The story of the ghost soon swelled

The story of the ghost soon swelled enormously among the corps de ballet. All the girls pretended that they met this phantom often. And those who laughed the loudest were the least comfortable.

And who had seen him? You meet so many men in fine clothes at the Opera who are not ghosts. But his suit covered a skeleton. At least, the ballet-girls said so. And, it had the face of Death.

Was all this serious? In fact, the idea of the skeleton came from the description of the ghost given by Joseph Buquet, who was in charge of moving scenery. He had really seen the ghost. He had run up against the ghost on the stairs that led to the cellars for a second before the ghost ran away.

Buquet told his listeners, "He is extraordinarily thin and his coat hangs on a skeleton. His eyes are very deep just see two big, black holes, His nasty yellow skin is tightly stretched across his bones,and he has nose, which is a horrible thing to look at. "

Joseph Buquet was a serious man, not one who imagines things. His words were received with interest and amazement; and soon other people claimed to have seen the ghost. And then, a series of curious events that nobody could explain made everybody feel uncomfortable.

But we must return to the evening when Jammes cried, "it's a ghost!"

After the first excitement, everything was quiet in the dressing room. Then, with real terror on her face, Jammes cried, "listen!"

They cloud hear somebody outside the door. Sorelli went up to it and in a shaky voice asked, " Who's there?" But nobody answered. Feeling all eyes oN her, she asked loudly, " Is anyone behind the door?"

"Oh, yes. Of course there is!" cried little Meg Giry. She held Sorelli back by her skirt. "Whatever you do, don't open the door!"

# * crops de ballet: the dancers in a ballet company.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวของผีเร็ว swelled มหาศาลระหว่างบัลเลต์ de corps สาว pretended ที่พวกเขาได้พบผีนี้มัก และผู้ที่หัวเราะที่ loudest ก็สะดวกสบายน้อยที่สุดและที่เห็นเขา คุณพบกับหลายคนในเสื้อผ้าที่ดีโอเปร่าไม่ผี แต่ชุดของเขาครอบคลุมโครงกระดูก น้อย บัลเล่ต์หญิงกล่าวว่า ดังนั้น ก มันได้หน้าตาย มีทั้งหมดนี้อย่างจริงจัง ในความเป็นจริง แนวคิดของโครงกระดูกมาจากคำอธิบายของผีโดยโจเซฟ Buquet เจ้าหน้าที่ย้ายฉาก เขาจริง ๆ เห็นผี เขาได้ทำงานขึ้นกับผีบนบันไดที่นำไปสู่การอีโอลาฮิแป๊บก่อนผีวิ่งหนีไป Buquet บอกผู้ฟังของเขา "เขาเป็นบางประเด็น และตราของเขาแฮงค์ในโครงกระดูก ตาจะลึกมากแค่ดูหลุมดำใหญ่ สอง ถูกยืดขยายออกผิวเหลืองน่ารังเกียจของเขาแน่นในกระดูกของเขา และเขามี ซัน ซึ่งเป็นสิ่งน่ากลัวที่ "โจเซฟ Buquet ถูกคนร้ายแรง ไม่ใครจินตนาการ-กิจกรรม คำพูดของเขาได้รับกับดอกเบี้ยและประหลาดใจมาก และคนอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้อ้างว่า ได้เห็นผี แล้ว ทำชุดของเหตุการณ์ที่ไม่มีใครสามารถอธิบายอยากรู้อยากเห็นทุกคนไม่สบายใจแต่เราต้องกลับเย็นเมื่อ Jammes ร้อง "มันเป็นผี" หลังจากครั้งแรกที่นี่ ทุกอย่างเงียบสงบในห้องแต่งตัว จากนั้น ด้วยความหวาดกลัวที่แท้จริงบนใบหน้าของเธอ ร้อง Jammes "ฟัง" พวกเขาเมฆฟังคนนอกประตู Sorelli ขึ้นไปนั้น และเสียงเสียงสั่นถาม, "ที่มีหรือไม่" แต่ไม่มีใครตอบ สบายตาทั้งหมดกับเธอ เธอถามดัง "คือผู้อยู่เบื้องหลังประตู"โอ้ ใช่ แน่นอนมี "ร้อง Giry เม็กน้อย เธอจัดขึ้น Sorelli กลับ ด้วยกระโปรงของเธอ "สิ่งที่คุณทำ อย่าเปิดประตู! "# * ขยายบัลเล่ต์เด: ที่นักเต้นบัลเลต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของผีแล้วบวมอย่างมากในหมู่คณะ เดอ บัลเล่ต์ สาวๆ แกล้งทำเป็นว่าพวกเขาเจอผีแบบนี้บ่อยๆ และคนที่หัวเราะดังที่สุด มีอย่างน้อยสบาย

และใครที่ได้เห็นเขา คุณเจอผู้ชายมากมาย ในชุดปกติที่ Opera ที่ไม่ใช่ผี แต่ชุดคลุมโครงกระดูก อย่างน้อย บัลเล่ต์สาวพูด และก็มีใบหน้าของความตาย

จริงจังนะเนี่ย ในความเป็นจริงความคิดของโครงกระดูกออกมาจากคำอธิบายของผีให้โดยโจเซฟ บูเกต์ คนที่ทำหน้าที่ขนย้ายทิวทัศน์ เขาได้เห็นผี เขาได้เจอกับผี บนบันไดที่นำไปสู่ห้องสักครู่ก่อน ผีหนีไป

บูเกต์บอกผู้ฟังของเขา เขาเป็นคนผอม และเสื้อคลุมของเขาขึ้นอยู่กับโครงกระดูกดวงตาของเขาลึกมากแค่เห็นสองหลุมสีดำขนาดใหญ่ ผิวสีเหลืองของเขาขมแน่นยืดข้ามกระดูกของเขา และเขามีจมูก ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่จะมอง "

โจเซฟ บูเกต์ก็จริงจังนะ ไม่ใช่ คนที่คิดเรื่อง คำพูดของเขาได้รับความสนใจและความประหลาดใจ และเร็วๆ นี้ คน อื่น ๆที่อ้างว่าได้เห็นผี จากนั้นชุดของเหตุการณ์ที่สงสัยว่าไม่มีใครสามารถอธิบายให้ทุกคนสบายใจ

แต่เราต้องกลับตอนเย็นเมื่อแจมมึสร้อง " เป็นผี !

หลังจากความตื่นเต้นครั้งแรก ทุกอย่างเงียบในห้องแต่งตัว แล้วกับจริงความหวาดกลัวบนใบหน้าแจมมึส , ร้องไห้ , " ฟัง "

เค้าเมฆได้ยินใครสักคนข้างนอกประตู sorelli ไปหามัน และเสียงสั่นถาม" นั่นใคร ? " แต่ไม่มีใครตอบ รู้สึกว่าทุกสายตาจับจ้องไปที่เธอ เธอถามเสียงดัง " มีใครอยู่หลังประตู " ?

" โอ้ ใช่ มีแน่นอน ! ร้องน้อยเม็ก จิรี . เธอถือ sorelli กลับกระโปรงของเธอ . " คุณทำอะไรก็ตาม อย่าเปิดประตู !

# * พืชเดอบัลเล่ต์ : นักเต้นในบริษัทบัลเลต์ .