First published Tue Aug 26, 2003; s

First published Tue Aug 26, 2003; substantive revision Mon Jun 14, 2010
Karl Marx (1818–1883) is best known not as a philosopher but as a revolutionary communist, whose works inspired the foundation of many communist regimes in the twentieth century. It is hard to think of many who have had as much influence in the creation of the modern world. Trained as a philosopher, Marx turned away from philosophy in his mid-twenties, towards economics and politics. However, in addition to his overtly philosophical early work, his later writings have many points of contact with contemporary philosophical debates, especially in the philosophy of history and the social sciences, and in moral and political philosophy. Historical materialism — Marx's theory of history — is centered around the idea that forms of society rise and fall as they further and then impede the development of human productive power. Marx sees the historical process as proceeding through a necessary series of modes of production, characterized by class struggle, culminating in communism. Marx's economic analysis of capitalism is based on his version of the labour theory of value, and includes the analysis of capitalist profit as the extraction of surplus value from the exploited proletariat. The analysis of history and economics come together in Marx's prediction of the inevitable economic breakdown of capitalism, to be replaced by communism. However Marx refused to speculate in detail about the nature of communism, arguing that it would arise through historical processes, and was not the realisation of a pre-determined moral ideal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกเผยแพร่ Tue 26 aug, 2003 เราปรับปรุงจันทร์ 14 มิถุนายน 2010คาร์ล Marx (1818-1883) เป็นดีที่สุดที่รู้จักกัน เป็นนักปราชญ์ที่ไม่ แต่ เป็นการปฏิวัติคอมมิวนิสต์ ทำงานที่มีแรงบันดาลใจจากรากฐานของระบอบคอมมิวนิสต์หลายในศตวรรษที่ยี่สิบ ความคิดของหลายคนที่มีอิทธิพลมากในการสร้างโลกสมัยใหม่ การฝึกอบรมเป็นนักปราชญ์ที่ Marx เปิดจากปรัชญาในเขากลางยี่ เศรษฐศาสตร์และการเมือง อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากงานของเขาเริ่มต้นปรัชญา overtly งานเขียนของเขาในภายหลังได้หลายจุดพร้อมกับการเจรจาดังปรัชญาร่วมสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในปรัชญาประวัติศาสตร์และสังคมวิทยา และปรัชญาทางศีลธรรม และการเมือง ประวัติศาสตร์นิยมวิภาษ — ทฤษฎีของ Marx ประวัติศาสตร์ — แปลกคิดว่า รูปแบบของสังคมขึ้น และตกเป็นเขาต่อไปแล้ว ถ่วงการพัฒนาของมนุษย์มีประสิทธิภาพพลังงาน Marx เห็นกระบวนการทางประวัติศาสตร์เป็นการดำเนินการผ่านชุดความจำเป็นของวิธีการผลิต โดยคลาสต่อสู้ จบในคอมมิวนิสต์ ของ Marx วิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์ของทุนนิยมตามทฤษฎีมูลค่าแรงงานรุ่นของเขา และมีการวิเคราะห์ผลกำไรทุนสกัดของมูลค่าส่วนเกินจากกรุงฯ exploited การวิเคราะห์ประวัติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์มาร่วมกันในการทำนายของ Marx ของทุนนิยม แบ่งเศรษฐกิจหลีกเลี่ยงไม่ได้ถูกแทนที่ ด้วยคอมมิวนิสต์ อย่างไรก็ตาม Marx ปฏิเสธที่จะคาดการณ์รายละเอียดเกี่ยวกับลักษณะของคอมมิวนิสต์ โต้เถียงว่า จะเกิดขึ้นโดยใช้กระบวนการทางประวัติศาสตร์ และไม่มีปัญหาเหมาะคุณธรรมที่กำหนดล่วงหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตีพิมพ์ครั้งแรกอังคาร 26 สิงหาคม 2003; การแก้ไขเนื้อหาสาระจันทร์ 14 มิถุนายน 2010
คาร์ลมาร์กซ์ (1818-1883) เป็นที่รู้จักกันดีไม่ได้เป็นนักปรัชญา แต่เป็นคอมมิวนิสต์ปฏิวัติที่มีผลงานเป็นแรงบันดาลใจเป็นรากฐานของระบอบคอมมิวนิสต์ในหลายศตวรรษที่ยี่สิบ มันเป็นเรื่องยากที่จะคิดว่าหลาย ๆ คนที่มีอิทธิพลมากในการสร้างโลกสมัยใหม่ การฝึกฝนให้เป็นนักปรัชญามาร์กซ์หันไปจากปรัชญาในวัยยี่สิบกลางของเขาที่มีต่อเศรษฐกิจและการเมือง อย่างไรก็ตามในนอกเหนือจากการทำงานในช่วงต้นปรัชญาเปิดเผยของงานเขียนของเขาในภายหลังมีหลายจุดของการติดต่อกับการอภิปรายปรัชญาร่วมสมัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปรัชญาของประวัติศาสตร์และสังคมศาสตร์และในปรัชญาและการเมือง วัตถุนิยมประวัติศาสตร์ - ทฤษฎีมาร์กซ์ของประวัติศาสตร์ - เป็นศูนย์กลางรอบความคิดที่ว่ารูปแบบของสังคมขึ้นและตกที่พวกเขาต่อไปและจากนั้นเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาของพลังการผลิตของมนุษย์ มาร์กซ์เห็นกระบวนการทางประวัติศาสตร์เป็นดำเนินการผ่านชุดที่จำเป็นของรูปแบบการผลิตที่โดดเด่นด้วยการต่อสู้ทางชนชั้นสูงสุดในลัทธิคอมมิวนิสต์ การวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์มาร์กซ์ของระบบทุนนิยมจะขึ้นอยู่กับรุ่นของเขาทฤษฎีมูลค่าแรงงานและรวมถึงการวิเคราะห์ของกำไรทุนนิยมการสกัดของมูลค่าส่วนเกินทุนจากชนชั้นแรงงานใช้ประโยชน์นั้น การวิเคราะห์ของประวัติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์มาร่วมกันในการคาดการณ์ของมาร์กซ์ของเสียทางเศรษฐกิจที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของระบบทุนนิยมจะถูกแทนที่โดยลัทธิคอมมิวนิสต์ อย่างไรก็ตามมาร์กซ์ปฏิเสธที่จะคาดเดาในรายละเอียดเกี่ยวกับธรรมชาติของลัทธิคอมมิวนิสต์เถียงว่ามันจะเกิดขึ้นผ่านกระบวนการทางประวัติศาสตร์และไม่ได้ก่อให้เกิดการเหมาะศีลธรรมก่อนที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตีพิมพ์ครั้งแรกวันอังคารที่ 26 สิงหาคม 2546 ; ญัติแก้ไขจ. จุน 14 , Karl Marx 2010
( 1818 – 1883 ) เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดเป็นนักปรัชญาแต่เป็นคอมมิวนิสต์ปฏิวัติ ที่มีผลงานยอดเยี่ยมเป็นรากฐานของระบบคอมมิวนิสต์หลายในศตวรรษที่ยี่สิบ มันยากที่จะคิดว่าผู้ที่มีอิทธิพลมากในการสร้างโลกที่ทันสมัย ฝึกเป็นนักปรัชญามาร์กซหันเหไปจากปรัชญาที่อายุประมาณยี่สิบกลางๆ ต่อเศรษฐกิจและการเมือง อย่างไรก็ตาม นอกจากงานแรกของเขาปรัชญาอย่างเปิดเผย งานเขียนของเขาในภายหลังมีหลายจุดของการติดต่อกับการอภิปรายปรัชญาร่วมสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปรัชญาประวัติศาสตร์และสังคมศาสตร์ และด้านจริยธรรมและปรัชญาทางการเมืองวัตถุนิยมประวัติศาสตร์ - มาร์กซ์ทฤษฎีของประวัติศาสตร์เป็นศูนย์กลางรอบความคิดว่า รูปแบบของสังคมและฤดูใบไม้ร่วงที่พวกเขาเพิ่มขึ้นอีก และขัดขวางการพัฒนาของพลังการผลิตของมนุษย์ มาร์กซ์เห็นว่ากระบวนการทางประวัติศาสตร์ที่ดำเนินการผ่านชุดเป็นโหมดของการผลิต ลักษณะการต่อสู้ทางชนชั้น , culminating ในลัทธิคอมมิวนิสต์การวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์ของมาร์กซ์ของทุนนิยมจะขึ้นอยู่กับรุ่นของทฤษฎีมูลค่าแรงงานและรวมถึงการวิเคราะห์กำไรของนายทุนเป็นการสกัดมูลค่าส่วนเกินจากเอาเปรียบชนชั้นแรงงาน . การวิเคราะห์ประวัติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ของมาร์กซ์มาด้วยกันในการทำนายการทางเศรษฐกิจที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของทุนนิยม ที่จะถูกแทนที่โดยคอมมิวนิสต์อย่างไรก็ตาม มาร์กซปฏิเสธที่จะพิจารณาในรายละเอียดเกี่ยวกับลักษณะของลัทธิคอมมิวนิสต์เถียงว่ามันจะเกิดขึ้นผ่านกระบวนการทางประวัติศาสตร์ และไม่ก่อให้เกิดคุณธรรมเป็นแนวทางที่เหมาะสมที่สุด