Its validity as a predictor of inju

Its validity as a predictor of injuries and as an instrument of evaluation of the functional status
of the lower limbs has been demonstrated by studies that examined subjects with and
without chronic ankle instability (CAI), anterior cruciate ligament (ACL) injuries and
patellofemoral pain syndrome.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่การ เป็นผู้ทายผลของการบาดเจ็บ และ เป็นเครื่องมือของการประเมินสถานะการทำงาน
ของแขนขาล่างได้ถูกสาธิต โดยศึกษาตรวจสอบเรื่องด้วย และ
โดยข้อเท้าเรื้อรังขาดเสถียรภาพ (ไก), บาดเจ็บที่เอ็น cruciate แอนทีเรียร์ (ACL) และ
patellofemoral อาการปวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความถูกต้องเป็นปัจจัยบ่งชี้ของการบาดเจ็บและเป็นเครื่องมือในการประเมินสถานะการทำงาน
ของแขนขาที่ต่ำกว่าได้รับการพิสูจน์โดยการศึกษาที่ตรวจสอบวิชาที่มีและ
ไม่มีความไม่แน่นอนที่ข้อเท้าเรื้อรัง (CAI), เอ็นไขว้หน้า (ACL) ได้รับบาดเจ็บและ
อาการปวด patellofemoral .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความถูกต้องของมันเป็นลักษณะของการบาดเจ็บ และเป็นเครื่องมือในการประเมินผลการทำงานสถานะ
ของช่วงล่างได้แสดงโดยการศึกษาที่ตรวจสอบเปรียบเทียบและ
โดยไม่ความไม่แน่นอนข้อเท้าเรื้อรัง ( CAI ) , เอ็นไขว้หน้า ( ACL )
นักศึกษาระดับการบาดเจ็บและความเจ็บปวด ซินโดรม