้านค้าปลีกเหล่านี้ ( ซึ่งมักจะหมายถึงบ้ากวนสำหรับเงินสด ) หรือความเสี่ยงสูญเสียการขาย น่ากลัวของโอกาสที่สองที่ลินน์เรียกร้อง Roslyn จะยังคงจัดหาทั้งหมด แต่การขาดเหตุผลมากที่สุด สามารถสั่ง และ ลินน์เป็นอย่างรวดเร็วเพื่อชี้ให้เห็นว่า แม้การตัดสินใจครั้งนี้ของบริษัท ระยะเวลาเก็บหนี้เฉลี่ย 62 วันโคตรไม่แตกต่างจากอุตสาหกรรมเฉลี่ย 50 วัน .
อีกเหตุผลที่โรสอยากขายสนใจของเขาอยู่ที่เขาสูญเสียความเชื่อมั่นในลินน์การบริหารความเชี่ยวชาญเมื่อ บริษัท กุหลาบเล็กรู้สึกว่า ลินน์ ทำงานดี แต่ตอนนี้เขาสงสัยว่า ลินน์ คือความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพทำงาน บริษัท ใหญ่เท่า Roslyn . เขาถาม ตัวอย่าง ของ บริษัท และขั้นตอนการตัดสินใจของลินน์เมื่อ 3 ปีก่อนที่จะเกษียณทั้งหมดระยะยาว . ย้ายหลังถูก predicated โดยลินน์ความกลัวความเสี่ยงธุรกิจ Roslyn ก็เพิ่มขึ้นเขาอ้างความดูเหมือนหินแข็งร้านค้าปลีกอย่าง Bloomingdale และ campeau เพื่อสนับสนุนข้อเรียกร้องของเขา ลินน์ยังชี้ว่า หุ้นของบริษัท หมายถึง สัดส่วนที่ใหญ่มากของความมั่งคั่งส่วนบุคคลของทั้งเขาและโรส " มันก็จริง " เขาบอกให้โรส " ที่เราสามารถยืมที่ 9.5 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นเพียงจุดสองจุดเปอร์เซ็นต์สูงกว่าอัตราพันธบัตรรัฐบาลระยะยาวแต่สถานการณ์การลงทุนส่วนบุคคลของเรา ฉันลังเลที่จะเพิ่มความเสี่ยงทางการเงินเพื่อธุรกิจความเสี่ยงสูง เรากำลังเปิดรับ "

แม้ว่าจะเป็นที่ปรึกษาแนะนำกุหลาบเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของบริษัท บุคลิกภาพ ลินน์ เป็นเช่นที่เขาได้ยึดการควบคุมของบริษัทได้อย่างมีประสิทธิภาพ และไม่มีหลักในการตัดสินใจว่าเขาคัดค้าน ได้ เคย อนุมัติที่สำคัญล่าสุด ตัวอย่างนี้คือ ลินน์ ปฏิกิริยาแปดเดือนที่ผ่านมา รายงานของบริษัทที่ปรึกษา ที่ปรึกษาแนะนำว่า Roslyn ใช้วิธีการบัญชีที่ซับซ้อนมากขึ้น และทำให้การใช้งานมากขึ้นของเครื่องคอมพิวเตอร์พวกเขายังชี้ให้เห็นว่า Roslyn " อย่างจริงจัง " พิจารณาสร้างศูนย์กระจายสินค้าที่ทันสมัย ที่จะช่วยให้ บริษัท จัดการสั่งซื้อจากร้านค้าปลีกขนาดใหญ่เช่น Wal Mart และเคมาร์ท . ลินน์ อ่านรายงานอย่างละเอียด และบอกว่าเขาจะสำรวจระบบคอมพิวเตอร์เพิ่มเติมและวิธีการทางการบัญชี . อย่างไรก็ตามเขาปฏิเสธ ศูนย์กระจายสินค้า เพราะเขาถือว่าประมาณ $ 5 เป็น $ ต้นทุน " มากเกินไป 8-million . " เขารู้สึกว่า " ดาว " โครงการทุนงบประมาณควรหลีกเลี่ยงจนกว่าเขาจะมั่นใจว่า บริษัท มีฐานทางการเงินที่มั่นคง . ในความเป็นจริง , Roslyn ทุนงบประมาณในช่วง 3 ปี เท่ากับเงินที่จำเป็นเพื่อรักษาโรงงานของ บริษัท และอุปกรณ์เฉลี่ยของ $ 124 ( 000 ) ปี ลินน์ ยอมรับ แม้ว่า และกุหลาบ ยอมรับว่าไม่มีคำสั่งขนาดใหญ่จากร้านค้าปลีกรายใหญ่ขายเติบโตควรจะสอดคล้องกับอัตราเงินเฟ้อประมาณร้อยละ 4 ต่อปี
โรสสงสัยว่าลินน์ก็กังวลว่า การดำเนินงานของข้อเสนอเหล่านี้ก็จำเป็นนำเงินทุนภายนอก ให้นโยบายหนี้ของเขา ถ้าเป็นเช่นนั้นลินน์จะเป็นเจ้าของน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของ Roslyn , สถานการณ์ที่ในที่สุดอาจนำไปสู่ ouster ของเขา .
ในความเป็นธรรม อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างสองพันธมิตรได้ค่อนข้างราบรื่นกว่าปี และโรส ยอมรับว่าเขาอาจจะเสียมารยาทต่อวิกฤตของลินน์การบริหารการตัดสินใจ " หลังจากทั้งหมด " เขายอมรับ " ชายที่ดูเหมือนจะมีเหตุผลอะไรที่เขาทำและเราได้รับในสีดำทุกปีตั้งแต่เริ่ม รวมถึงล่าสุดที่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ บริษัท ในธุรกิจของเรา . " อย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน ( ปลายปี 1995 ) , กุหลาบได้ตัดสินใจที่จะตามไขว่คว้าขายสนใจของเขา และเชื่อว่าเขามีสองตัวเลือก : ขาย ลินน์ หรือให้ ผู้ผลิตเสื้อผ้ารายใหญ่